گام در راه فوتبال نوین جهان

دیگر باید باور کنیم که فوتبال ما به سمت و سوی فوتبال روز دنیا به پیش می رود، اگرچه کند و با تأنی و با صبر و حوصله. این تغییر حالت مثبت را در چهره و رخسار بسیاری از تیم های لیگ برتر، آشکارا می شود دید.
حضور در کلاس های مربیگری که از زمان فدراسیون صفایی فراهانی جدی گرفته شد و هنوز هم کم و بیش ادامه دارد، ورود مربیان خارجی که علاوه بر انتقال دانش روز، انگیزه رقابت و تلاش در میان مربیان ما به وجود آورده اند، تمرینات جدی تر و حساب شده تر و علمی تر، همه موجب نوآوری هایی بوده اند که در لیگ برتر و در همین روزهای نخستین جام هفتم، کاملاً محسوس است.
این که دیگر تیمی از پیش باخته نیست و می شود ملوان را با ۲ پیروزی و ۲ تساوی در جای سوم رده بندی دید، یا شیرین فراز و پگاه از راه رسیده قادرند مقابل حریفانی با تجربه، استخوان درشت و مغرور خطرناک ظاهر شوند یا پیکان و راه آهن از انبوه تماشاگران میزبان نهراسند و قادرند تا آخرین لحظه های بازی سرحال بدوند و تهدیدکننده باشند و گل بزنند، نشانه های بارزی از طلوع فوتبال نوین و امروزی است که فوتبال ما سال ها حسرت آن را می خورد و تیم های ملی ما رنج آن را به جان می خرید.
بارزترین نشانه این تحول را روزجمعه، در آخرین بازی هفته چهارم بین پرسپولیس که ۷۰ هزار تماشاگر را به میدان کشیده بود و تیم پیکان دیدیم که هنوز هم کسی باور ندارد یک مربی بی شیله پیله و بی حاشیه امنی توانسته باشد آنقدر به شاگردانش بازی با توپ را یاد داده باشد که نه از آن ۷۰ هزار هواخواه پرحرارت و سرخ باکی داشته باشند نه از تیمی که امسال کاملاً سرحال و شاداب و باطراوت، قصد قهرمانی کرده است.
این که دیگر میهمانان نترس شده اند و ملوان از آبادان با پیروزی برمی گردد یا سپاهان، سایپا و صباباتری در خانه خود ازپس حریفانی جوانتر و کم آوازه تر برنمی آیند و از میان میزبانان این روز مس کرمان و پرسپولیس تنها برندگانی به شمار می روند که بی زحمت هم برنده نشدند باید به فال نیک گرفت. اما نگاهی به آخرین بازی این روز حقایق دیگری را هم روشن می کند.
● آنالیز حریفان
بی تردید پرسپولیس این فصل با همه فصول دیگر خود در لیگ برتر تفاوت دارد. با آنکه در یارگیری به اندازه کافی دست و دلباز عمل نکرد، اما هجوم های احساسی و گل های تصادفی را کنار گذاشته است و اگر نخواهیم سهم بیشتر را در این تغییر شیوه بازی به افشین قطبی بدهیم و نقش استیلی را کمرنگ کنیم، این دو کاری کرده اندکه حالا می شود پرسپولیس را در حد یک نماینده خوب ایران در رقابت های لیگ قهرمانی آسیا پذیرفت.
سرعت در انتقال توپ به جلو، بازی در کناره ها، ارسال های خوب و موزی شکل ، همکاری و فداکاری و ارسال پاسخ های مناسب برای بازیکنی که در موقعیت گل قرار دارد در هر ۴ بازی این تیم در طول این فصل مشاهده شده است. چنان که تا به امروز هیجان دوباره ای به بازیهایش داده و تماشاگران را با فوتبال آشتی داده است.
پرسپولیس، مانند اغلب تیم ها دراین فصل پی برده است که مزاحمت برای بازیکن پابه توپ حریف در هر منطقه زمین از ضروریات فوتبال امروزی است. این را پیکان و بیشتر تیم ها در این فصل پی برده و به اجرا در می آورند. چنین بازی درگیرانه ای که باید حداقل ۹۰ دقیقه طول بکشد به بدن های آماده ای نیاز دارد که نقش مربیان بدنساز را در تیم ها به خوبی نشان می دهد. آنالیزبازی حریفان ،حتی اگر تیم های به ظاهر کوچک و کم آوازه تری باشند یکی دیگر از دستاوردهای فوتبال ما در مسیر حرفه ای شدن است.
گماردن امیرآبادی در سمت چپ دفاع استقلال و مراقبت دائمی او از روح الله عطایی زهردارترین بازیکن حریف نشانه کوچکی از این آنالیز و تحلیل نقاط ضعف و قوت حریف است. با این وصف فوتبال ما هنوز ۲ نقطه ضعف بزرگ دارد. یکی بازی بدون توپ و فضاسازی که در بیشتر تیم ها جا نیفتاده است ودیگری سرعت عمل در نزد بازیکنی که صاحب توپ می شود و ناچار است برای پیدا کردن یار خودی، یا میل به تکروی ضربه های اضافی به توپ بزند و فرصت های مناسب را از تیمش بگیرد. تا روزی که ۳ حرکت مهار توپ، پیدا کردن یار خودی و پاس سالم در یک حرکت و همزمان صورت نگیرد، در مسیر فوتبال نوین و امروزی که قدم در راه آن نهاده ایم به هدف نرسیده ایم و جوانه های بلوغ در فوتبالمان به شکوفه و گل و میوه تبدیل نمی شود.
● فراز و نشیب
استقلال و ملوان با پیروزی هایی دور از خانه، هر کدام ۳ پله بالاتر رفتند و دراین فراز به امیدهایی دل بستند، سپاهان با تساوی خانگی پیش از رویارویی با کاوازاکی ژاپن به خود آمد تا عیب هایش را در خط دفاع و دقایق آخر بازی به خاطر بسپرد. پرسپولیس به خود می بالد که با ۴ برد متوالی بهترین خط حمله را دارد و همچنان با چهره ای تهاجمی هیجان بخش میدان است اما ابومسلم و پگاه یک امتیازی با وجود بازی خوب و میل به تهاجم باید به ابتکار تازه ای در گلزنی دست بزنند زیرا گل نخوردن و گل کم خوردن چاره کار نیست.

پرویز زاهدی

منبع : روزنامه ایران