یورو ۲۰۰۸ بدون بریتانیا؟

بریتانیای کبیر از سال ۱۹۹۴ تاکنون همواره در تورنمنت های بزرگ حداقل یک نماینده داشته اما با توجه به شکست اخیر اسکاتلند مقابل گرجستان و عملکرد ناامیدکننده انگلستان در مرحله مقدماتی یورو ،۲۰۰۸ به نظر می رسد برای نخستین بار طی ۱۴ سال اخیر شاهد برگزاری یک جام، بدون حضور بریتانیایی ها خواهیم بود. سرنوشت انگلیسی ها دیگر در دستان خودشان نخواهد بود زیرا در صورتی که کرواسی تنها موفق به گرفتن یک امتیاز از مقدونیه شود و روسیه هم ۶ امتیاز از بازی های تقریباً آسان آینده خود مقابل اسرائیل و آندورا بگیرد، انگلستان را باید حذف شده بزرگ این رقابت ها قلمداد کنیم. به طور حتم استیو مک کلارن هم باید به دنبال شغل دیگری باشد.
تنها ۱۶ ماه پیش هواداران پس از سومین حذف انگلستان از رقابت های معتبر، اسون گوران اریکسون را با فریادهای خود مورد حمایت قرار دادند. اکنون پس از شکست مقابل روسیه، انگلستان برای نخستین بار به مرحله نهایی جام ملت های اروپا صعود نخواهد کرد. پس تعجب برانگیز نبود که مطبوعات انگلستان از عبارت هایی مانند «فاجعه» یا «مصیبت» استفاده کنند. «گراهام تیلور» سرمربی سابق انگلستان با اشاره به مشکلات این تیم در بازی های خانگی و ضعف عملکرد مک کلارن در جدال مقابل روسیه گفت: «تاکتیک روسیه در پاس های کوتاه و بازی روان و سریع خلاصه می شد. انگلستان در حد تیم مدعی رقابت های یورو ۲۰۰۸ بازی نکرد.»
مشکلات فرهنگی هم در مصائب اخیر دخیل است. توقع هواداران از تیم ملی انگلستان بیشتر از توانایی های فعلی این تیم محسوب می شود. همان طور که می دانید انگلستان در چندین سال اخیر نمایش های خوبی ارائه نکرده و همه مشکلات این تیم به سرمربی مرتبط نیست بلکه باید از پایه و اساس تغییرات اساسی به وجود آورد. حق با تیلور است. تیم ملی انگلستان در سال های اخیر با توجه به داشتن ستارگان بزرگ، نتوانسته انتظارات را برآورده سازد.
ستارگانی مانند دیوید بکهام، استیون جرارد، مایکل اوون و وین رونی از بهترین های حال حاضر جهان فوتبال هستند، با این حال همه هنر خود را روی دایره نریخته اند. اکثر بازیکنانی که به قول خود در بهترین و مهیج ترین لیگ باشگاهی دنیا بازی می کنند، نتوانسته اند قابلیت های خود در عرصه باشگاهی را به رده ملی منتقل کنند. آیا عدم صعود انگلستان به مرحله نهایی رقابت های یورو ،۲۰۰۸ همان طور که مطبوعات این کشور اشاره کرده اند، به فاجعه ای تبدیل خواهد شد و به اقتصاد این کشور خسارتی ۲۵/۱ میلیارد پوندی می زند یا اینکه تحقیر کنونی تیم انگلستان زودگذر خواهد بود؟ زمانی که تیم ملی انگلستان با هدایت «تیلور» از راهیابی به مسابقات جام جهانی ۱۹۹۴ باز ماند، لیگ برتر این کشور هنوز در ابتدای راه خود قرار داشت. با وجود آنکه از آن زمان تاکنون هزینه صرف شده برای بهبود وضعیت لیگ برتر فوتبال این کشور سر به فلک گذاشته، نه تنها پیشرفت فوتبال این کشور در حد انتظار نبوده بلکه انگلستان به جای پرورش استعدادهای داخلی، مکانی برای بروز و هنرنمایی بازیکنان خارجی تلقی شده است.
با وجود این شرایط در لیگ باشگاهی انگلستان، جای تعجب نیست مسئولان لیگ های ایتالیا و اسپانیا، لیگ برتر انگلستان را به عنوان بهترین لیگ باشگاهی دنیا نپذیرند. مشکل انگلستان چیست؟ ماه گذشته «ترور بروکینگ» مسئول پرورش استعدادهای داخلی فدراسیون فوتبال انگلستان، وضعیت تیم ملی کشورش را برای راهیابی به دورنهایی مسابقات یورو ۲۰۰۸ خطرناک توصیف کرد و دلیل عمده این موضوع را حضور بازیکنان خارجی در لیگ برتر این کشور و عدم پرورش استعدادهای داخلی دانست. وی گفت: «آمار و ارقام نشان داده اند احتمال صعود انگلستان به طور چشمگیری کاهش یافته است. فکر نمی کنم بتوانید شرایط حساس انگلستان را درک کنید.» آمار بروکینگ نشان می دهد در ۱۱ هفته گذشته رقابت های لیگ برتر انگلستان تنها ۳۷ درصد بازیکنان بومی بوده اند، پس چگونه می توان از استیو مک کلارن توقع داشت با وجود کمبود بازیکن ذخیره قادر به شکست روسیه باشد. آیا رابینسون پراشتباه، جایگزینی نداشت؟
آیا بازیکنی نبود به جای جولین لسکات مسئولیت سمت چپ دفاع را بر عهده گیرد؟ آیا مدافعی بهتر از سول کمپل ۳۳ ساله یافت نمی شد؟
دیوید جیمز، دروازه بان ذخیره انگلستان در ارتکاب اشتباه دست کمی از رابینسون ندارد و اسکات کارلسون بی تجربه هم امیدوارکننده نشان نداده است. همچنین قرار داده شدن اشلی کول و وین بریج مصدوم در ترکیب اصلی تیم، همگی حکایت از عدم وجود بازیکن کارآمد در جمع ملی پوشان انگلستان است. پس با وجود شرایط فوق نمی توان استیو مک کلارن را مقصر اصلی ناکامی های انگلستان دانست؟ باید اعتراف کرد پیش بینی های بروکینگ در بحرانی شدن اوضاع انگلستان درست از آب درآمده است.
مالکیت توپ در پیروزی یک تیم در رقابت های ملی نقش زیادی ایفا می کند، پس چگونه می توان از انگلستانی که تنها ۴۳ درصد از زمان بازی مالکیت توپ را در دست داشته، انتظار پیروزی داشت؟ در واقع شیرهای سپید سزاوار برد نبودند. به نظر می رسد لو دادن توپ مشکل حل نشدنی مردان مک کلارن محسوب می شود. حتماً شکست های انگلستان مقابل پرتغال و رومانی در یورو ۲۰۰۰ و ناکامی مقابل شاگردان اسکولاری در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ را به یاد دارید. می دانید هیچ یک از این تیم ها در نهایت قهرمان جهان نشدند. روسیه هم قدرت اول دنیا نبود اما...در مقایسه با «شان رایت فیلیپس که از نزدیک شدن به توپ واهمه داشت، آندری آرشاوین در پست خود یک زین الدین زیدان به حساب می آمد.اشتباهات بی شمار انگلستان در تقدیم کردن توپ به بازیکنان روسیه، فرصت را برای حملات این تیم فراهم آورد. زیر توپ زدن اولین کاری بود که مدافعان انگلستان هنگام حملات روسیه انجام می دادند در صورتی که از تیمی مانند انگلستان انتظار می رفت با پاسکاری های حساب شده، فشار حملات روسیه را کاهش دهد. شیرهای سپید با برد مقابل روسیه می توانستند از فشار انتقادات بکاهند و راه خود را برای صعود هموارتر سازند اما اکنون این تیم باید برای حذف نشدن تلاش می کند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی