گوش با دو عدد باطری طرز کار و انواع سمعک

● چگونه می‌شنویم؟
امواج صوتی وارد گوش خارجی می‌شود و از یک راه بسیار باریک (کانال گوش) به پرده صماخ می‌رسند. پرده صماخ در اثر وارد شدن امواج صوتی دچار لرزش می‌شود و این لرزش‌ها از طریق سه استخوان ریز به گوش میانی منتقل می‌شود.
این استخوان‌ها صدا را تقویت می‌کنند و آن را به گوش داخلی می‌فرستند. به این ترتیب پالس‌های الکتریکی تولید می‌شود، که اعصاب شنوایی آنها را به سمت مغز هدایت می‌کنند. مغز این پالس‌ها را به چیزی تبدیل می‌کند، که ما به صورت تجربی آن را به عنوان صدا می‌شناسیم و می‌شنویم.
● سمعک چیست؟
سمعک ابزاری الکترونیک است، که با کمک باطری کار می‌کند و برای برقراری ارتباط بیشتر صدا را تقویت می‌کند. سمعک صدا را از طریق میکروفن دریافت و امواج صوتی را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کند. تقویت‌کننده صدای سیگنال را تقویت می‌کند و سپس آن را از طریق بلندگو به گوش ارسال می‌کند.
چه دلایلی باعث کاهش شنوایی می‌شود؟
تقریباً ۲۸ میلیون امریکایی دچار مشکلات شنوایی هستند. کاهش شنوایی یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین بیماری‌های گوش است، که محدوده سنی خاصی برای ابتلا ندارد و در تمام سنین مشاهده می‌شود به عنوان مثال تقریباً از هر ۱۰۰۰ کودک ۱۷ نفر به کاهش شنوایی مبتلا می‌شوند. انواع مختلفی از کاهش شنوایی وجود دارد، کاهش شنوایی هدایتی هنگامی رخ می‌دهد، که امواج صوتی به درستی نمی‌توانند از گوش درونی عبور کنند.
این حالت ممکن است، به دلایل مختلفی شامل افزایش بیش از حد موم گوش، آسیب‌دیدگی، جمع‌شدن مایع در گوش میانی یا سوراخ شدن پرده صماع ایجاد شود. کاهش شنوایی عصبی هنگامی ایجاد می‌شود، که اعصاب شنوایی یا سلول‌های مویی در گوش داخلی با افزایش سن، نویز یا بیماری، آسیب‌دیدگی و جراحت، تورم سر، شرایط سمی دچار آسیب‌دیدگی ‌شوند.
کاهش شنوایی ترکیبی، ترکیبی از هر دو حالت هدایتی و عصبی است. کاهش شنوایی هدایتی معمولاً با روش‌های دارویی یا جراحی قابل اصلاح است، ولی کاهش شنوایی عصبی معمولاً با این روش‌ها قابل درمان نیست. افرادی که با مشکل کاهش شنوایی روبه‌رو هستند، معمولاً در یکی از حالت‌های زیر قرار دارند: مشکل در درک محاورات به ویژه هنگامی که نویز پس‌زمینه وجود داشته باشد، احساس وزوز یا زنگ زدن گوش، مشکل در شنیدن صدای تلویزیون یا رادیو در حالت طبیعی، سیاهی رفتن چشم یا مشکلات تعادلی.
‌● چگونه سمعک می‌تواند به شنوایی کمک کند؟
بر اساس نتایج تست شنوایی، متخصص شنوایی‌سنجی تعیین می‌کند، که آیا سمعک می‌تواند به فرد کمک کند یا خیر. سمعک معمولاً برای بهبود شنوایی و درک صداهای اطرافیان برای افرادی که دچار شنوایی عصبی هستند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هنگامی که سمعک انتخاب می‌شود، متخصص شنوایی‌سنج موظف است که توانایی شنوایی را بررسی کند و توانایی کار در منزل و محیط کار، محدودیت‌های فیزیکی، شرایط پزشکی را نیز مورد بررسی قرار دهد. تشخیص این که فرد باید از یک یا دو سمعک استفاده کند، نیز بر عهده شنواسنج است. استفاده از دو سمعک می‌تواند به ایجاد تعادل در صداها کمک کند و به درک لغات در مکان‌هایی که نویز پس‌زمینه وجود دارد، کمک می‌کند و تعیین مکان اصلی صدا را امکان‌پذیر می‌سازد.
● انواع مختلف سمعک چیست؟
سمعک‌ها انواع مختلفی دارند و هر نوع از آنها مزایای خاص خود را دارند، که به طراحی، سطح تقویت و ابعاد آنها بستگی دارد. پیش از استفاده از سمعک برای طولانی‌مدت، از بیماران خواسته می‌شود، که برای مدت ۳۰ تا ۶۰ روز به عنوان امتحان از سمعک استفاده کنند تا اطمینان حاصل شود، که این سمعک برای او مناسب است، یا خیر. ۴ حالت اساسی برای سمعک‌هایی که در مورد بیماران با کاهش شنوایی عصبی استفاده می‌شود، وجود دارد:
سمعک درون گوشی (ITE)، سمعک کاملاً در خارج گوش قرار می‌گیرد. این سمعک از پلاستیک سخت ساخته شده است.
سمعک ITE در مکانیسم‌هایی استفاده می‌کند، که در آنها از سیم پیچ‌های مغناطیسی استفاده می‌شود، که می‌تواند انتقال صدا را در تماس‌های تلفنی بهبود ببخشد. این سمعک در اثر چرک کردن گوش دچار آسیب می‌شود و به دلیل داشتن ابعاد کوچک ممکن است، مشکلات تطبیقی یا فیدبک را در پی داشته باشد. این نوع سمعک به ندرت برای کودکان استفاده می‌شود.
سمعک پشت گوشی (BTE)، این سمعک پشت گوش قرار می‌گیرد و برای افراد در سنین مختلف قابل استفاده است و کمتر از سمعک نوع قبل دارای مشکلات فیدبک است.
● سمعک لوله‌ای
در کانال گوش قرار می‌گیرد و دارای دو سایز مختلف است. سمعک‌های درون کانالی (ITC) طوری طراحی شده‌اند، که سایز و ابعاد آنها با کانال گوش مطابقت داشته باشد و سمعک‌های کاملاً درون کانالی (CIC) بیشتر درون کانال گوش متصل می‌شوند. از آنجا که سایز آنها بسیار کوچک است، سمعک‌های کانالی از نظر جابه‌جایی و تطبیق برای کاربران کمی مشکل‌ساز هستند و نمی‌توان آنها را جزء ابزارهای دانست، که قابل استفاده برای همگان است. این سمعک نیز ممکن است تحت تأثیر چرک گوش دچار آسیب شود و معمولاً استفاده از آن برای کودکان توصیه نمی‌شود.
سمعک بدنی که بیشتر توسط افرادی که دچار مشکلات شنوایی شدید هستند، استفاده می‌شود. این سمعک توسط سیم به گوش متصل می‌شود و معمولاً مجهز به زنگ است. از آنجا که سایز آن بزرگ است، پردازش‌های سیگنال خوبی در آن قابل اجرا است، ولی معمولاً هنگامی که استفاده از سایز انواع سمعک کاملاً بی‌فایده است، از آن استفاده می‌شود.
● آیا تمام سمعک‌ها به صورت یکسان عمل می‌کنند؟
مکانیسم داخلی سمعک‌ها در طراحی‌های مختلف متفاوت است. سه نوع مدار اصلی الکترونیکی می‌توان برای سمعک‌ها در نظر گرفت:
● تطبیق آنالوگ
شنواسنج میزان صوت قابل شنیدن توسط بیمار را تعیین می‌کند و در آزمایشگاه با توجه به این میزان شرایط لازم برای سمعک مناسب بیمار اعمال می‌شود. این نوع سمعک معمولاً کمترین هزینه را در پی دارد.
آنالوگ قابل برنامه‌ریزی شنواسنج از برنامه کامپیوتری برای برنامه‌ریزی سمعک استفاده می‌کند. مدار شنوایی آنالوگ قابل برنامه‌ریزی توانایی ثبت بیش از یک برنامه را دارد. این نوع سمعک معمولاً دارای کنترل از راه دور است و کاربر می‌تواند برنامه‌های سمعک را بسته به محیطی که در آن قرار می‌گیرد، تغییر دهد. این نوع مدار قابل استفاده در همه انواع سمعک است
● دیجیتال قابل برنامه‌ریزی
شنواسنج برای برنامه‌ریزی سمعک از کامپیوتر استفاده می‌کند و می‌تواند کیفیت صدا و زمان پاسخ را به صورت انفرادی برای هر بیمار تنظیم کند. سمعک‌های دیجیتال از میکروفون، گیرنده، باطری و چیپ‌های کامپیوتری استفاده می‌کنند. مدارات این سمعک‌ها انعطاف‌پذیری زیادی دارند و از آنها می‌توان در تمام انواع سمعک استفاده کرد.

منبع : ماهنامه تخصصی مهندسی پزشکی