روی آن حساب نکنید!

قبل از نخستین جنگ آمریکا علیه صدام حسین، وقتی دیک چِینی به عنوان وزیر دفاع ایالات متحد در حال مذاکره با شاه حسن، پادشاه مراکش، و توجیه وی در مورد عملیات “طوفان صحرا” بود، پادشاه مراکش قبل از آغاز صحبت با وی، یک جعبه کوچک نقره‌ای را در دست مترجم خود قرار داد و چیزی به عربی به وی گفت.
وقتی چِینی درباره این حرکت از وی پرسید، پادشاه پاسخ داد: این جعبه حاوی آیاتی از قران کریم است و من با آن، فرد مترجم را قسم دادم که در ترجمه سخنان شما، درد و رنج ناشی از مرگ و ویرانی را که شما می‌خواهید به عراق هدیه کنید، مخفی کند. در این زمان بود که چِینی با خود فکر کرده بود “فرد مورد اعتمادی مانند این مترجم، همان کسی است که من به آن نیاز دارم.”
چِینی علاقه زیادی به لاپوشانی و مخفی‌کاری دارد به صورتی که تمام اسناد و مدارکی که در دفتر وی وجود دارند (حتی غیر سرّی)، برچسب “فوق سرّی” خورده‌اند و کسی حق دسترسی به آنها را ندارد.
او حتی با ژورنالیست مورد اعتمادش از جمله استیون هِیز از مجله ویکلی استاندارد -‌‌‌‌که در حدود ۳۰ ساعت مصاحبه رودررو با وی داشته تا بتواند کتاب جدید خود را با نام “دیک چِینی : قصه ناگفته‌ای از قوی‌ترین و جنجالی‌ترین معاون رییس جمهور آمریکا” بنویسد - هم در مورد موضوعات سرّی صحبتی به میان نمی‌آورد.
طی مصاحبه‌ها، یکبار استیون هِیز از وی پرسیده بود: “ممکن است به طور خلاصه دیدگاه‌های خود را درباره خصوصیات رییس آینده ‌سیا )CIA( بیان کنید؟”
چِینی در پاسخ گفته بود: “شاید نتوانم.” بعد از آن هم هر چه روزنامه‌نگار منتظر مانده بود، چِینی لب به سخن نگشوده بود. ‌
اگرچه حرف کشیدن از دیک چِینی کار سختی است، اما کتاب یادشده حاوی نکات جالب و خواندنی است، چراکه چِینی در شهر دور‌افتاده‌و گمنامی در ایالت دور افتاده Wyoming بزرگ شده بود. جالب آن که وی به دلیل نمرات بد، یکبار از دانشگاه اخراج هم شده بود. ضمن این که چِینی در دوران جوانی، دو بار نیز به دلیل رانندگی در حین مستی، پشت میله‌های زندان افتاده بود.
او بعدها به واشنگتن آمد و توانست در دفتر ریاست جمهوری جرالد فورد، مقامی برای خود دست و پا کند. مزیت اصلی وی در شناخت بوروکراسی و بهره‌برداری از آن بود. در زمان بوش پدر، وی وزیر دفاع و بعدها مدیر عامل یک شرکت بزرگ خدمات نفتی به نام هالیبرتون شد.
وی از آن موقع تاکنون قدرت زیادی پیدا کرده است به طوری که چندی پیش روزنامه انگلیسی گاردین درباره وی نوشت: “به نظر می‌رسد چِینی مهمترین تصمیم گیرنده در کاخ سفید باشد.”
البته این موضوع شاید کمی اغراق‌آمیز باشد چون به عنوان مثال با وجود این‌که چِینی خواستار ابقای رامسفلد در سمت وزارت دفاع بود، بوش توانست وی را برکنار کند. نظر وی در مورد ازدواج همجنس‌بازان هم با بوش مغایرت داشت اما در نهایت نظر بوش به کرسی نشست. ‌
اما چه چیزی باعث قدرتمند شدن چِینی شده است؟ برخی معتقدند دلیل این امر آن است که بوش معمولا به مشاوره‌های چِینی گوش می‌دهد و از آنجا که می‌پندارد چِینی با ارایه مشاوره‌های ‌خود اهداف سیاسی بالاتری را پیگیری نمی‌کند، اعتماد زیادی به او دارد.
اما با وجود نتایج فاجعه‌بار مشورت‌های چِینی به بوش- همچون وضعیت عراق - برخی چیزها در حال تغییرند. شاید یکی از دلایلی هم که دمکرات‌ها از طریق استیضاح سعی در برکناری بوش نمی‌کنند، آن است که بعد از خلع وی، چِینی به ریاست جمهوری خواهد رسید.

منبع : ماهنامه اقتصاد ایران