پوشش رسانه‏ای شبیه تلفن‏بازی در مهد کودک

"هی، شنیدی؟... هیلاری کلینتون میراث مارتین لوتر کینگ جونیور را زیر سوال برده است ... رد کن بره ..."
"هی...، تیم کلینتون می‏گویند که تیم اوباما عمدا به تنش‏های نژادی دامن می‏زنند... و تیم اوباما کلینتون را متهم می‏کند که تاریخ را دوباره به نفع خود بازنویسی می‏کند... رد کن بره ..."
"هی ... تیم کلینتون اتهامات تیم اوباما را تکذیب کرد... رد کن بره ..."
"هی ... تیم اوباما اتهامات تیم کلینتون را تکذیب کرد... رد کن بره ..."
"هی ... حزب دموکرات برای همیشه از هم پاشیده شد... رد کن بره ..."
در هفته گذشته مطبوعات سیاسی در یک تلفن بازی دیگر شرکت کردند: پچ پچ‏ها را بشنو و کلمات را گسترش بده ! این بازی روز دوشنبه شروع شد، وقتی که هیلاری کلینتون با فاکس نیوز مصاحبه کرد و در این مصاحبه سعی کرد در مورد تجربه خود در مورد تلاش‏هایش برای به قانون تبدیل کردن سند حقوق مدنی در زمان ریاست جمهوری لیندن جانسون صحبت کند. هم چنین تیم کلینتون بارها تلاش کرده است که سابقه مصرف کوکائین اوباما را نیز مطرح کند.
الان هم با وجود مصالحه روز دوشنبه اوباما با کلینتون ممکن است یک فاصله در بین حزب دموکرات ایجاد شود، یا اینکه رسانه‏ها چنین چیزی را بیان می‏کنند. تحلیل گر خبر NPR جوان ویلیامز در برنامه‏ی صبح خود بیان می‏کند که میراث مارتین لوتر کینگ باعث ایجاد یک گسست در بین حزب دموکرات شده است. وب لاگ واشینگتن پست از همین واژه گسست استفاده کرده است. شبکه خبری کریسچن ساینس مانیتور این اتفاق را با عنوان نسل بعدی دموکرات‏ها بیان کرد. نیوز دی بیان کرد که دعوای کلینتون و اوباما باعث شده است که حزب دموکرات از هم پاشیده شود. لین سوییت نویسنده شیکاگو سان تایمز تحلیل خود را از تنش نژادی این گونه بیان می‏کند: "آن‏ها تلاش می کنند که امور را آرام کنند، اما سخن گفتن در مورد نژاد همه چیز رقابت‏ها را حساس و پر تنش می‏کند."
این منطقی است که بحث‏های نژادی نقش مهمی در رقابت‏های انتخاباتی دارند و همچنین قابل قبول است که رسانه‏ها در مورد نقش اظهار نظر‏های تفرقه‏افکنانه در رقابت‏های انتخاباتی و تاثیر آن بر حزب دموکرات سخن بگویند. اما این نوعی سردر‏گم کردن و به درد‏سر انداختن است که رسانه‏ها از کاه کوه بسازند و از یک اتفاق ساده و یک نظر بی‏غرض یک داستان کامل بسازند. تحول این است که یک نظر تبدیل به یک داستان می‏شود و داستان تبدیل به یک دعوی درون حزبی می‏شود و دعوی درون حزبی به یک دعوی درون رسانه‏ای تبدیل می شود و این دعوی هم تبدیل به یک داستان بزرگ‏تر می شود که تحلیل‏گران آن را بررسی می‏کنند! این طبیعت آتش تند است. این یک ساختار ویروسی است، همیشه مردم بیشتر علاقه‏مندند که یک مسابقه خوب بین سگ‏ها را ببینند تا یک مسابقه آرام و خوب اسب دوانی .
یک نگاه به ریشه‏های نه چندان مهم در این مورد بیندازید. در این جا دیدگاه کلینتون را در مورد سوال به طور کامل می‏خوانیم:
"رویای دکتر کینگ با قانون حقوق مدنی لیندن جانسون در سال ۱۹۶۴ به واقعیت پیوست. این قانون در این دوره تا حدودی احتمال تصویب داشت و کندی هم آرزو می‏کرد که بتواند که این قانون را تصویب کند . روسای جمهور قبلی حتی برای این کار تلاش هم نکردند. اما جانسون این قدرت را داشت که این قانون را به تصویب رساند. این رویا به واقعیت تبدیل شده بود. قدرت این رویا در زندگی مردم به واقعیت پیوسته بود به خاطر این که ما رئیس جمهوری داشتیم که می‏گفت ما آن را اجرا خواهیم کرد. و واقعا او این کار را کامل انجام داد."
در این جا می‏بینیم که سخنان کلینتون هیچ ربطی به مسائل نژادی ندارد و کلینتون فقط خواسته با ربط دادن خود به دولت لیندن جانسون خود را به عنوان یکی از دست اندر‏کاران قانون حقوق مدنی معرفی کند. این دعوی اصلا دعوی سفید و سیاه نیست یا دعوی حرف و عمل نیست بلکه دعوی، دعوی با تجربه و بی‏تجربه است. این مربوط به سیاه بودن اوباما نیست بلکه مربوط به بی‏تجربه بودن اوست.
چیزی که باید در مقابل آن بحث موضع گیری می‏شد منطق سخنان کلینتون بود. نه بد‏ترین برداشت‏هایی که ممکن بود از حرف‏های او بشود.
اما این دیدگاه کلینتون بر خلاف آن چه رسانه‏ها جلوه دادند را نباید توهین به میراث دکتر کینگ دانست و این حرف‏ها معانی نژادی نمی‏تواند داشته باشد. اما ببینید این دیدگاه چگونه بازتاب داده شده است:
ـ MNSNBC: در رقابت‏های سیاسی آمریکا کلینتون از دیدگاه‏های خود در مورد نژاد دفاع کرد.
ـ Politico: کلینتون در رقابت‏های انتخاباتی خود به تنش‏های نژادی دامن زد.
ـ AP: تحلیل‏گران: آیا نژاد برای دموکرات‏ها مهم است؟
ـ Politico: تنش‏های نژادی باعث شد دموکرات‏ها در رقابت‏ها به جان هم بیافتند.
ـ CBS News: در رقابت‏های دموکرات‏ها تنش‏های نژادی بالا گرفت
و الی آخر. باب هربرت در مقاله‏اش در نیویورک تایمزکلینتون را متهم کرد که حربه‏هایش را در مورد همه به کار می‏گیرد حتی دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور. یا واشینگتن پست نوشت که که طوفان نژادی در رقابت-های انتخاباتی دموکرات‏ها رخ می نماید.
بنابر این برای دومین بار در این هفته باید بگوییم که چه اتفاقی رخ داده است؟ چگونه رسانه‏ها از یک دیدگاه می‏توانند یک تنش نژادی ایجاد کنند و از آن یک گسست را در یک حزب نتیجه بگیرند؟ و چگونه آن‏ها با این سرعت به این جمع بندی رسیدند؟
منبعی که بیشتر رسانه‏های رایج به آن ارجاع داده بودند وب لاگ خبری میجر گرت وابسته به فاکس نیوز است که سعی کرده است مصاحبه فاکس نیوز را در بوق و کرنا کند و برداشت خود را ترویج دهد:
" هم چنین کلینتون افزود: اوباما و ادواردز ریاکارانه به دنبال این هستند که نقش مارتین لوتر کینگ جونیور را در جنبش‏های حقوق مدنی کم رنگ کنند. در حالی که رئیس جمهور جانسون این سند را تصویب کرد و آن را تبدیل به یک قانون کرد."
بیایید برگردیم به همان تلفن بازی خودمان و قانون پایه‏ای آن: وقتی اولین کسی که باید بشنود و کلمه را پخش کند آن را بفهمد یا تفسیر کند دیگر هیچ راه حلی وجود نخواهد داشت. وب لاگ فاکس نیوز این مفهوم را که "کلینتون نقش دکتر کینگ را ناچیز می‏داند" را از متن صحبت‏های او استخراج کرده و برجسته کرد. بن اسمیت نویسنده پولیتیکو این را ادامه می‏دهد و نظر کلینتون را جدال میان حرف و عمل می‏خواند و پس از آن دیگران هم نقش خود را ایفا می‏کنند و یک داستان تمام و کمال به وجود می‏آورند.

منبع : سایت الف