WiMax در رقابت با WLAN

WiMax بابردی برابر ۵۰ كیلومتر و سرعت دسترسی معادل ۷۰ مگا بیت بر ثانیه،‌در حال تكامل بخشیدن به فناوری ASL است . نقطه ضعف بزرگ فناوری های باند پهن فعلی آن است كه به دلیل نیاز به سیم كشی، نمی توانند همه مناطق را پوشش دهند. زیرا امكان سیم كشی در همه جا وجود ندارد.
فناوری WiMax آمده تا این مشكل را مرتفع كند WiMax می تواند امكان دسترسی به باند پهن را برای مشتركان معمولی و تجاری به صورت بی سیم فراهم كند. البته WiMax رقیب LAN بی سیم نیست. اما انحصار آن را به چالش می كشد. WiMax اینترنت را با سرعت ۷۰ مگا بیت بر ثانیه و در محدوده ای ۵۰ كیلومتری به مجتمع ها و ساختمان ها می رساند و از آن جا به بعد، ایستگاه های كاری از طریق Wlan یا شبكه سیمی به اینترنت متصل می شوند.
● بالاتر، سریعتر،‌بیشتر
نباید سریعا تحت تاثیر اعداد و ارقامی كه نشان دهنده سرعت بالای دسترسی و مسائلی از این قبیل است، قرار گرفت . این پارامترها تنها در شرایط آزمایشگاهی حاصل می شوند و در شرایط واقعی، این ظرفیت بین مشتركان به اشتراك گذاشته می شنود. به عنوان مثال،‌اگر ۵۰ مشترك وجود می شوند.
به عنوان مثال، اگر۵۰ مشترك وجود داشته باشند، به هر كدام از آن ها تنها ۱.۴۴ مگا بیت بر ثانیه می رسد و در محدوده ۵۰ كیلومتری حتما این تعداد مشترك وجود دارد. طبق گفته سازندگان ،‌ WiMax هزینه نصب كمی دارد. البته گران تر از Wlan است ، اما ارزان تر از ایستگاه های سلولی GSM تما می شود. این بدان معناست كه اپراتورهای WiMax می توانند با هزینه كمتر، سطح بیشتری از شهر را پوشش دهند. در آینده باید بتوان به جای نصب پردردسر دكل ها در مناطق مرتفع ، به راحتی آنتن ها را در سقف خانه ها و ساختمان نصب كرد.
● شبكه های بی سیم در سطح شهر
اولین نسخه استاندارد WiMax كه در آوریل ۲۰۰۲ روانه بازار شد، یك سیستم یك نقطه به چند نقطه بود كه در بازه فركانسی ۱۰ تا ۶۶ گیگا هرتز كار می كرد. انتقال داده در این فركانس، نیازمند دید مستقیم بود و این كه امكان آن در بسیاری از شهرها و مناطق وجود نداشت،نقطه ضعفی برای آن به شمار می آمد.
به هیمن جهت، در نسخه اصلاح شده این استاندارد، IEEE۸۰۲.۱۶a كه در ژانویه ۲۰۰۳ منتشر شد، مشخصه فركانسی به محدوده ۲ تا ۱۱گیگا هرتز انتقال داده شده تا نیاز به داشتن دید مستقیم در ارتباطات رفع شود.
مشتركان و نقاط دسترسی WiMax در دو باند فركانسی كار می كنند: ۵ گیگا هرتز و ۳.۵ گیگا هرتز باند ۵ گیگا هرتز نیاز به مجوز ندارد و می توان تا توان ۱۰۰ میلی وات سیگنال ارسال كرد. با این توان امكان پوشش دادن محدوده ۳۰ متری درون محل های بسته و محدود وسیع تری در خارج آن وجود دارد .
اما كار در باند ۳.۵ گیگا هرتز نیاز به مجوز دارد و با توانی در حدود یك وات، می توان به برد ۵۰ كیلومتر، كه در ابتدا بدان اشاره شد، رسید. میزان توان مورد استفاده در این سیستم، به نوع مجوز استاندارد سیستمی كه در محل به كار گرفته شده است، بستگی دارد.
پركاربردترین پیكربندی ۸۰۲.۱۶a، شامل یك ایستگاه پایه است كه از طریق یك PMP، به نقاط دسترسی داخل ساختمان متصل می شود.
شعاع سلول ها ، عموما بین شش تا ده كیلومتر است كه در این محدوده، كاربردهای دید مستقیم به صورت بهینه كار نمی كنند. همچنین حداكثر شعاعی كه از نظر تئوری قابل دسترسی است ، به كار گرفته نشده است. از دیگر كاربردهای ۸۰۲.۱۶، برقراری ارتباط بین Wlanها و نقاط تجاری، و اتصال آنها به اینترنت است. در این كاربرد، محل های تجاری می توانند WiMax را در جایی نصب كنند كه امككان سیم كشی وجود ندارد.
● امنیت بالا
WiMax تاكنون شامل DES یا Triple DES به همراه یك كلید ۱۶ بیتی بوده است. در زمانی كه WiMax بخواهد به صورت رسمی به بازار عرضه شود، از AES یا استاندارد پیشرفته امنیتی استفاده نمی كند كه دارای بالاترین ضریب امنیتی در بین الگوریتم های موجود است . این استاندارد ، پایه ای برای روش های امنیتی بعدی سیستم نیز خواهد بود.
● این فناوری كجا از WLAN جدا می شود؟
از نظر تئوری، WiMax و WLAN می توانند با هم تداخل كاری داشته باشند. زیرا در برخی كشورها شبكه های WLAN از هیمن محدوده فركانسی استفاده می كنند. اما زیمنس اطمینان داده است كه WiMax از محدود فركانسی ۲.۴ تا ۲.۸۳۴ گیگا هرتز به منظرو استفاده در WLAN استفاده نكند.
● آنتن های هوشمند
در ۸۰۲.۱۶ به منظور افزایش محدوده تحت پوشش و بالا بردن بازدهی، امكان استفاده از آنتن های هوشمند نیز فراهم شده است . یعنی به جای یك آنتن از چهار آنتن استفاده می شود. هر یك از این چهار آنتن، در بازه های زمانی معینی، عملیات ارسال و دریافت داده را انجام می دهند. این آنتن ها یا سیگنال های مختلفی را ارسال می كنند یا جریان داده اضافی می فرستند. این تكنیك آخر، برای استفاده در WiMax یك روش ایده آل است. زیرا باعث می شود علی رغم موانع مختلفی كه در مسیر ارتباطی وجود دارد، مانند ساختمان ها و درختان ، حداقل یك سیگنال ، شانس رسیدن را بیاید و دیگر نیازی به ارسال مجدد نباشد.
طبق بررسی اینتل، بازدهی این آنتن های چهارگانه كه به MI-MO یا چند ورودی- چند خروجی معروفند، چهار برابر آنتن های تكی است . برای رسیده به توان مشابه در آنتن های معمولی، باید میلیون ها بار توان بیشتری مصرف كرد.
البته، سیستم هایی كه از آنتن های MI-MO استفاده می كنند، برای مدیریت صحیح سیگنال ها نیاز به پردازش بیشتری دارند. اینتل بر این باور است كه این آنتن ها در سیستم های انتقال داده آینده، حتما مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین می توان بدون پرداخت هزینه بالا، از این آنتن ها در pcها و نوت بوك ها استفاده كرد، زیرا هزینه تمام شده هر آنتن ، كمتر از یك دلار خواهد بود.
IEEE۸۰۲.۱۶ علاوه بر استفاده از آنتن های هوشمند ، از شبكه های Mesh نیز، كه برای تحت پوشش قراردادن مناطق گسترده تر كاربرد دارند، پشتیبانی می كند. در شبكه های Mesh تلفن های همراه ،‌PDAها، نوت بوك ها ، بازی های الكترونیكی، و pcها به عنوان نقاط تقویت سیگنال شبكه مورد استفاده قرار می گیرند تا به این ترتیب، دامنه تحت پوشش شبكه به میزان زیادی گسترش‌ یابد.
ویژگی این شبكه ها در این است كه ادوات به كار رفته، ارسال را با توان پایین انجام می دهند تا نیاز به مصرف انرژی زیادی وجود نداشته باشد. این ویژگی در شبكه هایی كه ادوات به كاررفته در آن ، مانند تلفن های همراه یا PDAها، از باتری استفاده می كنند،‌بسیار مهم است .
● گام بعدی
شبكه های تلفنی یا سیمی، شبكه هایی گران قیمت هستند. به همین دلیل تاكنون شبكه های باند پهن كابلی یا DSL چنان انتظار می رفت، گسترده نشده اند. اگر WiMax طوری كار كند كه طراحانش پیش بینی كرده اند ، این كاستی به زودی برطرف می شود و اینترنت باند پهن در اختیار همه قرار می گیرد.
اینتل كه خود از پشتیبانان این نوع شبكه بی سیم است، محصولات نیمه هادی مربوط به آن را در سال ۲۰۰۴ به بازار عرضه كرد. این قطعات مناسب ادوات سمت مشترك است كه نقاط دسترسی WiMax می باشند. زیمنس تمایل دارد ایستگاه های پایه را در نیمه سال ۲۰۰۵ ارائه كند.
محصولات كاربر نهایی سازگار با ۸۰۲.۱۶ در سال ۲۰۰۶ و تلفن های همراه و PDAها با قابلیت كار با WiMax در سال بعد از آن آماده عرضه می شوند. اگر این محصول در حوزه MAN یا شبكه های شهری چنان موفق باشد كه WLAN در صنعت بوده است، آینده خوبی در انتظارش خواهد بود. WLAN به خاطر تبعیت از یك استاندارد جهانی، گسترش خوبی پیدا كرده است و می توان هرجا از آن استفاده كرد.
Paul Otellini، قائم مقام اینتل، پیش بینی می كند كه طی دو تا چهارسال ، WiMax به همان جایگاهی برسد كه WLAN در حال حاضر قرار دارد. اولین نوت بوك با قابلیت كاربا WiMax در ۲۰۰۶ در بازار خواهد بود و بنا به گفته Otellini، می توان در سال بعد منتظر تلفن همراه و PDA آن بود.
● WiMax، مكمل و رقیب
WiMax نیز مانند DSL، درست به خانه ها می رسد. این موضوع به سرویس دهندگان امكان می دهد ارتباط با مشتركان را مدیریت كنند. WiMax به زودی انحصار شبكه های محلی را به چالش می كشد. سرویس دهندگان رقیب كه تاكنون ظرفیت مورد نیاز خود را از شركت های مخابرات اجاره می كردند، می توانند خود فرستنده های WiMax را نصب كرده و یك رقابت جهانی را در سراسر دنیا با آنها آغاز كنند. این رقابت جان تازه ای به دنیای تجارت می دهد و مشتركان می توانند شاهد كاهش قیمت ها، در اثر این رقابت باشند.

منبع : سایت آمل تک