محیط زیست و روانکارها

در بحث محیط زیست، آلودگی های ناشی از نفت و فرآورده های آن، طی چند دهه اخیر جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده كه بار منفی آن، منتقدان را به بحث های آكادمیك و علمی متنوعی كشانده و تمامی این مباحث در دو نكته عمده خلاصه می شود:
۱) نخست اینكه نفت و فرآورده های آن در صورت ورود به محیط زیست، نه تنها موجب آلودگی آب، خاك و هوا می شوند بلكه در تخریب محیط زیست انسانی، گیاهی و جانوری نقش عمده ای را ایفا كرده و جهان زیست را به طور روز افزون تهدید می كنند.
۲) دوم این كه با توجه به ضایعات جبران ناپذیر آلودگی های نفتی از یك سو و نیاز انسان به نفت برای گردش چرخ زندگی از سوی دیگر، چه باید كرد تا آلاینده های نفتی حداقل ضرر و زیان را به محیط زیست وارد كنند و پیامدهای مخرب آن حتی الامكان كاهش یابد؟
اما این دو مقوله، در وسعت جهانی امروز خود هر دو از معضلاتی بشمار می آیند كه پاسخ به آن تا این زمان، به طور كامل و جامع مسیر نشده و نسخه های نوشته شده علمی برای رفع آسیب های مواد نفتی، شفابخش و حتی به طور كامل اثر بخش نبوده و چنین به نظر می رسد كه دنیای كنونی ما نمی تواند از حجم دردهای نابسامان آلودگی های نفتی كه همواره جلوتر از درمانهای پیش بینی شده حركت می كند، بكاهد!
ورود میلیونها لیتر نفت خام به دریاها بر اثر حوادث مختلف دریایی، تخلیه صدها هزار لیتر زایدات نفتی ناشی از تردد وسایل نقلیه زمینی، دریایی و هوایی به محیط زیست، آلودگیهای ناشی از فعالیت میلیونها كارخانه تولیدی و صنعتی، حجم عظیم پساب های صنعتی این كارخانه ها و عوامل متعدد دیگر آلودگی های زیست محیطی كه به گونه ای به مواد نفتی باز می گردد، همه و همه علامت هشداری است به وسعت دهكده جهانی ما كه گریز از آن ناممكن به نظر می رسد.
اكنون پرسش اینست كه بشر، در برابر این مشكل عظیم چه راهی را باید برگزیند؟ در حرف، پاسخ های زیادی به این سؤال داده شده و می شود، در تئوری نیز نكته های بسیاری مطرح شده و قابل طرح خواهد بود، امّا در عمل كه ریشه اصلی پاسخ به این مسئله است انسان همچنان حركتی كند و بطئی دارد. به بیان واضح تر، انسان عصر حاضر، هزاران گام از رویارویی با از میان بردن مظاهر آلودگی محیط زیست فاصله دارد.این فاصله را می توان فاصله ای دهشت با رو به گفته دانشمندان، برای كره خاك مرگبار تلقی كرد. همه پیش بینی ها نشان می دهد، زمانی كه از میان رفتن لایه ازون بیش از آنچه كه هست تشدید شد و آلودگی محیط زیست به حد نصاب پیش بینی شده رسید، سایه نیستی، اندك اندك خود نمایی خواهد كرد و در چنان زمانی فرصتی برای تعدیل و كاهش رفتار مخرب انسانها نسب به محیط زیست وجود نخواهد داشت.
درحال حاضر علیرغم كاستی های فراوان، مبارزه با آلودگی محیط زیست را كه این روزها در آستانه روز محیط زیست و هفته آن قرار داریم از چند جهت می توان ارزیابی كرد:
مبارزه ملی(درون كشوری)، مبارزه منطقه ای و مبارزه بین المللی و دلیل اینكه روز و یا هفته محیط زیست در سراسر جهان تعیین می شود، جلب توجه عموم ساكنان سیاره زمین به محیط زیست و پیامدهای تخریب آن است.
در این میان و هنگامی كه به زیر مجموعه های كوچكتر برخورد می كنیم، اهالی یك شهر، یك محله و یك خانه و سپس احاد افراد به چشم می خورند كه هر كدام می توانند نقش سازنده ای در احیای محیط زیست از دست رفته و كاهش آلودگی آنچه را كه در اختیار داریم، داشته باشند. علاوه براین نقش مجموعه های بزرگ صنعتی را نمی توان نادیده گرفت و دراین رابطه پالایشگاههای تولیدكننده روانكار نیز رسالت ویژه خود را دارند.
در نفت پارس، دریافت گواهینامه بین المللی زیست محیطی و اجرای پروژه های گوناگون، حاكی از حركت های این مجموعه به سوی تعالی بخشیدن به اقدامات زیست محیطی است.

منبع : ماهنامه نفت پارس