چشم انتظار دست و دلبازی مالزی

تیم ملی كشورمان امروز سومین و آخرین بازی خود از مرحله گروهی چهاردهمین دوره مسابقات جام ملت های آسیا را مقابل مالزی یكی از ۴میزبان این بازی ها برگزار خواهد كرد.ایران در ۲ بازی قبل ابتدا ازبكستان را با نتیجه ۲ بر یك شكست داد و سپس بازی باخته به چین را به تساوی كشاند تا با ۴ امتیاز در جایگاه دوم جدول رده بندی گروه سوم قرار بگیرد.
البته ایران و چین هر ۲ از امتیاز برابری برخوردار هستند اما چین به دلیل تفاضل گل بهتر در صدر جدول قرار دارد هرچند بنابر اعلام كمیته برگزاری مسابقات برای تعیین تیم های صعودكننده به ترتیب ابتدا بازی مستقیم ۲ تیم ملاك قرار می گیرد، سپس تفاضل گل و در آخر گل های زده.
● ضعیف ترین میزبان
مالزیایی ها با پذیرش ۲ شكست و ۱۰ گل خورده ضعیف ترین میزبان جام چهاردهم بوده اند. آنها مقابل چین با نتیجه ۵ بر یك و مقابل ازبكستان بانتیجه ۵ بر صفر مغلوب شدند و بدین ترتیب عنوان دار ضعیف ترین تیم حاضر در این مسابقات هم هستند.
قطعاً اگر پافشاری و اصرار بیش از حد سران كنفدراسیون فوتبال آسیا كه مقر آن در كشور مالزی قرار دارد نبود، تیم های ضعیفی همچون مالزی به این زودی ها شانس حضور در معتبرترین تورنمنت قاره را به دست نمی آوردند.در هر صورت مالزی به عنوان تیمی بدون تاكتیك همچون بازی مقابل تیم های چین و ازبكستان مقابل ایران نیز حرفی برای گفتن نخواهد داشت. در چنین شرایطی كادرفنی تیم ملی كشورمان حتی این حق انتخاب را هم خواهد داشت كه تعیین كنند ایران به عنوان صدرنشین راهی مرحله یك چهارم نهایی شود یا تیم دوم.
● مدعی پرنوسان
تیم ملی ایران به عنوان یكی از جدی ترین مدعیان كسب عنوان قهرمانی در ۲ بازی گذشته خود پرنوسان ظاهر شده است. ما در نیمه اول بازی مقابل ازبكستان و چین هیچ حرفی برای گفتن نداشتیم و پرانتقاد ظاهر شدیم اما در نیمه دوم هر ۲ بازی فوتبالی ارایه كردیم كه به واقع در آسیا كمتر شاهد آن هستیم. با این اوصاف نقاط ضعف و قوت بسیاری می توان برای تیم ملی برشمرد.
● دروازه ای با تور لرزان
یكی از عمده ترین انتقاداتی كه همواره به تیم برانكو ایوانكوویچ می شد، تزلزل دروازه آن بود. میرزاپور و در مقاطعی سایر دروازه بان های حاضر در تیم ملی هیچ گاه نتوانستند آن ثباتی را كه كسانی مثل حجازی و خصوصاً عابدزاده در این ناحیه ایجاد كرده بودند، حاكم نمایند. حالا هم كه حسن رودباریان در چهارچوب دروازه ایستاده است این تزلزل همچنان ادامه دارد. رودباریان كه به نظر می رسد كسی نمی خواست و نمی خواهد ضعف های او را در بازی های غرب آسیا ببیند روی ۲ گل از ۳ گل دریافتی به نحوی مقصر بود.
قلعه نویی همچنان روی این اشتباه تاكتیكی خود ایستاده است و حاضر نیست طالب لویی را كه یك فصل در استقلال خوش درخشید جانشین رودباریانی كند كه در بیشتر مسابقات فصل گذشته نیمكت نشین بوده است. این مسأله قطعاً در بازی با تیم های قدرتمندتر مشكلات بیشتری را برای تیم ملی ایجاد خواهد كرد.
● پاشنه آشیل در قلب دفاع
اشتباه رحمان رضایی در همان اولین بازی ایران مقابل ازبكستان و زدن گل به خودی به تنهایی گزارش كاملی بود از بزرگترین نقطه ضعف تیم ملی در این مسابقات.ما در خط دفاع مشكلات عمده ای داریم و این یك حقیقت غیرقابل انكار است.
در این زمینه قلب دفاع ما به عنوان پاشنه آشیل می تواند در بازی های آینده دردسرهای بیشتری برایمان ایجاد كند. متأسفانه اقدامات تاكتیكی قلعه نویی در این زمینه به جای اینكه میزان آسیب پذیری خط دفاع ایران را كاهش دهد موجب افزایش آن شده است. شاید اگر تیم ملی با ۳ دفاع به میدان برود و رضایی به جای مدافع آخر در جناح راست (مثل سابق) این خط بازی كند آن وقت شاهد استحكام بیشتر سیستم دفاعی ایران باشیم.
هافبك های پرتوان اما كم انگیزهبا حضور جمعی از لژیونرهای اروپایی در خط هافبك تیم ملی، این انتظار وجود دارد كه این تیم بتواند تاكتیك هایش را خیلی راحت به حریفان دیكته كند اما این اتفاق حداقل در نیمه اول ۲ بازی قبل رخ نداده است.
مقایسه عملكرد ایمان مبعلی و علی كریمی در بازی با چین به راحتی روی این نظریه كه هافبك های مطرح و نامدار ایران آن طور كه باید و شاید با انگیزه بازی نمی كنند، صحه می گذارد. در نیمه دوم بازی با ازبكستان و چین و هنگامی كه تیم ملی از حریف عقب بود، این انگیزه در بازیكنانی مثل كریمی، نكونام، تیموریان و سایرین افزایش یافت و نتیجه اش برتری بی چون و چرای ایران شد.
پس اگر هافبك های ایران از همان ابتدا با انگیزه ظاهر شوند و در كنار آن غرور را كنار بگذارند و تاكتیك پذیرتر باشند آن گاه شاهد خواهیم بود كه هیچ حریفی جلودارمان نمی شود. قلعه نویی باید بتواند بر مشكل كم انگیزگی لژیونرها فایق آید تا بدین ترتیب توان فنی تیم ملی به میزان قابل توجهی افزایش یابد.
● گلزن ها اسیر تاكتیك سرمربی
مهاجمانی مثل وحید هاشمیان، رضا عنایتی و رسول خطیبی در موقعیت های زیادی توان گلزنی خود را به اثبات رسانده اند. همه ما آن قدر گل حساس و حساب شده از این مهاجمان دیده ایم كه شكی در قدرت گلزنی آنان نداشته باشیم. سؤال اینجا است كه با این وجود چرا مهاجمان تیم ملی در این بازی ها در گلزنی موفق نیستند؟
سیستم ۳-۳-۴ قلعه نویی علاوه بر اثرات تخریبی شدیدش در خط دفاع، عملاً مهاجمان تیم ملی را نیز در حالت انفعال قرار داده است. كاملاً معلوم است كه استفاده از عنایتی تمام كننده به عنوان «گوش» ثمری جز خارج كردن یك عنصر هجومی قوی از بازی ندارد. هاشمیان به عنوان مهاجمی جنگنده كه بیشتر قدرت سرزنی دارد، می تواند بیشتر در نقش فضاساز و مكمل مورد استفاده قرار بگیرد تا فشار خط دفاعی حریف روی مهاجمان فانتزی تری مثل عنایتی و خطیبی كمتر شود.
● مخلص كلام
اقدام قلعه نویی در استفاده از سیستم های هجومی مثل ۳-۳-۴ قابل تقدیر است اما باید بپذیریم كه تیم ملی ما با داشته های فعلی در قالب سیستم ۲-۵-۳ یا ۱-۵-۴ بهترین بازده را خواهد داشت. این مسأله از سوی اكثر كارشناسان فوتبال كشور مورد تأیید قرار گرفته اما به نظر می رسد قلعه نویی هنوز به این نتیجه نرسیده است.
در پایان باید اشاره كرد به این موضوع كه بازی مقابل مالزی می تواند فرصت مناسبی برای بازی كردن ذخیره ها باشد تا اگر در آینده به حضور آنها نیاز شد، این دسته از بازیكنان تجربه اولیه را كسب كرده و در فضای مسابقات قرار داشته باشند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی