جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

برای گرفتن نتیجه، آهسته و پیوسته تناول کنید


برای گرفتن نتیجه، آهسته و پیوسته تناول کنید
۹ ماه باقیمانده به برگزاری مسابقات المپیک پکن همانند این می ماند که یک انسان خیلی گرسنه را بر سر میز پر از غذا بگذاریم و آن قدر غذا بخورد که در ادامه چند هفته مریض باشد.
این تعبیری است که دکتر علی محمد امیرتاش استاد دانشگاه تربیت معلم تهران و رییس سابق فدراسیون هندبال در رابطه با تدارکات باقیمانده تا آغاز مسابقات المپیک به کار می برد.
وی می گوید: چرا برای حضور در مسابقات المپیک و آماده سازی ۴ سال زمان در نظر می گیرند؟ چرا که تیم های ورزشی باید ۴ سال فرصت داشته باشند تا با آخرین متد روز دنیا خود را آماده کنند. به همین دلیل واقعا ۹ ماه زمان باقیمانده از دیدگاه علمی برای سرمایه گذاری روی آن و گرفتن نتیجه لازم برای المپیک واقعا هیچ است.
امیرتاش این زمان باقیمانده را (۹ ماه) دوره ثبات برنامه های چهار سال گذشته دانست که مرحله پایان کار یک ورزشکار برای گرفتن نتیجه محسوب می شود.
وی که معتقد نیست در این دوره ثبات، فشار بیش از اندازه به ورزشکاران بیاورند، با طرح مثالی توضیح داد: به غیر از بحث تدارکات و فنی، کلیه مسائل انسانی به زمان نیاز دارد. زمان باید در مرحله خودش پخته شود، اگر بخواهیم زمان انجام یک تمرین را به مراحل بعد موکول کنیم، یعنی سوزاندن مراحل کاری کادر فنی و این فرهنگی است که ما در ایران با آن مواجه هستیم.
« سه سال و نیم بی توجهی به تیم ملی و سپس ۶ ماه تمرکز کردن روی کار یک ورزشکار برای کسب نتیجه»، روند منسوخ شده ای است که استاد مدیریت دانشگاه تربیت معلم تهران به آن انتقاد کرد.
متأسفانه در ورزش ایران نظم مراحل تدریجی پروراندن یک انسان ورزشکار به طور کامل رعایت نمی شود، روند موجود دلیلی بر این مدعاست. طبق اصول علمی ورزش، قطعاً در این برهه از زمان « زور و پول» اثرگذار نخواهد بود. به همین دلیل است که ما همواره برحسب اتفاق، در برخی مواقع موفق و در برخی مواقع نیز ناموفق ظاهر شده ایم چرا که همیشه فراتر از ظرفیت های خود حرکت کرده ایم.
امیرتاش به رعایت کردن اصول روانی برای ورزشکار اشاره کرد: بحث روانی یک ورزشکار در کنار داشتن تدارکات کامل و مسائل مادی مهمترین چیزی است که باید به طور کامل به آن توجه شود. یک ورزشکار باید به عدالتی که اتفاق می افتد، ایمان داشته باشد و بداند اگر او از لیست تیم ملی خط می خورد و ورزشکار دیگری انتخاب می شود، ورزشکار انتخاب شده عملکرد بهتری داشته است. تازه وقتی که تیم انتخاب شد در درون تیم چه می گذرد؟ آیا ورزشکاران از نظر فنی و عدالت اجتماعی مدیر مربوطه را قبول دارند یا خیر؟
این استاد دانشگاه بردن یک تیم به مسابقات المپیک به هر قیمت ممکن را به هیچ عنوان اصولی ندانست: به نظر من نباید هر تیم یا رشته ای را به این رقابت ها برد. چون فرد یا تیمی که به المپیک می رود و توفیق پیدا نمی کند، صدمات آن بیش از نرفتن آن تیم به مسابقات است. وقتی تیمی بدون نتیجه باز می گردد، به طور کلی فراموش می شود، چرا که نتیجه نگرفته است. ما نمونه های زیادی در تیم های ملی مختلف داریم که وقتی تیم بازنده به کشور بازمی گردد، همه تیم و کادرفنی و مسؤولان فدراسیون را عوض می کنیم.
وی نداشتن برنامه اصولی برای مسابقات المپیک و آسیایی در ورزش ایران را دارای سابقه ای دیرینه می داند: در مسابقات آسیایی ۱۹۷۴ تهران که برای اولین بار همزمان با افتتاح مجموعه ورزشی آزادی تهران برگزار شد، تنها ۴ - ۳ روز پیش از آغاز مسابقات این ورزشگاه به بهره برداری رسید و هنوز دامنه های بتنی ورزشگاه اصلی خشک نشده بوداما چنین مسابقات آسیایی را برگزار کردیم. فرهنگ ما چنین چیزی را (کار با عجله و بدون برنامه) دنبال می کند. بنابراین پول زیاد داشتن در هر برهه ای از زمان مهم نیست این برنامه ریزی و فکر است که باید در ورای هر سرمایه گذاری وجود داشته باشد.
این استاد دانشگاه همچنین برنامه ریزی در فدراسیون های ورزشی را تنها مبتنی بر مسائل مادی دانست: متأسفانه برنامه ریزی که سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک از فدراسیون های ورزشی ما می خواهند تنها مبتنی بر مسائل مادی است. به عبارت دیگر فدراسیون ها بر اساس برنامه ای که ارایه می کنند بودجه می گیرند و دیدگاه فنی به آن شکل که مد نظر ما است، اعمال نمی شود. بنابراین می توان گفت که دیدگاه ما در برنامه ریزی برای ورزش بیش تر مادی است.
وی اهمیت دادن به مسائل اجتماعی ورزشکاران را نیز مسأله ای قابل اعتنا دانست: کدام یک از ورزشکاران ما تاکنون برای حضور در رقابتی به بزرگی المپیک به لحاظ اجتماعی توجیه شده اند که برای حضور در فلان کشور چه آداب و رسومی را باید رعایت کنند و پیش از آغاز رقابت ها با فرهنگ آن کشور آشنا شوند؟ ورزشکاران بهترین نمایندگان هر کشور در این گونه رقابت ها محسوب می شوند که یا برای کشور آبرو کسب می کنند یا با رفتار ناخوشایندشان آبروریزی خواهند کرد.
وی در پایان با پیشنهاد به سازمان اداره کننده این رقابت ها داشتن برنامه بلندمدت ، کوتاه مدت و میان مدت را از مهمترین نیازهای هر رشته ورزشی دانست که در پایان هر المپیک باید برای المپیک های بعدی طراحی شود در صورتی که هم اکنون فاقد این روند هستیم و تازه از برخی فدراسیون ها برنامه هشت ماهه می خواهیم!
منبع : روزنامه ایران ورزشی


همچنین مشاهده کنید