وداع با «قهر وآشتی»

همه ما شیفته آزادی هستیم و چندان تمایلی هم برای اطاعت محض نداریم. اما احترام گذاشتن، مداراکردن و توجه کردن به خواسته های پدر و مادر همسرمان، اطاعت کردن و به منزله از دست رفتن آزادی نیست.
روان شناسان معتقدند اگر مادرزن و داماد و مادر شوهر و عروس به رفتارهایی که حساسیت طرف مقابل را بر می انگیزد آگاه باشند و برای لحظاتی که در کنار هم هستند این رفتارها را انجام ندهند، بسیاری از مشکلات برطرف می شود. برای مهمانی شام شب جمعه، از یک هفته قبل برنامه ریزی کردم و تمام کارهایم را یک روز جلوتر تمام کردم. خوشحال بودم که خانواده خودم و همسرم مهمان ما هستند. می کوشیدم تا پدر و مادرم به داشتن فرزندی مثل من افتخار کنند و پدر و مادر همسرم هم در خانه فرزندشان احساس آرامش بکنند اما همه چیز به خاطر یک حرف و حرکت ناخواسته به هم ریخت. نمی دانم تقصیر من بود یا خانواده همسرم. هنوز هم نفهمیده ام توقع آنها از من بالاست یا رفتار من با آنها صحیح نیست. . .
گاه همین طور بی دلیل و اتفاقی، لحظه های خاص، موقعیت های ویژه زندگی، رابطه های ما و... به خاطر یک حرف یا حرکت نادرست و ناخواسته خراب می شود. رابطه عروس و مادر شوهر یا مادر زن و داماد هم از این قاعده جدا نیست.
● بفهمیم و بپذیریم
یادم نمی رود روزی را که برای بله برون آمدید خانه ما. از خجالت آب شدم. آرزو می کردم کاش هیچ وقت کادوی توی بی سلیقه را باز نمی کردم. آبرویم پیش همه رفت. . . . این حرف ها، یادآوری های ناراحت کننده وگزنده ای است که نه تنها تغییری در هیچ چیز ایجاد نمی کند بلکه کدورت، دلخوری و آزردگی خاطر زن و شوهر را نیز در پی دارد.
به عقیده کارشناسان خانواده، نخستین گام برای داشتن زندگی موفق انتخاب همسر از طبقه و جایگاه اجتماعی - فرهنگی شبیه به هم است. هر چه شباهت خانواده ها از نظر فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... نزدیک تر باشد، ازدواج موفق تر خواهد بود.
اما گاهی به دلایل مختلف انتخاب همسر طوری است که خانواده ها شباهت کمتری به هم دارند و در نتیجه نقاط مشترک کمتری هم بین زن و مرد دیده می شود.
این تفاوت دیدگاه ها سرآغاز جنگ و جدل میان زن و شوهر با همدیگر و با والدین طرف مقابل است. بنابراین اگر می خواهیم زندگی زناشویی موفقی داشته باشیم، بعد از ازدواج باید تفاوت های بین والدین خودمان و همسر مان را بفهمیم و بپذیریم تا بتوانیم زندگی خوب و موفقی داشته باشیم.
● ازهوشمان کمک بگیریم
تا حالا شده پدرت به خاطر اینکه به او احترام می گذارم، غذای موردعلاقه اش را می پزم و چای پررنگش را فراموش نمی کنم از من تعریف و تشکر کند فقط ایراد های من را می بیند. اگر اینجا بیاید و از من ایراد نگیرد، شبش صبح نمی شود. مثلا اینکه چرا یادم رفته چای پررنگ برایش ببرم.
روان شناسان معتقدند اگر افراد از رفتارهایی که حساسیت طرف دیگر را بر می انگیزد، آگاه باشند و برای لحظاتی که در کنار هم هستند این رفتارها را انجام ندهند، خیلی از مشکلات برطرف می شود. این رعایت کردن، دقت و تیزهوشی ما را نشان می دهد. چای پررنگ پدرشوهر را فراموش نکنیم تا همگی آرام و شاد زندگی کنیم.
● تا حد امکان قضاوت شتابزده نکنیم
امکان ندارد من حرفی بزنم و مادرت برخلاف من حرف نزند. فقط دوست دارد ایراد بگیرد. می نشیند و رفتار من را زیر ذره بین می برد. اغلب ما با اظهار نظر بجا و نابجای مادرزن یا مادرشوهر مان مشکل داریم. به همین دلیل همیشه در حال پیش داوری هستیم. این رفتار، هم ما و هم همسر مان را آزار می دهد. برای اینکه درست قضاوت کنیم، هر دفعه که قرار است مادر و پدر همسر مان را ببینیم، ذهنمان را از رفتار ها و حرف های آنها پاک کنیم. فکر کنیم هر بار نخستین باری است که آنها را می بینیم. گذشته با همه خوبی ها و بدی هایش تمام شده است.
● چوب خطی برای پر نشدن!
امروز پنجمین روزی است که با امیر قهر هستم. رفتار مادرش خیلی بد بود. پدرش هم انگار نه انگار. . . دوست ندارم با امیر قهر کنم ولی رفتار بد پدر و مادرش را چطوری تلافی کنم قهر، بی توجهی، بی تفاوتی، جر و بحث و. . با همسر به دلیل رفتار نادرست والدین اش رفتار بسیار اشتباهی است.
روان شناسان معتقدند رفتار اشتباه والدین همسر مان را نباید به حساب همسرمان بگذاریم. از طرفی نباید دلخوری مان را همان جا - پیش پدر و مادر همسرمان - نشان بدهیم. هر حرکت نابجای ما، گله گذاری، کم محلی و. . . به همسر یا والدین او نتیجه ای عکس دارد، علاوه بر اینکه می تواند جرقه یک آشوب بزرگ باشد که بازنده اصلی این آشوب هم ما هستیم.
بنابراین با سیاست و بررسی دقیق مسائل و شرایط، حل هر مشکل و مسئله ای را به زمانی که با همسرمان تنها هستیم، موکول کنیم. حضور نفر سوم در مسائل زناشویی یا قهر به جای صحبت کردن درباره مشکلات، بدترین راه حل است.
● پدر و مادرمان را حذف نکنیم
آن قدر توی گوش بچه ها خواندی مادربزرگ تان زن بدی است که به مادر من بی احترامی می کنند. سلام زیرزبانی می کنند و توی اتاقشان می روند. بعد هم از اتاق بیرون نمی آیند تا مادر من برود. من هم بلدم چه کار کنم. . . .
بی اهمیتی به پدر و مادر همسرمان، حذف تدریجی آنها از زندگی مان، کم شدن رفت و آمدها و ارتباط های تلفنی و کم کردن علاقه فرزندان مان به خانواده همسر مان و در مقابل توجه بیش از حد به والدین خودمان، رفتاری نیست که از چشم همسر مان دور بماند. این حرکت، ضربه روحی - روانی شدیدی به او و در نتیجه به زندگی مشترک ما می زند.

منبع : روزنامه جوان