فیلم های خارجی بیست و ششمین جشنواره فیلم فجر شهرمرزی

● درباره کارگردان
«گرگوری ناوا» اهل سندیگو، کالیفرنیا کارگردان فیلم، تهیه کننده و فیلمنامه نویس است. ناوا در مدرسه فیلم در یو سی ال ای حضور یافت و فیلم کوتاه «مجله دیگو رودریگوئز سیلوا» را در آنجا کارگردانی کرد و برای همین فیلم برنده جایزه بهترین فیلم دراماتیک در جشنواره فیلم دانشجویی ملی شد.
فیلم هایی که ناوا کارگردانی کرده است عبارتند از:
▪ «اعترافات آمنز» (۱۹۹۷)،
▪ «پایان آگوست»(۱۹۸۲)،
▪ «ال نورت» (۱۹۸۳)،
▪ «زمان سرنوشت»(۱۹۸۸)،
▪ «خانواده من»(۱۹۹۵)،
▪ «سلنا» (۱۹۹۷)،
▪ «چرا احمق ها عاشق می شوند؟» (۱۹۹۸)،
▪ «فریدا» (۲۰۰۲)
▪ «شهرمرزی»(۲۰۰۷).
فیلم های گرگوری ناوا نامزد دریافت این جوائز شده اند:
▪ جایزه آکادمی، برای بهترین فیلمنامه نویسی، برای فیلم «ال نورت»، ۱۹۸۳؛
▪ جایزه نویسندگان گیلدآمریکا، بهترین فیلم نامه نویسی، برای «ال نورت»، ۱۹۸۳؛
▪ جشنواره فیلم بین المللی دونوستیا-سن سباستین: جایزه گلدن سیشل، برای «خانواده من»، ۱۹۹۵؛
▪ جایزه رامی برای خانواده آمریکایی: سفر رویاها، ۲۰۰۲؛
▪ جشنواره فیلم بین المللی برلین: خرس طلایی برلین، گرگوری ناوا برای شهرمرزی، .۲۰۰۷
کارهای ناوا این جوایز را دریافت کرده اند:
▪ جایزه بهترین فیلم، جایزه گلدهوگو از جشنواره بین المللی فیلم شیکاگو برای اعترافات آمنز، ۱۹۷۶؛
▪ جایزه فیلم جهانی مونترال برای «ال نورت»، ۱۹۸۳؛
▪ جایزه اوسی آی سی از جشنواره بین المللی فیلم سن سباستین، ۱۹۹۵؛
▪ جایزه براوو برای «خانواده من»، ۱۹۹۵؛
▪ جایزه سینیست از جشنواره عکس تائوس، ۱۹۹۵؛
▪ جایزه ای ال ام ای برای «سلنا» ۱۹۹۷؛
▪ جایزه ای ال ام ای برای «چرا احمق ها عاشق می شوند»، ۱۹۹۸؛
▪ جشنواره فیلم سانتافه، جایزه لومیناریا، .۲۰۰۶
● درباره فیلم
شهرمرزی (۲۰۰۶)، محصول دو کشور آمریکا و انگلیس، به کارگردانی گرگوری ناواو تهیه کنندگی سایمن فیلدرز، جنیفرلوپز و گرگوری ناوا است. فیلمنامه نویس آن خود کارگردان؛ فیلمبردار: رینالدو ویلالوبوس و تدوینگر: پادرائیک مک کنیلی هستند.
موسیقی فیلم به عهده گرائم رول بوده، چهره پردازی توسط تاراده دی و طراحی صحنه و لباس به دست مارسیا کالوسیو و الیزابتا برالدو انجام یافته است.
بازیگران این فیلم، جنیفرلوپز، آنتونیوباندراس، کیت دل کاستیلو و جان نورمان هستند.
● داستان فیلم
فیلم، داستان واقعی تعدادی از زنانی را نقل می کند که در «کیوداد جوآزر» به قتل رسیده اند و گزارشگر کنجکاو آمریکایی از طرف روزنامه آمریکایی اش به آن منطقه فرستاده می شود.
عناوین آغاز فیلم توضیح می دهند که کارخانه های آمریکایی با استفاده از قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی ماکوئی لادوراس های بزرگ درست در آن سوی مرز ایالات متحده افتتاح می کنند.
ماکوئی لادورا بیشتر زنان مکزیکی را به عنوان کارگر مشغول به کار می کند تا ساعات طولانی در مقابل دستمزد بسیار پایین برای تولید محصولات بیشتری کار کنند.
«لارن آدریان» (جنیفر لوپز)، گزارشگر پرشور و هیجان خبر آمریکایی در «شیکاگو سنتینل» می خواهد به خطوط مقدم عراق انتقال یابد تا جنگ را پوشش دهد. سردبیرش جورج مورگان (مارتین شین) او را مامور می کند قتل عام زنان جوان کارخانه ماکوئی لادورا در شهر مرزی مکزیکی بررسی کند. آنتونیوباندراس با نام «دایاز» و جنیفر لوپز با عنوان «لارن آدریان» این قتل ها را توصیف می کنند.
● نقد و حواشی
این فیلم سینمایی بر اساس مجموعه ای از قتل های کشف نشده در «کیوداد جوآرز چیهوآهوآ» مرز ماکوئی لادورا در آنسوی «ریو براوو دل نورت» از تگزاس ساخته شده است. تخمین زده می شود از سال ۱۹۹۳ تاکنون تعداد چهارصد زن در داخل و اطراف کیوداد جوآرز ربوده، شکنجه و کشته شده اند.
زمانی که گرگوری ناوا برای اولین بار از جنایات کیوداد خبردار شد، می خواست کاری انجام دهد. او گفت که قصد دارد این حوادث را از طریق فیلم سینمایی جنایی- پلیسی بازگو کند.
ناوا در سال ۱۹۹۸ با جنیفر لوپز برای ساخت این فیلم وارد گفتگو شد و او پذیرفت. لوپز اظهار داشت: «از اولین باری که این فجایع را شنیدم، زمانی که گرگوری ناوا با این طرح نزد من آمد، ناامیدانه قصد بازگویی این ماجرا را داشتم. من کار خود را آغاز کردم برای اطمینان از اینکه این فیلم را می سازیم تا توجه جهانیان به این تراژدی جلب کند و به دولت مکزیک فشار آورد تا مسببین این جنایت هولناک را به پای میز محاکمه بکشاند.»
کارگردان و مدیر تولید، باربارا مارتینز- جتینر عقیده دارند که این فیلم واکنش های شدیدی به دنبال خواهد داشت. ناوا ابراز کرده که حین تولید این فیلم، خود بازیگران و دست اندرکاران مورد تهدید قرار گرفته اند. همچنین هنگام فیلمبرداری در مکزیک مقداری از تجهیزات ربوده شده و اعضای دست اندرکار فیلمبرداری مورد ترس و ارعاب قرار گرفته اند.
به گفته مارتینز- جیتنر هنگام اولین فیلمبرداری در کیوداد جوآرز، پلیس افراد محلی را که به تولید فیلم کمک می کردند، تهدید کرد و با عصبانیت به افراد گروه فیلمسازی نزدیک شد. همچنین یک واگن حمل دوربین نابود شد و به ارزش صد هزار دلار از تجهیزات فیلمبرداری به سرقت رفت.
«شهر مرزی» به خاطر این جنایات، دولت مکزیک، ایالات متحده، و کارخانجات ماکوئی لادورا را مورد سرزنش قرار می دهد.
ناوا گفت: «زمانی که نیروهای قدرتمندی در این ماجرا دخیلند، مورد حمله قرار خواهیم گرفت. انتظار دارم تأسف و نگرانی دولت مکزیک را برانگیزد.»
مکان های فیلمبرداری عبارتند از: البوکوئرک، نیومکزیکو، در ایالات متحده، ونوگالس، سونورا، ویکوداد جوآرز، چیهوآهوآ در مکزیک.
«کیرک هانی کات»، که برای «گزارشگر هالیوود» مطلب می نگارد، این فیلم را نمی پسندد: «این فیلم بنا بوده یک فیلم پلیسی- جناحی،بخشی از روزنامه نگاری تجسسی، یک تریبون خیابانی سیاسی و ابزاری برای جنیفرلوپز باشد که به هیچ کدام از این موارد به نحو احسن نپرداخته است.» هانی کات همچنین عقیده دارد فیلمنامه پر از نقص و کمبودهایی است.
بر اساس گزارش های رسانه ها، تماشاگران با ترکیبی از «تشویق و تنفر» نسبت به این فیلم عکس العمل نشان دادند.
«لسلی فلپرین» از مجله نقد فیلم «ورایتی»، با برخی از موضوعات عنوان شده در فیلم مشکل دارد، مثلاً اینکه قرارداد ناختا و استثمار کارگران مکزیکی مستقیماً منجر به قتل بسیاری از زنان در کیوداد جوآرز شد. فلپرین چنین می نویسد: «کارخانجات احتمالی یا اسباب جنایات واقعی، مانند جنایات رایج مربوط به موادمخدر و خشونت خانوادگی به طور گسترده ای از سوی مسئولان مورد بی اعتنایی واقع می شود و این احتمال که حداقل برخی از مجرمین ممکن است همشهریان ایالات متحده باشند که از مرز رد می شوند تا برای تفریح آدم بکشند، در اینجا بررسی نشده است.» فلپرین فیلم را منصفانه «فقط برای فقرا» می نامد.
جنیفرلوپز در جشنواره فیلم بین المللی برلین، جایزه «هنرمندان برای عفو» را از سوی «عفو بین الملل» دریافت کرد. او این جایزه را به خاطر نقشش به عنوان تولیدکننده و ستاره فیلم «شهر مرزی»، که جنایات مستمر علیه صدها زن در شهر مرزی مکزیکی را بررسی می کند، دریافت نموده است. گرگوری ناوا، کارگردان این فیلم نیز در سال ۲۰۰۷ نامزد دریافت خرس طلایی برلین از جشنواره فیلم بین المللی برلین شد.

تهیه و ترجمه: عاصفه زین العابدینی

منبع : روزنامه کیهان