باراک اوباما، شاه سیاه صفحه شطرنج آمریکا

این موفقیت برای این جوان سناتورسیاه‌پوست آمریکای ‏بسیاردلچسب بود و بسیاری پیروزی او را با مبارزات‏ کندی و یا حتی رونالد رایگان مقایسه کردند. روزنامه ‏لیبراسیون فرانسه با انتشار گزارشی، اوباما به مردی تشبیه ‏کرد که می‏تواند تصویر آمریکا در جهان را بازسازی کند.
بسیاری معتقدند که اوباما هرچند با مبارزات خود نتواند به کاخ ‏ریاست‌جمهوری وارد نشود، از خود تصویر خوبی در تمامی ‏جهان به نمایش می‏گذارد. اما درهشتم ژانویه یعنی دقیقا پنج روز بعد از نخستین دور از رای‏گیری‌ها انتخاباتی ‏هیلاری کلینتون با پیروزی در ایالت نیوهمشایر شگفتی ‏همگان را برانگیخت وامید پیروزی ‏او در این انتخابات پررنگ شد. به گفته بسیاری این پیروزی موتور مبارزات کلینتون را به گونه‏ای روشن کرد که حتی جمهوری‌خواهان نیز به ‏هراس افتادند. در همین زمان در اردوگاه جمهوری‌خواهان، داستان به ‏گونه‏ای دیگر روایت می‌شد،«مایک هاکبی» که اکنون از دور مبارزات خارج شده‌است، توانست پیروزانتخابات ایالت آیووا شود و« جان مک کین» امید این حزب ‏در نیوهمشایر به پیروزی رسید. در حقیقت می‏توان گفت که مبارزات انتخاباتی تنها یک مسأله را بخوبی روشن می‌کند که درآمریکا هیچ چیزمشخص نیست والبته دلیل آن، این نیست که انتخابات آمریکا مهم‏ترین و بارزترین انتخابات ازسال ۱۹۲۸ میلادی در این کشور است، بلکه آمریکایی‌ها واقعا نمی‏دانند که خواهان چه چیزی هستند.
آنان اکنون به خاطر شرایط اقتصادی‏، درگیری‏های سیاسی، کشته‌شدن جوانان این کشور درعراق، سیاست‌های خارجی دولت بوش و اعتقاد بسیاری ‏ازآنان که اکنون کاخ سفید در مسیر اشتباهی گام برمی‏دارد، خواهان تغییرات در ساکنان کاخ سفید هستند. اما اینکه آنان چه تغییراتی را می‏خواهند و چه کسی می‏تواند به ‏آنها جامع عمل بپوشاند، مسأله‏ای است که نامزد ریاست‏جمهوری سیاه‌پوست آمریکای را تا این حد به درهای ‏کاخ سفید نزدیک کرده و توانسته است امیدهای ‏بیشتری را به سوی خود جلب کند. اوباما خود را امید آمریکایی‏ها می‏نامند و تاکید می‏کند که با وجود شرکای سیاسی مانند بوش- کلینتون هیچ تغییری ‏در سیاست‏های کشور به وجود نمی‏آید. همین اظهارات‏ باعث شده که آمریکایی‏ها به او امیدوارشوند و بدنبال ‏برآورده‌شدن آرزوهای خود به دست این جوان آمریکای- آفریقایی باشند. ولی از سوی دیگر ریاست‌جمهوری اوباما دو زخم عمیق ‏و دیرینه آمریکایی‏ها را باز می‏کند، نخست او یک‏ سیاهپوست است و آمریکایی‏ها نمی‏تواند سیاستمدارسیاهی را به عنوان مرد اول کشورخود بپذیرند و دوم آنکه ‏اوباما جوانی است که نتوانسته بسیاری از میراث این‏کشور را حفظ و درک کند.
گروهی دیگر نیز در این میان می‏گویند که آیا جوان سیاهی ‏که شش سال در میان مسلمانان اندونزی زندگی کرده است‏ به واقع می‏تواند تصویر بین المللی آمریکا را به راحتی ‏تغییر دهد. آنان براین باورند از اوباما می‏توان مانند یک‏ قهرمان استقبال کرد ولی رییس‌جمهوری آینده چه زن وچه مرد نباید مانند جورج بوش در عراق عمل کند و به‏همین دلیل آمریکایی‏ها باید از روی اقدامات نه کلمات‏ تصمیم نهایی خود را اتخاذ کنند. برای مثال اوباما تاکنون در سخنرانی‏ها خود را به راه حلی ‏برای پایان دادن به مسأله عراق و یا حل بحران خاورمیانه ‏اشاره‏ای نکرده است ولی از سوی دیگر هیلاری کلینتون ‏سناتور برجسته آمریکایی دراین کارزار عملی‏تر رفتار و طرح‏های خود را برای حل بحران خاورمیانه را به صورت‏عملی مطرح کرده است. همین تفاوت‏ها باعث شده او در ایالت‏های دیگرآمریکایی مانند نووادا موفق‏تر ازجوان تازه ورود آمریکا عمل کند. اما در این میان بانوی‏پیشین آمریکا نیز باید از نحوه مبارزات اوباما درس‏های‏ را بیاموزد؛ او نیز باید به حرف‏های رای دهندگان گوش‏دهد و با آن به سخن بنشیند و از همه مهم‏تر باید نشان دهد که «کلینتون‏ها» مردم دیروز نیستند. مشکل کنونی او تنها این‏نیست که اوباما توانست از او پیشی بگیرد بلکه بسیاری ازآمریکایی‏ها هنوز سیاست‏های دوگانه‏ای کلینتون‏ها را به یاد دارند؛ اگر او به وعده‌هایش عمل کند، بدون شک می‏تواند به هسته‏ای اردوگاه دموکرات‏ها تبدیل شود چرا که‏ کاندیداتوری تنها دلیلی برای رییس‌جمهور شدن نیست. هنوز تا پایان مبارزات انتخابات راه طولانی باقی است‏ و همگان منتظر پنجم فوریه و نتایج انتخاباتی در سه‌شنبه بزرگ هستند. ولی تا زمانی که رای‌دهندگان هنوز به طور کامل نمی‏دانند که خواهان چه هستند، به سوی کسی متمایل‌ می‏شوند که ‏دراین میدان شجاعانه‏ترعمل کند؛ چرا که بدون شک سال ۲۰۰۸، سال‌ مردان شجاع است!

منبع : دسترنج