بازگشت به مدرسه، آغاز دوره راهنمایی

اولین روز ورود به مدرسه جدید، برای دانش آموزان و والدینشان روز پر اضطرابی است.این تغییر از شیوه معمول چند ساله، برای همه نگران کننده است.
آنچه میتواند برای والدین یک کودک ۱۱ ساله که راهی دوره راهنمایی است، نگران کننده باشد این است که خاطرات او از دوره راهنایی بسیار روشن و واضح هستند. اگر آنچه گفته ایم، خورده ایم و پوشیده ایم و شکل و قیافه معلمین خود را به خوبی به یاد می آوریم، باید بدانیم که این خاطرات زنده، نشانه اهمیت این دوران است. کودکان در این دوره در وضعیت قرمز قرار دارند و هر واقعه کوچکی میتواند تا ابد در ذهن و دلشان حک شود.
پس باید برای آسان کردن این دوره آماده باشیم. در بسیاری از کشورهای جهان، مدارسی هستند که به دلیل وجود مدیری نوآور، با استفاده از روشهایی مانند اردوهای یک روزه دانش آموز و والدین و آشنا کردن آنان با محیط جدید، برگزار کردن کارگاه در مدارس راهنمایی و...کودکان دبستانی را برای ورود به دوره راهنمایی آماده میکنند.
● اما شما، به عنوان پدر و مادر، چه کاری از دستتان ساخته است؟
مهمترین کاری که باید انجام دهید این است که به فرزند ۱۱ ساله خود هشدار دهید که او در مدرسه تازه، احساس کوچکی خواهد کرد. او در سال گذشته از شاگردان ارشد بوده و با سری افراشته کلاس اولیها کوچولو را نگاه میکرده است. حالا او خودش کلاس اولی است و سال سومیها از بالا به او نگاه میکنند. سقف این مدرسه جدید بلندتر، حیاط و کلاسها بزرگتر و شیوه برخورد اولیاء مدرسه، بزرگسالانه تر است.
سپس به او یادآوری کنید که هیچ کس انتظار ندارد که او و همسالانش از تمام چم و خم مدرسه و قوانین جدید آن آگاه باشند. یک قانون مهم که همه جا اجرا میشود، سرموقع رسیدن است، اما غیر از این، با توجه به اینکه اکنون درسها بیشتر، کتابها متفاوت و تعداد معلمین افزایش یافته است، این امکان وجود دارد که در یکی دو هفته اول او کتابی را اشتباه همراه ببرد، کلاس خود را اشتباه بگیرد، روپوش آزمایشگاه خود را جا گذاشته و اشتباهاتی از این قبیل را مرتکب شود. این اشتباهات در روزهای اول، قابل بخشش هستند.
از طرف دیگر، بر این نکته که تاثیر اولین برخورد تا چه اهمیت دارد تاکید کنید.به او بگویید این حقیقت غم انگیز وجود دارد که- به خصوص در مدرسه- شهرتی که پیدا میکنیم، تا ابد مثل سایه به دنبالمان خواهد بود. اگر اشتباها این حس را به همکلاسیهای جدید منتقل کنیم که گیج، متظاهر یا تنها کمی عجیب و غریب هستیم، احتمالا عید سال نو از راه میرسد و هنوز نتوانسته ایم یک دوست درست و حسابی پیدا کنیم. متفاوت بودن با بقیه هنگامی جای بروز دارد که دیگران با ما آشنا شده و دوستمان داشته باشند، تا قبل از این مرحله، باید مثل بقیه باشیم.
مسئله دیگر، عادت کردن به وجود معلمان متعدد و متفاوت است. در دوره دبستان، تمام کلاسها با حضور آشنای یک معلم برگزار میشد، اما حالا او باید برای هر کلاس با چهره جدیدی مواجه شود که هر یک تکالیف، قوانین و شیوه های تعلیم و تربیت مخصوص به خود را دارند.
به فرزند خود بگویید که معمولا، این سیستم تازه بهتر است. یکی از دلایل مهم آن میتواند این باشد که او میتواند در بین معلمان، لااقل یک معلم محبوب پیدا کند و همچنین معلمان دروس اختصاصی معمولا نسبت به رشته خود علاقمند بوده و از معلمی که مجبور است تمام دروس را به تنهایی آموزش دهد، با شور و شوق بیشتری تدریس میکنند.
به فرزند خود بگویید که در تکالیف او تغییری اساسی رخ خواهد داد و باید با توافق یکدیگر برای انجام آنها برنامه ای تنظیم کنید و تا آخر سال آن را رعایت کنید. در آخر، شما هم نباید از حجم مطالبی که فرزندتان در برنامه دارد وحشت کنید، دورانی که او تنها تکلیف بزرگش ساختن کاردستی بود به پایان رسیده است. فراموش نکنید که این روش جدید زودتر از آنچه تصور کنید عادی میشود.
برنامه هفتگی او را روی یخچال نصب کنید و او را تشویق کنید که وسایلش را در شب قبل مرتب کند. خودتان هم باید تمام نیرویتان را به کار بگیرید و بپذیرید که جا گذاشتن وسایلی چون روپوش آزمایشگاه و کفش ورزش و جا گذاشتن دفتر و کتاب یک کلاس، از جمله اتفاقات خاطره انگیز این سال هستند. پس باید نهایت کوشش خود را برای ایجاد خاطراتی خوش به کار گیریم و فرزند خود را به تحصیل، کشف مکانها و افراد تازه و پذیرفتن تجربیاتی نو تشوبق کنیم.

telegraph.co.uk

منبع : سایت فریا