کودتا در شب ۲۲ بهمن

یکی از نقاط مبهم انقلاب سفر ظاهرا یکماهه ژنرال رابرت هایزر در آخرین ماه پیروزی انقلاب اسلامی به ایران میباشد. با توجه به اینکه او ظاهرا در اولین روز برگزاری کنفرانس گوادلوپ به ایران سفر کرده است میان ماموریت او و این کنفرانس نکاتی در منابع مختلف بیان شده است . در مقاله زیر به بررسی این ماموریت واهداف آن ورابطه میان ماموریت او با این کنفرانس پرداخته میشود.
● کنفرانس گوادلوپ
در تاریخ ۱۴ دی ماه ۱۳۵۸ (۴ ژانویه ۱۹۷۹ ) ۴ روز پس از شروع سال نو مسیحی کنفرانسی دو روزه در جزیره « گوادلوپ » واقع در شرق دریای کارائیب که در غرب اقیانوس اطلس واقع شده و متعلق به فرانسه است برقرار شد. در این کنفرانس که به ابتکار ژیسکاردستن رئیس جمهور فرانسه برگزار شده بود سران چهار کشور آمریکا انگلیس فرانسه و آلمان پیرامون مهمترین مسائل جهانی ذینفع از جمله جنگ در کامبوج خشونت در آفریقای جنوبی (که تحت حاکمیت رژیم آپارتاید اداره میشد) خطرات روزافزون حضور شوروی در خلیج فارس برای منافع غرب کودتا در افغانستان وضعیت یمن جنوبی و گسترش انقلاب در ایران مورد بررسی قرار گرفت . ژیسکاردستن بدلیل حضور امام در پاریس در رابطه با مسائل مورد بحث ایران نقش کلیدی در این کنفرانس بازی نموده است و حتی پیام سران شرکت کننده در این کنفرانس توسط وزیر خارجه او به سمع امام می رسد. حجت الاسلام هادی غفاری در(کتاب خاطرات خود چاپ حوزه هنری در صفحه ۳۴۰ ) از این جریان پرده برداشته است .
« روز ۱۸ دی مطابق ۱۸ ژانویه و در حالی که دو روز از پایان کنفرانس گذشته بود و در روز پایانی همین کنفرانس نیز رسما بختیار بر سر کار آمده بود دو نفر از اعضای وزارت خارجه فرانسه از سوی ژیکاردستن و جیمی کارتر در حالی که حامل پیام محرمانه ای برای امام بوده اند به ملاقات ایشان می آیند و علیرغم تعهدات و قراردادهای بین المللی رسما در امور ایران دخالت کرده و از امام میخواهند چون ما از دولت بختیار حمایت خواهیم کرد بهتر است حضرت آیت الله از دولت بختیار حمایت کنند و یا حداقل سکوت نمایند و بهتر است حضرت آیت الله برای رفتن به ایران عجله ننمایند و بدنبال آن امام را بطور ضمنی تهدید به کشتار گسترده نمودند » امام نیز با دید الهی خود و با اصرار آنان بر حفظ بختیار و تعویق بازگشت به ایران از توطئه عظیمی که در شرف وقوع بوده است مطلع و از همان روز بر غیر قانونی بودن دولت بختیار و بازگشت به ایران پافشاری می نمایند و آنان را در برابر عمل انجام شده قرار داده و تمام طرحها و نقشه های آنان را نقش بر آب می سازند و نهایتا نیز پس از بازگشت به ایران دولت بختیار را متزلزل و کودتای خام و نپخته آنان را با شکست حتمی مواجه ساخته و انقلاب را به پیروزی می رسانند و برخلاف میل ابرقدرتها جزیره ثبات و جزیره ثروت و منفعت های انبوه باد آورده و پایگاه حاکمیت آنان بر منطقه استراتژیک خاورمیانه را از چنگال آنان بیرون آورده و ملت ایران را به استقلال و آزادی رسانده و حکومتی متکی به آرا و اعتقادات اسلامی آنان را بنیان می گذارند.
اطلاعات جسته و گریخته و متناقضی در خاطرات نوشته شده توسط سران این کنفرانس بعدا منتشر شده است . اما آنچه می توان از مجموعه اطلاعات در مورد ایران می توان بدست آورد اینست که آنان به علت قدرت و عظمت و فداکاری ملت ایران و امام و اصرار آنان بر خروج شاه از ایران و متزلزل بودن روحیه شاه به علت راهپیمایی بزرگ روز عاشورا وشکست طرح کشتار مردم طی آن (که با فداکاری ۳ تن از محافظین خود شاه با شکست مواجه شد و نشان داد که او نمی تواند نه تنها به ارتش بلکه به گارد جاویدان خود نیز اعتماد بنماید) راهی جز تمکین به این خواست در برابر خود نیافته اند. ترس از دست دادن ایران و خطراتی که این امر برای منافع آنان داشته است .
موجب می شود که از مواضع گذشته خود در حمایت از شاه عقب نشینی نموده و تن به قبول یک دولت جانشین بدهند تا بتوانند آتش انقلاب را خاموش و مجددا شاه را به اریکه قدرت بازگردانند و منافع خود را حفظ نمایند.
در این کنفرانس به علت اهمیت مسائل ایران و آنچه قرار بود برای جلوگیری از پیروزی انقلاب صورت بگیرد آخرین تصمیمات و توافقات و هماهنگی ها در این رابطه اتخاذ می گردد. این تصمیمات حدود دو هفته قبل از کنفرانس گوادلوپ و پس از مسجل شدن شکست دولت ازهاری گرفته شده و مقداری از آن نیز به اجرا درآمده بود.
این تصمیمات عبارتند از :
۱) شاه که اینک بعنوان نقطه وحدت مخالفین درآمده است و نوک تیز حمله به سوی اوست موقتا باید از ایران خارج شود .
۲) با توجه به اینکه ارتش شدیدا وابسته به شاه تربیت شده است و با خروج شاه و با نفوذی که امام در ارتش پیدا نموده است به زودی از هم خواهد گسیخت (آنهم با توجه به اینکه قرار بود همراه شاه تعدادی از سران ارتش نیز خارج شوند) لذا باید از خروج رهبران ارتش جلوگیری و انسجام ارتش را حفظ نمود.
۳) جهت سرکوب انقلاب و تصفیه رهبران آن باید ارتش آماده یکی از خونینترین کودتاهای تاریخ گردد .
۴) باید با ایجاد اصلاحات ظاهری مختلف انسجام نیروهای مخالف به هم زده شود و با دادن خواستهای مقطعی به بعضی از اقشار آنها آنان را از صفوف انقلاب جدا ساخت و اعتصابات که کشور را فلج نموده است را خاموش نمود.
۵) به علت نیاز به فرصت کافی برای انجام این امور بازگشت امام به تاخیر بیفتد .
۶) یکی از بلند پایگان نظامی آمریکا که از اوضاع ایران و ارتش آن مطلع باشد برای اداره ارتش و جلوگیری از هم پاشیدگی آن پس از خروج شاه و مهیا نمودن آن برای کودتای خونین به ایران اعزام گردد. این شخص وظیفه داشت ضمن حفظ سلاح های استراتژیک که در اختیار شاه گذاشته شده بود و نیز حفظ دستگاههای پیچیده جاسوسی آمریکا در پایگاه های مخفی و آشکار آمریکا در ایران قراردادهای مهم و کلان نظامی را ظاهرا بدست دولت جدید لغو نماید و زمینه خروج ده ها هزار مستشار آمریکایی و خانوادههای آنان را که در ارتش ایران حضور داشتند و در صورت شکست کودتا می توانست بعنوان گروگان نیروهای انقلابی ضربات عظیم و غیرقابل جبرانی به منافع آمریکا وارد سازد را فراهم آورد.
۷) دولتی انقلابی نما اما کاملا وابسته و حتی در ظاهر مخالف آمریکا با دادن وعده اصلاحات مورد نظر مردم انقلاب را دچار انشقاق نموده و رهبری آن را از دست رهبران آن خارج ساخته و زمینه فروکش کردن و سرد نمودن انقلاب را فراهم نماید.
(تلاش چند ماهه رادیو بی بی سی برای چهره سازی و رهبرسازی در کنار امام و به اصطلاح خط موازی سازی که عمدتا از چهره های ملی گرا و وابسته به آمریکا و انگلیس صورت می پذیرفت در اینجا چهره خود را بهتر نشان میدهد). و قرار دادهای مهم نظامی را از جانب ایران لغو نماید.
۸) در صورت شکست این دولت ارتش کودتای خونین خود را آغاز و رهبران اصلی و ده ها هزار نفر از کادرهای اصلی انقلاب و رهبران آن را تصفیه نماید.
۹) در صورت شکست اقدامات فوق اقدامات آینده را با توجه به افراد نفوذی در انقلاب بخصوص نفوذی در اطراف امام هماهنگ سازند.
در همین رابطه است که بختیار بعنوان آخرین تیر ترکش شاه و حامیان او به سوی انقلاب اسلامی شلیک میگردد. افرادی چون سنجابی و صدیقی و ... که برای این موضوع در نظر گرفته شده و مذاکراتی نیز با آنان انجام شده بود هر یک با دلائلی از این امر استنکاف نموده بودند و بختیار با توجه به مجموعه خصوصیات شخصیتی و ارتباطات مخفی با حامیان جهانی شاه و پذیرش انجام نقشه آنان بهترین مهره برای انجام این خیانت ها و جنایت ها در حق ملت مظلوم و ستمدیده ایران تشخیص داده شده و برگزیده می شود. در همین رابطه ژنرال هایزر که ظاهرا در روز ۱۳ دی ماه در جلسه شورای امنیت آمریکا انتخاب شده بود در روز ۱۴ دی و در روز اول تشکیل کنفرانس گوادلوپ برای انجام ماموریت خود با یک هواپیمای نظامی مخفیانه وارد تهران می شود بصورتی که شاه نیز تا چند روز از ورود او به ایران مطلع نمی گردد . (به کتاب پاسخ به تاریخ محمدرضا پهلوی ترجمه دکتر حسین ابوترابیان نشر زریاب ۱۳۷۹ چاپ هفتم ص ۳۶۴ مراجعه شود) .
سفر ژنرال هایزر به ایران
در روزنامه های عصر روز ۱۶ دی ۱۳۵۷ اعلام شده بود که معاون فرماندهی سازمان اتلانتیک شمالی (ناتو) بدنبال تشکیل کنفرانس سران در « گوادلوپ » و در ساعات اولیه کنفرانس با ماموریت ویژه ای از طرف دولت آمریکا به تهران اعزام شده است .
این جریان موجب پخش شایعاتی در میان مردم می گردد که آمریکا می خواهد مجددا کودتایی شبیه کودتای ۲۸ مرداد در ایران به راه بیندازد.
رادیوهای بیگانه نیز گزارش دادند این ژنرال چهار ستاره که نام او « رابرت هایزر » می باشد با مقامات نظامی ایران دیدار و گفتگو کرده است و هدف دیدار او از ایران مشخص نشده است .
ژنرال هایزر در کتاب : « ماموریت در تهران » (ترجمه ع رشیدی انتشارات اطلاعات تهران ۱۳۷۴ ص ۳۰۶ ) در مورد نتایج سفر خود بیان داشته است .
« من ماندن فرماندهان ارتش را در داخل ایران تضمین کرده بودم و سازمان ارتش را منسجم نگاه داشته بودم . تا آنجا که توانسته بودم با توجه به سنت وفاداری عمیق آنها به شاه فرماندهان ارتش را وادار به حمایت از رئیس غیرنظامی دولت شاپور بختیار کرده بودم فرماندهان ارتش را ترغیب کرده بودم که طرحهای لازم را برای کودتا تهیه کنند. آن طرحها تهیه شده بود.
سرانجام از نقطه نظر نظامی ثابت کردم و نشان دادم که آمریکا نیازهای لجستیکی آنها را تامین خواهد کرد و در همه شرایط پشتیبان آنها خواهد بود.... وظیفه اصلی من در این ماموریت به کار بردن همه تلاش هایم در جهت امکان جهات دادن به دولت بختیار یا هر دولت غیر نظامی دیگری که با غرب سرسازگاری داشته باشد بود.
بطوری که بتواند اوضاع کشور را در دست بگیرد. همانطور که در سراسر کتاب نوشتم من اوضاع ایران را با بالاترین مقامات دولت آمریکا بطور روزانه در میان گذاشته ام . آنها از من می خواستند به فرماندهان ارتش روشهایی را توصیه کنم که بتانند با کمک آن روشها با بختیار ارتباط برقرار کنند و ارزش قدرت واقعی را که در اختیار آنها بود به بختیار بفهمانند تا او از توان نیروهای ارتش مطلع شود.
این کار باعث شد که به رهبران ارتش توصیه کنم راههایی را به بختیار پیشنهاد کنند که بتواند از این قدرت در جهت در دست گرفتن اداره کشور استفاده کند. برخی از مفسران از همین نکته به این نتیجه می رسند که من مستقیم یا غیرمستقیم مسئول شکست دولت بختیار بوده ام . من این نتیجه گیری را قبول ندارم به نظر من راه های موفقیت بختیار فراهم بود اما دولت آمریکا نتوانست وسیله ای فراهم کند که بختیار مطمئن به استفاده از آن راهها شود طبیعی است که این مسئله نتیجتا جز فاجعه نخواهد بود فاجعه ای برای غرب .
او در صفحه ۳۰۷ نیز بیان داشته است :
سولیوان « سفیر آمریکا در ایران » تا روز۱۳ دی (قبل از ورودهایزر) در جریان مذاکرات خود با رهبران اپوزسیون فهرستی از بیش از یکصد افسر ارشد ایرانی تهیه کرده بود که همزمان با شاه کشور را ترک نمایند یکی از دلائلی که نشان میدهد چرا سولیوان از شنیدن اینکه من به ایران آمده ام و وظیفه ام نگهداشتن این افسران در کشور بعد از رفتن شاه است پرچم مخالفت بلند می کند همین است .
در مورد ماموریت هایزر شاه در کتاب « پاسخ به تاریخ » (ترجمه دکتر حسین ابوترابیان نشر زریاب تهران ۱۳۷۹ چاپ هفتم صفحه ۳۶۴ ) نکات جالبی را بیان نموده است .
در اوایل ژانویه با تعجب خبردار شدم که چند روز است ژنرال هایزر در تهران بسر می برد (! ) اما حوادث چند هفته گذشته می بایست به من آموخته باشد که از چیزی حیرت نکنم (!) مع ذلک ژنرال هایزر شخصیت کوچکی نبود. در مقام معاون فرماندهی ناتو چند نوبت به تهران سفر کرده بود و همیشه هم شرفیابی میکرد این دیدارها صرفا به قصد ادای احترام نبود ولی با توجه به اینکه فرمانده نیروهای مسلح بودم و ایران عضو سازمان پیمان سنتو نیز بود این دیدارها ضرورت داشت .
رفت و آمدهای ژنرال هایزر همیشه از پیش برنامه ریزی می شد اما این سفر او در هاله ای از ابهام کامل فرو رفته بود. ورودش را خیلی مستور نگه داشته بودند. البته نظامیان آمریکایی تشریفات اداری معمول را]در ایران [ با هواپیماهای خودشان سفر میکردند و خیلی طبیعی بود که بتوانند ورود به پایگاه های نظامیشان نادیده بگیرند.
از ژنرال هایم تحقیق کردم چیزی بیشتر از من نمی دانستند پس این ژنرال آمریکایی برای چه کاری به تهران آمده بود چگونگی حضورت واقعا غیرعادی بود. شخصی که در حال اجرای وظایفی جذبی است بی علت قایم باشکبازی نمی کند به محض اینکه خبرحضورش در تهران پراکنده شد. مطبوعات شوروی واکنش خود را به این شکل نشان دادند : « ژنرال هایزر در تهران است تا کودتایی به راه بیندازد. » این خبر به خودی خود نوعی هشدار از سوی کرملین بود.
از پاریس روزنامه هرالدتریپون وظیفه خود دانست (! ) که به سفارتخانه ها در تهران آرامش خاطر بدهد. نویسندگان این روزنامه فقط جمله « راه بیندازد » در خبر مطبوعات شوروی را با جمله « مانع شود » عوض کردند.
پس رهبران آمریکا از امکان وقوع کودتایی در ایران نگران بودند. آیا واقعا چنین خطری وجود داشت من که چنین فکر نمیکنم . افسران من با ادای سوگند وفاداری به تاج و تخت و قانون اساسی پیوند خورده بودند. تا زمانی که احترام قانون اساسی محفوظ بود آنان از جایشان تکان نمی خوردند.
اما بعید نیست که سازمانهای مختلف اطلاعاتی آمریکائیان دلایل کافی داشته اند بر اینکه قانون اساسی ممکن است دست خوش تهدید واقع شود و به همین خاطر می خواستند ارتش ایران را خنثی کنند (! )
بدیهی است که ژنرال هایزر نیز به همین دلیل به تهران آمده بود و من در این سفرش فقط او را یک بار ملاقات کردم . هایزر به اتفاق سولیوان سفیر آمریکا به حضور رسید (۱۱ ژانویه مصادف با ۲۱ دی ماه ) ولی هیچ یک از آنها به مطلب دیگری غیر از روز و ساعت عزیمت من از ایران علاقه ای نشان نداند.
...ژنرال هایزر تا چند روز بعد از رفتن من در تهران ماند. در آن روزها چه پیش آمد تنها چیزی که می دانم این است که ژنرال ربیعی فرمانده کل نیروی هوایی طی محاکمه مسخرهای (! ) که پیش از اعدام او صورت گرفت به قضاوت گفته بود : « ژنرال هایزر شاه را مانند موش مردهای از مملکت بیرون انداخت » .
علیرغم اینکه سخنان خود شاه گویای ذلت و خواری او در برابر ابرقدرتهاست اما چند نکته لازم است تذکر داده شود.
۱) نظامیان آمریکایی بدون پاسپورت و ویزا و تشریفات اداری وارد ایران می شده اند و از ورود ژنرال هایزر معاون فرماندهی ناتو پس از چند روز که از ورود او به ایران می گذشته است نه شاه مطلع بوده است نه ژنرال های او.(!)
۲) برخلاف گفته شاه ژنرال هایزر از فرودگاه مهرآباد وارد خاک ایران شده است (نه از پایگاه های نظامی آمریکا در ایران مگر اینکه فرودگاه مهرآباد هم جز پایگاه های نظامی آنها بوده است که شاید صحیح تر همین باشد.) و از فرودگاه نیز عازم خانه « ژنرال هووی استون » فرمانده « بخش زمینی در دفتر وابسته نظامی و مستشاری نظامی آمریکا » در تهران شده است که جریان را از زبان خود هایزر در کتاب ماموریت در تهران (خاطرات ژنرال هایزر ترجمه ع . رشیدی انتشارات اطلاعات ۱۳۷۴ ص ۱۹ و ۱۸ و ۱۷ ) میخوانیم :
قرار بود قبل از تاریک شدن هوا به منزل ژنرال گاست برویم . اعضای مهم و اصلی اداره مستشاری جمع شوند.
ژنرال گاست رئیس اداره مستشاری
ژنرال جرج کرتز نماینده نیروی هوایی
آدمیرال فرانک کولینز نماینده نیروی دریایی
همه افسران بلندپایه حضور داشتند و مرا در جریان امور نظامی ایران و اداره مستشاری قرار دادند همه آنها یک نظر مشترک داشتند و آن این بود که اوضاع ایران از کنترل خارج شده است .
....دیدار در اولین ساعات شب تمام شد و مرا به خانه ژنرال گاست منتقل کردند. شب اول را در تهران با صداهای ناراحت کننده ای که اعصاب مرا می آزرد آغاز کردم . مردم فریاد می زدند « الله اکبر » و صدا از بام های نزدیک به گوش می رسید و به هر فریادی از گوشه ای دیگر پاسخ داده می شد ........ من و گاست برای شنیدن صداهای این جنگل انسانی (! ) روی بالکن رفتیم توده های مردم به خیابان ها ریخته بودند و شعار می دادند ..... در نیمه های شب جمعیت پراکنده شدند و آرامش حکمرفا شد شب را بدون پلک بر هم زدن به صبح رساندم . صبح زود خسته برخاستم . پس از صرف صبحانه به سفارت آمریکا رفتم .
۳) شاه مدعی شده است چند روز بعد از ورود ژنرال هایزر او و ژنرال هایش تنها از حضور او مطلع شده اند . اما ژنرال هایزر در کتاب فوق الذکر (صفحه ۲۱ ) بیان داشته :
شب جمعه وارد تهران شده و روز جمعه را در سفارت به سر برده و روز شنبه (۶ ژانویه مصادف با ۱۶ دی ماه ) با افراد زیر ملاقات داشته است طوفانیان (مسئول خریدهای نظامی ایران ) ربیعی (فرمانده نیروی هوایی ) حبیب اللهی (فرمانده نیروی دریایی ) و متن مذاکرات طولانی خود با آنها را در کتاب خاطرات خود آورده است .
بنابراین ژنرال های شاه از ماجرای سفر کمتر از ۴۸ ساعت بعد از ورود مطلع بوده اند و چرا آن را در اختیار شاه نگذاشته اند جالب توجه است .
۴) ورود هایزر به ایران روز شنبه ۱۶ دی فاش شد (به کیهان ۱۰۶۰۵ شنبه ۱۶ دی ماه ۱۳۵۷ صفحه آخر مراجعه شود) . یعنی او شب جمعه وارد شده و در روزنامه های ظهر روز شنبه خبر آن را چاپ کرده اند و نبابر این معلوم نیست شاه در این مملکت چکاره بوده است که کمتر از ۴۸ ساعت موضوع به روزنامه ها کشیده شده است اما شاه چند روز بعد مطلع شده است .

نویسنده : سیدمحمدهاشم پور یزدانپرست بخش نخست
پاورقی :
۱ ـ کیهان ـ ۱۰۶۳۲ چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۵۷ ص ۱
۲ ـ اطلاعات ۱۵۷۷۹ ـ چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۵۷ ص ۸
۳ ـ اتاقی که فرماندهان ارتش در ساختمان ستاد مرکزی ارتش پس از شکست کودتا در حال نوشتن نامه بی طرفی ارتش در روز ۲۲ بهمن در آن بوده اند.
۴ ـ مقصود مردم مسلح و انقلابی است که در روز۲۲ بهمن برای فتح آخرین دژهای نظام شاهنشاهی به پادگانها و نیز ستد مشترک ارتش که فرماندهان ایرانی و آمریکایی از آنجا عملیات کودتا را رهبری میکرده اند هجوم آورده اند
۵ ـ مقصود ستاد رهبری کودتا است که دهها افسر آمریکایی اداره کننده کودتا ظاهرا به رهبری ژنرال گاست (وبه گفته فردوست ژنرال هایزر) در آن حضور داشته اند و پس از شکست کودتا در آنجا به دام افتاده وشکست خفت بار این کودتا را با چشم خود دیده اند.
منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی
یکی از نقاط مبهم انقلاب سفر ظاهرا یکماهه ژنرال رابرت هایزر در آخرین ماه پیروزی انقلاب اسلامی به ایران می باشد . با توجه به اینکه او ظاهرا در اولین روز برگزاری کنفرانس گوادلوپ به ایران سفر کرده است میان ماموریت او و این کنفرانس نکاتی در منابع مختلف بیان شده است
رابطه ژنرال هایزر که ظاهرا در روز ۱۳ دی ماه در جلسه شورای امنیت آمریکا انتخاب شده بود در روز ۱۴ دی و در روز اول تشکیل کنفرانس گوادلوپ برای انجام ماموریت خود با یک هواپیمای نظامی مخفیانه وارد تهران می شود بصورتی که شاه نیز تا چند روز از ورود او به ایران مطلع نمی گردد
در روزنامه های عصر روز ۱۶ دی ۱۳۵۷ اعلام شده بود که معاون فرماندهی سازمان اتلانتیک شمالی (ناتو) بدنبال تشکیل کنفرانس سران در « گوادلوپ » و در ساعات اولیه کنفرانس با ماموریت ویژه ای از طرف دولت آمریکا به تهران اعزام شده است . این جریان موجب پخش شایعاتی در میان مردم میگردد که آمریکا میخواهد مجددا کودتایی شبیه کودتای ۲۸ مرداد در ایران به راه بیندازد .
شاه : از ژنرال هایم (درباره حضور مخفی هایزر در تهران ) تحقیق کردم چیزی بیشتر از من نمی دانستند پس این ژنرال آمریکایی برای چه کاری به تهران آمده بود چگونگی حضورت واقعا غیرعادی بود. شخصی که در حال اجرای وظایفی جذبی است بی علت قایم باشک بازی نمی کند به محض اینکه خبرحضورش در تهران پراکنده شد. مطبوعات شوروی واکنش خود را به این شکل نشان دادند : « ژنرال هایزر در تهران است تا کودتایی به راه بیندازد. » این خبر به خودی خود نوعی هشدار از سوی کرملین بود
ورود هایزر به ایران روز شنبه ۱۶ دی فاش شد . یعنی او شب جمعه وارد شده و در روزنامه های ظهر روز شنبه خبر آن را چاپ کرده اند و بنابراین معلوم نیست شاه در این مملکت چکاره بوده است که کمتر از ۴۸ ساعت موضوع به روزنامه ها کشیده شده است اما شاه چند روز بعد مطلع شده است

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی