پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

امامزاده های تهران؛ خلوتگه راز و نیاز


امامزاده های تهران؛ خلوتگه راز و نیاز
تهران با شهرک های پیرامون آن دارای ۳۳۰ امامزاده است. تمامی اماکن متبرکه، بعد از انقلاب اسلامی در چارچوب طرح جامع نوسازی و بازسازی شدند. در حال حاضر امامزاده ها به وسیله هیأت امنایی مرکب از ۳ تا ۵ عضو اصلی و ۲ عضو علی البدل اداره می شود.
اکثر امامزاده های استان تهران در روستاها واقع شده است و نسب بیشتر آنها به امام موسی کاظم علیه السلام می رسد.
بیشترین درآمدی که سالانه نصیب امامزاده ها می شود مربوط به حرم حضرت عبدالعظیم، امامزاده صالح و امامزاده داود است و پس از آن امامزاده هاشم (از توابع شهرستان دماوند در جاده هراز) بیشترین درآمد را به خود اختصاص داده است.
به گفته مسئولان و متولیان امور امامزاده ها، درآمد ماهانه همه امامزاده ها صرف خود بقعه و توسعه امکانات امامزاده می شود و اما میزان تقریبی درآمد امامزاده ها، شاید خواندنی ترین قسمت این گزارش باشد. براساس آمار و اطلاعات به دست آمده، درآمد امامزاده صالح در سال ،۸۴ حدود ۱۵۰ میلیون تومان بوده است. این امامزاده به طور متوسط بین ۵ تا ۱۰ میلیون تومان در ماه درآمد دارد.
درآمد امامزاده داود در سال ۸۴ نیز حدود ۷۰میلیون تومان بوده است. درآمد امامزاده هاشم هم به حدود ۳ تا ۴ میلیون تومان در ماه می رسد.
امامزاده های زن در تهران ۲ تن هستند: «هفت دختر» و «سیدملک خاتون» که هر دو در شرق تهران قرار دارند.
۴ امامزاده زن هم در شهرری وجود دارند که عبارتند از: بی بی زبیده، بی بی شهربانو، رقیه و سه دختران.
۵ امامزاده زن کرج نیز بی بی شهربانو، ام صغری، ام کبری، بی بی سکینه و بی بی قزلر نام دارند.
امامزاده های زن شهریار: بی بی سکینه، کن: حلیمه خاتون، ورامین: بی بی زبیده در ولی آباد، بی بی زبیده در داودآباد و سکینه بانو هستند. امامزاده های زن دماوند نیز، بی بی زبیده در کاجان، فضه خاتون و بی بی خاتون در فیروزکوه و بی بی حلیمه نام دارند.
● درآمد امامزاده ها چگونه تأمین می شود
غبارروبی، فروش طلاهای اهدایی مردم، عایدی موقوفات، فروش اجناس مازاد که از سوی زائران اهدا می شوند (نظیر فرش، لوستر، لامپ، استکان، نعلبکی، قاب و اشیای عتیقه، ظروف دیگر و...) حق الدفن (اگر قبرستان داشته باشند)، عایدی زائرسراها و اهدایی مؤسسات و افراد خیر از جمله درآمدهای امامزاده ها هستند. از کل درآمد امامزاده ها، ۱۰ درصد به حساب خزانه داری دولت واریز می شود که دولت مبلغی از این پول را به عنوان بودجه، بار دیگر به امامزاده برمی گرداند تا صرف پاداش هیأت امنا و کارکنان امامزاده شود.
باقی مانده درآمد هر امامزاده نیز متعلق به خود آن است که در موارد زیر هزینه می شود:
حقوق کارکنان، نشر معارف و تبلیغات اسلامی، تعمیرات و بازسازی، تدارک وسایل رفاهی و بهداشتی، کمک به مدارس علوم دینی، تأمین هزینه سوخت، آب، برق، تلفن، گاز و...، خرید اثاثیه و ملزومات، تعمیر وسایل نقلیه و ماشین آلات، خیرات و مبرات. بیشتر امامزاده ها در محوطه خود گورستان دارند و در این میان آنهایی که در داخل شهر دارای قبرستان هستند، به خاطر رعایت مسائل بهداشتی دربافت شهری و رعایت حال مردم، اجازه دفن ندارند. در مورد امامزاده هایی که در خارج از شهر هستند، از طرف سازمان اوقاف و با هماهنگی سازمان بهشت زهرا و شهرداری، اجازه دفن درگذشتگان را دریافت می کنند و وجوه حاصل از این محل صرف عمران و آبادی امامزاده می شود. همان طور که در ابتدا اشاره شد، همه اماکن متبرکه که بعد از وقوع انقلاب اسلامی در قالب طرحی به نام «طرح جامع» نوسازی و بازسازی می شوند. این طرح موارد گوناگونی را شامل می شود، از جمله: بهسازی، بازسازی و توسعه، زیباسازی، ایجاد زائرسرا، فرهنگسرا، کتابخانه و دیگر امکانات و تزئینات از جمله ایجاد شبستان های زنانه، مردانه، تاق های سنتی، کاشیکاری، آینه کاری، زیباسازی محوطه امامزاده، سالن های آموزش قرآن و بهبود وضع کفشداری ها. هر امامزاده دارای هیأت امنایی معمولاً مرکب از ۳ تا ۵ نفر عضو اصلی و ۲ نفر عضو علی البدل است که به امور مختلف امامزاده، گردآوری و هزینه نذور و هدایای مردم، مراقبت و حفظ و نگهداری بقعه، بازرسی، نظافت امامزاده، عمران و آبادانی و به طور کلی زنده نگه داشتن این اماکن متبرکه و فعال تر شدن آنها و تشویق مردم برای اجرای دستورات اسلامی رسیدگی می کنند.
مسئولیت اصلی اداره اماکن مقدسه اسلامی برعهده سازمان اوقاف و امور خیریه است که اختیارات خود را به هیأت امنای بقاع متبرکه واگذار می کند.
هیأت امنا یک نفر را به عنوان مدیر داخلی انتخاب کرده و به کار می گیرد که حقوق او از محل آستانه پرداخت می شود. اعضای هیأت امنای اماکن مذهبی نیز خود حقوق دریافت نکرده و اصطلاحاً فی سبیل الله کار می کنند.
● امامزاده داود؛ بر فراز قله ها
درهای زیارتگاه امامزاده داود همیشه به روی زائران و حاجتمندان باز است. در یک روز برفی از زمستان سرد و سخت یا در نیمه شبی از بهار، پاییز و تابستان اگر دلتان هوای بوسیدن ضریح کند تا با خلوص جان غبار از آینه دل برگیرید، می توانید به زیارت آقا بروید. درهای زیارتگاه امامزاده داود در تمام طول شبانه روز به روی دلدادگانش باز است.
امامزاده داود در شمال غربی تهران واقع است و از شمال به کوه های رندان و توچال، از غرب به کوه لیچه، از شرق به کوه های بندعیشی و فرحزاد و از جنوب به بخش کن و سولقان محدود است. ارتفاع کوه هایی که منطقه امامزاده را در برگرفته بین یک هزار و ۹۰۰ تا ۳ هزار متر مربع از سطح دریاست.
نسبت امامزاده داود بنا به تأیید آیت الله العظمی نجفی مرعشی، بعد از ۱۱ پشت به امام حسن مجتبی علیه السلام می رسد. درباره تاریخ تولد و شهادت ایشان منابع دقیقی در دسترس نیست، اما شواهد تاریخی تولد و شهادت آن حضرت را در حدود سال ۴۴۰ و ۴۸۰ ه.ق ذکر می کند.
می گویند امامزاده داود برای پیوستن به مجاهدان شیعه شمال ایران، از شهرری راه شمال را در پیش می گیرد و در مسیر خود در کنار کوه های البرز در روستای کیگا به دست عمال خلفای بنی عباسی به شهادت رسیده، در همان محل مدفون می شود.
در جلد اول کتاب «اماکن متبرکه» تألیف سیدمحمدتقی مصطفوی درباره بقعه و موقوفات امامزاده داود آمده است:
«بقعه قدیمی این زیارتگاه در زمان صفویه بنا گردیده است و حرم ۸ ضلعی کنونی را به طول شرقی و غربی ۶ متر و عرض تقریبی ۵ متر با سرداب زیرآن در زمان فتحعلیشاه قاجار به جای بنای قدیم که برج ساده سنگی بی پیرایه ای بیش نبوده است، ساخته اند.
بنابه اظهار متولی بقعه، طومارها و وقف نامه هایی مربوط به این امامزاده به دست آمده است که تاریخ آنها به زمان شاه طهماسب اول صفوی و فرزند او حیدر میرزا باز می گردد. شاه طهماسب و فرزندش املاک و دهاتی را از قلیخان قزوینی خریداری و وقف امامزاده داود کرده اند. بنابر این بنای قدیمی بقعه پیش از صفویه نیز وجود داشته ولی در حال حاضر، هیچ اثر معماری که به دوران قدیم تر از زمان ناصرالدین شاه متعلق باشد در آن به چشم نمی خورد.»
● نکته های خواندنی
▪ تا قبل از آسفالت مسیر امامزاده داود، زائران از طریق فرحزاد به زیارتگاه می رفتند که جاده ای خاکی و پردست انداز بود و زوار پنج ساعت باید در آن پیاده روی می کردند.
راه جدید که از انتهای بلوار شهران آغاز می شود، راهی آسفالته و در امتداد رودخانه سولقان است. این مسیر جاده ای پرپیچ و خم با دره های عمیق و سرسبز است که پوشیده از درختان سیب، توت، انار، انجیر، گیلاس، آلبالو و گردو است و در دو سوی جاده ده ها چشمه جریان دارد.
▪ ۵ کیلومتر مانده به امامزاده داود، از دور گنبد طلایی امامزاده با دیواره آبی آن پیداست. کاشی های مزین به اسم امامان و معصومین علیهم السلام.
▪ امامزاده داود، زمستان های بسیار سرد و پربرفی دارد که گاه ارتفاع برف در آنجا به چندین متر می رسد. این موقعیت ویژه، همواره منطقه را با خطر سیل و بهمن روبه رو می سازد و به همین سبب طرح عمیق کردن رودخانه آن از دو ورودی ۲ متری تا ۴ متری خروجی تا ۱۶ متر به تازگی به اجرا درآمده است. همچنین درآن منطقه طرح ساخت بهمن شکن اجرا شده است.
▪ به جز سنگ قبر امامزاده که مربوط به دوران ناصرالدین شاه است، بقیه تزئینات آن جدید و ملهم از معماری اسلامی است و بیشتر آنها به دست هنرمندان اصفهانی انجام شده است. صرفنظر از آینه کاری های زیبا، تابلوی ظهر عاشورا از دیدنی های زیارتگاه است که در آن ۴۰ هزار قطعه چوب به کار رفته است.
▪ بیشترین نذور و هدایای مردم به امامزاده، ظروف مسی است که میزان آن در سال به ۴ تا ۵ تن می رسد و به همین اعتبار، مس امامزاده داود معروف است.
*۱۵۰ مسافرپذیر با ۲ هزار اتاق، ۲۰۰ مغازه، رستوران و سه بازارچه که تمامی آن از سوی افراد بومی روستای کیگا (نزدیک ترین روستا به امامزاده) اداره می شود، در امامزاده داود فعالیت دارند.
روستای کیگا و امامزاده داود، در واقع درحکم دوروی یک سکه واحد هستند. اهالی روستا در ماه های سرد زمستان در روستای خود اقامت کرده و در اوقات دیگر به امامزاده داود مهاجرت می کنند و هم اینان هستند که اقتصاد منطقه را در دست دارند.
▪ در مسیر جاده آسفالته از شهران به امامزاده داود و در امتداد رودخانه تا خود امامزاده، روستاهای کشار سفلی، کشار علیا، رندان، تالون، سنگان و کیگا به چشم می خورند.
▪ امامزاده داود رستورانی دارد که زیر نظر اوقاف اداره می شود و به کارکنان ارگان های مستقر در محل مانند درمانگاه، دفتر امامزاده و ... سرویس می دهد. قرار است در آینده یک رستوران «حضرتی» نیز دایر شود که در ایام خاص پذیرای زائران باشد. هم اکنون نیز در روزهای عزاداری به ۷۰ تا ۸۰ درصد از زیارت کنندگان یک نوبت غذای رایگان داده می شود.
● پای صحبت خادمان امامزاده
▪ سیدجواد رضایی ۳۴ ساله: ۱۰ سال است که هفته ای ۳ یا ۴ روز اینجا کار می کنم. یکبار که اینجا آمدم، شاهد شفا یافتن یک افغانی لال بودم و از همان موقع تصمیم گرفتم اینجا کار کنم. مردم بسیاری از امامزاده داود شفا گرفته اند. زمستان ها، اغلب زوار خارجی هستند و از اروپا می آیند. امامزاده داود میان مسلمانان خارجی خیلی معروف است، حتی یک بار امام جماعت یکی از مسجدهای واشنگتن به زیارت آمده بود.
▪ حمید موسوی: ۷ سال است خادم هستم. پاییز پارسال که اینجا کمی خلوت بود، صدای ناله ای شنیدم، وقتی داخل حرم رفتم خانمی را دیدم و جویای حالش شدم، گفت: من گویایی ام را از دست داده بودم و دکترها جوابم کرده بودند، تا این که یک شب حضرت داود به خوابم آمد. خیلی به زیارت آمدم و شفا یافتم. موسوی می گوید: تمام معجزات اینجا ثبت می شود. البته قبل از ثبت با پزشکان بیماران تماس گرفته می شود و پس از بررسی صحت و سقم قضیه، نتیجه به ثبت می رسد.
▪ احمد ترابیان: چهار سال است که کارم رسیدگی به تأسیسات اینجاست. دخترم در همان روزها تصادف کرد و دکترها از او قطع امید کردند. او را شبانه به اینجا آوردم. دم صبح پلک هایش را باز کرد و به هوش آمد. از آن زمان تصمیم گرفتم تا آخر عمر درخدمت آقا باشم.
▪ داود فتحی ۵۶ ساله: ۳۰ سال است که در اینجا خدمت می کنم و شاهد معجزات زیادی بوده ام. یکی از آنها شفا یافتن دختر یک خانواده روسی و اهل مسکو بود که از آن پس، سالی یکبار به زیارت امامزاده می آیند. جالب است که آنها بعد از شفا یافتن دختر مسلمان هم شده اند و به گفته خودشان، افراد بسیاری از بستگانشان بعد از شفای آن دختر اسلام آورده اند.
▪ امامزاده صالح؛ قلبی در قلب تهران بزرگ
نیازی به پرسیدن نیست. حاجتمند که باشی، اهل توکل که باشی، حتماً تا به حال دست التماس به سویش دراز کرده ای. اگر هم تاکنون به زیارتش نرفته باشی، می دانی کجاست چون بارها و بارها از این و آن شنیده ای، یا اصلاً از جوار و کنارش گذشته ای امامزاده صالح میان ۳۳۰ زیارتگاه استان تهران، جزو چند امامزاده ای است که همواره بیشترین زائر را به درگاه خود می خواند. امامزاده صالح فرزند امام موسی کاظم علیه السلام، و برادر امام رضا علیه السلام است. از هرگوشه عالم که قصد زیارت کنی باید به میدان تجریش برسی. از افغانستان، پاکستان، ترکیه و عراق، جمهوری آذربایجان، کویت و یا از اصفهان، اهواز، تبریز، اراک، کاشان و ... از هر کجا که باشی، ایستگاه آخر توقف، میدان تجریش است و بعد راه می بری به طرف امامزاده که زمزمه حاجتمندان، دل و جان تو را می برد و در بیقراری دل، به سویی می شتابی. امامزاده در قلب تجریش واقع است. درب شمالی و دو درب شرقی آن رو به بازار تجریش باز می شود و درب غربی رو به پایانه یا ترمینال اتوبوس های داخل شهری. دو درب شمالی همیشه به روی زائران باز است: یکی مخصوص آمد و رفت زائران مرد و دیگری ویژه زائران زن. فضای داخلی امامزاده شامل ۴ رواق است. ۲ رواق مخصوص مردان و دو دیگر زنانه است که با کشیدن حفاظ از هم جدا شده اند. داخل امامزاده آینه کاریست که حدود ۱۲ سال پیش انجام شده است.
درهایی که رواق ها را به حرم وصل می کند، منبت کاری شده و به طورکلی هر چه در صحن و بیرون آن می بینیم، کاملاً جدید است. از ۱۲ سال پیش با شروع مرحله اول اجرای طرح جامع امامزاده، چه اقدام اساسی در آن صورت گرفت.
تخریب دیوار غربی و حیاط جنوبی امامزاده، افزودن فضای ۸ خانه و مغازه خریداری شده به محوطه امامزاده و افزایش ۳ هزار مترمربع فضای جدید، یکسره امامزاده را در وضع و موقعیتی ممتاز و تازه از نظر امکان پذیرش زائران قرار داده است. طرح تکمیلی، ۸ هزار مترمربع دیگر از اطراف را دربرمی گیرد که در صورت اجرا، دو سالن اجتماعات و سالن غذاخوری در آنجا ساخته خواهد شد.
هزینه پیش بینی شده برای این طرح که اجرایش ۱۰ سال طول خواهدکشید، ۸۰ میلیارد ریال است که بخشی از آن صرف خرید اماکن اطراف می شود.
● چهارشنبه هایی دیگر
در سه روز آخر هفته، بیشترین زائران به امامزاده صالح روی می آورند که در این میان روز چهارشنبه، شلوغ ترین روز است.
زائران بر این عقیده اند، چهارشنبه روز امام موسی کاظم علیه السلام است و چون امامزاده صالح نیز پسر اوست، بنابراین، این روز از شگون بیشتری برخوردار است.
زائران که بیشتر آنها را زنان و دختران تشکیل می دهند، در ساعات مختلف روز به زیارت می روند و در صحن ۴۰۰ متری آن به راز و نیاز می پردازند. وسعت این صحن که هزار زائر را در یک زمان در خود جای می دهد، قرار است در طرح توسعه به ۸۰۰ متر مربع برسد. در آن صورت روزانه ۲۰ هزار نفر می توانند به زیارت بیایند. در حال حاضر این رقم در شلوغ ترین ایام، یعنی چهارشنبه ها و ایام سوگواری، به ۱۰ هزار نفر در روز می رسد.
در سال های اخیر اغلب مدارس دخترانه در ترتیباتی، دانش آموزان خود را به زیارت امامزاده صالح می برند و گاه این زائران با ۱۰ تا ۲۰ اتوبوس عازم می شوند.
بعضی از مدارس حتی جشن تکلیف دانش آموزان خود را در امامزاده صالح به جای می آورند.
درهای امامزاده از ۷ صبح تا ۱۱ شب به روی زائران باز است، زائران که وقتی قدم به صحن زیارتگاه می گذارند، اغلب به درخت چنار هشتصد ساله ای که پای حوضی با آب زلال جاخوش کرده است، دخیل می بندند. از متعلقات امامزاده باید به مسجد کوچکی که در حیات آن قرار دارد، اشاره کرد. مسجد همت، یک کتابخانه ۵۰ متری با ۱۳ هزار جلد کتاب را در خود جای داده است. درهای کتابخانه سه روز به روی بانوان و سه روز به روی آقایان باز است. خدمات امامزاده را خادم و ۱۱ کارگر انجام می دهند و امور اداری و دیگر برنامه های نظارتی و هدایتی به عهده هیأت امناست که تحت نظر سازمان اوقاف انجام وظیفه می کنند.
● پای صحبت خادمان و همسایگان
حاج علی امامی ۷۳ ساله که در کفش کنی امامزاده کار می کند، قدیمی ترین خادم امامزاده صالح است. او می گوید: از ۹ سالگی خدمت به آقا را شروع کرده ام. پدر و پدربزرگ و جد بزرگم هم همین جا خادم بودند. چهار پسر دارم که آنها هم خادم اینجا هستند.
خادم پیر ادامه می دهد: اوایل ضریح اینجا نقره کاری بود، دیوارهای داخل حرم هم نقاشی بود، نقاشی هایی از دوره صفویه، بعد از انقلاب روی نقاشی ها را آینه کاری کردند، چند سال پیش که سیل آمد به خیلی چیزها آسیب رسید، اما در سال های اخیر مسئولان به بازسازی و جبران خسارات پرداخته اند.
حاج امامی، می گوید: من در اینجا شاهد معجزات زیادی بوده ام که نخستین آنها در سال ۱۳۱۵ رخ داد. در آن سال مرد کوری به اینجا می آمد که شفا بگیرد. روزی هنگام وضو گرفتن، زائری به او گفت: اگر می خواهی شفا بگیری، برو پیش امام رضا علیه السلام. این حرف دل مرد نابینا را شکست. دیر وقت که به خواب رفت، امامزاده صالح را در خواب دید که به او گفت، از خدا خواستم تو را شفا دهد. مرد کور وقتی بیدار شد، بینایی اش را به دست آورده بود.
لیلی میرزایی مسعود ۲۶ ساله، خادم ناشنوای جدید امامزاده است که می گوید: از بچگی ناشنوا بوده ام. ۶ماه است که آمده ام اینجا خدمت کنم تا امام به من شنوایی دهد. تصمیم دارم وقتی خوب شدم و شفا یافتم، تا آخر عمر خادم باشم و به آقا خدمت کنم.
حاج علی سلیمی، ۹۰ ساله صاحب مغازه تسبیح و مهر و سجاده فروشی کنار در شرقی امامزاده است، می گوید: در زمان قدیم فقط مغازه من و یکی دو مغازه دیگر اینجا بود. من برای زائران چای درست می کردم و لقمه نان و عسلی می فروختم. اما الان دیگر کسی از این چیزها نمی خرد. آن زمان محوطه امامزاده بسیار کوچک بود و زیر درخت چنار، صدها نفر می نشستند و استراحت می کردند و من برایشان چای می ریختم.
عین الله فتحعلیان ۷۰ ساله، در ضلع شمالی امامزاده کتابفروشی دارد.
او می گوید: از ۱۵ سالگی اینجا هستم. آن وقت ها شاگرد قهوه چی بودم، بعدها خودم قهوه خانه برپا کردم و بعد به کتابفروشی پرداختم. کتاب های اخلاقی و مذهبی می فروشم. درآمدم بد نیست، راضی هستم. با این که خانواده ام به شهرستان رفته اند، اما من اینجا مانده ام و نمی توانم امامزاده را ترک کنم. امامزاده صالح خیلی پربرکت است. همه نمازهایم را در اینجا می خوانم.
حاج غفار صومعه داری، ۷۰ سال دارد و در ضلع شرقی امامزاده، مغازه تسبیح، مهر و سجاده فروشی دارد. می گوید: ۲۷ سال است اینجا هستم. پیش از آمدن به اینجا، چشم هایم داشت نابینا می شد و دکترها گفتند کاری نمی شود کرد. من هم آمدم اینجا و نذر کردم و از امامزاده شفا گرفتم. بعد از آن همین جا ماندم و این مغازه را برپا کردم.
سابق وضع کار و کاسبی بهتر از حالا بود. مردم به زیارت که می آمدند، خریدی هم می کردند. اما الان اینطور نیست. الان می آیند زیارت می کنند و می روند. خیلی ها حتی هر روز به زیارت می آیند، اما از خرید چندان خبری نیست.
● ۳۳۰ امامزاده
شهر تهران با شمیران و شهرک های شرقی و غربی آن جمعاً ۳۲ امامزاده دارد. شهرری دارای
۲۰ امامزاده، کرج ،۷۳ شهریار ،۲۰ ورامین ،۵۲ دماوند ،۷۲ لواسان ،۳۴ پاکدشت ۱۴ و کن ۱۳ امامزاده دارند .
● امامزاده های معروف شهر تهران
امامزاده های معروف شهر تهران عمدتاً در شمال، جنوب، شرق و غرب پایتخت قرار دارند. اسامی این امامزاده ها بدین شرح است:
ـ شمال و غرب تهران: امامزاده حسن، امامزاده سیدنصرالدین،
ـ شرق تهران: امامزاده یحیی، امامزاده محمد و امامزاده سیدملک خاتون،
ـ جنوب تهران: امامزاده زید، امامزاده سیداسماعیل و امامزاده سیدولی و
ـ شمیران: امامزاده داود و امامزاده صالح.
▪ امامزاده های معروف شهر ری
امامزاده های معروف شهر ری، حضرت عبدالعظیم و همجوارانش امامزاده طاهر ،امامزاده حمزه ،امامزاده عبدالله و امامزاده ابوالحسن هستند.
▪ امامزاده های معروف اطراف تهران
ـ کرج: امامزاده طاهر، امامزاده محمد، امامزاده حسن،
ـ شهریار: بی بی سکینه خواهر امام رضا علیه السلام،
ـ ورامین: امامزاده جعفر، امامزاده حسین رضا و امامزاده یحیی،
ـ دماوند: امامزاده هاشم، لواسان: امامزاده عبدالله، فضل بن علی و محمدباقر رودک،
ـ پاکدشت: امامزاده حمزه رضا، امامزاده محمد ده امام،
ـ کن: عمادالدین (پدر امامزاده داود)، علاءالدین (عموی امامزاده داود)،
ـ قاسم (برادر امامزاده داود) و عقیل (جد امامزاده داود).
منبع : روزنامه ایران


همچنین مشاهده کنید