حتی اگر بچه ها ظرف غذای خود را کنار گذاشتند ، ناراحت و نگران نشوید!

ما برای‌ اینكه‌ فرزندانمان‌ را به‌ غذاخوردن‌ وادار كنیم، به‌ هر حیله‌ و ترفندی‌ متوسل‌ می‌شویم. حتی‌ ممكن‌ است‌ گوشت‌ را به‌ اسم‌ مرغ‌ به‌ بچه‌ها بدهیم‌ ت--ا آن-ها بتوانند از خاصیت‌ همه‌ مواد غذایی‌ بهره‌مند شوند. اما در مواردی‌ نتیجه‌ معكوس‌ می‌گیریم؛ چون‌ سر بچه‌ها كلاه‌ نمی‌رود! آنها اگر متوجه‌ فریب‌ ما شوند، سخت‌تر از قبل‌ به‌ سراغ‌ غذا می‌روند.
متخصصان‌ معتقدند كه‌ گرچه‌ واداشتن‌ فرزندان‌ به‌ چشیدن‌ غذاهای‌ جدید به‌ خودی‌ خود كار نادرستی‌ نیست، اما هرگز نباید آنها را به‌ اجبار وادار به‌ خوردن‌ كرد. تحقیقات‌ نشان‌ می‌دهد كه‌ فرزندان‌ پیش‌ از چشیدن‌ غذایی‌ جدید، باید چندین‌ بار آن‌ را ببینند. اگر در مرحلهِ نخست‌ فرزندتان‌ عقب‌نشینی‌ می‌كند، دوباره‌ امتحان‌ كنید. وقتی‌ به‌ آنها فشار نیاورید، بالاخره‌ به‌ سراغ‌ غذای‌ جدید خواهند رفت.
هنگام‌ صرف‌ غذا مراقب‌ سخن‌گفتن‌ خود باشید. ممكن‌ است‌ آنچه‌ بر زبان‌ می‌آورید باعث‌ افزایش‌ یا حتی‌ كاهش‌ اشتهای‌ بچه‌ها به‌ غذا شود! نظرات‌ و توصیه‌های‌ شخصی‌ شما در مورد غذاخوردن، هیچ‌ كمكی‌ نمی‌كند. در عوض‌ به‌ روشهای‌ دیگر، عمل‌ كنید.
با بیان‌ عبارات‌ و جملات‌ زیر نمی‌توانید كمكی‌ به‌ تغذیه‌ فرزند خود بكنید:
روی‌ بشقابت‌ چیزی‌ نمونه!
چرا این‌ جمله‌ موثر نیست؟ وقتی‌ به‌ هنگام‌ صرف‌ غ-ذا عباراتی‌ نظیر فقط‌ یه‌ لقمه‌ دیگه! ، بخور چون‌ من‌ می‌گم! و... به‌ كار می‌برید، شما مبارزه‌ای‌ را با فرزند خود شروع‌ می‌كنید كه‌ ممكن‌ است‌ بازنده‌ آن‌ باشید. به‌علاوه، به‌ این‌ وسیله‌ میزان‌ غذای‌ فرزندتان‌ را ك-ن-ترل‌ می‌كنید و نمی‌گذارید خودش‌ به‌ میزان‌ اشتها و وعده‌ غذایی‌ خود پی‌ ببرد.
متخصصان‌ معتقدند وظیفه‌ والدین‌ تعیین‌ نوع‌ غذا، زمان‌ و محل‌ صرف‌ آن‌ است‌ و وظیفه‌ فرزند هم‌ تعیین‌ میزان‌ غذایی‌ است‌ كه‌ می‌خواهد بخورد.
روش‌ بهتر: روش‌ روی‌ بشقابت‌ چیزی‌ نمونه! را كنار بگذارید و در عوض‌ مقدار غذای‌ كمتری‌ در ظرف‌ فرزندتان‌ بریزید. زمانی‌ كه‌ این‌ تنش‌ و اضطراب‌ غذاخوردن‌ برطرف‌ شود، ممكن‌ است‌ خود او خواهان‌ مقدار غذای‌ بیشتری‌ بشود.
در تغذیه‌ فرزندان، تشویق‌ آنها به‌ حفظ‌ تنوع‌ غذا از توجه‌ به‌ میزان‌ غذا مهمتر است. در این‌ حالت‌ بچه‌ها از غذا خوردن‌ لذت‌ بیشتری‌ می‌برند. همچنین‌ نگران‌ تامین‌ مواد غذایی‌ مورد نیاز آنها نباشید. خود بچه‌ها در حین‌ رشد، توانایی‌ تشخیص‌ مواد غذایی‌ مهم‌ و پرخاصیت‌ را پیدا می‌كنند.
بخور، خاصیت‌ داره!
چرا این‌ جمله‌ موثر نیست؟ بچه‌ها غالبا" با چیزی‌ كه‌ به‌طور مرتب‌ به‌ آنهاگوشزد شود، مشكل‌ دارند.
روش‌ بهتر: در مورد خواص‌ مواد غذایی‌ با زبانی‌ ساده‌ برای‌ بچه‌ها صحبت‌ كنید و بگویید كه‌ غذاها می‌توانند آنها را تندرست‌ و قوی‌ نگه‌ دارند. به‌ آنها بفهمانید كه‌ باید خوب‌ غذا بخورند تا برای‌ بازی‌ و تفریح‌ قوی‌ و سرحال‌ باشند.
ف-رزندان‌ خود را در خرید مواد غذایی‌ و تهیه‌ غذاها شركت‌ دهید و به‌ آنها بگویید كه‌ مواد غذایی‌ را بر اساس‌ خاصیت‌ و مواد آنها انتخاب‌ می‌كنید. وقتی‌ بچه‌ها را به‌ ك-م-ك‌ در تهیه‌ غذا و سالاد و یا انتخاب‌ مواد غذایی‌ در فروشگاه‌ تشویق‌ می‌كنید، آنها به‌ مواد غذایی‌ علاقه‌مند می‌شوند.
تا وقتی‌ غذات‌رو كامل‌ نخوری، از بستنی‌ خبری‌ نیست!
چرا این‌ عبارت‌ موثر نیست؟ با بیان‌ این‌ جمله، بستنی‌ یا دسر مهمتر از غذای‌ اصلی‌ جلوه‌ می‌كند و وعده‌ اصلی‌ غذا نقش‌ و اهمیت‌ خود را در نظر كودك‌ از دست‌ می‌دهد.
برخی از والدین‌ برای‌ تشویق‌ فرزندان‌ خود به‌ صرف‌ غذا، به‌ آنها وعده‌ می‌دهند كه‌ پس‌ از صرف‌ غذا مقداری‌ كاكائو یا شكلات‌ به‌ آنها می‌دهند. اما در نهایت‌ به‌ این‌ نتیجه‌ می‌رسند كه‌ بچه‌ها به‌ چیزی‌ كه‌ دوست‌ ندارند لب‌ نخواهند زد.
روش‌ بهتر: در روزهای‌ مشخصی‌ پس‌ از صرف‌ غذا، به‌ آنها دسر مش-خصی‌ بدهید. اهمیت‌ دسر باید بتدریج‌ از بین‌ برود. حتما" لازم‌ نیست‌ برای‌ دسر از كیك‌ یا شیرینی‌ استفاده‌ كنید. هرچیز شیرین‌ مث خرما و میوه‌ می‌تواند به‌ وعده‌ غذایی‌ پایان‌ دهد.
پس‌ چی‌ دوست‌ داری؟
چرا این‌ عبارت‌ موثر نیست؟ اگر بچه‌ها عادت‌ كنند كه‌ به‌طور مرتب‌ دستور بدهند و نوع‌ غذا را مشخص‌ كنند، در این‌صورت‌ نمی‌توانند با رژیم‌ غذایی‌ خانواده‌ جلو بروند. با پیشنهاد غذای‌ دیگری‌ به‌ آنها، در واقع‌ به‌ آنها می‌فهمانید كه‌ می‌توانند نخورند.
ممكن‌ است‌ بچه‌ها برخی‌ از غذاها را دوست‌ نداشته‌ باشند، اشكالی‌ ندارد. آنها باید سر میز غذا حاضر شوند، مودبانه‌ تشكر كنند و غذا را به‌ شخص‌ دیگری‌ تعارف‌ كنند.
روش‌ بهتر: غذای‌ یكسانی‌ را برای‌ تمام‌ اعضای‌ خنواده‌ خود در نظر بگیرید. البته‌ از تنوع‌ غذایی‌ غافل‌ نمانید تا بدین‌ ترتیب‌ بچه‌ها بتوانند با اختیار خود، چیزی‌ را انتخاب‌ كنند.
ع-صرانه‌ و وعده‌های‌ بین‌ غذا را باید حداقل‌ سه‌ ساعت‌ پیش‌ از صرف‌ غذای‌ اصلی‌ به‌ بچه‌ها داد تا دوباره‌ موقع‌ خوردن‌ غذا، گرسنه‌ باشند.
حتی‌ اگر بچه‌ها ظرف‌ غذای‌ خود را كنار گذاشتند، ناراحت‌ و نگران‌ نشوید، بچه‌ها از گرسنگی‌ غش‌ نمی‌كنند! تا زمانی‌ كه‌ با تندرستی‌ و شادابی‌ رشد می‌كنند و شما تنوع‌ مواد غذایی‌ را در برنامه‌ غذایی‌ خانواده‌ حفظ‌ می‌كنید، مطمئن‌ باشید كه‌ مواد غذایی‌ لازم‌ به‌ آنها می‌رسد.
هر هفته‌ از یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌ بخواهید كه‌ برنامه‌ غذایی‌ هفته‌ را مشخص‌ كند. به‌ فرزندان‌ خود فرصت‌ انتخاب‌ غذای‌ مورد علاقه‌شان‌ را بدهید. در خانواده‌ باید به‌ علایق، خواسته‌ها و نظرات‌ همه‌ افراد احترام‌ گذاشت.

منبع : پایگاه تخصصی بانوان یزد