پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

آنچه در دارفور دیدم


آنچه در دارفور دیدم
غالباً خیلی راحت از دارفور صحبت می کنیم. اما به یقین چه می توانیم از آن سرزمین بگوییم؟ دارفور در یک کلام جامعه یی در جنگ با خود است.
شورشیان با دولت می جنگند و دولت با شورشیان. اما واقعیت پیچیده تر است و حاشیه ها همواره واضح نیستند. اخیراً جنگ قبیله با قبیله نبوده بلکه نبرد جنگ سالار علیه جنگ سالار بوده است. بحران تنها در محدوده دارفور باقی نمانده بلکه از مرز ها فراتر رفته و منطقه را بی ثبات کرده است. بحران دارفور از طرفی یک بحران زیست محیطی نیز هست یعنی بحرانی که حد اقل بخشی از آن به دلیل گسترش کویرها، نابودی زیست بوم و کمیابی منابع به وجود آمده که در صدر همه آنها کمبود آب است.
من اخیراً پس از یک هفته اقامت در دارفور و منطقه، باز گشته ام. برای شنیدن نظرات صمیمانه مردم دارفور یعنی مسوولان دولتی، روستائیانی که به دلیل درگیری ها آواره شده اند، امداد رسانان بشر دوستانه و رهبران کشورهای همسایه به آنجا رفته بودم. من به درکی واضح رسیدم. این معضل راه حل واحدی ندارد. دارفور یک مورد پژوهشی پیچیده است. اگر قرار است صلح برقرار شود، باید تمام مواردی که موجب آغاز درگیری شده اند را به حساب آورد و مورد بررسی قرار داد. آنچه دیدم و شنیدم مرا متقاعد کرد که این امر ممکن است و ما باید موفق شویم. خارج از الفاشر که بزرگ ترین شهر شمال دارفور است دیداری از اردوگاه السلام داشتم که میزبان ۴۵ هزار آواره داخلی است.
ناامیدی و سرخوردگی آنها را احساس کردم، کودکانی را مشاهده کردم که زندگی خارج از اردوگاه را ندیده بودند. می خواستم به آنها نویدی بدهم. قول دادم تا حد مقدور برای برقراری صلح و کمک به باز گشت آنان به روستاهایشان بکوشیم. شروع خوبی داشتیم. شورای امنیت سازمان ملل مجوز اعزام ۲۶ هزار صلح بان چند ملیتی را صادر کرد که تحت رهبری مشترک سازمان ملل و اتحادیه آفریقا قرار گیرند. در دارفور اوضاع دشواری که نیروهای ما با آن مواجه خواهند شد را دیدم و مشاهده کردم که تمهیدات و تدارکاتی در حال انجام است. هیچ ماموریت صلحی بدون حفظ صلح موفق نخواهد بود. ما باید در راه حل و فصل سیاسی امور نیز سخت بکوشیم. در واقع این هدف اصلی سفر من بود.
در خارطوم، دولت رئیس جمهور عمرالبشیر تعهد کامل خود را برای حمایت از ماموریت حفظ صلح و هم مذاکرات جامع صلح تجدید کرد. توافق کردیم مذاکرات باید در لیبی در۲۷ اکتبر تحت رهبری مشترک سازمان ملل و اتحادیه آفریقا آغاز شود. دولت همچنین بر سر تعهد خود برای قطع فوری خشونت ها مطابق توافق با گروه های شورشی در ماه گذشته باقی است. لازمه حل مساله دارفور نگریستن به نکاتی فراتر از آن است. در جوبا، در جنوب سودان، رهبران سیاسی نگران بودند که دارفور ممکن است موجب انحراف توجه از توافق صلحی شود که ۲ سال قبل به امضا رسید و به جنگ داخلی طولانی پایان داد. همانگونه که به دارفور توجه می کنیم، نباید از وضع شکننده در جنوب غافل شویم، چراکه هر درگیری کوچک مرزی ممکن است تمامی تلاش هایمان را تحت تاثیر قرار دهد.
اگر بنا باشد که صلح پایدار بماند باید ریشه های عمیق داشته باشد. در جوبا و الفاشر، در باره اهمیت گوش فرا دادن به طیف گسترده نداهای جامعه مدنی (رهبران قبایل، نمایندگان نهضت های مستقل سیاسی، گروه های زنان و پناهندگان، مسوولان دولتی، ملی و محلی) پی بردم. ما نیاز به قراردادی اجتماعی برای صلح داریم. سرهنگ قذافی رهبر لیبی که در چادرش در سیرته با او ملاقات کردم، سخاوتمندانه پیشنهاد میزبانی مذاکرات صلح را داد و به من اطمینان داد تمامی تلاش خود را برای موفقیت آن به کار گیرد. طی اقامتم، از «رودخانه مصنوعی عظیم قذافی» دیدار کردم که صدها کیلومتر لوله، میلیون ها لیتر آب شیرین را به عمق صحرا می آورد. این در منطقه یی که آب بسیار کمیاب است، قابل تحسین بود. روز قبل طی پرواز بر فراز دریاچه چاد مشهود بود که آینده این منطقه وابسته به منابع آب خواهد بود. در انجامنا، رئیس جمهور چاد ادریس دوبی به من گفت بدون آب توسعه اقتصادی وجود نخواهد داشت. وی افزود بدون دورنمای پیشرفت اقتصادی یک چهارم از یک میلیون پناهنده دارفور که در شرق کشورش به سر می برند ممکن است به کشور باز نگردند. وی گفت امنیت و توسعه دست در دست یکدیگرند. در این راستا جامعه بین المللی می تواند نقش به سزایی ایفا کند.

*دبیرکل سازمان ملل متحد
بان کی مون
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید