رو در رو با ضعیف ترین کره ۱۵ سال اخیر

● ستیز مجدد ایران و كره جنوبی در جام ملت ها
بعد از ظهر امروز بازی حساس ایران و كره جنوبی در مرحله یك چهارم پایانی فوتبال جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ در كوآلالامپور مالزی برگزار می شود.
این سومین مسابقه مرحله فوق است و پیش از آن تكلیف دو تیم دیگر صعود كننده به مرحله نیمه نهایی مشخص شده است و بعد از ما هم عربستان و ازبكستان رو در رو می شوند تا چهارمین (و آخرین) صعود كننده نیز چهره نشان بدهد. اگر بازی های نه چندان خوب ایران در مرحله اول (گروهی) جام یك فایده داشت، این بود كه با منجر شدن به عنوان سرگروهی، تیم ما را در مالزی حفظ كرد و از سفر به كشورهای ثانوی و ثالث بازداشت، حال آن كه كره با صعود بسیار دشوار و خوش اقبالانه اش در مرحله اول و اكتفا به رتبه دومی گروهش (دسته چهارم) مجبور شده است از اندونزی میزبان مسابقات گروه خود فاصله بگیرد و برای ستیز امروز به مالزی بیاید. بدیهی است كه دو هفته اقامت تیم ایران در آن كشور اطلاعات و اشرافی را به تیم ما بخشیده كه كره فاقد آن است.
برای آنها كوآلالامپور یك میدان غریبه خواهد بود و فضای آن جا برایشان آشنا نیست و رنج سفر و جا افتادن در محیطی تازه قطعا كره ای ها را در روزهای اخیر آزار داده است. به این ترتیب ما از یك برتری مهم در زمینه امور محیطی و زیستی برای دیدار امروز بهره می بریم كه باید از آن نهایت استفاده را ببریم و هر چند كره هر جا بازی كند، طرفداران ویژه و پرشمار خود را دارد، اما دیدار امروز مثل یك بازی خانگی برای ما است و اگر ما با زمین ورزشگاه بوكیت جلیل كاملا آشنا هستیم، كره می خواهد این شناسایی را تازه در طول مسابقه كسب كند و بعید است كه این مساله برایش دشوار نباشد و بخشی از انرژی و وقت این تیم را مصروف خود نكند.
● آشكار و نهان
مساله دیگری كه به سود ما نشان می دهد، نزول محسوس و شدید تیم كره در قیاس با گذشته است كه دلایلی آشكار و در عین حال نهان دارد و هیچ كس به درستی نمی داند چرا این تیم زیر نظر پیم وربیك این قدر تنزل داشته است. این كه كره پنج، شش نفر از بهترین های فوتبال خود شامل پارك جی سونگ، سئول كی هیون، لی یونگ پیو و كیم نام ایل را به مسابقات جاری در شرق آسیا نیاورده، از ساده ترین و بدیهی ترین سبب های فرآیند فوق است اما این را باید از عناوین درجه چندم موثر در نزول كره دانست و مسایلی دیگر و مهمتر نیز وجود دارند كه باید مورد توجه قرار گیرند.
فرصت های زیادی كه كره در مقابل دروازه بحرین و اندونزی در مسابقات دوم و سوم خود از دست داد، نشانگر ضعف چشمگیری است كه در طراحی و تدوین تهاجمات كره وجود داشته و به مرحله اجرا گذاشته شده است اما هر ضعفی از این دست نه واقعه ای مفرد بلكه برخاسته از وجود ایراد در تاكتیك های كلی و در ترسیم استراتژی فنی تیم است.
● اسباب ناامیدی
شاید كادر فنی فعلی تیم ملی ایران نیز یك مجموعه ایده آل نباشد و برای به عهده گرفتن پست محوله گزینه كاملی نبوده باشد و مساله مطروحه درباره وربیك برای آنها نیز صدق كند، اما آن چه از كره در دور اول پیكارهای امسال دیده شده، اسباب ناامیدی گشته و چنانچه تیم ما از قابلیت های خود به درستی سود جوید برنده دیدار امروز است. به جز سه مسابقه ای كه كره در مرحله نخست انجام داد و یك تساوی، یك شكست و یك برد حاصل آن بود، ما باید دیدار رو در روی خود با كره ای ها در دور مقدماتی جام را نیز به خاطر بیاوریم.
بهتر است به مسابقه برگشت در تهران فكر نكنیم، زیرا در آن روز كره به خاطر قطعی بودن صعود هر دو كشور فقط با نفرات امید خود پای در میدان نهاد. در دیدار رفت كه ۱۱ شهریور ۸۵ در خاك كره انجام شد، وربیك باز ضعف خود را در جمع و جور كردن تیمی مستعد، نشان داد و اگر قدری پختگی و تدبیر داشت، اجازه نمی داد كه زمینه به ثمر رسیدن گل نجات بخش ما توسط هاشمیان در وقت تلف شده فراهم آید. درست است كه اشتباه فردی مدافع كره ای و توپ رها شده توسط وی به مهاجم هانوفر امكان زدن آن گل را بخشید، اما هر اتفاقی در هر تیمی از شخصیت و برنامه ریزی مدیران و مربیان آن بر می خیزد و وربیك این درایت را نداشت كه مسابقه را به سمت و سویی ببرد كه نیازی به اتفاق دقیقه آخر آن نباشد و چنان احتمالی را از بین ببرد.
● به آسانی
همان اشتباه در دور پایانی جام و در سه دیداری كه كره ای ها تا به حال داشته اند، موجود و آشكار بوده و آنها با هدایت این مربی نه تنها زیبا و با كلاس بازی نكرده بلكه فرصت های متعدد برخاسته از حملات پرشمار خود را نیز به آسانی از دست داده اند و حتی وقتی در بازی سرنوشت ساز آخر اندونزی را صفر-۱ بردند و از نیمه راه حذف شدن و از یك قدمی ناكامی بازگشتند و فعلا ماندنی شدند، گل های مسلم زیادی را از دست دادند كه فقط از تیم های آماتور می شد انتظارش را داشت و بدتر آن كه وربیك راه حلی را هم برای این موضوع نیافته است.
از آن جا كه درباره تیم ملی و دلایل ندرخشیدن آن در سه دیدار اولش حرف ها و نظریه های زیادی طی روزهای اخیر مطرح شده، بهتر است تكرار مكررات نكنیم و صرفا یادآور شویم كه به رغم تعریف ها و دفاعیه های كادر فنی تیم ملی و به ویژه شخص امیر قلعه نویی از تدابیر تهاجمی تیم ملی و بازیگران منتخب وی برای خط حمله، در این زمینه ایرادات چشمگیری داشته ایم و به همین خاطر بارها بر «در» بسته كوبیده ایم، اما این لابد از مهارت های كادر فنی نیست كه به رغم حضور امثال كریمی، تیموریان، مهدوی كیا، رضایی و هاشمیان در تركیب تیم ملی، باز هم این تیم نه جوشش لازم را داشته است و نه درایت مورد نیاز را برای رسیدن هر چه سریع تر به دروازه رقیب.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان