حلقه مفقوده

برای بدبازی کردن و باختن دلایل بسیار می توان برشمرد، مهم آن است که در مرحله یی باختیم که جز برگشت به خانه راهی دیگر نیست.تیم ملی ما جدا از آرایش و چیدمان درست یا غلط و صرف نظر از قرار گرفتن در قالب های تعریف شده و سیستم های رایج و منسوخ در این جام، پنداری از آغاز حلقه یی مفقوده داشت که تا پایان کارش کادرفنی ما کمتر درصدد پیدا کردنش بود.امروز، به همان اندازه که حضور بازیکنان نامدار و توانمند می تواند در آرایش یک تیم موثر باشد، رهبری آنها در درون میدان ها خود یکی از فاکتورهای مهم در پیاده کردن برنامه ها و اهداف مربیان است.
به عبارتی اگر سرمربی یک تیم را به مثابه مدیر امور فنی یک مجموعه فرض کنیم، سرگروه و کاپیتان تیم را باید همچون یک ناظم و نظم دهنده در درون میدان به حساب آورد.به عنوان مثال، می توان در گذشته های دور به نقش بکن باوئر در تیم ملی آلمان و کرایف در تیم ملی هلند و پلاتینی و بعدها زیدان در تیم ملی فرانسه اشاره داشت و نمونه عینی تر از همه به نقش علی دایی در درون میدان های ملی و باشگاهی اشاره کرد.
آنچه که ما در چهار دیدار تیم ملی در جام ملت های آسیا شاهد بودیم، جدا از امور تاکتیکی و کارهای ترکیبی و هماهنگی های گروهی که در اجرایش توانایی های لازم را نداشتیم، آنچه بیش از همه به چشم آمد کمبود محسوس یک رهبر مقتدر در درون میدان ها بود؛ کسی که بتواند ناظم و نظم دهنده بازیکنان سرکش و چه بسا بی تفاوت باشد و ناظر بر حسن اجرای دستورات سرمربی در جریان مسابقه.
اما از بد حادثه باید این وظیفه سنگین در مقطعی برعهده مهدوی کیا گذاشته شود که خود در آغاز راه رهبری در درون میدان ها است و تجربه لازم را در چنین مسوولیت سنگینی ندارد.مهدوی کیا با بیش از ۱۰۰ بازی ملی در کارنامه پربار خود بنابر ویژگی های اخلاقی و ماخوذ به حیا بودنش از فاکتورهای لازم کاپیتانی برخوردار نیست.آنچه ما بیش از هرچیز در میانه میدان های چهارگانه شاهدش بودیم، بی انضباطی بازیکنان و نبودن نظم و نظام حاکم بر استقرار آنان بنابر شرح وظایف تیمی شان بود.و این درست همان خلأیی است که با خداحافظی - کدام خداحافظی - علی دایی در مجموعه تیم ملی سخت به چشم می خورد و سخت تر چشم هایی است که بسته ماند و نخواست آن را ببیند، جدا از دوری دایی به عنوان یک مهاجم در پیشانی تیم ملی و صرف نظر از اینکه در این دوری هرگز جانشینان پرمدعای وی نتوانستند خلاء این مهاجم بزرگ را پر کنند و دریغ و درد از یک گل که آنها در دروازه حریفان بزنند، آنچه البته بیش از هرچیز شاهدش بودیم گمشده یی است به نام کاپیتان تیم.
هرگز فراموش نمی شود که حضور ۹۰ دقیقه یی دایی و رهبری سختکوشانه و حتی تحکم آمیز وی در میدان های سخت و به تبع آن به عنوان انتقال دهنده نظرات سرمربی در میدان چگونه سبب ساز موفقیت های درخشان برای تیم ملی ما بود. کاپیتان دایی با توجه به بافت شخصیتی و توانمندی های بالای روحی و روانی اش که خود برآیند تجربیات ارزنده و استمرار در میدان دیدگی اش بود، در شرایط بسیار سخت که تیم تحت فشار حریف بود ضمن آنکه تلاش می کرد تیم را به آرامش روحی و روانی برساند چه بسا با تزریق و تقویت روحیه و تهییج یارانش شرایط مسابقه را به نفع تیم خود عوض می کرد.
و این مهم البته نه در مجموعه یی از مردان جوان و اطاعت پذیر، که در برابر مردانی به ظاهر پرآوازه مثل کریمی، مهدوی کیا و هاشمیان و نکونام و رضایی و سپس کعبی و مبعلی و تیموریان و یک ایل بازیکنان ریز و درشت با ویژگی های اخلاقی و رفتاری، خود کاری بود کارستان،
اینک با احترام به مهدوی کیا، آنچه ما در چند بازی اخیر تیم ملی، چه در آن دیدار کذا با مکزیک و چه با غنا و جامائیکا و مهمتر در همین جام ملت های آسیا مشاهده کردیم، جدا از یک سری بهانه های عدیده از قبیل شرایط میزبانی و جوی و استرس های من درآوردی در بازی اول و دوم و سوم و الی آخر و صرف نظر از قالب ها و سیستم های رایج و منسوخ، تیمی را دیدیم آشفته حال و سردرگم و غریبه با هم، تیمی که تو گویی در میانه میدان یک بزرگ تر نداشت که چوب بردارد و فریاد بر سر این همه بازیکن هفت جوش کشیده به آنها نظم و نظامی درست بدهد.
بی خود نبود که در گذشته همین آقایان سرکش محترم، چندان میانه خوشی با دایی نداشتند و چه در حین تمرین و چه هنگام مسابقه چندان چشمی نبود که به حضور کاپیتان نظم پذیر رغبت داشته باشد.

شهرام وزیری

منبع : روزنامه اعتماد