روش‌های کنترل مشکلات ارتباطی

شاید اتفاق افتاده که رابطه‌تان با همسر، دوست یا خانواده‌تان برای مدتی به مشکل برخورده باشد، این مسأله در اغلب موارد ممکن است به این دلیل باشد که هرکدام انتظارات خاصی از روابطمان با دیگران داریم و از این روابط فقط به دنبال رسیدن به اهداف و خواسته‌های خود هستیم. ممکن است گاهی در رابطه‌مان، قادر به بیان آنچه که می‌خواهیم، یا حتی قادر به درک آنچه که دیگران می‌خواهند و بیان می‌کنند نیز نیستیم. گاهی نیز اتفاق می‌افتد که اصلاً نمی‌دانیم چگونه رابطه‌ای را آغاز کنیم. در این مبحث سعی شده که جوانب گوناگون روابطمان مورد بررسی قرار گیرد.
● حمایت عاطفی
اجازه بدهید که با حمایت عاطفی در مقابل فشارهای عاطفی شروع کنیم. حمایت عاطفی از یکدیگر، امری حیاتی است. حمایت عاطفی بدان معنا نیست که به همسرتان احساس پشت‌گرمی و حمایت بدهید وبه معنی موافق بودن با یکدیگر در هر زمان و هر موقعیت نمی‌باشد. بطور واقع‌بینانه، هیچ دونفری در تمام موقعیت‌ها با یکدیگر موافق نیستند.
معنی این حمایت اینست که با همسرتان طوری رفتار کنید که گویی به او می‌گویید: «من تو را دوست دارم و به تو اعتماد دارم و در هر حال با توام». فشارهای عاطفی می‌توانند به رابطه شما با همسرتان و دیگران صدمه بزنند. اصرار بر اینکه همسرتان تمام وقتش را با شما صرف کند، اصرار بر اینکه دوستانش را رها کند، یا اینکه هر دوی شما تمام دوستانتان را دور هم جمع‌کنید، اصرار بر اینکه لباس‌ها و پوشش یکدیگر را تأیید کنید، اصرار بر اینکه اطمینان حاصل کنید که تمام تصمیمات درباره اینکه چگونه زمان را باهم سپری‌کنید یا وقتی بیرون از خانه‌اید، کجا بروید و اصرار بر اینکه تصمیماتی از این قبیل را به تنهایی اتخاذکنید و باعث شوید که وقتی با سایر دوستانتان هستید احساس گناه کنند یا اطمینان حاصل کردن از اینکه شما در تمام بحث‌هایتان پیروز هستید و تأکید ورزیدن بر اینکه احساسات شما مهم‌تر از احساسات دیگران است و...، هرکدام از موارد فوق یک فشار عاطفی است و پتانسیل لازم برای تخریب رابطه را دارد.
حمایت عاطفی مستلزم این است که بپذیرید همسرتان و یا دیگران با شما تفاوت دارند. بپذیرید که اصرار ورزیدن برای برآوردن نیازهای شما به همان شیوه‌ای که شما می‌خواهید درست نیست.
ممکن است همسر شما بخواهد، با شما بودن، توجه کردن به شما و عشق به شما را از طریق انجام دادن فعالیت‌های از قبیل کمک در انجام مسئولیت‌های منزل، خرید هدیه‌هایی بطور ناگهانی، بحث کردن در مورد حوادث یا کتاب‌ها و فیلم‌هایی که شما با هم دیده‌اید، نشان دهد؛ شما باید بدانید که همسرتان ممکن است به روش‌های متعددی عشق خود را به شما ابراز کند و هرگز این نکته را از یاد نبرید که نباید انتظار داشته باشید که همسرتان حتماً آنگونه که شما می‌خواهید به شما ابراز علاقه و عشق کند یا با شما به گونه‌ای رفتار کند که می‌خواهید.
● زمانی که با یکدیگر یا جدا از هم سپری می‌شود
زمان‌هایی را که با یکدیگر سپری می‌کنید یا زمان‌ و موقعیت‌هایی که جدا از هم سپری می‌کنید، نگرانی ارتباطی مشترک دیگری است. هرکدام از شما ممکن است از بودن باهم لذت ببرید در حالیکه ممکن است از تنها بودن یا گذراندن وقت با دوستانتان نیز لذت ببرید. اگر این تمایل اینچنین تفسیر شود که «همسرم به اندازه نیازم به من توجه نمی‌کند» یا «وقتی همسرم وقتش را به تنهایی سپری می‌کند من می‌رنجم زیرا نمی‌خواهد با من باشد و مرا واقعاً دوست ندارد»، این تعبیر و تفسیرها شما را به سوی یک نتیجه‌گیری نادرست سوق می‌دهد.
بهتر است با همسرتان در مورد اینکه گاهی دوست دارید تنها باشید یا اوقاتی را با دوستانتان سپری کنید، صحبت کنید و احساس خود را در این باره با همسرتان در میان بگذارید. شاید شما به این توافق برسید که وقت بیشتری را باهم بگذرانید، در عین حال همسرتان را برای تنها بودن یا گاهی در صورت نیاز با دیگران بودن آزاد بگذارید، بدون اینکه احساساتتان نادیده گرفته شود و یا می‌توانید فکر کنید که همسرتان مغرور، بی‌ملاحظه یا بی‌توجه است. مطالبه خواسته‌های خودتان بدون درنظر گرفتن نیازهای همسرتان، معمولاً وی را از شما دور می‌کند.
● خانواده همسرتان
برای برخی افراد، مواجهه با خانواده همسرشان و برخورد با آن‌ها مشکل است. اگر بخواهید می‌توانید ارتباط خوبی با آن‌ها داشته باشید. اغلب والدین در مورد فرزندانشان نگران می‌شوند، آن‌ها می‌خواهند ارتباط با فرزندانشان محفوظ بماند. می‌خواهند آن‌ها را ببینند و به ارتباطشان با آن‌ها ادامه دهند. مشکل زمانی بوجود می‌آید که این والدین فراموش می‌کنند که بچه‌های آن‌ها افرادی جدا هستند و اینکه آنان، اکنون زندگی مجزایی دارند و باید خودشان تصمیم‌گیری نمایند.
ممکن است بعضی از اعضای خانواده در تصمیم‌گیری‌های شما و همسرتان دخالت کنند. یکی از روش‌های رویارویی با چنین وضعیت‌هایی این است که با احترام به آن‌ها گوش بدهید و به آن‌ها بفهمانید که به گفته‌ها و خواسته‌های آنان اهمیت می‌دهید.
اما هیچ قولی مبنی بر پیروی از توصیه آن‌ها نمی‌توانید. صرفاً گوش بدهید، زیرا آن‌ها به گفتن این حرف‌ها نیاز دارند. اگر آن‌ها تلاش کنند تا شما را قانع کنند که با نظر آن‌ها موافقت کنید، با قاطعیت به آن‌ها بگویید که «من به عقاید و دیدگاه‌های شما احترام می‌گذارم. از اینکه به ما اجازه دادید بدانیم که چگونه با آن مشکل مواجه شویم متشکریم. ما درباره آنچه گفتید به هنگام تصمیم‌گیری‌مان فکر خواهیم کرد». ممکن است لازم باشد این مطلب را چندین بار تکرار کنید، در این مورد شما می‌توانید با همسرتان صحبت کنید و به یک نتیجه نهایی در برخورد با اینگونه موقعیت‌ها برسید. ممکن است به این نتیجه برسید که به صحبت‌های دیگران فقط به عنوان یک «پیشنهاد قابل احترام» نگاه کنید.
● دوستان
افراد زیادی هستند که معتقدند: «اگر من ازدواج کنم مجبورم تمام دوستان شخصیم را بجز دوستانی که همسرم نیز آن‌ها را دوست دارد رها کنم». رها کردن دوستان شخصی‌تان نباید پیش شرطی برای داشتن یک ازدواج باشد و نیز نباید انتظار داشت که همسرتان نیز دوستان شخصی شما را به اندازه شما دوست داشته باشد. بنابراین اصرار بر اینکه دوستان شما باید دوستان همسرتان نیز باشند منطقی و عقلانی نیست.
همانند سایر حوزه‌های یک ارتباط، باید در مورد کسی که شما و همسرتان هر دو یا به تنهایی ترجیح می‌دهید وقتتان را با او سپری کنید با یکدیگر صحبت کنید.
مثلاً شما ممکن است بپرسید: «از دیدن کدامیک از دوستان من لذت می‌بری و ترجیح می‌دهی کدامیک از دوستانم را به تنهایی یا وقتی که با تو نیستم ببینم؟» مشخصاً دلیلی وجود ندارد که یکی از دوستانتان را که همسرتان از او خوشش نمی‌آید به وی تحمیل کنید. شما می‌توانید این دوستانتان را در جای دیگری ببینید یا در خانه‌تان وقتی که هسمرتان خانه نیست آن‌ها را ببینید. تحت فشار قراردادن همسرتان برای رها کردن دوستانش معمولاً به دلخوری و رنجش منجر می‌شود. صحبت کردن با همسرتان درباره دوستی‌هایتان با دیگران مهم است. مذاکره با همسرتان و درک این مطلب که هرکدام از شما نیاز به تداوم دوستی‌هایش حتی پس از ارتباط کاملاً صمیمانه با همسر دارد، حائز اهمیت است.
● موضوعات مالی
شما و همسرتان درباره هزینه‌ها چگونه تصمیم می‌گیرید؟ آیا تصمیمات فردی اتخاذ می‌شود یا دوطرفه؟ اولویت‌هایتان درباره چگونگی بدست آوردن پول چگونه است؟ درباره هزینه‌ها چطور؟ چه کسی صورتحساب‌ها را پرداخت می‌کند؟
چه مقدار پول پس‌انداز می‌کنید و به چه منظوری؟ چگونه درباره خرج‌های اصلی‌تان تصمیم‌ می‌گیرید (شهریه دانشگاه، مراقبت‌ از بچه، اجاره یا پرداخت‌ قسط‌های خانه، اتومبیل و...)؟ آیا حساب بانکی‌تان مشترک است یا جدا؟ آیا هر دو نفر درآمد متقابلی دارید؟ اگر قرار است فقط یک نفر کار کند چگونه تصمیم می‌گیرید که آن نفر کدامیک باشید؟ اگر دریافته‌اید که شما و همسرتان آرزوهای متفاوتی دارید، مجبورید زمانی را به صحبت کردن درباره آن‌ها و بیان احساسات، آرزوها و خواسته‌های خود اختصاص دهید و سپس به‌دقت به آرزوها و خواسته‌ها و احساسات همسرتان گوش دهید.
تصمیماتی که آن‌ها را به تنهایی درباره خودتان اتخاذ می‌کنید، ممکن است آسان باشد اما وقتیکه این تصمیم، شخص دیگری را نیز در بر می‌گیرد مشکل‌تر می‌شود و ممکن است بهترین راه‌حل آن راه‌حلی نباشد که شما به تنهایی برای خودتان اتخاذ کرده‌اید. شاید تصمیم‌گیری و همکاری، یک راه‌حل جادویی برای حل مسائل مادی حاد نباشد اما شناخت و توافق شما و همسرتان درباره اینکه چگونه به موقعیت مطلوب در این خصوص نزدیک شوید، حداقل بخشی از استرس را کاهش خواهد داد.
● چیره‌ شدن بر انتظارات متغیر در یک ارتباط
روابط در طول زمان تغییر می‌کنند. این نه خوب است و نه بد، بلکه یک واقعیت است. انتظارات شما از یک رابطه در مرحله نامزدی ممکن است با انتظارات شما از یک رابطه بعد از اینکه چند سال با هم زندگی کرده‌اید.کاملاً متفاوت باشد.
این تغییرات در سایر حوزه‌های زندگیتان نیز تأثیر خواهد داشت. باید مطمئن شوید که شما و همسرتان زمانی را به بحث کردن درباره انتظاراتتان و گفتگو درباره مسئولیت‌های‌تان اختصاص می‌دهید. مهم‌ترین چیز اینست که شما به گوش دادن دقیق و توأم با احترام به آنچه همسرتان می‌خواهد و نیز به درکی بسیار دقیق و روشن درباره آنچه که هرکدام از شما می‌خواهید، نیاز دارید. هر نوع تغییری حداقل کمی تنش‌زاست و این بخاطر اجتناب‌ناپذیر بودن آن است. تغییر خوشایند بعنوان فرصتی برای بهبود رابطه بسیار سودمند‌تر از تلاش برای جلوگیری از تغییر است. طراحی تغییراتی بطور مشترک می‌تواند رابطه را به مراحلی جدید و هیجان‌انگیز هدایت کند.
‌● هفت گام اصلی برای بقای یک رابطه خوب
۱) برآنچه شما و همسرتان از خودتان می‌خواهید و آنچه از یک رابطه انتظار دارید، آگاه باشید.
۲) به یکدیگر بفهمانید که چه نیازهایی دارید.
۳) این واقعیت را که همسرتان قادر نیست تمام نیازهای شما را برآورده کند درک کنید. برخی از این نیازها در خارج از رابطه شما باید برآورده شوند.
۴) به گفتگو و ایجاد توافق در مورد چیزهایی که شما از یکدیگر می‌خواهید تمایل نشان دهید.
۵) برای ارضا خواسته‌هایتان، نخواهید که همسرتان تغییر کند.
۶) بکوشید تا از دیدگاه طرف مقابل به قضایا بنگرید. این به معنای آن نیست که شما باید با یکدیگر موافق باشید، بلکه بجای آن شما می‌توانید از خودتان و همسرتان انتظار داشته باشید که تفاوت‌هایتان، دیدگاه‌هایتان و نیازهای مجزایتان را درک کنید و به آن‌ها احترام بگذارید.
۷) در جاهایی که تفاوت‌های حیاتی در عقاید، نیازها و انتظاراتتان وجود دارد سعی کنید با یکدیگر گفتگو کنید.

منبع : مرکز خدمات مشاوره‌ای صنعت نفت