آیا آلمان به نژادپرستی ‌می‌خندد؟

حاصل برخورد میان نئونازی‌های آلمانی با پسری دورگه آفریقایی‌تبار معمولا خنده دار نمی‌شود.
اما در فیلم جدید «لروی» این اتفاق خنده‌آور می‌افتد.
با اینکه نازیسم موضوعی معمول برای فیلم‌های درام جدی بوده، اما آرمین فولکرز کارگردان آلمانی رویکردی جدید اتخاذ کرده و نازیسم را موضوع فیلمی کمدی رومانتیک قرار داده است.
فولکرز گفت از اینکه اولین فیلمش در جشنواره فیلم توکیو پخش شده و مورد استقبال تماشاگران قرار گرفته احساس آسودگی خاطر می‌کند.
فولکرز بعدا اعتراف کرد که: «می‌ترسیدم. طنز همیشه نمی‌تواند بیننده را قانع کند و اکثر اوقات به شکلی رقت بار در این امر شکست می‌خورد.»
البته برای فولکرز و تمام گروه سازنده فیلم که «لروی» اولین فیلمشان است
بیگانه هراسی و نژادپرستی موضوعاتی نبودند که به راحتی به آنان بخندند.
اما خوشبینی رویکردی است که کاراکتر اصلی داستان که نامش عنوان فیلم نیز است، در پیش می‌گیرد. پسری ۱۷ ساله که مادر سفیدپوستش عضو گروه محیط زیست گرین پارتی است و پدرش مخترعی اصالتا آفریقایی.
لروی با آزادی انتخاب بزرگ شده و اگر چیزی را خواسته به دنبالش رفته و اگر هم نخواسته چیزی بر او تحمیل نشده است. او از نواختن ویولن‌سل لذت می‌برد و سعی می‌کند جلوی رابطه‌ای عاشقانه را بگیرد که بین او و یک دختر سفیدپوست خارجی که از او آلمانی می‌آموزد شکل گرفته است.
اما همه چیز هنگامی پیچیده می‌شود که لروی ایوا، دختری موطلایی را در خیابان می‌بیند و به او دل می‌بازد. ایوا دختری خوش قلب است، اما لروی به زودی متوجه می‌شود پنج برادر او کله پوستی‌های نژادپرست هستند.
ایوا به برادرانش اصرار می‌کند دوست جدید او را ببینند، اما آنها به لروی توهین می‌کنند و به او می‌گویند: «برگرد به جنگل». فولکرز که فیلمنامه‌نویس فیلم هم هست موفق شده این صحنه‌ها را کمیک در آورد.
او در مورد شخصیت اصلی فیلم گفت: «لروی خودم هستم. از بسیاری جهات شبیه یکدیگر هستیم. او خوشبین است اما به نظرش یک جای این خوشبینی ایراد دارد. »
فولکرز متولد ۱۹۶۳ در آلمان غربی است و در ریودوژانیرو بزرگ شده است. او در نوجوانی به آلمان بازگشت و با خود درمورد اینکه خوشبینی در آلمان پس از جنگ صحیح است یا خیر در کلنجار بود. لروی به کلیشه‌های فرهنگی فکر می‌کند و پایش به دفتر «پلنگ سیاه» باز می‌شود، جایی که با موسیقی آرامش بخش و مالکوم ایکس و شفت آشنا می‌شود. در نهایت او با کمک همه از پدرش گرفته تا فردی یهودی موفق می‌شود به جای اینکه با نئونازی درگیر شود با آنها آشتی کند.
مساله وحدت میان گروه‌های اقلیت در آلمان موضوعی حساس است. این گروه‌ها حدود پانزده میلیون نفر هستند. به عبارت دیگر تقریبا حدود ۱۸ درصد جمعیت آلمان را خارجی‌ها تشکیل می‌دهند. الیور اشتولتز یکی از تهیه کنندگان فیلم گفت: «برای اولین بار است در فیلمی آلمانی فردی آفریقایی آلمانی یعنی یک آلمانی تیره پوست کاراکتر اصلی فیلم است. این اولین فیلمی است که نئونازی‌ها را مسخره می‌کند.»
فولکرز گفت: «ما آلمانی‌ها رویکردی عقلانی به دوران نازی داریم. اما کم پیش می‌آید رویکردی احساسی داشته باشیم. او افزود: داستان‌های احساسی هم که بوده بیشتر درمورد یهودی‌ها و کشتار در اردوگاه‌های کار اجباری بوده است. آلمانی‌ها اجازه نمی‌دهند خاطراتی احساسی از آن دوران داشته باشند، پس زمانی که با این مسائل شوخی می‌کنید ممکن است نتیجه منفی بدهد. »
«لروی» یکی از ۱۵ فیلمی بود که در بیستمین جشنواره فیلم توکیو برای رسیدن به جایزه اصلی رقابت کرد و در نهایت برنده جایزه فیلم منتخب تماشاگران شد.
یوشی یاتابه مدیر بخش برنامه ریزی جشنواره این فیلم را از میان بیش از ۵۰۰ فیلم که خواستار شرکت در جشنواره بودند برای رقابت پیشنهاد کرد. او گفت این فیلم می‌تواند دید خوبی به تماشاگران ژاپنی بدهد، زیرا آنها هم خاطراتی از بی رحمی‌های جنگ جهانی دوم دارند. برخلاف آلمان، ژاپن از ورود زیاد مهاجران جلوگیری کرد. البته در ژاپن هم گروه‌های اقلیت وجود دارند که اغلب کره‌ای هستند.
یاتابه گفت: «ما نیز در جامعه ژاپن با مساله تبعیض نژادی رو‌به‌رو هستیم، اما اغلب فکر می‌کنیم این مساله تابو است و به‌طور آشکار درمورد آن چیزی نمی‌گوییم.» به نظر او اینکه با این مساله به صورت کمدی برخورد شود نشان می‌دهد آلمان یک پله از ژاپن جلوتر است.

هارومی اوزاوا
مترجم: حسین عیدی‌زاده
منبع: خبرگزاری فرانسه، ۲۷ اکتبر

منبع : روزنامه تهران امروز