زن و مرد مثل لباس اند برای هم

نخستین نیاز بشر اکسیژن، دومین نیاز بشر غذا و سومین نیاز او لباس است.
زن و شوهر برای یکدیگر همچون لباس هستند، بنابراین همسر سومین نیاز اصلی بشر است. همسر پس از اکسیژن و غذا مهم ترین نیاز آدمی است و بر همین اساس قرآن می فرماید: «هن لباس لکم: زن و شوهر لباس یکدیگرند.»
آنچه در زیر می خوانید بخشی از سخنان حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی درباره روابط میان همسران و خانواده بویژه علت تشبیه زن و شوهر به لباس یکدیگر است.
● تشبیه زن و شوهر به لباس یکدیگر
گاهی لباس افراد را بیمار می کند، همسر هم اگر نااهل باشد، همسر خوب را خراب می کند. گاهی لباس افراد را سالم می کند، همچون لباس آتش نشانی و لباس اتاق عمل جراحی، این لباس ها موجب سلامتی می شوند. آسیب به لباس، آسیب به انسان است. اگر کسی یقه شما را پاره کرد، به خود شما توهین کرده است، توهین به همسر نیز توهین به خود انسان است.
● پوشیدن عیوب یکدیگر و اصلاح آنها
کار لباس پوشش است. همسران باید عیب همدیگر را بپوشانند، نباید همسر اسرار زندگی را به دیگران بگوید. رنگ و دوخت لباس، نشانه سلیقه و شخصیت انسان است. چه همسری انتخاب کنیم از انتخاب همسر معلوم می شود که ایشان در چه فکری است. آیا فقط به فکر زیبایی، ثروت و پست است ! دوخت لباس و جنس لباس نشانه شخصیت انسان است. انتخاب همسر هم نشانه شخصیت آدمی است. گاهی یک لکه همه ارزش لباس را زیر سؤال می برد، برای مثال عمامه من سفید است. اگر یک ذغال بردارم و به یک گوشه عمامه بکشم، همه عمامه زیر سؤال می رود. همسر هم همین طور است. گاهی یک حرکت در خانواده همه هویت خانواده را هوا می کند.
همیشه لباس گران بهترین لباس نیست. گاهی فکر می کنیم که چون کباب گران است، توان آدم را هم افزایش می دهد و حال آنکه قدرت دو دانه کشمش، انرژی یک دانه خرما شاید از نیم کیلو گوشت بیشتر باشد. فکر می کنیم که خانمی که پدر او کارخانه دار، تاجر یا سرمایه دار است و تحصیلات فوق لیسانس دارد، دختر خوبی هم هست، حتماً لباس گران بهترین لباس نیست، گاهی آدم غذایی ساده می خورد اما ویتامین آن از غذاهای آنچنانی بیشتر است، خیلی دخترهای گمنام، خانواده های معمولی، کمالاتی دارند که در طبقات بالا پیدا نمی شود. گاهی لباس خوب است ولی به اندازه نیست. فرد کمالاتی دارد اما سن آنها به هم نمی خورد، کمالاتی دارد، قدشان به هم نمی خورد، کمالاتی دارد، سلیقه شان به هم نمی خورد.
● لباس محدودیت نیست، مصونیت است
تشکیل خانواده ارزش است. لباس محدودیت می آورد. یعنی من که عمامه سرم است نمی توانم در خیابان بدوم به خاطر این که باید مراعات جامعه را هم کرد. برای مثال شما با کت و شلوار نمی توانی شنا کنی، لباس محدودیت می آورد ولی نباید به خاطر محدودیت آن را نپوشید، همسر هم محدودیت دارد، آدمی که ازدواج می کند، باید نان به خانه ببرد، اول وقت در خانه باشد، پول آب و برق بدهد، ازدواج محدودیت می آورد ولی این محدودیت ارزش است، برخی می گویند: چرا ازدواج کنیم راحتیم، آزادیم و فکر می کند که هر آزادی، ارزش است.
زن برای شوهر لباس و شوهر هم برای زن لباس است. لباس چه می کند آدم در لباس باید غیر از این که خود را گرم و پوشیده می کند به فرهنگ جامعه هم توجه داشته باشد. برای مثال لباس احرام سفید است، مردم چادر سفید را در مسجدالحرام، مکه و در زمین عرفات می پوشند، اما الآن کسی چادر سفید سر نمی کند و به خیابان بیاید. گاهی نوعی لباس در جایی فرهنگ نیست، بنابراین باید مراعات فرهنگ جامعه را هم کرد. در ازدواج هم همین طور است. زن و شوهر برای هم لباس هستند، لباس تابع فرد است، بنده که لباس پوشیدم وقتی رکوع می روم، لباس من هم با من به رکوع می آید. می نشینم، کار می کنم، به خیابان می روم، لباس تابع من است، زن و شوهر هم باید تابع هم باشند. نباید در مقابل هم شاخ و شانه بکشند.
لباس هم وسیله تخریب و هم وسیله تبرئه است! وسیله تخریب چیست یوسف را در چاه انداختند، لباس او را خونی کردند و گفتند طعمه گرگ شده است. یعنی با این لباس توطئه و سپس او را تخریب کردند.
● یا بکش، یا دانه ده! یا از قفس آزاد کن!
انسان در انتخاب لباس آزاد است. می تواند بخرد و نخرد اما وقتی خرید دیگر نمی تواند بی مصرف بگذارد. قبل از ازدواج انسان آزاد است ولی وقتی ازدواج کرد، نمی تواند همسر خود را معلق بگذارد.
با لباس عالِم، انسان عالِم نمی شود. هر کسی باید چاه خودش آب داشته باشد. چاهی که خشک است، با زور سطل آب، آب دار نمی شود. باید کمالات از درون بجوشد. کسب کمالات از دیگران به جایی بند نیست.
● همسر، مایه آرامش روحی و روانی
لباس آرام بخش نیست، جنس لباس آرام بخش است. اگر پارچه خشنی را لباس کردی، بدنت به خارش می افتد، گاهی فرد ازدواج می کند، می بیند، عجب! زندگی اش پر از نکبت شد. چرا برای این که جنس همسر به همسر نمی خورده است.
یعنی خیلی وقت ها همسر زندگی را تلخ می کند چون جنس همسر به همسر نمی خورد. لباس معیوب را اصلاح می کند اما فریاد نمی زند. به فکر اصلاح عیب همسر باشید نه این که آبروریزی کنید.
گاهی جنس لباس خوب است، اما دوخت آن خوب نیست، گاهی شخص مقابل خوب است، اما اخلاق و حرکات او مناسب نیست، با یک حرکت، کلمه یا رفتار بد نباید همه وجود فرد را زیر سؤال برد.
هر لباس تمیزی پاک نیست و هر پاکی تمیز نیست، بعضی لباس ها خیلی تمیز است اما پاک نیست، بعضی لباس ها هم پاک است اما تمیز نیست. برای مثال قالی پاک است، اما اگر بگویند: «زبانت را به قالی بمال، نمی مالی!» برخی دخترها و پسرها خوش تیپ، خوش قیافه و خوشگل اند، اما پاک نیستند. برخی دخترها و پسرها هم پاک هستند اما شاید ظاهر خوبی نداشته باشند. یعنی نمی توان گفت هردختر یا پسری که زیباست، مطلقاً خوب هم هست یا هر دختر نازیبایی، آدم بدی است، این موارد التزام ندارد. بعضی لباس ها حفاظت بیشتری می خواهند، برخی همسرها هم نیاز به حفاظت بیشتری دارند، همسرهای ساده، کم سن و سال، بی تجربه و غریبه مراقبت بیشتری می خواهند.
● دقت در انتخاب همسران پاک
لباس چه می کند دزد از لباس دزدی لذت می برد اما مؤمن ناراحت است. آدم های کثیف اگر دختر و پسر هرزه را انتخاب کنند با هم خوش هستند. اما فرد مؤمن هرگز حاضر به وصلت با چنین آدم هایی نیست.
هر فردی از همسری لذت می برد، شاید دختر و پسری برای همدیگر جاذبه داشته باشند، اما در چشم افراد پاک و باتقوا بی ارزشند.
در قرآن کریم کفاره بعضی از گناهان پوشاندن ۱۰ برهنه است. در حقیقت بخشیدن لباس به برهنه ها کفاره و عبادت است. همین طور که بخشیدن لباس عبادت است همسرگزینی برای مجردها هم نوعی عبادت است. لباس زیبا نشانه شادابی است. در خانواده اگر زن و شوهر خود را برای همدیگر آرایش کنند، این آرایش شادی بخش است و زندگی را گرم می کند. در احادیث آمده که اگر مردی به زن خود بگوید دوستت دارم، این کلمه تا آخر عمر در ذهن زن می ماند. تشکر، انتقادپذیری و عذرخواهی کردن زندگی را شیرین می کند.
● واقع بینی در تعیین مهریه ازدواج
در خرید لباس به جیب خود نگاه می کنی، در مهریه هم باید به جیب خود نگاه کنی، گاهی افرادی برای خطبه عقد نزد بنده می آیند، می گویم: «چند تا » می گوید: «هزار سکه!» هرچه آنها را نگاه می کنم که به این قیافه می خورد می گویم: «تو تا آخر عمرت هزار سکه می توانی جمع کنی چرا شوخی می کنید » می گوید: «بگو، چه کسی داد » می گویم: «اِ... اگر دامادی لحظه ای که عقد می خواند، نیتش باشد که: بگو هزار سکه، من که بنا ندارم بدهم، هر زمان که نزد زن خود می رود گویی زنا می کند.» شوخی که نداریم. اول زندگی چرا با دروغ نگاه به جیبت کن.
لباس جلف آدم های هرزه را به خود جذب می کند، همسر جلف هم چشم های هرزه را به خود جذب می کند. باید زمانی که زن عصبانی است، مرد کوتاه بیاید و زمانی هم که مرد عصبانی است، زن کوتاه بیاید. نگوید تو فحش دادی من هم فحش می دهم. بداخلاقی، من هم بداخلاق هستم. اگر مرد بداخلاق است، تو خوش اخلاق باش. زن عصبانی است، مرد تو کوتاه بیا. چطور هوا داغ است، لباس نازک می شود هوا سرد است، لباس کلفت می شود تا زن عصبانی است، مرد نازک شود، تا مرد عصبانی است، زن نازک شود.
انسان بدون لباس رسواست. کسی هم که همسر ندارد، در معرض رسوایی قرار دارد.
● وظیفه والدین در قبال ازدواج فرزندان
افراد متأهل باید مجردها را به زور همسر دهند.
لباس ظاهرش زیباست، مردم می گویند: به به چه لباسی!
اما ممکن است زیر آن زبر باشد و بدن را از بین ببرد. برخی همسرها هم بیرون را روشن و داخل خانه را تاریک می کنند. یعنی به ظاهر او می گویند: خوشابه حالت، چه همسر خوبی داری، اما از همسر او که می پرسی می گوید: «آقا پیر من را درآورده خیلی بداخلاق است.» بنابراین، گاهی روی لباس جلوه دارد، اما باطن آن خراب است.

هانیه نکویی

منبع : روزنامه ایران