چگونه هولیگان‌ها را شکست دهیم؟

هم اكنون هولیگانیسم ابعاد و شكل های متفاوتی یافته است. اگر در دهه های گذشته اوباش، جمعی از فوتبالدوستان فقیر وابسته به طبقه كارگر بودند كه صرفا به دلیل اعتراض و ابراز وجود شخصی یا گروهی، نظم عمومی و هنجارهای اجتماعی را به چالش می كشیدند، امروزه بسیاری از فعالان عرصه اوباشگری از طبقات متوسط و حتی مرفه هستند.
هولیگانیسم دیگر یك پدیده مستقل از دیگر اشكال جرم و جنایت نیست بلكه سرنخ اصلی بسیاری از فعالیت های اوباشگرانه در اماكن ورزشی و حواشی آن در دست گروه های جنایتكار سازمان یافته بین المللی است.این گروه ها در زمینه های مختلف خلاف و تبهكاری همچون قاچاق انواع مواد مخدر، شرط بندی و تلاش برای تبانی غیرقانونی در رقابت های ورزشی بخصوص فوتبال، قاچاق انسان، شبكه فحشا و پول شویی دست دارند.
علاوه بر این موارد، اقدامات هولیگان ها در عرصه فوتبال اروپا امروزه به طرز غیرقابل تفكیكی، گاه آشكار و گاه نهان با فعالیت های غیرقانونی گروه های فاشیست، نئونازیست،نژاد پرست و خارجی ستیز عجین شده است. فراخوان برای ایجاد تشكل های اوباشان فوتبال از طریق ایمیل و پایگاه های اینترنتی مخصوص این گروه ها صورت می گیرد.
● رسانه های بریتانیا و هولیگانیسم
تحقیقات جامعه شناختی و آماری در بریتانیا نشان می دهد رسانه ها نقشی دوگانه در معضل اوباشگری فوتبال این كشور دارند.رسانه های خبری از طریق انتشار گزارش ها و اخبار هشداردهنده، نقش حساسی در آموزش و آگاهی بخشی عمومی برای پیشگیری و مقابله با هولیگانیسم بر عهده دارند اما همین رسانه ها خصوص روزنامه های جنجالی و عامه پسند از قبیل سان، دیلی میرر و دیلی اسپورت متهم هستند با انتشار یك مطلب جالب، جمعیتی را ناآرام می كنند و با گزارش های تحریك كننده در حمایت یا بر ضد تیم های مختلف و هوادارانشان عملاً معضل اوباشگری را افزایش می دهند.
● راهكارها و اقدامات برای مهار هولیگانیسم
«كریس ناتال» كارشناس امور اینترنتی در سال ۱۹۹۹نسبت به رشد وگسترش شبكه های اینترنتی هولیگان ها هشدار داده بود.به گفته ناتال، در این وب سایت ها هواداران متعصب و آشوبگر تیم های مختلف انگلیسی، به ویژه باشگاه هایی مانند «میلوال» در جنوب لندن كه بیش از دیگر باشگاه ها به داشتن هواداران آشوب طلب و دردسر آفرین شهرت دارند، انواع دیدگاه ها و برنامه های گسترده خود را برای مقابله فیزیكی با هواداران تیم های رقیب و یا برهم زدن نظم عمومی، قبل، در حین و بعد از هر مسابقه منتشر می كنند.
در طول ۸ سالی كه از آغاز به كار سایت های اینترنتی هولیگان های انگلیسی می گذرد، دوایر انتظامی و امنیتی این كشور به تلاش های پراكنده ای برای مقابله با این قبیل اقدامات دست زده اند اما فقدان قوانین جدی موجب شده فعالیت هولیگان های اینترنتی همچنان ادامه یابد.در سال های اخیر پارلمان بریتانیا نیز در چندین مورد به پیشنهاد وزارت كشور و پلیس، قوانین سختگیرانه ای را درباره مبارزه با هولیگان ها و هولیگانیسم به تصویب رسانده و برای اجرا به دولت ابلاغ كرده است.
از میان مصوبات ضد هولیگانیسم در بریتانیا می توان به «قانون امنیت زمین های ورزشی» مصوب سال ۱۹۷۵ «قانون رویدادهای ورزشی» مصوب ،۱۹۸۵ قانون «مبارزه با بی نظمی عمومی» مصوب ،۱۹۸۶ قانون «امنیت آتش سوزی و اماكن ورزشی» مصوب سال ،۱۹۸۷ قانون «تماشاچیان فوتبال» مصوب ،۱۹۸۹ قانون «جرایم فوتبال» مصوب ،۱۹۹۱ قانون «عدالت جنایی» مصوب ،۱۹۹۴ قانون «ممنوعیت سفر هولیگان های شناخته شده» مصوب ۱۹۹۸ و «قانون مقابله با بی نظمی در فوتبال» مصوب سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ اشاره كرد.همچنین در ۲۲ سال اخیر تلاش های زیادی توسط دولت، نیروهای امنیتی بریتانیا در مبارزه با اوباشگری در عرصه فوتبال صورت گرفته است.
برای نمونه پس از فاجعه سال ۱۹۸۵ ورزشگاه هیسل بلژیك كه طی آن هواداران یونتوس و لیورپول در فینال لیگ اروپا با یكدیگر درگیر شدند، كشورهای عضو شورای اروپا مصوبه ای هماهنگ را با عنوان كنوانسیون خشونت تماشاچیان وسوء رفتار در رویدادهای ورزشی به تصویب رساندند. در این مصوبه از كشورهای عضو شورای اروپا خواسته شده بود با كارآمدتر كردن تجهیزات و امكانات خود برای مقابله با هولیگانیسم متحد شوند، از نظر اطلاعاتی و تبادل خبر و گزارش درباره متهمان هولیگان با یكدیگر همكاری كنند و قوانین داخلی خود را با مصوبات اروپایی ضد هولیگانیسم منطبق سازند.
● فرجام و نتیجه
مبارزه پنهان و آشكار هولیگان ها با هنجارها و نظم عمومی همچنان بی وقفه ادامه داشته و خواهد داشت. دولت ها و دستگاه های انتظامی با كمك مردم، باشگاه ها و رسانه ها می توانند عرصه را بر اوباش تنگ كنند اما هرگز نمی توان توقع داشت هیچ اثری از بی قانونی در عرصه «زیباترین بازی جهان» باقی نماند.
این مبارزه نبردی بلند مدت، فرسایشی و نیازمند صبر و برنامه ریزی دقیق است و موفقیت همه جانبه نیازمند استفاده از همه ابزارهای حمایتی دولتی و مردمی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است.در یك نگاه كلی مبارزه نسبتاً موفق با هولیگانیسم در بریتانیا را می توان مرهون تركیبی هماهنگ از تحقیقات ریشه ای و مطالعات اجتماعی فوتبال در دانشگاه هایی چون لستر و لندن و همچنین پیشبرد راهكارهای آموزشی در مدارس و دانشگاه ها دانست.
«برایان درو» رییس سابق امور راهبردی و امنیتی سازمان «ان.سی.ای.اس» در این باره گفت:«یك عامل ناخوشایند، زشت و ضد اجتماعی در جامعه وجود دارد كه به ورزش فوتبال چسبیده و از پا نمی نشیند. چیزی كه قبلاً بیماری انگلیسی گفته می شد، دیگر فقط در داخل مرزهای این كشور نیست.برخلاف دهه های ۷۰ و ۸۰ كه اوباشگری منحصر به برهم زدن مسابقات فوتبال و یا نظم خیابان ها و شهرها در طول مسابقات بود، اكنون هولیگانیسم به شدت تحول یافته و هولیگان ها هوشیار و پیشرفته و به مراتب خطرناكتر از گذشته شده اند.
هولیگانیسم پدیده ای مرتبط با دیگر پدیده های اجتماعی است و نمی توان به طور مجزا و بدون توجه به دیگر مسائل و دشواری های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی به مقابله با این معضل پرداخت.حل مشكل هولیگانیسم باید هم به صورت مستقیم و كوتاه مدت (برای حفظ امنیت مردم و ورزشگاه ها) و از طریق ریشه ای و دراز مدت صورت گیرد.
به گفته «گیل كنت» مسئول سابق واحد امنیتی فوتبال در «سرویس امنیت ملی ضد جرائم» كه قبل از انحلال و تغییر شكل به مقابله با همه جرایمسازمان یافته مشغول بود، هولیگان ها همانند بقیه مجرمان سازمان یافته بدون هیچ محدودیتی از همه ابزارهای مدرن قرن بیست و یكم برای پیشبرد اهداف خود استفاده می كنند.
پدیده هولیگانیسم در فوتبال بریتانیا امروز به مراتب پیچیده تر و سازمان یافته تر از دهه های گذشته است.راهكارها و اقدامات دولتی در مقابله با هولیگانیسم شامل آموزش های عمومی، اقدامات پیشگیرانه، همكاری با مدیریت باشگاه ها و انجمن های رسمی هواداران تیم ها، مقابله با تحركات فعالان و تعامل با دیگر كشورها بوده است.
در سال های اخیر همزمان با گسترش راهكارهای آموزشی و آگاهی بخشی عمومی در مقابله با اوباشگری به تدریج از میزان بازداشت های مربوط به این قبیل جرائم كاسته و در عوض راهكارهای جدیدی مطرح و اجرا شده است.
یكی از این موارد تهیه یك بانك اطلاعاتی از هولیگان های فعال گذشته و كنونی در بریتانیا و اقداماتی چون ممنوع الخروج كردن اوباش در هنگام تورنمنت های حساس بین المللی از طریق مصادره موقت گذرنامه های این افراد است.
از دیگر راهكارهای پلیس بریتانیا برای مقابله با اوباش و هولیگانیسم نصب تعداد زیادی دوربین های مدار بسته در داخل ورزشگاه ها و در اطراف آنها برای نظارت و كنترل كامل فعالیت های غیر قانونی محسوب می شود. آمار رسمی سازمان «ان.سی.آی.اس» و وزارت كشور بریتانیا نشان می دهد در فصل فوتبال ۱۹۸۹-۱۹۸۸ فوتبال انگلستان، ۶۱۸۵ نفر در ارتباط با انواع جرائم مرتبط با اوباشگری دستگیر شده اند؛ در حالی كه در فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۰ تعداد دستگیرشدگان به ۳۳۹۱ نفر رسید و طی فصل فوتبال ۲۰۰۶-۲۰۰۵ با رقم ۲۶۵۱ مورد باز هم كمتر شد.
بر اساس آمار منتشر شده در سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ بازداشت های حین مسابقات فوتبال در داخل و خارج از انگلستان بیشترین موارد دستگیری شامل ۱۱۸۶ مورد به مسائل مربوط به زیاده روی در مصرف الكل مرتبط بوده است.موارد دیگر به ترتیب شامل بر هم زدن نظم عمومی ( ۶۵۵مورد)، رفتار نامناسب (۴۲۰ مورد)، برهم زدن آرامش عمومی ( ۳۵۱مورد)، دویدن به داخل زمین مسابقه( ۲۹۲مورد)، ایجاد درگیری ( ۱۶۵مورد)، ضرب و جرح (۱۳۷مورد)، حمل، مصرف و فروش مواد مخدر ( ۱۱۱مورد)، پرتاب اشیای انفجاری ( ۱۰۷مورد) و تخریب اموال (۹۱ مورد) می شود.در سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ در مجموع ۳۴۶۲ مورد بازداشت مرتبط با مسابقات فوتبال در جزیره وجود داشته و از این میان ۱۲۹۶ مورد بی نظمی عمومی، ۱۰۱۲ مورد جرائم مرتبط با مصرف الكل، ۳۳۹ مورد بی نظمی خشونت بار، ۲۲۴ مورد ورود غیرقانونی به زمین مسابقه، ۱۸۱ مورد بر هم زدن آرامش عمومی، ۹۹مورد مربوط به بازار سیاه بلیت، ۶۹ مورد تخریب اموال عمومی، ۶۷ مورد پرتاب اشیای انفجاری، ۵۶ مورد شعارهای نژاد پرستانه، ۴۵ مورد نقض ممنوعیت ورود به اماكن ورزشی، ۳۲ مورد حمل سلاح خطرناك و ۴۲ مورد متفرقه دیگر بوده است.
یكی از موارد جدی اقدامات پلیس ممنوع كردن ورود عناصر دردسرآفرین و آشوبگر به اماكن ورزشی و ورزشگاه های فوتبال از طریق حكم دادگاه است.از این موارد جالب ۳ سال پیش در دادگاهی در منطقه همپشایر انجام شد و پسر ۱۰ ساله پس از دستگیری در حین دیدار ساوتهمپتون و پورتس موث به اتهام هولیگانیسم محاكمه و به ۹ ماه ممنوعیت از حضور در استادیوم های فوتبال محكوم شد.
● پدیده هولیگانیسم از زاویه انگلیسی
مشكل وجود خشونت و اوباشگری (هولیگانیسم) در حاشیه و متن فوتبال بریتانیا معضلی جدید و نوظهور نیست و سابقه ای به طول چندین قرن دارد.
این عارضه اجتماعی با همه فراز و نشیب های خود از حدود یك قرن قبل به به طور مستمر در این كشور وجود داشته و در این مدت در قالب ها و با ابزارهای مختلف عرض اندام كرده است.
● هولیگانیسم چیست؟
هولیگان در زبان انگلیسیبه معنای اوباش است و هولیگانیسم به مفهوم خشونت گرایی و اوباشگری افراد و یا دسته های سازمان یافته یا خودجوشی است كه محور ورزش و بخصوص صحنه فوتبال را بهانه و دستمایه خود برای قانون شكنی، مقابله با نظم و هنجارهای اجتماعی و ایجاد اخلال در نظم و امنیت عمومی قرار می دهد.از این عارضه ورزشی - اجتماعی ابتدا به دلیل منشأ جغرافیایی آن با صفت «بیماری انگلیسی» یاد می شد، هر چند امروزه هولیگانیسم ابعادی به مراتب فراتر از مرزهای انگلستان پیدا كرده و عرصه ای جهانی یافته است.
اسناد و مدارك تاریخی در آرشیو ملی بریتانیا وجود دارند كه نشان می دهد مسأله اوباشگری به طور كلی و بخصوص عبارت هولیگانیسم در ارتباط با فوتبال، نخستین بار در سال ۱۸۹۸در گزارش های پلیس لندن مطرح شده است.روایت اول درباره ریشه عبارت هولیگان این است كه این عنوان برگرفته از نام «پاتریك هولیگان» گانگستر ایرلندی است.روایت دوم این است كه هولیگان از نام یك دسته شرور به نام «هولی» در محله ایزلینگتون در شمال لندن گرفته شده است.سومین روایت این است كه این نام برگرفته از عبارت محلی ایرلندی «هولی» به معنای دسته وحشی و شورشی است.
● هولیگان ها كیستند؟
تحقیقات جامعه شناسان نشان می دهد بیشتر خاطیان و اوباشگران عمومی صحنه های فوتبال معمولاً (و نه لزوماً یا همیشه) جوانانی در سنین بین ۱۸ تا ۲۳سال هستند اما سران دسته های مخفی آنان معمولاً افرادی مسن ترند.
بیشتر هولیگان ها تا چند سال پیش افراد بیكار یا دارای مشاغل یدی یا امور اداری دون پایه و یا دارای مشاغل مشكوك و فراری از حساب و كتاب های مرسوم مالیاتی و عمدتاً از خانواده های فرودست متعلق به طبقه كارگری بودند اما این قاعده در سال های اخیر تا حدی برهم خورده است. برخی از هولیگان ها كه به صورت فردی عمل می كنند، در پی كسب فرصتی برای جلب توجه اجتماعی از طریق بی قانونی هستند. برخی دیگر نیز كه به صورت جمعی و سازمان یافته به گروه های مخفی هولیگان بین المللی تعلق دارند، از این گونه اقدامات غیرقانونی به عنوان پوششی برای دیگر فعالیت های تبهكارانه خود و همكارانشان بهره می جویند.در حال حاضر بیش از ۳ هزار هولیگان ثبت شده در انگلستان وجود دارند كه دارای حكم ممنوعیت سفر هستند.
● سابقه و پیشینه هولیگانیسم در بریتانیا
عده ای از مورخان، سابقه اوباشگری در صحنه های ورزشی و فوتبال بریتانیا را تا حدود ۷ قرن قبل و سال ۱۳۱۴میلادی عقب می برند. در آن سال «ادوارد دوم» پادشاه وقت آن كشور، «توپ بازی» یا نمونه ابتدایی فوتبال را به دلیل خشونت بیش از حد و ایجاد بی نظمی و دشمنی بین ساكنان روستاهای هم جوار و رقیب ممنوع اعلام كرد و دربار بریتانیا، شورشیان مرتبط به فوتبال را به ایجاد بی نظمی اجتماعی و حتی خیانت متهم كرده بود.
در سده های میانی، فوتبال اولیه در انگلستان با حضور صدها نفر از جوانان شهرها و روستاهای رقیب در زمین و همانند یك میدان جنگ برگزار می شد و از نتیجه مسابقه برای حل اختلافات لاینحل ارضی و منطقه ای استفاده می گردید.اگر چه در آن دوره تاریخی شواهدی بر وجود انواع خشونت های ورزشی و فوتبال در دیگر كشورها از قبیل آلمان وجود داشته اما ریشه های واقعی خشونت در فوتبال مدرن را باید در انگلستانجست و جو كرد.
اگر نخواهیم تا این حد در سابقه تاریخی پدیده هولیگانیسم در فوتبال بریتانیا عقب برویم، می توان تا اواخر قرن نوزدهم و سال ۱۸۸۵جلو آمد؛زمانی كه در خلال دیدار دوستانه بین ۲ تیم «پرستون نورث اند» و «آستون ویلا» نتیجه بازی ۵ بر صفر به سود پرستون پایان یافت، هواداران متعصب و خشمگین ۲ تیم با مشت، لگد، سنگ و چوب به جان یكدیگر افتادند و در نتیجه چندین نفر مجروح شدند و یك بازیكن پرستون نیز به شدت مضروب شد و از هوش رفت.
پس از چند درگیری پراكنده دیگر طرفداران پرستون، ۲۰ سال بعد در دیدار تیمشان مقابل «بلكبرن روورز» در سال ۱۹۰۵ تعداد زیادی از هواداران این تیم ازجمله یك پیرزن ۷۰ ساله با میخواری و عربده كشی به هواداران بلكبرن حمله كردند. این حادثه منجر به دستگیری، محاكمه و جریمه شماری از اوباش حامیپرستون شد.در سال ۱۹۰۹حدود ۶ هزار تماشاچی از هواداران تیم های «سلتیك» و«گلاسكو رنجرز » در اسكاتلند با یكدیگر به شدت درگیر شدند كه این درگیری از فوتبال شروع شد و به یك شورش فرقه گرایانه بین رقبای انگلیكن (حامیان رنجرز) و كاتولیك (حامیان سلتیك) منجر شد و چند روز به طول انجامید. این رقابت همچنان تا امروز همادامه دارد.
در فاصله میان پایان جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم (سال های بین ۱۹۱۸تا ۱۹۴۵ )مانند بسیاری دیگر از پدیده ها و تحولات اجتماعی، خشونت های حاشیه ای فوتبال و هولیگانیسم نیز تا حد زیادی و در مقایسه با دوره های قبل و بعد از آن دچار ركود شد اما این عارضه اجتماعی مجدداً از پایان جنگ جهانی دوم به فوتبال انگلستان و بریتانیا بازگشت.
در نهم مارس ۱۹۴۶و كمتر از یك سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، تیم «بولتون» در «برندن پارك» ورزشگاه خانگی آن زمان خود، میزبان «استوك سیتی» در بازی برگشت دور یك چهارم نهایی جام حذفی فوتبال انگلستان بود.دقایقی قبل از آغاز مسابقه، دیوارهای حد فاصل بین ۲ جایگاه ورزشگاه بر اثر ازدحام جمعیت بدون بلیت، هجوم آنان به زمین بازی و درگیری گروه های اوباش رقیب، تخریب و سقوط كرد و منجر به كشته شدن ۳۳ نفر و مجروح شدن ۴۰۰ نفر شد.
این حادثه منجر به انتشار یك گزارش تفصیلی با عنوان «گزارش ملوین هیوز» شد؛ گزارشی كه در آن توصیه شده بود در هر مسابقه به ازای هر هزار تماشاچی دست كم یك پلیس باید در ورزشگاه حضور داشته باشد. در فصل ۱۹۵۶-۱۹۵۵باشگاه های انگلستان، چند مرحله درگیری های محلی شدید و گسترده بین هواداران ۲ تیم همشهری و رقیب دیرینه «لیورپول» و «اورتون» به تخریب چندین واگن مسافربری قطار منجر شد.
با این همه تا قبل از شروع دهه،۱۹۶۰ پدیده هولیگانیسم و اوباشگری در فوتبال به مفهوم رایج و مستمر و به عنوان یك معضل جدی مطرح نبود و درگیری های هواداران باشگاه های مختلف حوادثی پراكنده، غیرمرتبط و غیرقابل توجه محسوب می شد. این در حالی بود كه هولیگانیسم در دیگر كشورهای اروپایی حدود ۱۰ سال پس از بریتانیا شایع و گسترده شد.
برخی از جامعه شناسان غربی ظهور پدیده اوباشگری نوین ورزشی را با آغاز پخش مستمر تلویزیونی مسابقات فوتبال و جهانی شدن گستره رسانه ای از یك سو و رویكرد پردامنه طبقه كارگر به این ورزش مرتبط می دانند.از ابتدای این دهه، هولیگانیسم به عنوان یك بیماری جدی و خطرناك اجتماعی و قابل گسترش انگلیسی در دنیای ورزش شناخته و تولد آن رسماً به جهانیان اعلام و به مرور نیز به دیگر نقاط فوتبالخیز جهان صادر شد.
در این دهه به طور متوسط سالانه ۲۵حادثه و درگیری جدی اوباشگری در فوتبال انگلستان رخ داد كه این حجم از خشونت در حاشیه مسابقات ورزشی پدیده ای كاملاً جدید و در عین حال پیش بینی نشده به شمار می رفت. یكی از خونین ترین حوادث تاریخ فوتبال جهان كه عمدتاً ناشی از اقدامات هولیگان های آشوب طلب انگلیسی بود، واقعه سقوط دیوار حایل بین جایگاه های تماشاچیان رقیب در ورزشگاه «هیسل» شهر بروكسل در بلژیك در جریان مسابقه فینال لیگ اروپا بین تیم های لیورپول و «یوونتوس» در ۲۹ ماه می سال ۱۹۸۵ بود كه به كشته شدن ۳۹ نفر از هواداران تیم یوونتوس و زخمی شدن صدها تن دیگر منجر شد. این حادثه توجه جدی تر افكارعمومی بین المللی را به معضل اوباشگری در فوتبال جهان و بخصوص انگلستان جلب كرد و منجر به ۵ سال محرومیت همه باشگاه های انگلیسی و محرومیت ۶ ساله لیورپول از حضور در همه رقابت های اروپایی شد.
در آن هنگام «مارگارت تاچر» نخست وزیر محافظه كار وقت بریتانیا درباره نحوه مقابله با معضل هولیگانیسم گفت: «ما اول باید محیط های ورزشی خود را از وجود اوباش پاك كنیم، سپس شاید قادر باشیم مجدداً به رقابت های خارجی بازگردیم.»باوجود این محرومیت سنگین، حوادث ناشی از اقدامات اوباشان در ورزشگاه های انگلیسی پایان نیافت و در حادثه مهلك دیگری در سال ۱۹۸۹در ورزشگاه «هیلزبورو» شهر شفیلد۹۶، تماشاچی كشته و صدها نفر زخمی شدند.
اگر در دهه های ۷۰ و ۸۰ ورزشگاه های انگلیسی جولانگاه اوباش بود، از زمان پایان یافتن محرومیت اروپایی این تیم ها در دهه ۹۰ و با رواج تدریجی شبكه اینترنت و تلفن همراه، اوباشان فوتبال گستره و دامنه فعالیت خود را به خیابان ها و شهرها و ورای ورزشگاه ها كشاندند. از این زمان به بعد بود كه به جای سكوهای ورزشگاه ها كه در كنترل نیروهای امنیتی و انتظامی بود، از یكی دو روز قبل از هر مسابقه، كل شهر در كنترل محسوس و نامحسوس باندهای جنایتكار سازمان یافته كه در پوشش هولیگان های فوتبال عمل می كردند، قرار می گرفت.
مسئولان تیم های مختلف فوتبال و مقام های پلیس انگلستان معتقدند استمرار معضل اوباشگری در ورزشگاه های سراسر اروپا در هنگام محرومیت طولانی ۵ تا ۶ ساله باشگاه های این كشور از حضور در تورنمنت های مختلف اروپایی نشان می دهد این معضل در مرزهای انگلستان محدود نیست و همه كشورهای اروپایی گرفتار این مسأله هستند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی