به بردباری نیازمندیم

تذكر نمایندگان اقلیت مجلس شورای اسلا‌می و تعدادی از نمایندگان مستقل مجلس هفتم خطاب به روسای قوای مجریه و مقننه در پاسداشت آزادی‌های فردی و سیاسی قابل ستایش است.
اینك به نظر می‌رسد روح پارلمان كه همواره درصدد برتری تفكر حقوق عمومی بر قدرت فردی است، در حال هویدایی است. مجلس هفتم در شرایط بسیار بغرنجی متولد شد. رد صلا‌حیت‌های گسترده و فضای سرد رقابتی، هرگونه امیدی را برای كارآمدی مجلس به یأس بدل كرده بود. اما گذشت زمان اثبات نمود كه گاهی وجدان‌های بیدار خارج از چارچوب قواعد سیاسی نیز بیدار است و نسبت به اصول و مناسباتی كه لا‌زمه یك نماینده قسم‌خورده به قانون اساسی و قرآن كریم است، می‌تواند كارایی داشته باشد. اگر در مجالس چهارم و پنجم و ششم مشروطه، تنها معدود افرادی به تناوب تحت زعامت سیدحسن مدرس فضای مجلس را به دست گرفته در مقابل اقدامات خلا‌ف قانون و ذبح ارزش‌های انسانی از خود واكنش نشان می‌دادند، كم نیستند نمایندگانی كه حتی می‌توانند از نظر سیاسی در صف مخالفان منتقدان امروز باشند، اما روش‌های نامناسب در برخورد با منتقدان را نمی‌پسندند. باید نمایندگان را به یاد دو فراز از تاریخ ایران و اروپا انداخت؛ در داستان اولتیماتوم روس‌ها به مجلس دوم، زمانی كه همه ماست‌های خود را كیسه كرده بودند و خواهان پذیرش فشار روس‌ها بودند، تنها یك روحانی به‌ظاهر تكیده و نحیف پا پیش گذاشت و فریاد زد: اگر قرار است طناب دار را به گردنمان بیاویزند چرا به دست خودمان این كار را بكنیم؟ بگذارید آنها چنین كنند؛ و مجلس ایران ایستادگی كرد. آن نماینده كسی نبود جز سیدحسن مدرس.
در تاریخ اروپا نیز فرازی را به ولتر نسبت می‌دهند كه در اوج منازعات كلا‌می و مذهبی اروپای رنسانس، لرزه بر جان آدمی می‌انداخت. آنجا كه گفته بود: <من حاضرم جانم را فدا نمایم تا منتقد و مخالف من آزاد باشد حرف‌هایش را بزند.>
حال، مجلس، قوه قضاییه و از همه مهم‌تر رئیس‌جمهور در آستانه امتحان سختی ایستاده‌اند؛ اخباری كه از شیوه بازداشت و سیر مراحل قضایی دانشجویان می‌رسد، انصافا نگران‌كننده است. فردا تاریخ قضاوت خواهد كرد كه رئیس‌جمهور به عنوان حافظ قانون اساسی، با علم به اینكه شاید دانشجویان حتی از منتقدان وی باشند، چگونه با این موضوع مقابله خواهد كرد؟ در سوی دیگر رئیس قوه قضاییه از سوی بیش از صد نماینده مجلس مخاطب قرار داده شده و از او در خصوص رفع توقیف ایلنا درخواست پاسخ و مساعدت شده است.
این سطور در حالی به نگارش در می‌آید كه روزنامه شرق نیز به دلیل انجام یك خطای سهوی و عذرخواهی بلا‌واسطه، در حریم توقیف قرار داده شده است. یعنی آنكه هیات نظارت آخرین تصمیم را در اولین گام برداشته است.
همه چیز گویای آن است كه آستانه تحمل در حوزه‌های دانشجویی و مطبوعاتی در حال كوتاه شدن است؛ نظام اسلا‌می شایسته نشان دادن ظرفیت و تحمل والا‌تری است. یادمان نرود شهید مظلوم بهشتی به سران حزب توده اعلا‌م كرده بود اگر در رسانه‌های روسیه تنها یك ساعت در هفته به ما وقت بدهند ما پیام خود را خواهیم داد. ما بر فرهنگ و تاریخ فربه و قدرتمندی قرار داریم. ارزش‌های معنوی و ملی قابل تكریمی داریم. از نظامی مستحكم و پایدار بهره‌مندیم. با این همه چه نیاز به این نامهربانی‌های نابردبارانه است.

منبع : روزنامه اعتماد ملی