طرحی که باید کامل و بنیادین شود

ورزش ایران به راهی افتاده است كه دیگر برگشتی ندارد. اینك از صدر تا ذیل جامعه به ارزش های این تلاش و تحرك بدنی كه سلامت تن و روان و شادابی روح و پرهیز از كژی ها و كاستی ها را در بر دارد، پی برده اند و می دانند ملتی خموده نمی تواند مقابل دشمن و اهریمن بایستد و از اسلام و میهن دفاع كند و عقل سالم كه در بدن سالم شكوفا می شود اجازه نمی دهد مكر مكاران در تار و پود جامعه بنشیند و آن را از هم بگسلد. نیروی كار و رفاه و آزادگی را باید از جامعه ای سالم انتظار داشت.
دیگر جنگ سلیقه ای یا قد علم كردن ورزش قهرمانی و همگانی در مقابل ورزش حرفه ای و آماتوری به سر آمده و در نزد مدیران ارشد و دولتمردان ما جا افتاده است كه در نظام جامع و راهبردی ورزش برای هر یك از این سلیقه ها جایی باز شده و ارزشی نهفته است. به همان اندازه كه ورزش همگانی برای ایجاد روان شاد و تن سالم مفید است، ورزش قهرمانی در بعد جهانی و بین المللی پیام رسان ملتی است كه تاریخی كهن و نهضتی اسلامی و جهانی دارد. حالا دیگر ورزش، به عنوان ركنی اساسی برای پیشگیری از سستی، فتوری، ازكارافتادگی زودهنگام، یأس و حرمان و یا اعتیاد ملت ها است. بدین منظور می بینیم كه سازمان تربیت بدنی تنها به ورزش همگانی، قهرمانی و مسابقه های رسمی، سراسری و محلی اكتفا نمی كند و بنیانگذار حركتی شده است كه همه ایران و همه مردم را دربرمی گیرد و نگاهی ۷۰ میلیونی را به خود متوجه می كند.
چنین رستاخیزی می تواند هرساله و همزمان با نام المپیاد ورزشی در همه استان ها برپا شود. رستاخیزی كه می تواند علاوه بر سازمان تربیت بدنی توجه و حمایت وزارت علوم پزشكی و بهداشت، سازمان مبارزه با اعتیاد و... را نیز به همراه داشته باشد، اتفاقی كه اگر از سوی رسانه های مكتوب و رسانه ملی پشتیبانی شود و همراه با تبلیغات وسیع و مراسمی نمادین باشد می تواند ملتی را به خود مشغول دارد.
۲۵ مرداد روزی است كه همزمان در همه استان ها چنین حركت دشواری برپا می شود تا جوانان ورزشكار و قهرمانان این مرز و بوم به میدان بیایند و به نوعی در رقابت های سالم، زورآزمایی و خودنمایی كنند. در دل این رزم و بزم ورزشی اهداف دیگری هم نهفته است. طرح آمایش سرزمین ورزشی و كشف استعدادهای ناب كه یكی دیگر از كوشش های سازمان تربیت بدنی در راه شناخت الگوها و اسوه های قهرمانی است می تواند ورزش ما را برای رسیدن به حد ۴ كشور برتر ورزش آسیا سوق بدهد و به آن سرعت بخشد و جامه عمل بپوشاند.
اینك كه همه كارهای زیربنایی و ابتدایی برای انجام چنین المپیادی ، كه ما را به یاد بازی های المپیك و سرزمین یونان و میدان المپ می اندازد (و كاش نامی ایرانی می داشت و ما را از مقایسه منع می كرد) به اتمام رسیده و كمتر از یك ماه دیگر شاهد این شور و غوغا خواهیم بود. پیشنهادی دارم. شاید كه طراحان این طرح آن را در برنامه المپیاد گنجانیده باشند. ممكن است گروهی این پیشنهاد را عملی ندانند ولی بنده به قصد این كه بازی های بومی و محلی، طرفدارانی بسیار دارد و در هر منطقه و استانی، هنوز خاطره های كهن را زنده نگه داشته است و می تواند به رغبت مردم برای دیدن رقابت های این المپیاد (كه كم و بیش شكل مسابقه های معمول را دارد) بیفزاید، توصیه می كنم از آنها به عنوان ورزشهای بومی - محلی چشم نپوشیم و درهر شهر و استان آنها را در المپیادها بگنجانیم.
در نخستین نگاه بعضی از این نمایشها ارزش مسابقه ای ندارند اما به قدر كافی طرفدار و مشوق دارند تا گروهی را به این رقابتها بكشانند و علاوه بر تماشای مسابقه های جدی به شادی و شور و شوق مردم بیفزایند و موجب بازارگرمی بیشتر قهرمانان و شركت كنندگان در این مسابقه ها شوند. شاید روزی برسد كه بعضی از این ورزشهای بومی كه روزبه روز بیشتر از یاد می روند، دوباره در شهرها و روستاها زنده شود.
حرف دیگری هم باقی است. این كه طرح المپیاد ورزشی در نخستین سال پاره پاره انجام می شود و هر مسابقه در هررشته به شهر و استانی سپرده شده است كه خودش فوایدی دارد و این رزم و بزم را در همه كشور پراكنده می سازد، اما نام المپیاد هنگامی اصالت و قداست پیدا می كند كه این رقابتها بسان بازیهای آسیایی و المپیك در یك شهر صورت گیرد و طی مراسم باشكوه انجام شود تا هر استان قابلیت هایی جدید پیدا كند و كاستی هایش را برطرف نماید.
در خاتمه این یادآوری هم لازم است كه سالها پیش، اما پس از انقلاب مدیركل ورزش صدا و سیما كه به سمت رئیس دفتر مشترك فدراسیونها گمارده شده بود پس از مشورت با اهالی ورزش و ارباب جراید طرح چنین المپیادی را یكجا و درعوض مسابقه های دهه فجر پیشنهاد كرده بود كه نه هزینه های آن مهیا شد، نه عمر او در ورزش كفاف داد و پس از او همه چیز از یاد رفت.
حالا در زمان مهندس علی آبادی كه مرد عمل است و روزبه روز وفای به عهد و گفته هایش بر همه مسلم می شود، پیش از آن كه شعار بدهد، بانی چنین طرح بنیادین سازنده ای می شود، نخستین دوره آن، به امید خدا ۲۵ مرداد به اجرا درمی آید. امیدواریم این طرح، در طرح جامع یا راهبردی كه درحال بازبینی و مطالعه دوباره ای است، گنجانیده شود و نه تنها جایگاه ثابت و معتبری پیداكند، در آینده مورد ضرب و شتم سلیقه ها قرارنگیرد.

پرویز زاهدی

منبع : روزنامه ایران