آنتن تلفن‌ همراه و تومور مغزی

در تاریخ ۱۲ مه‌ی ۲۰۰۶، بعد از ابتلای ۷ نفر از، صد نفری که در طبقه‌ی آخر ساختمان، اداره‌ی ملبورن، در استرالیا به تومور مغزی مبتلا شدند، آن طبقه تخلیه شد. اما تلسترا (از شرکت نصب کننده آنتن) اصرار داشت که آنتن نصب شده در برج مذکور (متعلق به دانشگاه آر ام آی ‌تی) هیچ ربطی به آن تومور‌ها ندارد.
پنج نفر دانشگاهی که در این طبقه‌ کارمی‌کردند به همراه دو نفر از ستاد دانشگاه از سال ۱۹۹۹ به تومور مغزی گرفتار شدند که حال دو نفرآنان وخیم بود.
معاون دانشگاه آقای استیو سوموگی دیروز گفت که «ما ستاد خود را توجیه کرده و منتظر بر خورد با نمونه‌های دیگر هستیم».
اتحادیه‌ی دانشگاه تقاضا کرده است که دانشگاه برای آزمایشها و تست های بیشتر کارکنان دانشگاه که دیروز نیز نمونه‌هایی مظنون به تومور پیدا شد، باید بودجه‌ی آن را بپردازد. آقای ماتو مک گان از اتحادیه‌ی آموزش‌ ملی گفت «ما به دنبال دریافت گزارشهایی از دو نفر کارکنانی هستیم که در اینجا مدتی کار کرده و رفته‌اند».
یکی از کارکنان دانشگاه گفت اخیراً دانشگاه از یک پزشک شهر ملبورن خواست اطلاعاتی را در این مورد جمع آوری و اظهار نظر نماید لیکن در این گزارش ارتباط واضحی بین آنتن‌ها و تومور مغزی پیدا نشد.
دیروز تلسترا (از شرکت نصاب آنتن) گفت که وی با گروه بررسی کننده‌ی دانشگاه همکاری لازم را به عمل خواهد آورد. شرکت تلفن گفت که این تجهیزات «آنتن نصب شده» بدون کم و کاست با استانداردهای سلامت و محافظت انسانها نصب گردیده و مرتب نیز چک می‌گردند. آقای مک گان گفت در حالی که ستاد هم مشتاق و هم نگران اطلاع از نتیجه تحقیق است، مسوولان دانشگاه تمایلی به پیگیری مسأله که ممکن است منجر به تعطیل شدن طبقه آخر شده از طرفی نیز ایجاد دلواپسی بین کارکنان شود، نداشتند.
با وجود اینکه دانشگاه به دانشجویان که بیشتر خارجی بودند مطلب را اعلام کرد لیکن آن دل‌ نگرانی که باید داشته باشند در مورد دانشجویان نداشتند.
یک مسوول دانشگاه گفت که دانشگاه آر ام آی تی ‌بعد از پیدایش دو نمونه ابتلا به تومور در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۱ کیفیت هوا و فرکانس‌های رادیویی محل را بررسی نمود که نتایج کمتر از میزان پیشنهادی مؤسسه استاندارد استرالیا بود.
بعد از اینکه در ماه قبل مؤسسه‌ی سلامت اشتغال استرالیا نفر سومی را اعلام کرد روز قبل میزان فعالیت در این زمینه شدت گرفت و این زمانی بود که تعداد دیگری نیز مریض شدند. آقای مگ گان گفت دانشگاه بعد از تستهای ۲۰۰۱ که پیگیری نشدند باید نسبت به سلامت و صحت دانشجویان به اندازه‌ی‌ کافی حساس و روی آن حساب می‌نمود.
این نوع تحقیقات شیر یا خطی و شانسی باید جای خود را به بررسی‌ها و جستجوهای سیستماتیک دهد.
● پیشنهاد پی اس آرا اس تی (سازمان مرتبط در استرالیا)
البته این ارتباط بین بیماری و اثرات آنتن موبایل طبق معمول از طرف شرکت‌های موبایل مورد قبول واقع نگردیده و حاشا کردن این ارتباط، روش جاری و استاندارد آنان می‌باشد برای مثال هم اکنون که ارتباط سیگار و سرطان تأیید گردیده است، به مدت دهها سال شرکت‌های تولید کننده آن را قبول نداشتند و برای رد آن ازدانشمندان و متخصصان سطح بالا استفاده می‌کردند.
جمله‌ی اپراتور موبایل تلسترا که «این تجهیزات با استاندارد حفظ و سلامت» هماهنگی دارند کافی نیست و معنی آن این است که شدت پخش اشعه آنقدر شدید نیست که به مغز آسیب برساند. اما همانطور که قبلاً نیز گفته شده است این استاندارد دیگر رد شده است چرا که بارها در بررسی‌های مختلف ثابت شده است که اشعه و موج‌های رادیویی هر چقدر هم که پایین باشند می‌توانند به سلول‌ها آسیب وارد نمایند.
این‌مساله، غیر علمی و غفلت بزرگی است که مشاهدات محققان در جهت این ارتباط بین آنتن‌های مرکزی موبایل و تومور مغزی با یک حالت شیر یا خط نشان دهیم. حالت علمی آن است که به طور مرتب و تکراری ارتباط با تومور مغزی را بررسی و ببینیم که اشعه آنقدر هست که آسیب‌ لازم را در طبقه‌ی آخر به مردم، وارد کند یا نه و نمی‌توان اکتفا کرد که فقط بگوییم ممکن است اشعه موجب تومور شده باشد.
اصول پیشگیری و احتیاط برای این موقعیت‌ها طراحی شده است. طبق این اصول زمانی‌که ملاحظات نشان می‌دهد که ممکن است اثرات زیان آور وجود داشته باشد به خصوص زمانی‌که ملاحظات تجربی این بررسی را تأیید کند منبع و عامل و زمینه‌ی‌ ایجاد خطر باید متوقف تا اینکه ثابت گردد که ارتباط آسیب رسان وجود دارد یا ندارد. مسوولیت تأیید و پیگیری و هزینه با شرکت سازنده است نه قربانیان.
سازمان (پی اس آرا اس تی) این را از بی ‌مسوولیتی سازنده و حکومت می‌داند که یک بررسی سیستماتیک و جامع در مورد اشعه‌ی تولیدی از موبایل و آنتن‌های مربوطه و اثرات آنان روی سلامت انسانها انجام نگردیده لذا وسایل و تجهیزات مربوطه یک نوع تکنولوژی غیر مسوولانه می‌باشد.

دکتر رضا امید بخش
مهندس اصغر میرزایی

منبع : هفته نامه پزشکی امروز