منیر

● سندرم منیر:
یک بیماری مرتبط با اختلالات گوش بوده و بیماری مغزی نیست که دارای نشانه های سه گانه شامل :
ـ سر گیجه شدید، وزوز گوش و ناشنوایی حسی- عصبی متغیر می باشد.
- سن شیوع آن معمولا ۶۰-۲۰ سالگی بوده و میزان شیوع آن در هر دو جنس یکسان است. ابتلای هر دو گوش یکسان است اما بیماری در ۲۰% موارد دو طرفه است.
● علت بیماری
هنوز نا شناخته است اما احتمالا عواملی مانند:
اثرات هورمونی و مواد عصبی- شیمیایی غیر طبیعی بر جریان خون لابیرنتی، اختلالات الکترولیتی در مایعات لابیرنتی، واکنشهای آلرژیک، بیماری های خود ایمن و سابقه خانوادگی مثبت در بروز این بیماری موثر هستند.
● علایم بیماری:
ـ ناشنوایی حسی- عصبی متغیر و پیش رونده
- وزوز گوش یا احساس صدای بلند در گوش
- احساس پری یا سنگینی در گوش
- احساس سر گیجه شدید همراه با استفراغ یا تهوع
▪ بررسی و یافته های تشخیصی:
ـ سر گیجه معمولا مشکل اصلی بیماران است.
- سر گیجه به مدت چند دقیقه تا چند ساعت و احتمالا همراه با تهوع و یا استفراغ.
- تعریق و احساس عدم تعادل تا چند روز.
- بروز حملات در شب در برخی افراد.
- نا شنوایی متغیر همراه با سایر علایم بیماری.
- در اودیوگرام بصورت قله ای یا وجود یک نا شنوایی حسی- عصبی درفرکانس های پایین در گوش مبتلا.
- با این حال تا به حال هیچ آزمون تشخیصی قطعی برای این بیماری یافت نشده است.
● درمان:
- درمان در بیماری منییر ابتدا بصورت درمان طبی و دارویی ونهایتا درمان جراحی است.
- در درمان طبی( رژیم غذایی) بدین صورت است که نشانه های بیماران را با محدود کردن سدیم رژیم غذایی (۲ گرم در روز) کنترل می کنند. چرا که احتباس مایع و سدیم باعث به هم خوردن تعادل حساس بین آندولنف و پری لنف در گوش داخلی می شود. که بر این اساس یک نوع رژیم غذایی برای این بیماران توصیه می شودکه شامل موارد زیر می باشد:
- مایعات محدود نیست اما از آشامیدن آب به مقدار زیاد خود داری شود.
- پروتئین محدود نیست اما کلسیم در موارد نیاز و سدیم خوراکی بسیار کم مصرف شود.
- تمام غذاها بدون نمک مصرف شوند.
- از تخم مرغ، گوشت و نان بی نمک می توان بطور دائم در رژیم غذایی استفاده کرد(بطور مناسب ومنظم).
- گندم، برنج، سیب زمینی، میوه و سبزیجات از جمله مواد غذایی مجاز برای مصرف کرد ن می باشند.
- از موادی مانند: ماهی و گوشت، نمک سود شده، هویج، باقلا وکشمش به هیچ عنوان نباید استفاده کرد و در واقع این مواد ممنوع هستند.
- از مواد غذایی مانند: کدو، چغندر، گل کلم، شاهی، جعفری، طالبی، توت فرنگی، لیمو ترش، هلو، انجیر، ترب، تربچه و بادام زمینی می توان دوبار در هفته استفاده کرد.
- در درمان دارویی از آنتی هیستامین(مانند مکلزین)
- آرام بخشهایی نظیر دیازپام جهت کنترل سر گیجه.
- داروهای ضد استفراغ مانند:شیاف پرومتازین برای کمک به تهوع، استفراغ و سر گیجه به دلیل اثر آنتی هیستامینی استفاده می شود.
داروهای دیورتیک مانند: هیدرو کلرو تیازید برای پایین آوردن فشار در دستگاه آندو لنفاتیک( در صورتی که داروی دیور تیک کاهنده پتاسیم باشد حتما بیمار باید از مواد غذایی سر شار از پتاسیم چون موز، گوجه فرنگی، پرتغال) مصرف کند.
- مصرف داروهای متسع کننده عروقی مثل اسید نیکوتینیک، پاپاورین و متانتلین به دلیل تاثیر مثبت این داروها به همراه مصرف با سایر داروها.
- در صورتی که به درمانهای محافظتی پاسخ منفی داده شود و حملات نا توان کننده سر گیجه ادامه یابد از درمان جراحی استفاده می شود که به سه صورت:
جراحی به جهت کاهش فشار کیسه آندولنفاتیک، کاتتر های داخل گوش و قطع عصب وستیبولر انجام می گیرد.
▪ چند توصیه مهم در مورد سر گیجه:
- آموختن علایم پیش در آمد حمله و آمادگی های لازم.
- نشستن هنگام سر گیجه .
- محدود کردن حرکات سر با بالش در هر دو طرف سر.
- با بروز سر گیجه، هنگام دراز کشیدن چشم ها را باز نگه داشته و به یک نقطه خیره شود.
- تشویق بیمار به نوشیدن مایعات و پرهیز از مواد کافئین دار مانند نوشابه ها- چای پر رنگ
- نهایتا بهبود وضعیت روانی و اجتماعی در این بیماران با انجام اقدامات موثر.

منبع : وب سایت رسمی دکتر ابراهیم رزم پا