جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

آنهایی که فراموششان کرده ایم


آنهایی که فراموششان کرده ایم
دو روزی که پشت سر گذاشتیم مصادف با دو مناسبت بجا و ماندگار بود. روز جمعه ۲۶ مرداد ماه، سالروز ورود آزادگان به میهن و روز شنبه ۲۷ مرداد ماه، روز ولا دت حضرت ابوالفضل العباس (ع) که روز جانباز نامیده شده است.
در این دو روز، بیش از سایر روزهای سال در مورد ایثارها و فداکاری ها و از جان گذشتگی های آزادگان و جانبازان گفته و نوشته می شود و سخنرانی های متعددی در این دو روز از سال برای تجلیل از فداکاری های این عزیزان ایراد می شود، اما این دو روز که سپری می شود، گویا همه چیز به دست فراموشی سپرده می شود.
انگار نه انگار که آزاده ای هست یا جانبازی. خیلی از مدیرانی که پشت میزهای ریاست و مدیریت نشسته اند، گویا خیلی راحت از یاد می برند که این پشت میزنشینی، حاصل فداکاری های همان جانبازانی است که بخشی از اعضای بدن خود را فدا کردند و یک عمر رنج و سختی را به جان خریدند تا خاک وطن گزندی از دشمن نیابد و حاصل پایداری آن آزادگانی است که سال ها در اسارت، شکنجه ها را تاب آوردند، فقط با این دلخوشی که برای دفاع از دین و میهن، به پیکار با دشمن پرداخته اند و نزد وجدان خود و مردم، آسوده خاطر هستند.
به راستی برای آزادگان و جانبازان چه کرده ایم؟ وقتی آزادگان به میهن بازگشتند، چقدر برای حل مشکلا ت آنها تلا ش کردیم؟ آیا در این ۱۷ سالی که از بازگشت آزادگان به خاک وطن می گذرد، برای حل مصایب آنان، از اشتغال گرفته تا مسکن، آن قدر مثمرثمر بوده ایم که در مقابل آنان رو سفید باشیم؟ برای جانبازانی که به دلیل مشکلا ت جسمانی حاصل از جنگ، اغلب تا پایان عمر توانایی کار و فعالیت مستمر و گذران زندگی را همچون افراد عادی ندارند چه کرده ایم؟ آیا از آنها حمایت کرده ایم؟ از آنهایی که در بیمارستان ساسان بستری هستند و با هر سرفه، ذره ای از وجودشان آب می شود چه خبری داریم؟
وقتی به یاد روزی می افتم که یکی از همین جانبازان، به دفتر روزنامه تلفن زده بود و پس از درد دل کردن از ما خواسته بود در فلا ن ساعت، عکاس و خبرنگار به فلا ن میدان شهر بفرستیم و از خودسوزی او گزارش تهیه کنیم، از خودم خجالت می کشم. ای کاش من مسوولیتی داشتم و کم کاری نسبت به ایثارگران این مرز و بوم، جانبازان و آزادگان را جبران می کردم.
اما شاید در این روزهای عزیز، همین که به جانبازان و آزادگان عزیز تبریک بگوییم و به آنها یادآوری کنیم که در میان همه این بی توجهی های برخی مسوولا ن، فداکاری شما را قدر می شناسیم و زندگی خود را مدیون شما هستیم، بتوانیم لبخندی، هر چند کوتاه و گذرا، بر لبان آنها بنشانیم. جانبازان و آزادگانی که نه به فکر سهم خواهی از نظام و مردم بودند و نه در اندیشه تحمیل خود به جامعه.
شهاب کاشفی
منبع : روزنامه مردم سالاری


همچنین مشاهده کنید