تازه‌های پزشکی امروز

● پیشرفت اساسی در بن یاخته
دو آزمایشگاه پیشرفتی را گزارش کرده‌اند که روزی ممکن است امکان تجسس کامل منافع بالقوه‌ی بن‌یاخته‌ی جنینی ESC انسان را امکان‌پذیر سازد و اعترافات اخلاقی را حذف کند.
در ژوئن ۲۰۰۷، گروه‌های ژاپنی و آمریکایی گزارش کردند که توانسته‌اند یاخته‌های کاملاً متمایز شده‌ی موش را به یاخته‌های نامتمایز چند قدرتی تبدیل کنند که دارای تمامی ویژگی‌های ESC موش است. اکنون درست ۵ ماه بعد، گروه ژاپنی و یک گروه آمریکایی دیگر همین مساله را در مورد یاخته‌های انسان گزارش کرده‌اند. هر دو گروه ۴ ژن را در یاخته‌های متمایز شده با استفاده از ناقلان رتروویرال وارد کرده‌اند. تعداد اندکی از یاخته‌ها ظاهر شده که همه دارای مارکرهای بیوشیمیایی ESC بوده ممکن است در آزمایشگاه به هر سه لایه‌ی جنینی افتراق یابند.
● ارتباط پزشک و بیمار
برای شرح ارتباط پزشک با بیمار در مورد خشونت‌های خانگی، پژوهشگران نوار صوتی ضبط شده در ویزیت‌های بخش اورژانس را بازبینی کرده‌اند. این نوارها ضمن انجام یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده و با‌ استفاده از ابزار غربالگری توسط خود بیمار ضبط شده بود که خطرات سلامتی از جمله خشونت خانگی را به پزشک خبر می داد.
طبیبان (۷۶ پزشک، ۴ نرس کارور) در ۲۹۳ مورد ویزیت غیراورژانس با خانم‌ها به بحث در باب خشونت خانگی نشسته بودند. در ۷۷ مورد این ویزیت‌ها، بیمار از خشونت خانگی پرده برداشته بود (۲۶%). طبیبان بالینی معمولاً درباره‌ی خشونت خانگی ضمن سابقه‌ی اجتماعی به عنوان بخشی از فهرست عوامل خطرساز به صورت فرمالیته سوالاتی مطرح می‌کنند. وقتی طبیب به ویژه در مورد تجاوز سخن می‌گفت، بیمار این مساله را آشکارتر بیان می‌کرد و فرصت‌های کاملاً بازی برای بحث به وجود می‌آمد و دغدغه‌ها بیان می‌شد یا وقتی بیمار یک مساله‌ی روانشناسیک را مطرح می‌کرد پزشک معمولاً عکس‌العمل بیشتری نشان می‌داد. عواملی که در ارتباط با زمینه‌ی خشونت خانگی اختلال ایجاد می‌کنند عبارتند از فقدان خلوت و تنهایی و ناتوانی طبیب در نگاه داشتن راز یا بی‌کفایتی طبیب در ارزیابی ایمنی و مقدار خطرات موجود.
● فیزیوتراپی و آرتروپلاستی
هر سال حدود ۴۰۰.۰۰۰ بیمار دچار استئوآرتریت ناتوان‌کننده و دردناک زانو تحت عمل جراحی الکتیوآرتروپلاستی توتال زانو قرار می‌گیرند. اما درمان با در جا گذاری مفصل پایان نمی‌گیرد. اختلال کارکردی پس از آرتروپلاستی در این بیماران شایع است و در نتیجه غالباً برای بهبود عملکرد از فیزیوتراپی استفاده می‌شود. با شگفتی باید گفت که در مورد تاثیر فیزیوتراپی پس از آرتروپلاستی اطلاعات اندکی وجود دارد. محققان در این مورد یک بازبینی طبقه‌بندی شده و متاآنالیز ۵ کارآزمایی تصادفی شده شامل ۵۵۴ بیمار انجام داده‌اند تا مشخص شود آیا فیزیوتراپی پس از ترخیص از بیمارستان سبب بهبود عواقب آرتروپلاستی الکتیوتوتال زانو می‌شود.
گروه‌های درمانی از فیزیوتراپی سرپائی توصیه شده یا فیزیوتراپی توسط تراپیست به مدت ۱۲ هفته پس از ترخیص استفاده کردند (یعنی برنامه‌ها براساس فعالیت‌های کارکردی و نرمش‌های تحمل وزن انجام می‌شد). گروه‌های مقایسه از مراقبت «معمولی» استفاده کردند که شامل برنامه‌های نرمشی در منزل (یعنی تقویت ایزومتریک، نرمش‌های حرکتی) ولی بدون فیزیوتراپی سرپائی بود.
برای اقدامات راه رفتن، اختلافی میان فیزیوتراپی و مراقبت استاندارد بعد از ۳ و ۱۲ ماه وجود نداشت. برای مقیاس‌های معتبر شده‌ی عملکرد، وسعت حرکت و کیفیت زندگی، فیزیوتراپی با بهبود اندک بعد از ۳ ماه همراه بود و بعد از ۱۲ ماه در مقایسه با شاهدان، این بهبودی دیده نمی‌شد.
● هورمون پاراتیروئید و آلندرونیت
طبیب باید در بیمارانی که ازگلوکوکورتیکوئیدها استفاده می‌کنند، مساله‌ی پیشگیری یا درمان استئوپوروز را در نظر داشته باشند. طی یک کارآزمایی تصادفی شده، پژوهشگران آلندرونیت (Fosamax) و تری پاراتاید (Forteo) هورمون نوترکیبی پاراتیروئید انسان که ایجاد استخوان را تحریک می‌کند، را در ۴۲۸ بیماری ارزیابی کردند که استروئید و بیشتر به خاطر بیماری‌های روماتولوژیک استفاده می‌کردند.
تمامی بیماران از معادل حداقل ۵ میلی‌گرم پردنیزولون در روز حداقل به مدت ۳ ماه استفاده می‌نمودند و امتیاز T تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) برابر ۲- یا کمتر بود و یا امتیاز T شکنندگی قبلی استخوان برابر ۱- یا کمتر بود. این بررسی توسط کارخانه‌ی سازنده‌ی تری پاراتاید حمایت می‌شد که ۵ نفر از ۸ مصنف مقاله را در استخدام داشت.
بیماران روزانه از تری پاراتاید زیر جلدی یا آلندرونیت و دارونما برای درمان مقابل استفاده می‌کردند. بعد از ۱۸ ماه، متوسط افزایش BMD در گروه تری پاراتاید به طور قابل توجه بیشتر از گروه آلندرونیت در فقرات کمری (۲/۷ در برابر ۴/۳%) و هیپ (۸/۳ در برابر ۴/۲%) بود. در گروه تری پاراتاید میزان بروز شکستگی‌های رادیوگرافیک فقرات به طور قابل توجه کمتر از گروه آلندرونیت بود (۱ به ۱۰ شکستگی). به عکس، شکستگی غیرمهره‌ای در گروه تری پاراتاید نسبت به گروه آلندرونیت اندکی بیشتر بود (۱۲ در برابر ۸ شکستگی).
● درمان BPH و شب ادراری
بعضی از مردان مبتلا به هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) پی می‌برند که شب ادراری ناراحت‌کننده‌ترین نشانه‌ی این بیماری است زیرا سبب بروز اختلال در خواب می‌شود. برای تعیین آثار درمان‌های دارویی BPH بر شب ادراری، پژوهشگران یک تجزیه و تحلیل دیگر در مورد اطلاعات حاصل از کارآزمایی تصادفی شده MTOPS انجام داده‌اند.
نتایج این کارآزمایی پیش از این انتشار یافته است. در آن کارآزمایی ۴ ساله ۳۰۰۰ مرد دچار BPH نشانه‌ای از یک آلفابلوکر به نام دوکسازوسین، یک مهارکننده‌ی پنج آلفاردوکتاز به نام فیناستراید، هر دو دارو یا دارونمای مضاعف استفاده کردند.
در ابتدا، مردان مبتلا به شب ادراری به طور متوسط هر شب ۳/۲ مورد رویداد گزارش کردند. در طول مدت پیگیری، مصرف‌کنندگان دوکسازوسین نسبت به گروه‌های دارونما به طور متوسط ۲/۰ کمتر رویداد شب ادراری گزارش کردند که اختلاف قابل توجهی بود.
به عکس، فیناستراید بهتر از دارونما نبود و درمان توام بهتر از تک درمانی با دوکسازوسین نبود. کاهش شب ادراری با دوکسازوسین اصولا محدود به مردان بالای ۷۰ سال می‌شد. (در این عده شب ادراری به طور متوسط به میزان ۵/۰رویداد هر شب به مدت ۴ سال کاهش یافته بود). نسبت بیمارانی که کاهش حداقل یک رویداد شبانه را گزارش کرده بودند در گروه دوکسازوسین برابر ۴۷% و در گروه دارونما برابر ۳۶% بود. این ۱۱% اختلاف نشان می‌دهد که باید ۹ بیمار دیگر تحت درمان قرار گیرند تا به یک پاسخ دست یابیم.

منبع : هفته نامه پزشکی امروز