صلیب شکسته سرخ Red Swastik

▪ کارگردان: وینود پانده.
▪ فیلمنامه: وینود پانده، پریتی کوپیکار.
▪ موسیقی: شامیر تاندون، جان هانت، آشوتوش پاتاک.
▪ مدیر فیلمبرداری: راکیش کومار.
▪ تدوین: بابی بوس.
▪ بازیگران: شریلین-مونا- چوپرا[سمیتا]، هارش چایا[چودهری]، دیپشیکا[ساریکا]، یوسف حسین[کمیسر پلیس]، راج خان، پریتی کوپیکار، اوشا باچانی.
▪ ١٣٢ دقیقه. محصول ٢٠٠٧ هندوستان.
زنی به نام سمیتا پس از عشق بازی با مردی وی را به مسموم کرده و به قتل می رسد. سپس صلیب شکسته ای با خون وی روی پیشانی اش ترسیم می کند. ماموری به نام چودهری مسئول رسیدگی به پرونده این جنایت می شود.
تنها سر نخی که وجود دارد تماس تلفنی سمیتا با ساریکا سردبیر یک مجله زنان است که طی آن تهدید کرده اگر مقاله ارسالی اش را چاپ نکنند باید منتظر اتفاقات بدی باشند. تماس های سمیتا با ساریکا ادامه پیدا می کند و به زودی یکی از همکاران چودهری نیز با سمیتا ارتباط برقرار می کند. ولی او نیز پس از همخوابگی با سمیتا به قتل می رسد. به نظر می رسد تنها راه پهن کردن دامی برای سمیتا است تا وی را در صحنه قتلی تازه دستگیر کنند...
● چرا باید دید؟
سکس و هیجان فرمول کوبنده ای است که امتحان جهانی خود را نیز خوب پس داده[بهترین نمونه آمریکایی آن غریزه اصلی] و کمتر فیلمسازی است که وسوسه ساختن فیلمی در این ژانر را نداشته باشد. صلیب شکسته سرخ اگر در آمریکا یا اروپا ساخته می شد، فیلمی درجه سه و حتی بیشتر و بدون جنجال های پیرامونی محسوب می گردید.
ولی تولید آن در بدنه سینمای هند و بالیوود می تواند نقطه عطفی تازه در ساخت فیلم های مختص بزرگسالان باشد. پانده قبلاً نیز در زمینه روایت داستان های تازه و جالب قریحه آزمایی کرده و فیلم های موفقی چون یک بار دیگر و Yeh Nazdeekiyan در کارنامه اش دارد. اما این بار دست درازی وی به سوی فیلم کمتر شناخته شده ای در سینمای آمریکا و سعی در تولید نسخه هندی آن موفقیت زیادی کسب نکرده است.
پانده با استفاده از قصه فیلم روی سنگ قبرت تف می کنم[مه یر زارکی، ١٩٧٨] با شرکت کامیل کیتون[نوه خواهری باستر کیتون] سعی کرده تا به ماجرای زنی که بعد از تجاوز گروهی و ترک نامزدش و از دست دادن کودکش نسبت به مردهاحس انتقام جویی یافته، رنگی از روانشناسی بزند. برای تاکید بر همین نکته در تیتراز فیلم نیز از نوشته یک تریلر روانشناختی استفاده کرده، اما تنها چیزی که در این فیلم اثری از آن پیدا نمی کنید روانشناسی است!
شاید خلاصه قصه ای با محور انتقام جویی این زن روی کاغذ جذاب به نظر بیایید، ولی حاصل کار پانده روی نوار سلولوئید آش دهن سوزی نیست.. تنها نکته بارز آن سعی برای دوختن لباس یک زن مرگبار هندی بر تن شریلین-مونا- چوپرا است که کم و بیش موفق بوده، اما صحنه های اغواگرانه فیلم هنوز از حد بوسه های آتشین و فرانسوی[چیزی که قبلاً در فیلم های بالیوود دیده نمی شد] فراتر نمی رود و دوربین از پشت لوازم صحنه با حجب و حیایی هندی[شاید هم ترس از ممیزی] در حال چشم چرانی نصفه کار بانو سمیتای خونخوار با قربانیان خویش است!
با این حال فیلم در هفته اول نمایش خود در هندوستان ١٠ میلیون تماشاگر داشته که رقم بسیار خوبی در یک کشور یک میلیارد نفری است و نشان از موفقیت فرمول سکس و جنایت دارد. شما هم اگر از این فرمول خوش تان می آید، یا سرسپرده فیلم های بالیوودی هستند فرصت را غنیمت بشمارید!

منبع : موج نو