آنجا نیستم Im Not There

▪ کارگردان: تاد هاینس.
▪ فیلمنامه: تاد هاینس، اورن موورمن بر اساس داستانی از هاینس.
▪ مدیر فیلمبرداری: ادوارد لاچمن.
▪ تدوین: جی رابینوویتز.
▪ طراح صحنه: جودی بکر.
▪ بازیگران: کریستین بیل[جک/ جان واعظ]، کیت بلانشت[جاد]، مارکوس کارل فرانکلین[وودی]، ریچارد گیر[بیلی]، هیث لجر[روبی]، بن وایشاو[آرتور]، شارلوت گینزبورگ[کلر]، دیوید کراس[آلن گینزبورگ]، بروس گرین وود[خبرنگار]، جولین مور[الیس فابیان]، میشله ویلیامز[کوکو رایوینگتن].
▪ ۱۳۵ دقیقه.
▪ محصول ۲۰۰۷ آمریکا، آلمان.
▪ نام دیگر: I&#۰۳۹;m Not There، I&#۰۳۹;m Not There: Suppositions on a Film Concerning Dylan. نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل/بلانشت، نامزد جایزه بهترین بازیگر انتخاب منتقدان از مراسم انجمن منتقدان رسانه ها، برنده قورباغه برنز/ادوارد لاچمن از مراسم Camerimage ، برنده جایزه بهترین بازیگر زن نقش مکمل/بلانشت از انجمن منتقدان شیکاگو، برنده جایزه گولدن گلاب بهترین بازیگر زن نقش مکمل/بلانشت، نامزد جایزه بهترین فیلم از مراسم گاتام، برنده جایزه رابرت آلتمن و نامزد جوایز بهترین فیلم-بهترین بازیگر مرد و زن نقش مکمل/بلانشت و فرانکلین از مراسم روحیه مستقل، نامزد جایزه بهترین بازیگر زن نقش مکمل از مراسم ساتلایت، نامزد جایزه بهترین بازیگر زن نقش مکمل از مراسم اتحادیه بازیگران، برنده جایزه &#۰۳۹;CinemAvvenire&#۰۳۹; بهترین فیلم، جایزه ویژه داوران، جایزه بهترین بازیگر زن و نامزد شیر طلایی جشنواره ونیز.
▪ ژانر: زندگی نامه، درام، موسیقی.
یک پسرک ۱۱ سیاه پوست آمریکایی به نام وودی که موسیقی و نوشتن ترانه های محلی را کشف می کند، یک خواننده آوازهای محلی به نام جک رولینز که بعدها واعظی پیشه می کند تا از ترانه هایش را در راه خدا استفاده کند، یک بازیگر فیلم های هالیوودی به نام روبی کلارک که پس از مدتی هرزه گردی تبدیل به مرد خانواده می شود، جاد کویین یک نوازنده مشهور گیتار آکوستیک که با تغییر سبک خود از folk به folk rock طرفدارانش را می رنجاند، و یک بازیگر مسن که در فیلمی به نقش بیلی د کید ظاهر شده. پنج آدم متفاوت که هر کدام به نوعی بازتاب گوشه هایی از زندگی باب دیلن را به نمایش می گذارند، البته در کنار ششمین نفر-آرتور رمبو- که پذیرفته به سوال هایی درباره گذشته خود پاسخ دهد...
● چرا باید دید؟
رابرت آلن زیمرمن یا با نام یهودی اش زوشه بن آوراهام متولد ۱۹۴۱ آوازخوان، نویسنده، آهنگساز و شاعر، یکی از چهرهای شاخص موسیقی آمریکا به مدت پنج دهه است. دوستدارانش او را به نام باب دیلن می شناسند. آوازهایش در متجاوز از ۲۰۰ فیلم شنیده شده و خودش نیز چندباری در مقابل دوربین ظاهر شده که شاخص ترین آنها پت گرت و بیلی د کید به کارگردانی سام پکین پا است. هنرمندی که حضور طولانی اش و افت و خیزهای زندگی هنری و شخصی اش باعث شده تا همواره سوژه داغ روزنامه نگاران و حتی فیلمسازان باشد. کتاب ها متعددی درباره اش منتشر شده و چند فیلم مستند نیز از زندگی ساخته اند. اما آنجا نیستم که نامش را از یکی از آوازهای خود او گرفته، چیز دیگری است.
محصولی هنرمندانه از کارگردانی خوش ذوق که برای تسیم پیچیدگی های ذهنی و شخصیتی دیلن از ۵+۱ نفر برای بازی در نقش او استفاده کرده است. اتفاقی که بعد از این میل مبهم هوس بونوئل و بازی دو هنرپیشه در نقش یک زن واحد به خودی خود اتفاقی مهم در سینماست.
تاد هاینس متولد ۱۹۶۱ لس آنجلس از دانشگاه براون در رشته نشانه شناسی فارغ التحصیل شده و با ساختن آدم کش ها:فیلمی درباره ارتور رمبو[۱۹۸۵] شروع به فیلمسازی کرده است. شهرت خود را مدیون فیلم Velvet Goldmine و دور از بهشت است که جوایز متعددی نیز برایش به ارمغان آوردهاند.
آنجا نیستم که با فاصله ای ۵ ساله از فیلم پیشین وی دور از بهشت ساخته شده است، ساختاری اپیزودیک دارد و غیر از آرتور رمبو اشخاص دیگری نیز در برابر دوربین به سوال هایی در مورد دیلن پاسخ می دهند. از جمله الیس فابیان[جوآن بائز] که جان کلام فیلم را دو بار از زبان وی می شنویم" او[دیلن] این استعداد را داشت که وقایع جهان پیرامون خودش را ببیند و آنها را به شکلی عالی در آوازهایش نشان بدهد".
آنجا نیستم یک زندگینامه معمولی از دیلن نیست. بلکه با الهام از زندگی و آواز های وی شکل گرفته و بیشتر به حساسیت هنرمند در برابر وقایع دنیای پیرامونش اشاره دارد.
نمی خواهم ارج فیلم را با استفاده از کلمات قالبی چون رسالت هنرمند پایین بیاورم، اما هدف هاینس تلنگری به همه هنرمندان است تا با دیدن گوشه هایی از زندگی یک اسطوره زنده دنیای هنر به ضرورت عکس العمل نشان دادن در برابر اتفاق های پیرامون خود فکر کنند.
چیزی که سینمای آمریکا هر لحظه بیشتر و بیشتر از آن دور می شود. البته عشاق باب دیلن که بسیارند با تماشای فیلم و شنیدن آوازهای برگزیده اش لذت بیشتری خواهند برد، اما برای کسانی که هاینس و دیلن را نیز نمی شناسند تماشای آنجا نیستم یک تجربه ناب است. بهترین اپیزود متعلق به کیت بلانشت است که به شکل سیاه و سفید فیلمبرداری شده است.

امیر عزتی

منبع : موج نو