لژیونرها به امیر کمکی نکرده اند

تیمی كه به نام تیم ملی ایران مقابل چین به میدان رفت در تركیب اولیه خود فقط ۲ بازیكن شاغل در لیگ برتر یعنی رودباریان و حسینی را به همراه داشت و ۹ بازیكن دیگر لژیونرهای ایرانی مقیم اروپا و امارات بودند، ۳ تعویض بعدی هم لژیونرهای اماراتی بودند تا در مجموع بتوانیم به جای نام تیم ملی از نام منتخب ایرانی های مقیم خارج از كشور استفاده كنیم.
امیر قلعه نویی در ماه های ابتدایی حضورش در تیم ملی به شدت از بابت كوچ ستاره های ایران به لیگ متمول ولی سطح پایین امارات شاكی بود و از بابت نزول كیفیت ملی پوشان ابراز نگرانی می كرد ولی نگاهی به ۲ بازی اخیر تیم ملی نشان می دهد كه حداقل لژیونرهای شاغل در امارات كیفیت بازی بسیار بهتری نسبت به اروپایی ها از خود ارایه كرده اند.
امیر قلعه نویی لژیونرها را عصای دست خود و تیم ملی می داند و ۷۰ درصد تركیب تیم را از لژیونرها تشكیل داده است ولی تا اینجای كار جز یك عصای ترك خورده چیزی در دستان خود نمی بیند و سؤال اینجاست وقتی آقایان شاغل در اروپا چنین نمایش های ضعیفی از خود ارایه می كنند چه دلیلی دارد كه حتماً در تركیب تیم ملی باشند.
به جرأت می توان گفت كه دلیل دیپورت كریمی از بایرن مونیخ و نیمكت نشینی رحمان رضایی در لیورنو در همین جام ملت ها مشخص شده است. آندرانیك تیموریان هم در صورت تكرار این نمایش ها در تیم باشگاهی خود حتی در تیم «ب» بولتون هم به بازی گرفته نخواهد شد و وحید هاشمیان هم كه تكلیف خود را كاملاً مشخص كرده و جز توپ لو دادن هیچ كار مثبتی در تركیب تیم ملی انجام نمی دهد. به راستی چه دلیلی دارد كه این آقایان باید همواره در تركیب اصلی تیم حاضر باشند؟ آندرانیك در ۲ بازی گذشته كدام حركت استثنایی را انجام داده كه خارج از توان ابراهیم صادقی است؟
با چشمان خودمان دیدیم كه با خروج كریمی از میدان و جایگزینی مبعلی نه تنها وضع بدتر نشد بلكه روند حركتی تیم بهتر هم شد، وحید هاشمیان چه گلی بر سر ما زده كه رجب زاده قادر به انجام آن نیست؟
متأسفانه همین دیروز از یك منبع موثق شنیدیم كه یكی از آقایان به ظاهر مؤدب و اتوكشیده شاغل در اروپا در واكنش به تعویض خود قلعه نویی را تهدید كرده كه: «اگر یك بار دیگر مرا تعویض كنید، ساكم را جمع می كنم و برمی گردم.» امیدواریم امیر قلعه نویی همان گونه كه در قبال امیرحسین صادقی ملاحظه نكرده و در قبال بی انضباطی او را به تهران برمی گرداند، این آقا را هم روی نیمكت بنشاند تا به همگان ثابت شود نبود این بازیكن نازك نارنجی كه دست به قهرش هم خیلی خوب است، تأثیر منفی در تیم ملی ندارد.
به سرمربی جوان تیم ملی هشدار می دهیم كه اگر در مقابل زیاده خواهی ها و بی تفاوتی های این گروه از بازیكنان واكنش سرسختانه و مناسبی از خود بروز ندهد سرنوشتی بهتر از لبنان ۲۰۰۰ و جلال طالبی در انتظارش نخواهد بود و مطمئن باشد كه حتی درصورت كنار گذاشتن چنین بازیكنانی باز هم ضرر چندانی نخواهد كرد.
قلعه نویی نباید فراموش كند كه بدون لژیونرهای اروپایی چه نمایش های خوبی در تورنمنت امارات از خود ارایه كرد یا تیم «ب» با چه كیفیت مناسبی در اردن قهرمان بازیهای غرب آسیا شد. اگر قرار بود نام ها قهرمان شوند آرژانتین در همین كوپا امه ریكا یا برزیل در جام جهانی ۲۰۰۶ به فتوحات چشمگیری دست پیدا می كردند.
در فوتبال این تیم است كه نتیجه می گیرد و غرغر و ناز بعضی ها هرچند هم كه ستاره باشند حكم سم را برای یك تیم دارد. اگر قرار است سرمربی تیم ملی به خاطر بازی كردن در اروپا به بعضی ها باج بدهد همان بهتر كه كركره تیم ملی را همین امروز پایین بكشیم.

آرش رستم نمدی

منبع : روزنامه ایران ورزشی