فعلا حرفی نیست

۱) رحمان نگاهی کرد و با دو چشمش دید که رودباریان آشفته و سراسیمه بیرون آمده اما پرواز کرد و آن بالا معلوم نشد که چه احساسی به سراغش آمد. مهم این بود که آن پایین توپی به تور دروازه ما چسبید و کوله باری از خاطرات تلخ قدیمی به ما حمله ور شد. یاد زوج هایی (مدافع و گلر) افتادیم که در چند سال گذشته هرچند وقت یک بار دروازه «ایران» را گشودند.
زوج نادر محمد خانی- نکیسا (مقابل عمان در بانکوک ۹۸)، یحیی- رحمتی (مقابل قطر در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲) و اینک رحمان عزیز، با سابقه بیش از ۱۰۰ بازی در سری A که البته این گل مقابل آن گاف های نبرد نورنبرگ و دوبلین ارزش کمتری دارد، می توان یادآور شد که رحمان بهترین مدافع حال حاضر فوتبال ماست و از سوی دیگر تاکید کرد که او در چند سال گذشته اولین کسی بوده و هست که زنگ خطر نابسامانی دفاع تیم ملی را به صدا درآورده است.
از همان خطای کودکانه در برابر ایرلند در دوبلین، پاس گل مقابل مکزیک و آن سیلی فراموش شده به صورت هم تیمی خود، به هر حال خدا نکند که جمله ای تکه زبان ما ایرانیان شود. مانند؛ «رحمان بهترین مدافع فوتبال ایران است،» شکی نیست اما دستاوردهای این بهترین بودن را هم باید مطرح کرد.
۲) سناریوی تکراری فوتبال ملی ما باز هم تکرار شد. ما با یک خاطره تلخ جام ملت ها را آغاز کردیم اما این بار خیلی زودتر از آنکه «ستاد بحران» تشکیل بدهیم به طور موقت همه چیز به خیر گذشت. از سال ۱۹۹۶ این اولین بار بود که ما در جام ملت های آسیا توانستیم اول گل بخوریم و سپس پیروز شویم. ما تا پیش از بازی دیروز کره جنوبی با عربستان اولین تیم غرب آسیا بودیم که پیروز می شویم و این آمارها برای دلخوشی فردای اولین پیروزی در جام چهاردهم زیاد هم فریبنده نیست.
۳) شاید بزرگترین بدشانسی فیروز کریمی این است که ایرانیان شنونده های خوبی نیستند. دیروز در لحظاتی که عامه مردم منتظر شیرین کاری های همیشگی فیروز بودند، چقدر این فیروزخان کریمی فنی، واقعی و باحوصله درباره بازی تیم ملی صحبت کرد. تفاوت او با دیگر مربیان ایرانی در همین لحظات مشخص می شود.
دیروز کریمی هرگز در یک برنامه زنده تلویزیونی از جملات کلیشه ای استفاده نکرد و البته به جای تکرار اصول اولیه فوتبال از سینما، فلسفه یا عرفان هم سخن نگفت. کاش عادل و همکارانش این تفاوت ها را احساس کرده باشند.
۴) تب جام ملت ها هنوز در خیابان های ایران نمایان نیست. شاید هم برای فوتبال دوستانی که اعتراض کردن را به مراتب از تعریف و تمجید بهتر می دانند با پیروزی دیروز فعلاً انگیزه زیادی وجود ندارد.
۵) نوشتن و یادآوری چند خط آرزو پس از یک پیروزی شیرین کار خطایی نیست. واقعاً چه اتفاقی رخ می دهد اگر همین طور پشت سر هم پیروز شویم و جام را در مهر آباد ببینیم؟، باور کنید آرزوی بزرگی نیست. باور کنید.
در پایان وقتی چند خط بالا را دوباره خواندیم، تصمیم گرفتیم کمی منصف باشیم. رحمان مدافع خوبی است. این را هم باور می کنیم.

محمد نوری فر

منبع : روزنامه شرق