زنگ‌ها برای لبنانی‌ها به صدا درآمدند

لبنانی‌ها باید حداقل یک هفته را بدون رئیس‌جمهوری طی کنند تا بدین ترتیب در میانه این سردرگمی و ابهام، نگرانی‌ها در مورد سرنوشت سیاسی این کشور و احتمال فروغلتیدن آن در دام خشونت‌های فرقه‌ای بیش از پیش شود.شب گذشته، همزمان با نواخته‌شدن ناقوس نیمه‌شب، زنگ‌های خطر برای شهروندان و سیاستمداران این کشور هم به صدا درآمد.
لبنان، سرزمینی که به دلیل تفاوت‌های قومی و مذهبی، اختلا‌فات گسترده و دیرین میان گروه‌ها، حضور، نفوذ و تاثیرگذاری خارجیان، هم‌مرزی با رژیم صهیونیستی و بالا‌خره حوادث خونین سال‌های اخیر، دارای پتانسیل بالقوه‌ای برای کشانده‌شدن به اعماق و ورطه درگیری و خونریزی است، اکنون تبدیل به صحنه کشمکش پیگیر نیروهای سیاسی شده است.ماه‌ها مذاکره پیدا و پنهان، میانجیگری داخلی‌ها و خارجی‌ها و بالا‌خره ۵ نشست پارلمان بی‌نتیجه مانده است و در شرایطی که پیش از این تصور می‌شد تا قبل از پایان دوران حضور امیل لحود در سمت ریاست‌جمهوری، گروه‌های مختلف بالا‌خره با توافق نسبی و حداقلی‌کردن خواسته‌های خود سیاستمداری را راهی کاخ خواهند کرد تا کشور از آشوب و سردرگمی نجات یابد، برای پنجمین بار پیاپی همه چیز به روزی دیگر احاله شد، روزی که هنوز معلوم نیست بتوان به آن امیدی بست و انتظار داشت که از میان دعواها و سهم‌خواهی‌ها، سروش توافق برخیزد. ‌ دشواری‌های لبنان اما زمانی بیشتر می‌شود که امیل لحود رئیس‌جمهوری حالا‌ سابق این کشور، از تشکیل دولت انتقالی سر باز زده و با توجه به تمدید سه‌ساله دوران ریاست‌جمهوری خود، تحت هیچ شرایطی امکان باقی ماندن در این سمت را حداقل تا زمان تعیین تکلیف و پایان اختلا‌فات ندارد. ‌ لحود نیمه‌شب دیشب کاخ ریاست‌جمهوری را ترک کرد. در شرایطی که بر اساس قانون اساسی، اختیارات و قدرت وی تا زمان انتخاب رئیس‌جمهوری بعدی به دولت منتقل می‌شود، این امر تنها بر وخامت اوضاع خواهد افزود. مخالفان دولت که یک سوی دعوای رئیس‌جمهوری هستند، ادعا می‌کنند این بند قانون اساسی صرفا متناظر با مرگ و یا جنون رئیس‌جمهوری است و نه عدم توافق بر سر انتخاب آن. هر نوع قدرت دادن به دولت، در این شرایط عمق اختلا‌فات را بیشتر می‌کند.در شرایط فعلی دو سناریوی انتخاب رئیس‌جمهور توسط حامیان دولت با نصف به علا‌وه یک رای پارلمان و بدون اجماع یا حتی مشارکت مخالفان از یک سو و انتخاب یک رئیس‌جمهوری موقت تا زمان انتخابات پارلمانی بهار ۲۰۰۹ از سوی دیگر مطرح‌تر به نظر می‌رسند . راه‌حل دوم که مورد حمایت عون و حزب‌ا... قرار دارد، هم‌اکنون با مخالفت حامیان دولت روبه‌رو شده است. عون معتقد است که انتخاب رئیس‌جمهوری موقت از سوی مخالفان و نخست‌وزیری از سوی موافقان دولت تا زمان برگزاری انتخابات پارلمانی می‌تواند بن‌بست فعلی را پایان دهد. حامیان دولت در قبال مخالفت خود با این راه‌حل میانی هنوز آلترناتیوی ارائه نداده‌اند. تداوم این وضع می‌تواند لبنان را به سمت دره درگیری رانده و چنان در سراشیبی سقوط گرفتار کند که راهی برای بازگشت باقی نماند.

منبع : روزنامه اعتماد ملی