اگر کریمی، همان«کریمی سابق» باشد...

از آخرین دوره ای كه علی كریمی با پیراهن تیم ملی، آن بازی موردانتظار را به معرض نمایش می گذاشت به طوری كه هم تمام تماشاگران حاضردرورزشگاه و بینندگان تلویزیونی به وجد می آمدند و هم تیم به واسطه آن، بهترین نتایج را كسب می كرد، حدوداً۳ سال می گذرد. جام ملت های آسیا در سال ۲۰۰۴ را به یاد بیاورید و عملكرد مارادونای آسیا را با بعد از آن مقایسه كنید. سیستم ۱-۳-۲-۴ برانكو كه در آن علی كریمی به عنوان یك بازیكن آزاد و همه كاره ایفای نقش می كرد، این بازیكن را به بالاترین حدكارایی رسانده بود اما پس از آن، بازگشت وحید هاشمیان و قرارگرفتن او در كنار دایی همه چیز را تحت تأثیر قرار داد و جادوگر را در چیدمان ۲-۴-۴ به یك هافبك كم تحرك و بی انگیزه تبدیل كرد.
كریمی نه در بازی های دور اول مقدماتی جام جهانی قبل، نه در مرحله دوم و نه در دیدارهای نهایی كه در آلمان برگزار می شد،نشانی ازگذشته پرفروغش نداشت و تیمی را كه وابستگی شدیدی به او پیدا كرده بود تا سرحد سقوط وفروپاشی پیش برد.
در۳ سال اخیر دیگر خبری ازهنرنمایی های او نبوده و روز به روز نقش كریمی در تركیب تیم ملی كمرنگ تر از قبل شده است. گرچه برای قضاوت در مورد تیم قلعه نویی، كمی زود است اما اگر بخواهیم این كار را با استناد به بازی اول انجام دهیم باید عنوان كنیم كه قلعه نویی هم نتوانسته هافبك تكنیكی و هنرمند فوتبال ایران را به جایگاه واقعی اش برساند. بعد از برانكو، ماگات و هیتزفلد، حالا نوبت قلعه نویی است تا با بد بازی گرفتن از كریمی، او را در بیراهه ای كه چندسالی است در پیش گرفته، هدایت كند.
سرمربی جوان تیم ملی باید به این مهم توجه وافری نشان دهد كه اگر علی كریمی در پست اصلی خود قرار بگیرد، در واقع دو نشان را با یك تیر زده و منتقدانش را به عقب نشینی وادار كرده است. بازگشت كریمی به روزهای اوج خود، می تواند قلعه نویی را به عنوان یك «ناجی» بزرگ كه مأموریت نیمه كاره دیگر مربیان را به سرانجام رسانده، مطرح كند و از او چهره جدیدی به اهالی فوتبال در داخل و خارج از كشور، ارایه نماید.
در ضمن این اتفاق به معنی روان حركت كردن تیم ملی و تماشاگرپسند شدن بازی های آن خواهد بود كه رسیدن به جام زرین چهاردهمین دوره رقابت هایی كه در حال برگزاری است را ممكن می كند .امیر قلعه نویی اگر دوست دارد این مهم عملی شود، باید تغییراتی در تركیب فعلی تیم ملی - كه بعضاً كسی از آن سر هم در نمی آورد - ایجاد كند.
اگر او هنوز به دفاع خطی اعتقاد و اصرار دارد، حرفی نیست اما سیستم موجود و آرایشی كه وی در نظر دارد، چاره كار نمی باشد و بهتر است تجدید نظری در آن صورت گیرد. البته اصولاً تفاوت چندانی بین سیستم های ۱-۴-۱-۴ ، ۲-۳-۱-۴ و حتی ۱-۳-۲-۴ نمی توان قایل شد و آنچه در این بین اهمیت زیادی دارد، نفراتی است كه از آنها در تركیب استفاده می شود.
ما هنوز اعتقاد داریم مهدی مهدوی كیا و حسین كعبی، بهترین گزینه های موجود برای بازی در نقش مدافع راست و چپ در سیستم دفاع خطی تیم ملی هستند وباتوجه به خصوصیات آندو و نكونام، بهتر است اولی به عنوان تنها هافبك دفاعی تیم انجام وظیفه كند و جوادیك خط جلوتر رود و در كنار كریمی و زندی قرار گیرد تا هاشمیان و عنایتی به عنوان ۲ مهاجم تمام كننده از پاس های دقیق آنان بهترین بهره ممكن را ببرند.
در چنین حالاتی می توان با یك تغییر كوچك، كاظمیان را جایگزین عنایتی كرد و یك خط او را عقب كشید تا سیستم ۱-۴-۱-۴ بهترین بازدهی را داشته باشد. در ضمن باید این نكته را مدنظر قرار داد كه بهتر است در جریان بازی و در بازه های زمانی مختلف، جای تیموریان و نكونام با هم عوض شود تا تیم از توانایی های هر دوی آنها، بالاترین و بهترین ثمره را نصیب خود كند. در تمام این حالات نیز باید نقش هافبك آزاد، بازیساز و مردهمه كاره میانه میدان را به علی كریمی محول كرد و از او خواست تا بدون هیچ محدودیتی به كارهای هجومی فكر كند.
این مورد نه تنها باتوجه به ۲ مورد ذكر شده به نفع قلعه نویی، كریمی و كل تیم و فوتبال ایران است، بلكه از جهتی ضروری نیز به نظر می رسد چرا كه بعد از تماشای بازی ایران و ازبكستان، تمام حریفان به نقطه قوت تیم ملی یعنی كناره های زمین به ویژه در سمت راست، اذعان داشته و مطمئناً در دیدارهای آینده بیشترین توجه را به این منطقه خواهند داشت.
درچنین شرایطی لازم است كه مربیان تیم به نفوذ از عمق دفاع حریف، آن هم به رهبری مرد هنرمندش یعنی كریمی، توجهی از نوع دیگر نشان دهند و تیم ملی را از اسیرشدن در دام تاكتیكی حریف بازدارند.
مطمئناً از همین بازی با چین، نفراتی چون كاظمیان،مهدوی كیا و… توسط چند بازیكن تیم مقابل، تحت كنترل قرار خواهند گرفت تا قدرت ایران در كناره ها تحلیل رود و در چنین وضعیتی، چاره كار نه روی آوردن به بازی مستقیم، بلكه حركت از عمق دفاع حریف با ابزار مناسبی كه در اختیار است، می باشدقلعه نویی بهتر است تركیب نیمه اول دیدار با ازبكستان را به فراموشی سپرده و تنها به آن دو نشان و یك تیری كه در اختیار دارد، فكر كند.
امیدواریم تمام اتفاقاتی كه در این مطلب به آنها اشاره كردیم، در بازی مقابل چین به حقیقت بدل گردد تا چهره تیم ملی كشورمان، مقبول تر و دوست داشتنی تر از قبل شود. ایران در این روزها، سخت نیازمند بازگشت علی كریمی به جایگاهی است كه همه انتظارش را می كشند…

حامد فرضعلی‌بیک

منبع : روزنامه ابرار ورزشی