چشم انداز لیگ هفتم در آستانه هفته پنجم

گذشت چهار هفته از مجموع ۳۴ هفته لیگ برتر فوتبال باشگاه های ایران، اگرچه نمی تواند ارزیابی دقیقی از لیگ هفتم حرفه ای کشور در اختیار ما قرار دهد، اما مصداق ضرب المثلی که می گوید: «سالی که نکوست از بهارش پیداست» می توان ۳۰ هفته باقیمانده از لیگ را نیز پیش بینی کرد و نمایی کلی از هفتمین لیگ حرفه ای کشور به دست آورد.
نخستین ویژگی لیگ امسال، نظم مثال زدنی آن است. برگزاری منظم مسابقات در چهار هفته ابتدایی لیگ، اگرچه کار خارق العاده ای نیست، اما اگراین روال همچنان ادامه داشته باشد، آنگاه می توان نسبت به آینده فوتبال بدون نظم ایران، اندکی امیدوار شد. البته آغاز مسابقات تیم ملی فوتبال ایران در چارچوب رقابت های مقدماتی جام جهانی آینده از زمستان سال جاری، صعود سپاهان به مرحله یک چهارم نهایی فصل جاری لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا و حضور سپاهان و سایپا به عنوان نمایندگان ایران در فصل آتی لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا از جمله عواملی است که می تواند نظم لیگ را خدشه دار کند. کما اینکه هم اکنون نیز دو مسابقه سپاهان از هفته های ششم و هفتم لیگ برتر به دلیل مسابقه این تیم با نماینده ژاپن در لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا به تعویق افتاده است. قطعا لیگ برتر بدون این تاخیرها هم زیباتر خواهد بود و هم تاثیرات مثبت بیشتری برای فوتبال ایران خواهد داشت.
نکته دیگری که در مسابقات فصل جدید لیگ برتر قابل ذکر است به نظر می رسد، برگزاری مسابقات در روزهای پنج شنبه و جمعه است. در چند فصل اخیر به ویژه فصل گذشته، اغلب مسابقات لیگ برتر در روزهای وسط هفته برگزار می شد و حتی تعداد مسابقاتی که روزهای یکشنبه برگزار می شد، نسبت به مسابقات روزهای جمعه بیشتر بود، گویا مسوولا ن برگزاری مسابقات، ایران را با کشورهای غربی که در آنها یکشنبه تعطیل است اشتباه گرفته بودند!
اما امسال گویا این مشکل رفع شده و اگر روال فعلی ادامه داشته باشد شاهد برگزاری مسابقات در روزهای تعطیل آخر هفته یعنی پنج شنبه و جمعه هستیم که پیامد مثبت و منطقی آن، افزایش تعداد تماشاگران مسابقات و به تبع آن افزایش جذابیت مسابقات خواهد بود. چرا که فوتبال بدون تماشاگر همانند جسمی بدون روح است.
از نظر امکانات البته فوتبال ما تغییر چندانی نداشته است. زمین مسابقات، ورزشگاه ها و امکانات برگزاری این مسابقات، هنوز تغییر چندانی نسبت به گذشته نداشته است و این امر در درازمدت می تواند برای فوتبال ما مشکل ساز باشد. فراموش نکنیم که فوتبال ما عنوان حرفه ای به خود گرفته است و باید هرچه سریع تر خود را با قابلیت های فوتبال حرفه ای هماهنگ کند. چرا که به زودی، شاهد تقسیم بندی سهمیه کشورهای آسیایی در لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا براساس اصول حرفه ای از یک نماینده تا چهار نماینده خواهیم بود که اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند بعید است تعداد نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا بیش از یک نماینده باشد. چرا که فوتبال باشگاهی ما هنوز با معیارهای حرفه ای، فاصله زیادی دارد که باید چاره ای برای آن اندیشیده شود. شاید با انتخاب رئیس فدراسیون فوتبال در انتخابات پیش رو و خارج شدن فوتبال ایران از بلا تکلیفی زمینه برای حل این مشکلا ت فراهم شود.
اما با تمام این مشکلا ت و کاستی ها، لیگ برتر امسال، گامی رو به جلو نسبت به لیگ سال گذشته و سال های پیش از آن محسوب می شود که امید است این شرایط تا پایان لیگ امسال که به دلیل هجده تیمی شدن چهار هفته هم بیش از لیگ سال قبل به طول خواهد انجامید بهتر هم شود.
نکته ای که در مورد لیگ برتر در فصل ۸۷-۱۳۸۶ قابل توجه به نظر می رسد، افزایش جذابیت این مسابقات نسبت به گذشته و پرگل تر شدن بازی هاست. در چهار هفته ابتدایی لیگ امسال، بازی های نسبتا جذابی برگزار شد و تعداد گل های به ثمر رسیده هم قابل توجه بود.به ثمر رسیدن ۸۰ گل در چهار هفته ابتدایی مسابقات، میانگین ۲/۲ گل در هر مسابقه را به جای گذاشته که میانگین قابل قبولی به نظر می رسد.
اما بحثی که در مورد لیگ برتر هر هفته داغ تر می شود، بحث در مورد پیش بینی قهرمان لیگ هفتم است. هرچند هنوز خیلی زود است تا در مورد قهرمان لیگ هفتم صحبت کرد اما جذابیت تمامی سی و چهار هفته ای که با لیگ برتر همراه خواهیم بود به موضوع قهرمانی است.
جالب اینجاست که در شش دوره گذشته لیگ حرفه ای، در هر دوره یک تیم به قهرمانی رسیده و تا به حال هیچ تیمی موفق نشده دوبار قهرمان لیگ برتر شود. پرسپولیس، سپاهان، فولا د، پاس، استقلا ل تهران و سایپا قهرمانان لیگ برتر در دوره های گذشته هستند که با توجه به سقوط فولا د به لیگ دسته یک، هر کدام از پنج تیم دیگر که امسال قهرمان لیگ برتر شود، نخستین تیمی خواهد بود که تجربه دو مقام قهرمانی در لیگ برتر را به دست خواهد آورد و این خود حساسیت دوچندانی ایجاد می کند.
اما پرسش اینجاست که کدام تیم شانس بیشتری برای قهرمانی در لیگ فصل ۸۷-۱۳۸۶ دارد؟
شاید در نگاه اول، این پرسش کمی زودهنگام به نظر می رسد. اما اگر به یاد بیاوریم که پیش از آغاز فصل هم در مورد قهرمان احتمالی لیگی که هنوز آغاز نشده گمانه زنی و پیش بینی صورت می گیرد، اندکی منطقی تر به نظر می رسد اگر پس از ارزیابی مسابقات چهار هفته گذشته، در مورد مدعیان قهرمانی گمانه زنی کنیم.
هم اکنون پرسپولیس صدرنشین مطلق لیگ برتر است. سرخ پوشان پایتخت از چهار مسابقه ای که انجام داده اند ۱۲ امتیاز کسب کرده اند که حداکثر امتیاز محسوب می شود. شاید پیش از آغاز فصل جدید، حتی خوشبین ترین هواداران پرسپولیس هم تصور نمی کردند که تیم محبوبشان، چنین شروع طوفانی و قدرتمندی داشته باشد.
پیش از آغاز فصل، اگرچه از مدت ها پیش شایعه حضور افشین قطبی کمک مربی تیم فوتبال کره جنوبی در راس کادر فنی پرسپولیس به گوش می رسید اما همواره شایعاتی که مبنی بر عدم حضور قطبی در ایران و سپردن امور پرسپولیس به دوست صمیمی حبیب کاشانی مدیرعامل پرسپولیس یعنی حمید استیلی مطرح می شد از قوت بیشتری برخوردار بود. اما سرانجام یک هفته پیش از آغاز فصل جدید لیگ برتر، افشین قطبی به ایران آمد و نظارت بر تمرینات پرسپولیس را آغاز کرد.
این حضور اگرچه دیرهنگام بود اما خیلی زود به هماهنگی با استیلی که تمرینات پیش از آغاز فصل پرسپولیس را زیر نظر داشت منجر شد و پرسپولیس فصل جدید رابا چهار پیروزی آغاز کرد. شکست صنعت نفت در آبادان و ابومسلم در مشهد و پیروزی بر پگاه گیلا ن و از همه مهم تر پیکان که خیلی ها با توجه به سوابق گذشته، تصور می کردند در مسیر پیشرفت های پرسپولیس در فصل جدید نقش سرعت گیر را ایفا کند، هم هواداران پرسپولیس را راضی کرده و هم روحیه بازیکنان این تیم را برای قهرمانی پس از مدت ها دور بودن از جام افزایش داده است. در این میان اگرچه نمی توان نقش مهم حمید استیلی را که پیش از حضور افشین قطبی در ایران، به بهترین نحو تمرینات آماده سازی پرسپولیس را مدیریت کرد، نادیده گرفت. اما باید از نقش مهم افشین قطبی در افزایش روحیه پرسپولیسی ها و تقویت حس جاه طلبی بازیکنان این تیم یاد کرد که از وقتی به ایران آمده، مدام قول قهرمانی داده است.
حالا هم طرفداران پرسپولیس و هم بازیکنان این تیم باور کرده اند که شانس اول قهرمانی لیگ هستند و این یعنی طی کردن بخش مهمی از جاده قهرمانی. تداوم این شرایط می تواند شانس قهرمانی پرسپولیس را افزایش دهد. اما در مجموع در شرایط فعلی، نه صرفا به دلیل کسب امتیازات بیشتر وصدرنشینی تا هفته چهارم، بلکه به دلیل همان حس جاه طلبی تقویت شده در وجود پرسپولیسی ها می توان سرخپوشان پایتخت را شانس اول قهرمانی در فصل جدید دانست. هرچند که تداوم این شرایط مطلوب در ۳۴ هفته کار راحتی نیست؟ حال چه تیم هایی را می توان در زمره رقیبان پرسپولیس تصور کرد؟
مهم ترین رقیب پرسپولیس در حال حاضر سپاهان است. فارغ از نتیجه ای که سپاهان دیروز در مقابل مقاومت سپاسی شیراز انجام داده است، کسب ۱۰ امتیاز از چهار مسابقه ای برای سپاهان، آمار مطلوبی به نظر می رسد. شاید اگر نمایندگان باشگاه ژاپنی حریف سپاهان در لیگ قهرمانان آسیا در مسابقه هفته چهارم سپاهان با راه آهن در اصفهان حضور نداشتند و به آنالیز بازی طلا یی پوشان اصفهان نمی پرداختند، سپاهان در مقابل راه آهن بازی بهتری انجام می داد و به جای مساوی، صاحب پیروزی می شد.
اما با این وجود هنوز هم سپاهان را می توان مدعی قهرمانی دانست. سپاهان در پیشانی خط حمله خود محمود کریمی را در اختیار دارد که هم اکنون با ۶ گل زده آقای گل است. در خط هافبک هم حضور مهره ای طلا یی همچون محرم نویدکیا که با پاس های عمقی خود، توانایی به هم ریختن هر خط دفاعی را دارد می تواند برگ برنده لوکا بوناچیچ باشد. علا وه بر اینها، باشگاه سپاهان از ساختاری قوی و مثال زدنی برخوردار است که به نوعی پشتوانه روحی و روانی بازیکنان محسوب می شود. این فاکتورها می تواند موفقیت سپاهان را تضمین کند. البته سپاهان امسال هم در لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا درگیر است و همین امر می تواند اندکی از توان بازیکنان تیم بکاهد.
علا وه بر آن ورزشگاه نقش جهان برای تکمیل، مدت دو سال تعطیل شده است و به همین دلیل سپاهان باید بازی های خانگی خود را در فولا دشهر که ورزشگاهش گنجایش کمتری نسبت به نقش جهان دارد، برگزار کند. البته سپاهان در فصل گذشته نشان داد که توانایی تمرکز به هر سه جام را دارد. کما اینکه در لیگ قهرمانان آسیا در رقابتی نفس گیر و در گروهی دشوار به مرحله دو صعود کرده در جام حذفی باشگاه های ایران برای دومین سال متوالی قهرمان شد و در لیگ برتر هم جزو تیم های بالا نشین جدول قرار داشت. پس سپاهان را می توان امسال هم مدعی قهرمانی دانست.
اما ضلع سوم مثلث قهرمانی را چه تیمی تشکیل می دهد؟ هم اکنون ملوان بندرانزلی در رده سوم جدول رده بندی قرار دارد اما خود ملوانان هم می دانند این موفقیت نمی تواند چندان تداوم داشته باشد. ملوان تیم کم امکاناتی است که امسال به لطف ثبات تیمی بازی های خوبی انجام می دهد. ملوان امسال کمترین تغییرات را نسبت به سال گذشته دارد و پیش از تمام تیم های لیگ برتری، تمرینات خود را قبل از فصل آغاز کرده است و همین رمز موفقیت ملوان است اما ملوان، نه آنقدر از مهره های نامدار برخوردار است و نه آن حد امکانات عظیمی دارد که بتواند تا پایان مسابقات لیگ برتر در کورس قهرمانی باقی بماند و این موضوعی است که طرفداران ملوان هم به آن واقفند. ملوان اگر در نیمه های جدول هم قرار بگیرد - با توجه به امکانات فعلی این باشگاه - کار بزرگی انجام داده است. هرچند که ملوان با سوابق درخشان خود در فوتبال ایران، از معدود تیم های شهرستانی است که شخصیت قهرمانی دارد.
ضلع سوم مثلث قهرمانی، شاید سایپا باشد. سایپا که فصل گذشته قهرمان لیگ برتر شد، امسال از پتانسیل لا زم برای قهرمانی برخوردار نیست. چرا که تیم سایپا برای قهرمانی بسته نشده است.
با اینکه سایپا در فصل گذشته قهرمان شد و امسال نماینده ایران در لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا است و طبیعتا مدیران باشگاه باید تلاش بیشتری برای حفظ بازیکنان خود و جذب مهره های کارساز از سایر تیم ها انجام می دادند، شاهد کمبود مهره ها در سایپا هستیم; مشکلی که درچهار هفته گذشته هم به عینه دیده می شد. تیمی که در پی کسب مقام قهرمانی است باید ابزارهای لا زم را داشته باشد. سایپا از این ابزارها برخوردار است اما امکانات سایپا برای قهرمانی از سال گذشته کمتر شده و این می تواند برای نارنجی پوشان دردسرساز شود.
البته کسانی که خیلی زود به دنبال بهانه گرفتن و متهم کردن علی دایی هستند باید کمی صبر کنند. سال گذشته زمانی که در هفته های ابتدایی لیگ برتر، ورنرلورانت سرمربی آلمانی سایپا از این تیم جدا شد و سکان هدایت سایپا به علی دایی سپرده شد، همگان تصور می کردند نتایج خوب سایپا مدیون کارهای ابتدای فصل لورانت است. این شائبه زمانی تقویت شد که در نیم فصل دوم سایپا با افت فاحشی مواجه شد و نتایج ضعیفی کسب کرد.
منتقدان می گفتند که نیروی سایپای لورانت تمام شده و دایی هم شگرد تازه ای برای عرضه کردن ندارد. اما در اواخر فصل، زمانی که سایپا دوباره اوج گرفت، این ادعاها هم خاموش شد. سایپایی که فصل گذشته قهرمان شد، یک دوره ناکامی را در نیم فصل دوم پشت سر گذاشته بود و اگر قهرمان شد، این قهرمانی را صرفا باید مدیون علی دایی بداند.
امسال هم دایی می تواند برگ برنده سایپا باشد. دایی که امسال حالا فقط سرمربی است و نه بازیکن، وقت آزادتری برای هدایت و راهنمایی تیم خود دارد. البته دایی از نظر مهره با کمبود مواجه شده ولی مروری بر دو مسابقه اخیر سایپا نشان می دهد که تیم دایی بسیار خوب بازی می کند. سایپا در هفته چهارم اگرچه باز هم متوقف شد اما می توانست در این مسابقه ۱۰ گل به ثمر برساند، چرا که نبض بازی را در اختیار داشت.
پس سپاهان را می توان مدعی قهرمانی دانست، اما راه قهرمانی سایپا از بازی این هفته با استقلا ل می گذرد. مسابقه ای که برای استقلا ل، تیمی که ضلع دیگر مثلث قهرمانی لیگ برتر می تواند باشد، جنبه انتقامی دارد. انتقام از سایپا به خاطر شکست اواخر فصل گذشته که آبی پوشان را از تصاحب جام قهرمانی باز داشت. اگر دو ضلع مثلث قهرمانی را پرسپولیس و سپاهان بدانیم، ضلع سوم مثلث قهرمانی روز جمعه پس از مسابقه استقلا ل و سایپا مشخص خواهد شد. هر کدام از این دوتیم که پیروز شود از نظر روحی و روانی هم شارژ می شود و شانس بیشتری برای قهرمانی پیدا خواهد کرد.
استقلا ل اگرچه امیر قلعه نویی را در کنار خود ندارد و ناصر حجازی در راس این تیم قرار گرفته است، اما همچنان سایه حاشیه های قلعه نویی را احساس می کند و این می تواند برای آبی پوشان پایتخت مشکل ساز باشد. کسب ۷ امتیاز از چهار مسابقه، برای تیمی که داعیه قهرمانی دارد به هیچ وجه مطلوب نیست. استقلا ل که امسال خانه تکانی اساسی انجام داده و از یک چهره کاریزماتیک همچون حجازی هم در راس کادر فنی سود می برد، می تواند مدعی قهرمانی باشد به شرط آنکه حاشیه ها از این تیم دور شود.
استقلا ل اگر جمعه شب در هفته پنجم بتواند سایپا را شکست دهد، نه تنها سایپا را برای مدت ها از بالا ی جدول دور می کند، بلکه خود نیز از نظر روحی تقویت می شود و در زمره بالا نشینان قرار می گیرد. پس جمعه، شب حساسی برای استقلا لی هاست.
اما نمی توان این نکته را فراموش کرد که از بین تیم های لیگ برتر، پرسپولیس جایگاه بهتر و شانس بیشتری برای قهرمانی دارد. پرسپولیس در راس مثلث قهرمانی قرار دارد.

نویسنده : فرشاد رضایی

منبع : روزنامه مردم سالاری