پیرگوشی

كاهش شنوایی تدریجی است كه بطور سرشتی در بخشی از عمر بوجود می‌آید.
سن: در سن بالای ۵۰ سال شایعتر است.
جنس: در مردان شایعتر است.
ژنتیك: گاهی بصورت ارثی است.
نحوه زندگی: در معرض سروصدای زیاد قرار گرفتن ممكن است شدت آن را افزایش دهد.
خیلی از افراد بالای سن ۵۰ سال متوجه میشوند كه صداهای آرام یا خیلی بلند را بسختی میشنوند و درك مطالب یك گفتگو بخصوص اگر سروصدایی مثل موزیك در محیط اطراف وجود داشته باشد برای آنها مشكل میشود. بعد از یك دوره چند ساله، ممكن است صداها با هر درجه‌ای از بلندی به سختی شنیده شوند. این كاهش پیشرونده شنوایی مشخصه پیرگوشی است كه یك روند طبیعی و شایع ناشی از افزایش سن می‌باشد.
پیرگوشی تقریباً در ۱/۵ افراد در سنین بین ۵۰ تا ۶۰ ساله ۱/۳ افراد ۶۰ تا ۷۰ ساله و نیمی از افراد بالای ۷۰ سال اتفاق می‌افتد. این حالت در مردان شایعتر و شدیدتر است و ممكن است ارثی باشد.
علل بیماری:
گیرنده حسی بدن برای شنوایی در (حلزون) و در گوش داخلی قرار دارد كه بوسیله سلولهای مویی Sensory hair cells شكل و حساس پوشانده شده است. پیرگوشی زمانی بوجود
می‌آید كه این سلولهای مویی با افزایش سن تخریب شده و بمیرند. پیرگوشی در اشخاصی كه قبلاً شنوایی شان با قرار گرفتن در معرض سروصدای بیش از حد آسیب دیده است، شدیدتر میباشد.
علایم بیماری:
علائم پیرگوشی بتدریج و اغلب در طی چند سال بوجود می‌آیند و عبارتند از:
- افت شنوایی، ابتدا در صداهایی با فركانس بالا و بتدریج در صداهایی با فركانس پایین‌تر.
- به سختی‌ شنیدن صحبتها بخصوص در یك محیط پر سر وصدا.
- كاهش تمیز، بنابراین حتی صحبت با صدای بلند به سختی درك میشود.
معمولاً هر دو گوش مبتلا میشوند، البته این ابتلا همیشه به یك اندازه نیست.
شدت و پیشرفت افت شنوایی از شخصی تا شخص دیگر متفاوت است. گاهی افت شنوایی شدید منجر به احساس تنهایی، گوشه‌گیری isolation و افسردگی depression میشود.
اقداماتی كه باید انجام دهید:
پزشك گوشهای شما را با اتوسكوپ معاینه می‌كند ممكن است تستهای مختلف شنوایی را برای تعیین نوع و درجه افت شنوایی انجام دهد. هیچ دارویی برای پیرگوشی وجود ندارد. با وجود این ممكن است سمعك توانایی شما برای شنیدن و گفتگو را بهبود ببخشد.

منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران