وقتی نسل طلایی کفش‌های خود را آویزان می‌کند‌...

جام ملت‌های آسیا با تمام فراز و فرود دیدنی خود رفته رفته به روزهای حساسش نزدیك می‌شود‌. بازی‌های مهمی همچون ایران و ازبكستان و كره جنوبی و عربستان انجام شده و از امروز تیم‌ها برای كسب مجوز صعود با یكدیگر می‌جنگند‌. قطعاً از امروز بازی‌ها متفاوتی را شاهد خواهیم بود‌. تیم‌ها هم از شرایط مسابقات آگاهی پیدا كرده‌اند و هم چهره واقعی حریفان خود را شناخته اند‌.
در این میان آن چیزی كه بیش از پیش به چشم می‌آید حضور چهره‌هایی جوان در تیم‌های مختلف است كه با حضور مؤثرشان در تیم‌ها تحول ایجاد كرده و موفقیت تیمشان را منجر می‌شوند‌. این امر در تیم‌های شگفتی ساز این جام بیش از پیش نمود داشته است‌. برای مثال می‌توانیم به ۱۲ بازیكن زیر ۲۳ سال ویتنام كه موجبات پیروزی حیرت انگیز آنان مقابل امارات را فراهم كردند و یا جوانانی كه در تیم‌های فوتبال اندونزی و یا عمان منجر به موفقیت تیم‌هایشان شدند‌؛ همه و همه از آینده متفاوت فوتبال آسیا سخن می‌گویند‌.
تا كنون بار‌ها و بار‌ها این قصد تكراری را شنیده‌ایم كه تیم‌هایی همچون كره جنوبی و ژاپن با بازیكنان جوان خود به بازی‌های آسیایی پای می‌گذارند‌. اگر چه این ماجرا با بالارفتن سطح فوتبال آسیا از جامعیت افتاد ولی نكته‌ای كه در این ماجرا نهان مانده خود مؤید آینده نگری در فوتبال این كشورهاست‌.
اكنون آینده نگری در فوتبال بسیاری از كشورهای آسیایی آغاز شده، كشورهایی كه تا كنون هیچ نام ونشانی در فوتبال نداشتند با سرمایه گذاری و تمركز روی تیم‌های پایه‌ای خود در حقیقت آینده فوتبال خود را می‌سازند‌. اگر تیمی مانند ویتنام نتواند در جام ملت‌های آسیا و در رده سنی بزرگسالان در زمان كنونی نتیجه نگیرد كسی به آنها خورده نمی‌گیرد ولی وقتی تیم‌های پایه‌ای آنها گام به گام مراحل‌ترقی را طی كنند در سال‌های آینده به یكی از قدرت‌های آسیا تبدیل خواهند شد‌.
در تمام جهان نیز شاهد نتیجه گیری از سرمایه گذاری بلند مدت روی تیم‌های پایه‌ای بوده ایم‌. شاید نمونه بارز این نتیجه گیری به تیم‌ملی فوتبال پرتغال باز گردد‌. نسلی كه اكنون به عنوان طلایی‌های فوتبال پرتغال شناخته می‌شوند، در اوایل دهه ۹۰ در تیم‌ملی جوانان این كشور درخششی مثالزدنی داشتند این نسل همگام با هم پیشرفت كردند تا به جمع تیم‌های برتر اروپا و جهان رسیدند‌.
این یك واقعیت است كه فوتبال آسیا زودتر از آن چیزی كه فكرش را بكنیم پیشرفت خواهد كرد‌. سرعت پیشرفت فوتبال در آسیا غیرقابل تصور است و زمانی كه نتایج كلان آن عیان شود آن وقت متوجه خواهیم شد كه چه اتفاقات مهمی در عرصه فوتبال آسیا رخ داده است‌. تصمیم اهالی فوتبال آسیا بر این است كه در مقطعی كوتاه انقلابی در فوتبال آسیا به پا شود تا فوتبال آسیا به سطح حرفه‌ای واقعی برسد‌.
فوتبال ایران كه نزدیك به ۵۰ سال است در سطح اول رقابت‌های این قاره حضوری پررنگ دارد، در آینده متحول شده آن چه نقشی خواهد داشت؟ اكنون تیم‌ملی ایران و ستاره‌های نامدارش بر تارك رقابت‌های جام ملت‌های آسیا می‌درخشند‌. نام بازیكنان مشهور ایران برتن هر تیم لرزه می‌افكند اما آیا این صلابت در نام ایران باقی خواهد ماند؟ ما در رقابت كنونی طلایه داریم ولی آیا به رقابت آینده سازی فكر كرده ایم؟ در این مارتن كه نتیجه‌اش ۴ یا ۸ سال آینده مشخص می‌شود چه جایگاهی داریم؟
این حقیقت تلخ را باید پذیرفت كه اگر فوتبال امروز بر قله آسیا ایستاده با وضعیت كنونی نمی‌توان آینده روشنی برایش‌ترسیم كرد‌. اگر می‌خواهیم در سال‌های آینده نیز همچنان در رأس فوتبال آسیا جای داشته باشیم باید از هم اكنون به فكر آینده نگری باشیم‌.
ناكامی تیم‌ملی امید كشورمان در رقابت‌های انتخابی المپیك و حتی پیش از آن حضور انتقادآمیز آنان در رقابت‌های بازی‌های آسیایی زنگ خطر را بار‌ها به صدا درآورد اما اكنون كه می‌بینیم كشورهایی كه تا كنون حتی آنها را در بین تیم‌های آسیایی هم حساب نمی‌كردیم با جمعی جوان نامداران آسیا را به زانو در می‌آورند، در می‌یابیم كه هر لحظه به آینده‌ای مبهم‌تر نزدیك می‌شویم‌.
شاید خیلی تلخ باشد اگر موفقیت‌های تیم‌ملی كشورمان را در مقطع كنونی به عنوان آخرین خاطرات خوب فوتبال یاد كنیم اما باید بپذیریم نسل طلایی فوتبال ما روزی نه چندان دور كفش‌هایشان را آویزان خواهد كرد‌.

منبع : روزنامه پاس جوان