تنها چیزی که نداشتیم بدشانسی بود

تیم ملی فوتبال ایران با شكست مقابل كره جنوبی از صعود به مرحله نیمه نهایی جام ملت های ۲۰۰۷ آسیا بازماند تا ترتیب و توالی سوم شدن و مقام نیاوردن ایران در این رقابت ها از سال ۱۹۸۰ تاكنون همچنان رعایت شده باشد. همچنین توالی برد و باخت های نوبتی ایران مقابل كره جنوبی هم با شكست در ضربات پنالتی حفظ شود تا بعضی ها بحث تقدیر و جبر را پیش بكشند كه این بحث به هیچ عنوان در حوزه اختیارات ما نیست و آن را به افراد موجه و ذیصلاح واگذار می كنیم ولی بعضی ها هم دوست دارند تا از یك توجیه سنتی در هنگام ناكامی ها این بار هم استفاده كنند.
شانس و اقبال موردی است كه در فوتبال هم مثل سایر پدیده های اجتماعی و انفرادی نقش ویژه ای را ایفا می كند و چه بسا مسابقاتی كه سرنوشت آنها با خوش شانسی یك تیم و بداقبالی حریف به هیچ وجه با جریان عادی آن سنخیت نداشته است و حالا هم از واژه «بدشانسی» در توجیه ناكامی تیم ملی استفاده می كنند. دست بر قضا باخت مقابل كره جنوبی هم در ضیافت پنالتی ها رقم خورد تا توجیه این گروه در نظر آنها قوی تر هم جلوه كند ولی...
بدشانسی برای هر موردی در صورتی قابل پذیرش است كه تمام شرایط و مقدمات حصول به موفقیت فراهم شده باشد و هیچ نكته ای بدون توجه باقی نمانده باشد و بعد از آن وقتی دست سرنوشت حاصل دیگری برای این قضیه رقم زد، بگوییم با بدشانسی مواجه شده ایم. مهندسی كه تمام ریزه كاری های لازم برای ساخت یك پل را از استحكام پایه ها و ارتفاع مناسب و... در نظر می گیرد و روز قبل از افتتاح با یك زلزله شدید سازه اش فرو می ریزد، می تواند ادعای بدشانسی كند ولی وقتی مشابه همین مهندس بدون محاسبه دقیق شرایط اقدام به ساخت پل می كند و با یك تكان خفیف سازه اش تخریب می شود دیگر حق ندارد از واژه بدشانسی استفاده كند.
ما با تیمی راهی جام ملت ها شدیم كه بر خلاف یك سال گذشته اش هیچ نشانی از اقتدار در بازیهای خود ارایه نكرد. در واقع كادر فنی تیم ملی نشان دادند كه یك سال تمام را به بطالت گذرانده اند و هرگز نتوانسته اند تركیب و تاكتیك برتر تیمی خود را انتخاب كنند.
تیمی كه در ۴ مسابقه با ۴ تاكتیك متفاوت به میدان می رود خوش شانس بوده كه هیچ باختی را متحمل نمی شود و با ۲ برد و ۲ تساوی فقط در ضیافت پنالتی ها حذف می شود. تیمی كه نمی داند شیوه دفاع خطی را بهتر اجرا می كند یا دفاع مثلثی را، خیلی هم خوش اقبال بوده كه در ۴ مسابقه فقط ۳ گل دریافت می كند.
نمی توان به تیمی كه مربیانش توانایی های نفرات خود را نمی شناسند و در عرصه مهم جام ملت های آسیا بعضی از نفرات را برای نخستین بار در پست های غیر تخصصی مورد استفاده قرار می دهند لقب بدشانس را اعطا كرد.
نمی توان به تیمی كه تركیب اولیه خود در مهم ترین تورنمنت یك سال گذشته اش را در هیچ یك از مسابقات قبلی امتحان نكرده صفت بدشانس را اطلاق كرد.
نمی توان به مجموعه ای كه بدون هیچ شناخت و پیش زمینه قبلی به مصاف حریفانش رفته و تقریباً تمامی نیمه های اول را تحت تأثیر تیم های مقابل گرفته لقب بدشانس داد.
نمی توان به تیمی كه مهاجمانش در طول ۳۹۰ دقیقه نمی توانند حتی یك توپ از خط دروازه حریفان عبور دهند بدشانس گفت.
نمی توان به تیمی كه سرمربی اش با عجیب ترین روش ممكن از میدان دادن به بهترین ذخیره اش در حساس ترین و سرنوشت سازترین بازی ممكن خودداری می كند و بی تأثیرترین مهاجم خود را ۱۲۰ دقیقه در میدان نگاه می دارد و یكی از مهم ترین پنالتی ها را هم به او می دهد، صفت بدشانس را داد.
به هر شكل ممكن كه بخواهیم محاسبه كنیم با علم و منطق فوتبال سازگار نیست كه به مجموعه ایرانی حاضر در جام ملت های آسیا صفت بدشانس را اطلاق كنیم. این تیم اصلاً هم بدشانس نبود. عیب كار را در جاهای دیگر جست وجو كنید. هرچند كه خیلی هم نیاز به جست وجو ندارد.

آرش رستم نمدی

منبع : روزنامه ایران ورزشی