مسکن بدبخت; بورس خوشبخت

اهالی بازار بورس و بازار بانکی, به خوبی و با تمام وجود مفهوم سیگنال های اقتصادی دولت به نیت برطرف نمودن معضل بازار مسکن را می فهمند. اهالی این دو بازار هنوز هم سایه هلدینگی دولت را تجربه می کنند.
ایشان معنای عرضه و تقاضای تصنعی ناشی از حضور بی قید و شرط اقتصاد دولتی را در حال لمس کردن هستند و پیامدهای سبد حمایتی و تصمیمات خلق الساعه دستوری را تا اعماق وجود درک می کنند.هر چند اهالی بورس از خیر سر ورود شرکت های بزرگ دولتی و دلخوشی اجرای اصل ۴۴, می توانند رویاهایی تجاری از برای خود برای آینده ای هر چند دور و دراز, ترسیم کنند و وعده کاهش سهم دولت در بورس را به خود بدهند و این , جای بسی خوشخالی است و خوشبختی.
اما آن سوی نقدینگی های سرگردان که می گویند به بیش از ۱۳۰ تریلیون تومان می رسد خبرهایی بس خطرناک به گوش می رسد و اهالی بازار مسکن, بی خبر از پیامدهای تصمیمات هدایت کنندگان دولتی , صابون ها به شکم هایشان می زنند اما ای وای و, ای داد! که یک مهمان ناخوانده دولتی را فراخوانده اند.
بی گمان, بزرگترین مزیت بازار مسکن نسبت به سایر بازارها در کشورمان, حضور بیش از ۹۲ درصدی بخش خصوصی است.مزیتی که بازار مسکن, روز های نه چندان دور در آینده با عملیاتی شدن دخات ها و تصمیمات دولت در جهت متعادل کردن این بازار , از کف خواهد داد.فرصتی که برای اهالی بازار مسکن , در سایه رکود بحرانی بازار بورس و کاهش دستوری نرخ بهره تسهیلات بانکی و عدم جذابیت سرمایه گذاری در تلفن همراه به همراه کاهش دستوری اوراق مشارکت , فراهم شد و دریغ که ایشان به جای استفاده صحیح از این فرصت, بیشتر, "سوء استفاده اقتصادی" کردند و جامعه هدف فربه خود را نسبت به خود بی اعتماد.
هر چند, نبود قوانین و ابزارهای مناسب مالی و بومی, نظیر سایر بازارها , در ناتوانی مدیریت صحیح جذب و هدایت نقدینگی بازار مسکن بی تاثیر نبود و نیست,اما این ضعف , دلیلی کافی بر اجازه ورود یا درخواست به ورود دولت نیست.فارغ از اینکه دولت , خود در حال ثبت یک اشتباه جدی است. ورود احساسی دولت به بازار مسکن حتی به درخواست اهالی مسکن, پیامدهای خطرناکی در آینده چه از جنبه سیاسی و چه اقتصادی و اجتماعی می تواند داشته باشد که در این مقال , مجال پرداختن به آن نیست.
در حالی که حضور هلدینگی دولت و شبه دولتی ها, در این مقطع حساس, در سایر بازارها, برای اهالی مسکن باید به نوعی آئینه عبرت باشد, آنها دست به دامان همان شخصیتی شده اند که بازار بانکی و بورسی سالهاست از حضور تحمیلی او می نالند و حتی شخصیت های حقیقی بازار بورس تا مرحله شکایت از دولت, به مراجع مربوطه پیش رفته اند, بگذریم که نتیجه ای, جز سرخوردگی برای شان در بر نداشت.
بازار مسکن کافی است تا قبل از اینکه منطقه وسیع خصوصی خود را در اختیار تصمیمات خلق الساعه مراجع دولتی بگذارد, تنها چند ساعتی به بازار بورس و بانک نظری نماید تا از دست زدن به ایجاد یک ریسک سیستماتیک بپرهیزد!
گروه سیمانی, که زمانی بخش وسیعی از بازار بورس را در اختیار داشت و پیشروی مقتدر سایر گروهها بود, سالهاست که "کابوس سبد حمایتی سیمان دولت", خواب را از چشمان صادراتی شان و تجربه یک عرضه و تقاضای واقعی را سلب کرده است. و این در حالی است که طویل ترین صف های فروش سهام را در بورس دارا هستند و انگشت نمای بازار!
گروه های بانکی و لیزینگ, روزهای بدتری را در حال تجربه کردن هستند و روشنایی های آتی ایشان در لابه لای الطاف دولتیان در حال سو سو زدن است.
بازار مسکن یا نمی داند یا نمی خواهد بداند که صنایع پتروشیمی به عنوان یکی از با اهمیت ترین صنایع کشور از خیر سر تعیین قیمت دولتی , میلیاردها تومان رانت خواری را تجربه می کند و اوضاع در این صنعت با تمامی مزیت های نسبی ای که دارد , مناسب نیست.
صنایع دیگر نیز, روزگار خوشی ندارند و این در حالی است که کارشناسان دلیل این معضلات را حضور سنگین دولت و دخالت های او می دانند.
مخلص کلام و بدور از تعارفات تجاری, اینکه بازار مسکن نتوانست فرصت ها و تهدیدها را که نقاب جدیدی بر چهره نهاده اند, بشناسد و فرصتی که از ناکارایی هر یک از بازارهای دیگر برای ایشان فراهم شده بود را بدرستی نشناخت و بالعکس آن تهدید قدرتمند دولتی را در حال آغوش گرفتن است.
اهالی مسکن , تجربه حدود ۴ سال رکود را چشیده اند و شاید ترس از تکرار آن تجربه, ایشان را وادار به استقبال از این مهمان ناخوانده کرده باشد. به هر صورت مسکن نیز نمی تواند میزبان امین نقدینگی های موجود باشد و آزادی ۹۲ درصدی خود را به قیمتی ناچیز حراج کرد.باشد که سختی روزهای سخت آینده , بازار مسکن را پخته تر نماید!

محمد حسن یاری

منبع : پارس تاجران