نفت ـ قسمت اول

تاثیر وجه حاصل از درآمدهای نفتی و گازی ازجمله نفت همیشه مورد توجه تمام اقتصاد دانان داخلی وخارجی بوده است بدین منظور که تقریبا تمامی اقتصاد دانان به یک نتیجه واحد و تقربیا یکسان رسیده اند.
منابع نفتی به عنوان یک منبع کاملا پردرآمد برای تمام کشورهایی که دارای این منابع هستند محسوب می شود و این منابع به صورت خواه ناخواه بر اقتصاد کشور تاثیر می گذارد یا یه حلت خیلی سریع به اقتصاد کشور تزریق می شود.
اما این درآمدها بی آنکه اقتصاد کشور را رو به سمت خصوصی سازی ببرد بر دولتی شدن اقتصاد سوق می گذارد .
در واقع پیشینه اقتصادی کشور ایران نیز این موضوع را به اثبات می رساند که. بازارایران. صنعت ایران. صادرات ایران و به طور کلی اقتصاد ایران یک اقتصاد کاملا دولتی می باشد. پس باید به این امرتوجه کنیم که در هیچ شرایطی ممکن نیست که ایران با اتخاذ به این نوع سیاست اقتصاد ایران به هیج صورتی نمی توان آن طور که باید پیشرفت کند گام به جلو بر دارد البته ممکن است این نوع اقتصاد در یک سری بخشها تا حدودی اقتصاد کشور جلو ببرد اما این کاملا مقطعی می باشد همان طور که امار این موضوع را نشان می دهد.
ما باید بدانیم که منابع نفتی مقط برای استفاده این نسل نیست بلکه نسلهای آینده نیز باید از این منابع خدادادی استفاده کنند .
واما دولت نهنم باید این موضوع را بداند که با کاهش وابستگی نفتی می تواند بهره وری عوامل تولید را افزایش دهد . بعنی این موضوغ مشخص می شود که هر چه وابستگی به منابع نفتی بیشتر باشد مسلما بهره وری عوامل تولید کاهش یافته و رقابت کم شده و مسلما به اقتصاد کشور خصوصا به فرایند صنعت کشور لطمه وارد می کند زیرا ممکن است ورود پول پرقدرتی که خارج از ظرفیت اقتصادی کشور باعث بروز بیماری هلندی درکشور شود اما این موضوع را باید مطرح کنیم که به یک باره می شود کاملا از درآمد منابع نفتی در جهت توسعه کشور دست بکشیم و کاملا به عوامل تولید غیر از منابع نفتی تکیه کنیم کاملا در اشتباه هستیم ما می توانیم از درآمد این منابع در بازارهای بین المللی . در سهام شرکتها و.. سرمایه گذاری کنیم و بر حسب نیاز از آن استفاده کنیم و درآمد آن را به پرخه پولی کشور وارد کنیم. اما شاید این موضوع در ذهن خواننده مطرح شود که چگونه می توان اقتصاد ایران بدون داشتن در آمد نفت و منابعی از این نوع در جهت توسعه اقتصادی کشور گام برداشت چون این سوال مطرح می شود که اصلی درآمد کشور از راه صادرات نفت شکل می گیرد؟
اما در جواب این را می توان گفت که ما می توانیم نفت را نه به عنوان یک عامل درآمد بلکه به عنوان یک صنعت استفاده کنیم و از درآمد آن در پیشرفت صنعت کشور استفاده کنیم یعنی این طور نباشد که نفت را صادر کنیم و درآمد کسب کنیم و اقتصاد را با وابستگی شدید به نفت جلو ببریم . ما می توانیم از نفت جهت تولید بسیاری از عوامل دیگر از جمله تولید بنزین و.. استفاده کنیم. البته شایان ذکر است که دولت تا حدودی از نفت به این صورت استفاده کند اما اگر آمار موجود را مورد برسی قرار دهیم به این نتیجه خواهیم رسید که
بسیار کم از این عامل استفاده شده است .
اما اگر بخواهیم مطلب کاملا اقتصادی بیان کنیم به نتیجه زیر خواهیم رسید:
افزایش قیمت نفت = افزایش درآمد = وارد شدن پول پرقدرت به اقتصاد = کاهش بهره وری تولید در عواملی غیر از منابع نفتی= ودر نتیجه افزایش شدید تورم و رکود اقتصادی وبه طور کلی پدیده رکود تورمی.
▪ اما اقتصاد ایران وابستگی شدید به نفت دارد پس باید چه کرد؟
۱) خصوصی شدن کامل اقتصاد کشور ( اصل ۴۴ قانون اساسی)
۲) فعال شدن بخش صنعت کشور در زمینه های مختلف از جمله صنعت خودرو که تا حدودی فعال است .. صنعت IT که کاملا غیر فعال و بسیار ضعیف می باشد. در بخشهای مختلف IT از جمله تولیدات نرم افزارو سخت افزار که می توان با حمایت کامل از تولید کننده به صورت خیلی سریع به پیشرفت این بخش دست پیدا کنیم و ..
۳) بازسازی قانون مالیات
۴) توزیع عادلانه درآمد در بین اقشار مختلف مردم
۵) ایجاد سیاست پولی مختلف برای کنترل تورم
۶) افزایش سرمایه گذاری خارجی
اما نکات ذکر شده دارای تو ضیحات مختلف می باشد از جمله:
در واگذاری تولید از بخش دولتی به خصوصی باید این مطلب را مد نظر قرار دهیم که بخش خصوصی بابد بخش فعال و پویایی باشد . در واقع اگر چنین نباشد دولت بهتر می تواند اقتصاد را جلو ببرد.
اما در بخش فعال شدن صنعت از جمله IT باید این مطلب را بیان کنیم که ایران در بخش IT شدیدا از تحریم اقتصادی رنج می برد و می توان گفت تا حدودی نا کارا بودن این بخش مربوط به تحریم باشد
و در آخر افزایش سرمایه گذاری خارجی باید این مطلب بیان شود که امنیت کامل برای سرمایه گذار فراهم شود تا بتواند با اشتیاق کامل به سرمایه گذاری بپردازد.

رحمان آراسته