دانشجویان تاریخ The History Boys

▪ کارگردان: نیکلاس هایتنر.
▪ فیلمنامه: آلن بنت بر اساس نمایشنامه ای از خودش.
▪ موسیقی: جورج فنتون.
▪ مدیر فیلمبرداری: اندرو دان.
▪ تدوین: جان ویلسون.
▪ طراح صحنه: جان بیرد.
▪ بازیگران: ریچارد گریفیث[هکتور]، فرانسس د لا تور[خانم لینتوت]، اندرو نات[لاک وود]، جیمز کوردن[تیمز]، استیون کمپبل مور[ایروین]، راسل تووی[راج]، جمی پارکر[اسکریپز]، ساموئل بارنت[پاسنر].
▪ ١٠٩ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٦ انگلستان. نامزد جایزه بافتای بهترنی بازیگر/گریفیث و فرانسس د لا تور. نامزد بهترین بازیگر زن، بهترنی فیلمنامه، بهترین بازیگران تازه کار/ساموئل بارنت و دومینیک کوپر از مراسم فیلم های ستقل بریتانیایی، نامزد جایزه امپایر بهترنی بازیگر تازه کار/دومینیک کوپر، برنده جایزه بهترین فیلم از مراسم گلیتر، نامزد جایزه بهترین بازیگر مرد سال/گریفیث و بهترنی بازیگر نقش مکمل سال/دومینیک کوپر از انجمن منتقدان فیلم لندن.
▪ ژانر: کمدی، درام.
یورک شایر ١٩٨٣. هدف هشت جوان که در دبیرستانی واحد درس می خوانند، ورود به دانشگاه آکسفورد یا کمبریج است. آنها از استادانی خوبی چون خانم لینتوت در رشته تاریخ بهره مند هستند، اما به زودی دو دبیر بیش از دیگر استادان با این هشت نفر سر و کار پیدا می کنند: اولی هکتور که خود را وقف تعلیم آنها و پیشرفت شان کرده و دومی ایروین جوان که از سوی مدیر برای آموزش فوت و فن قبولی در کنکور تعیین شده است. رابطه میان دانش آموزان و استادان باعث به وجود آمدن حوادث مفرح و گاه ساعت های کسالت آوری برای آنها می شود که زندگی آینده آنها را تحت الشعاع خود قرار می دهد...
● چرا باید دید؟
مدت زمان زیادی از نمایش و توفیق حیرت انگیز فیلم های انجمن شاعران مرده[پیتر ویر،١٩٨٩] گذشته است. فیلمی که برای بسیاری از ما و هم نسل های ما یادآور خاطرات خوش دوران تحصیل بود. کمتر انسانی است که رابطه معلمی بردبار و دل سوز در شکل گیری آینده وی نقشی ایفا نکرده باشد و از همه مهم تر دلش نخواسته تا طغیانی هم چون پایان فیلم انجمن شاعران مرده را تجربه کند. با اتکا به همین پس زمینه بود که چند سال قبل باشگاه امپراتورها[مایکل هافمن، ٢٠٠٢] ساخته شد و اینک دانشجویان تاریخ در برابر ماست. دانشجویان تاریخ بر اساس نمایشنامه موفق آلن بنت- که سال گذشته موفق به دریافت شش جایزه تونی شد- ساخته شده و چون شمشیری دو دم هم به نقد سیستم آموزش انگلستان پرداخته و هم معضلاتی چون همجنس گرایی و نوجوانی را بررسی کرده است. نیکلاس هینتر متولد ١٩٥٦ منچستر، کارگردان با سابقه و مشهور تئاتر است که چندین فیلم قابل قبول نیز در کارنامه اش دارد. اولین بار با فیلم جنون شاه جورج بود که نامش را شنیدم و بعدها The Object of My Affection و شب دوازدهم و سرانجام صحنه میانی و برای تماشاگر عام بوته بر اساس نمایشنامه ساحره سوزان آرتور میلر که دانیل دی لوئیس و وینونا رایدر نقش های اصلی را در کنار پل اسکافیلد کبیر بر عهده داشتند.[بوته برای تماشاگر ایرانی نیز به دلیل جوایزی که گرفته و نامزدی اش در مراسم اسکار و ترجمه چندین و چند باره نمایشنامه میلر- با نام ساحره سوزان- آشناتر است]. اغلب این فیلم ها برگردان نمایشنامه هایی بودند که توسط خود هینتر و دیگران اجرا شده بود. دانشجویان تاریخ نیز فیلمی در همان سبک و سیاق و حتی با همان بازیگرانی است که آن را روی صحنه اجرا کرده بودند. فیلمی بسیار کم هزینه[٢ میلیون پوند] اما با کیفیت که نمایشی کم و بیش موفق نیز در آن سوی اقیانوس تجربه کرده است.
بگذارید حرفی را که در پایان این نوشته بنویسم، در همین ابتدا بگویم. دانشجویان تاریخ فرصت تبدیل شدن به یکی از فیلم های ماندگار تاریخ سینما را فقط و فقط به دلیل وفاداری بیش از حدش به نمایشنامه مورد اقتباس خود از دست داده است. اما به دلیل نگاهی که به مقطعی مهم از زندگی انسان انداخته، نمی شود به راحتی از کنار آن گذشت. یکی دیگر از موانع موجود در جذب تماشاگر غیر بریتانیایی تاکید زیاد نویسنده نمایش بر شوخ طبعی انگلیسی است که می تواند مانعی نه چندان بزرگ به حساب آید و خوشبختانه کارگردان کوشیده تا بخشیدن ابعادی فراگیر به فیلم آنها را در دل فیلم حل کند. اما به نظر من، بزرگ ترین دستاورد نویسنده و کارگردان دانشجویان تاریخ ضرورت محک زدن علم و دانش بشری است که در فیلم همواره بر آن تاکید می شود. نگاهی دکارتی که هسته مرکزی فیلم و بالطبع تفکر غرب را تشکیل می دهد. اولین احساسی که بعد از تماشای این فیلم قلب و ذهن مرا مسخر کرد توصیه تماشای آن-با صدای بلند- به همه معلم ها و دانشجویان بود. پس همین کار را می کنم. اول معلم ها ببینند!!!

منبع : موج نو