شیپور تورم!!

«جهت سالم سازی اقتصاد کشور و رهایی از تورم و ایجاد اشتغال پیشنهاد زیر که بحث خیلی جدی در سطح کشور است، مطرح می شود.
قبلاً پیش بینی می شود که این طرح مخالفان زیادی دارد چون تعداد کسانی که از این بازار آشفته سود می برند کم نیستند.بالا بودن سود بانکی مهمترین عامل تورم در کشور است، همه مردم سود کار خود را با سود بانکی می سنجند مثلا اگر کسی کالایی را شش ماه پیش خریداری کرده است حداقل میزان سود بانکی را می خواهد به آن اضافه کند و بفروشد و تورم این گونه ایجاد می شود.
پولهای اشخاص که باید درجهت تولید و کار گرفته شود سریعاً با سود بانکی مقایسه می شوند و نهایتاً به این نتیجه می رسند که اگر پول خود را در بانک بگذارند بهتر از کارکردن است و در نتیجه اشتغال پایمال وجوانان کشور همچنان بدنبال کار می گردند و بدون نتیجه!چاره کار این است که در دو مرحله سود بانکی را به عدد ۱ الی ۲ درصد رساند که در آن صورت باید به آن کارمزد اطلاق شود.
درمرحله اول باید سود به عدد یک رقمی ۹ درصد برسد باید توجه داشت که کاهش یک درصدی به مرور زمان باعث اتلاف وقت از بین رفتن انرژی سرمایه های کشور است درثانی سود بانکی یک درصدی بالا نرفته که بخواهد به این صورت پائین بیاید برای وارد نشدن شوک به بانکها پیشنهاد می گردد که صندوق ذخیره ارزی که مربوط به همه کشور است پشتوانه قرارگیرد زیرا با کم شدن سود بانکی تمام جامعه ذینفع خواهند شد.
اشکالی که ممکن است به این طرح وارد شود این است که سود بانکی پائین بیاید افراد پول خود را از بانک بیرون می کشند. درپاسخ باید گفت در این شرایط پول درجامعه بکار می افتد.درپایان لازم به تذکر است که غیر از راه فوق هر کار دیگری برای از بین بردن تورم و ایجاد اشتغال به بی راهه رفتن و دورتر شدن مسیر می باشد.»
دقت کرده اید که من بعضی قسمت ها را برجسته کرده ام. اولا روشن نیست که کی معتقد است که بالا بودن سود بانکی مهم ترین عامل تورم در کشور است! از شما چه پنهان، دارم فکر می کنم که اگر با همین یک کار می شود هم اقتصاد را « سالم سازی» کرد و هم ایجاد « اشتغال» نمود و هم خدمت « تورم» رسید، خوب بی انصافها: چرا تاکنون این کار را نکرده اید! چرا الان هم در انجامش، حداکثر شتاب را به خرج نمی دهید!
البته داستان سوزناکی که گفته می شود، یک حلقه کوچک گم شده دارد. یعنی نویسنده کیهان ظاهرا فکر می کند که وقتی مردم به خاطر نرخ سود بالا پویشان را در بانک گذاشته اند، بانک هم پولها را جمع می کند وسط سالن مرکزی بانک، و رئیس بانک هم می نشیند آن بالا و ورد می خواند، « اجی مجی لاترجی....» و بعد، آن درصدی که باید به ودیعه گذار بپردازد، می آید رویش. چون در غیر این صورت، اگر بانکها با این ودیعه ها « کاسبی» نکنند، خوب بدیهی است که ورشکست شده می روند پی کارشان. یعنی، می خواهم به یاد مقاله نویس کیهانی بیاورم که برادر هر مقدار که سود پرداختی زیاد باشد، بانکها آن را با نرخ بالاتری به متقاضیان قرض می دهند و وام گیرندگان هم اگرنتوانند، مبلغ وام را به همراه سود بپردازند، ورشکست می شوند و هم پول بانک می سوزد و هم این روایت نرخ سود بالا یک کم زیادی بیخود می شود همه چیر به کنار، آن جمله آخری که برجسته شده است، مرا کشته است! خوب، فرض کنید، افراد « پول خود را از بانک بیرون» بکشند! فکر می کنید با این پول چه می کنند!
بعضی ها زمین می خرند. بعضی ها هم مستغلات بیشتر تهیه می کنند. بعضی ها هم ممکن است طلا بخرند یا مشتاق تبدیل ریال به ارزهای خارجی باشند. البته تعدادی هم ممکن است بروند دوبی و یا پول را بفرستند برای پسرخاله یا دختر عموی شان که در آلمان یا انگلیس درس خوانده یا دارد پیتزا به خانه مردم می رساند.
آنها هم این پولها را در بانک ها ودیعه می گذارند. ولی نتیجه اخلاقی این سیاست، خیلی خلاصه این است:
هم قیمت زمین می رود بالا هم قیمت مستغلات و به تبع آن اجاره خانه، هم قیمت مواد اولیه برای خانه سازی، هرچه که تقاضا برای ارزی بیشتر بشود، بهایش به ریال بالاترمی رود ووقتی این طوری بشود، کالاهای فرنگی مصرف شده در بازار های ایران، هم به ریال گران تر می شوند. به این ترتیب، می توانیم بزنیم پدر تورم را در بیاوریم!
البته دروغ چرا، خیلی زور زدم که رابطه این برنامه را با ایجاد اشتغال را بفهمم ولی عقلم قد نداد. کاش مقاله نویس کیهان، در نوشته کوتاه دیگری، آدمهای خنگی مثل مرا ارشاد کند که این اقتصاد نو را یاد بگیریم وعاقبت بخیر بشویم. و اما، حتم دارم که نویسنده این یادداشت در کیهان، می داند شیپور چیست! آنها که مثل من بلد نیستند شیپور بنوازند، گاه آن را سرگشادش می نوازند که صدائی در نمی آید. حالا شده وضع این مقاله نویس عزیز، که به جای این که برای کم کردن نرخ سود بانکی، برای کاستن از نرخ تورم برنامه بدهد تا نرخ سود بانکی پائین بیاید، این شیپور تورم را دارد از سر گشادش می نوازد.

http://niaak۱.blogspot.com
احمدسیف