من که گفته بودم Because I Said So

▪ کارگردان: مایکل لمان.
▪ فیلمنامه: کارن لی هاپکینز، جسی نلسون.
▪ موسیقی: دیوید کیتی.
▪ مدیر فیلمبرداری: خولیو ماچات.
▪ تدوین: پل سیدور، تروی تاکاکی.
▪ طراح صحنه: شارون سیمور.
▪ بازیگران: دایان کیتون[دافنه وایلدر]، مندی مور[میلی]، گابریل ماچات[جانی]، تام اورت اسکات[جیسن]، لورن گراهام[مگی]، پایپر پرابو[می]، استیون کالینز[جو]، کالین فرگوسن[درک]، تونی هالی[استوارت]، نیل هاپکینز[رافرتی].
▪ ١٠٢ دقیقه. محصول ٢٠٠٧ آمریکا.
▪ ژانر: کمدی، عاشقانه.
دافنه مادری مستبد و لج باز است که خود را در هر کاری داخل می کند. او سه دختر دارد: مگی روانشناس، می بی خیال و سکسی، و میلی دوست داشتنی و غیر قابل اعتماد...
دافنه که از برخوردهای بی تفاوت میلی با مردها خسته شده، تصمیم قاطع دارد تا یک دوست پسر معقول برایش دست و پا کند. دافنه برای این کار بدون اطلاع امیلی در سایت های دوست یابی اینترنتی آگهی می دهد. اما کارزاری که دافنه به قصد یافتن شاهزاده سوار بر اسب سفید رویاهای دخترش پا به میدان آن گذاشته، به زودی سبب بروز درگیری بزرگی میان مادر و دختر می شود...
● چرا باید دید؟
یک کمدی عاشقانه از مایکل لمان خالق Hudson Hawk و ٤٠ شب و ٤٠ روز که به رابطه مادر و دختر می پردازد. دایان کیتون که حتی اگر سالخورده نیز شده باشد چیزی از ظرافت او کم نشده، در نقش اصلی این فیلم حضور دارد. مادری که قصد دارد تا سمت و سویی به زندگی دختران خود بدهد و طبیعی است که برخی اقدامات او از سوی دخترانش با استقبال گرمی مواجه نمی شود. مخصوصاً اگر مورد اصلی اقدامات این مادر نگران و اندکی فضول، یافتن شوهر یا شکار مرد برای سه دختر جوانش باشد. من که گفته بودم یک کمدی موقعیت زنانه است که ریشه در نگرانی همه والدین دارد: انتخاب همسر یا شوهر درست توسط فرزندان!
مایکل لمان از کارگردان های پر کاری است که ترجیح می دهد بیشتر انرژی خود را صرف ساخت فیلم ها و سریال های تلویزیونی کند. از این رو شانس دیدن فیلم های سینمایی او برای تماشاگر اندک است و می تواند باعث فراموش شدن نامش گردد. لمان متولد ١٩٥٧ سن فرانسیسکو است و در ١٩٨٩ توانست با دومین فیلمش Heathers جایگاهی مناسب به عنوان کارگردان برای خود دست و پا کند.
اما همین هادسن هاوک نیز با وجود موفقیت مالی اش از سوی بسیاری از منتقدان هو شد. لمان در یک دهه گذشته فقط سه فیلم بلند دیگر کارگردانی کرد[حقایقی درباره گربه ها و سگ ها، غول من و من که گفته بودم] که اولی و دومی چیز دندان گیری نبودند. میان فیلم فعلی و غول من نزدیک به ٩ سال فاصله وجود دارد و این گونه به نظر می رسد که لمان در این مدت سخت سرگرم تقویت بنیه خویش بوده است.
چون امسال فیلم دیگری به نام Flakes نیز از وی به نمایش در خواهد آمد تا جبران مافات کرده باشد. ولی تا آن روز سفارش می کنم این کمدی کمی تا قسمتی وودی آلنی و خانوادگی را که به آنی هال نیز ادای احترام کرده، ببینید. شاید من که گفته بودم فیلمی نباشد که قلب یا مغز شما را تحت تاثیر قرار دهد، ولی بدون شک ساعات خوشی را برایتان فراهم خواهد ساخت[مخصوصاً خانم های عاشق خرید]. نقطه قوت اصلی فیلم بازی دایان کیتون است و شاید همین زمینه ساز فروش ٥٠ میلیون دلاری آن در اکران آمریکا هم بوده!؟

منبع : موج نو