شهر کابوس ٢٠٣٥ Nightmare City ۲۰۳۵

▪ کارگردان: ترنس اچ. وینکلس.
▪ فیلمنامه: رالی رادولوف، ترنس اچ. وینکلس.
▪ موسیقی: استانیسلاو اسلانف-استنلی، کراسی تئودورف.
▪ مدیر فیلمبرداری: دیمیتری گاچف.
▪ طراح صحنه: کنستانتین دیوردوف.
▪ بازیگران: مکسول کالفیلد[الکس مک داول]، الکسیس تورپ[کایلا برادلی]، تاد جنسن[رئیس پلیس والنتین]، استفان ایوانف[استیونسون]، مایک مک کوی[کیرکلند]، ولیزار بینف[دکتر جاناتان د مئو]، دسی مورالس[نوئل].
▪ محصول ٢٠٠٧ آمریکا، بلغارستان.
▪ نام دیگر: Dreamcity.
▪ ژانر: اکشن، علمی تخیلی.
مک داول و استیونسون، دو مامور پلیس همکار پس از دریافت نجات زنی از چنگال یک متجاوز به پایگاه بازمی گردند. اما شب هنگام، مک داول هنگام بازگشت مورد حمله گروهی ناشناس قرار می گیرد که دختری به نام کایلا رهبری آنان را بر عهده دارد. قصد آنها ربودن میکروچیپ مخصوص افراد پلیس است که در بدن مک داول وجود دارد.
ولی مک داول موفق به نجات خود می شود. کایلا نیز که مشخص می شود به اعضای گروهی زیر زمینی تعلق دارد، حمله به یک مرکز اطلاعات کامپیوتری و ویروسی کردن آن طراحی و اجرا می کند. اما در میانه کار بار دیگر خود را با مک داول روبرو می بیند.
در پی درگیری به وجود آمده، این دو نفر با هم همراه می شوند. گروه کایلا مورد حمله قرار گرفته و اکثریت اعضای آن کشته می شود. مک داول که با هدف های کایلا آشنا شده، وی را نجات داده و به او کمک می کند تا به مرکز اطلاعات کامپیوتری نفوذ کند. چون یقین پیدا کرده با نابود کردن سیستم، زندگی ساکنین شهر تغییر خواهد کرد...
● چرا باید دید؟
اگر موج فیلم های علمی تخیلی یا اکشن های ارزان قیمت دهه ١٩٨٠ آمریکا را به یاد دارید، با دیدن فیلم شهر کابوس ٢٠٣٥ خاطرات آن زمان برایتان زنده خواهد شد. اگر با بازی های ویدیویی حال می کنید، یقیناً آن را شبیه یکی دیگر از بازی های رایج خواهید یافت.
اما برای کسی که قرار است با سینمای امروز بلغارستان از ورای محصولی مشترک اشنا شود، نمونه بسیار بدی است. قصه دو پلیس وظیفه شناس که یکی در میانه راه با درک وضعیت حاکم بر شهر و زندگی اش تصمیم می گیرد به گروه شورشیان بپیوندد. اگر چنین پیرنگی در اختیار فیلمساز باهوش تر و تواناتری بود می توانست همچون یک گزارش اقلیت از آب در آید.
تصور کنید که خراب آبادی آخر زمانی با استفاده از میکروچیپی که در مغزتان کاشته شده، به عنوان شهری رویایی به شما قبولانده شده است. هدف شورشیان نابودی اینن سیستم رویاساز و حافظان آن است.
اما فیلمنامه ضعیف و بازی های تصنعی تماشاگر را به یاد محصولات دوزاری امثال ادوارد دی وود جونیور می اندازد که چند دهه بعد از مرگش فیلم های او به عنوان پدر Trash سازی کشف شد.
البته وینکلس کوشیده تا فیلم خود را پیرنگی بعد از ١١ سپتامبری داده و آن را قابل انطباق با زمانه جلوه دهد. اما سقوط جامعه به دست مشتی اقلیت بی رحم نمی توان ترجمان درستی از زمانه ما باشد. ژانر فیلم های علمی خیالی پیشگویانه با تم هراس از تکنولوژی و تبدیل انسان به ماشین یا کنترل رفتار وافکار او نمونه های خوبی چون ١٩٨٤ یا ٢٠٠١ : یک ادیسه فضایی را عرضه کرده و شهر کابوس ٢٠٣٥ چرک نویسی یک شاگرد بسیار ناشی بیش نیست.
این شاگرد ناشی ترنس اچ. وینکلس- که از ابتدای دهه ١٩٨٠ به عنوان بازیگر، تهیه کننده، نویسنده و کارگردان وارد سینما شده بیش از ده فیلم و چند سریال تلویزیونی ساخته و اندک اسم و رسمی که به هم زده بابت فیلم های گرگ های سفید ٢: افسانه وحش[١٩٩٥] و Westing Game[١٩٩٧] بوده است. کسی دلش می خواهد این فیلم را ببیند؟

منبع : موج نو