لطفاً کمی تأمل کنید!

● نیم نگاهی به فیلم «نقاب»
▪ نویسنده: پیمان قاسم خانی
▪ كارگردان: كاظم راست گفتار
▪ بازیگران: پارسا پیروزفر، امین حیایی، سارا خوئینی ها، محمدرضا شریفی نیا
۱) مدت ها بود بعد از فیلمنامه «شهر زیبا» فیلمنامه قابل توجهی كه گره های به جایی داشته باشد، به موقع مطرح شود و به درستی هم گره گشایی شود، ندیده بودم. آنهایی هم كه موجه بودند، ایرادهایی داشتند یا در نهایت به نوعی عامل تصادف باعث گره گشایی فیلمنامه می شد. اما «نقاب» با ساختار منحصر به فرد فیلمنامه، جزو فیلمنامه های قابل توجه سالهای اخیر سینمای ماست.
نقاب به شیوه فاصله گیری تدریجی از شخصیتهای داستان و چند فلاش بك به موقع، داستانش را روایت و به مخاطبانش اطلاعات می دهد.داستان از ابتدا با نحوه آشنایی یك زوج و سپس رابطه و زندگی آنها شروع می شود و شخصیتهای قصه اش را معرفی می كند. در این میان، دوست صمیمی شوهر نیز معرفی می شود و رفته رفته پس از آنكه آدمهای قصه معرفی شدند، رابطه جدیدی میان زن و دوست شوهر شكل می گیرد.
تمام این اتفاقها به صورت طبیعی و بی هیچ اصرار بی موردی در بیان قصه شكل می گیرد تا اینكه در یك سكانس نفسگیر، با فاصله گیری دوربین از یك شخصیت، شخص دیگری وارد كادر می شود و بدین شكل گره داستان مطرح می شود. این سكانس همان تمهیدی است كه نویسنده كل فیلمنامه و شخصیت پردازی آدمهایش را برای رسیدن به آن لحظه انجام داده است. در ادامه، با یك فلاش بك، نحوه آشنایی دو دوست صمیمی مطرح می شود و آن قدر ادامه پیدا می كند تا در امتداد همان فلاش بك به نوعی «زن» ابتدای فیلم نیز وارد داستان می شود. نقاب برخلاف اكثر فیلمنامه های این روزها، نه سؤالی را بی جواب می گذارد و نه بر اساس تصادف قصه اش را روایت می كند. بی انصافی است اگر قدر «نقاب» و فیلمنامه اش را ندانیم.
۲) تا قبل از تماشای فیلم، تمام عوامل دست به دست هم می دهند تا تصور كنید باز هم یكی دیگر از فیلمهای مسخره تین اجری روی پرده رفته است. از طراحی بسیار سطح پایین و تین اجری پسند پرده سینمایی و پوستر فیلم بگیرید تا نام فیلم. حتی بازیگران فیلم نیز با آن طراحی پوستر آبكی به شما كمك می كنند كه مطمئن باشید فیلم بسیار ضعیفی را مشاهده خواهید كرد. تصویری از چشمهای سارا خوئینی ها، در كنار پارسا پیروزفر و امین حیایی در كنار دست تاتو شده ای كه وجودش در پرده سینمایی تنها تقویت كننده این گمان است كه «نقاب»، فیلمی بسیار بسیار سطحی با همان كلیشه های رایج است.
عینك آفتابی محمدرضا شریفی نیا نیز به این سلسله تصورات كمك شایانی می كند. اما نكته انتهایی این تصورات نام كارگردان فیلم است.
«كاظم راست گفتار» كارگردان «عروس خوش قدم»، فیلمی با حضور امین حیایی و پارسا پیروزفر ساخته است. شما پیش از تماشای فیلم چه تصوری از فیلم خواهید داشت؟ بیشتر دقت كنید. در گوشه ای از پرده نوشته شده: فیلمنامه نویس: پیمان قاسم خانی! به نظر می رسد حالا دیگر این اسم می تواند برای كلیه عوامل منحرف كننده ذهن، نقطه قابل تأملی باشد!
۳) اگر از فیلمنامه و كارگردانی كه حسابی وابسته به فیلمنامه است بگذریم، می ماند بازیهای فیلم كه بیشتر از هر چیز دیگری به چشم می آید. سارا خوئینی ها، وصله ناجور فیلم است كه چندان بازی اش در سطح دیگر هنرپیشگان فیلم نیست و اگر فیلم را بیش از یكبار ببینید، متوجه می شوید برخلاف امین حیایی و پارسا پیروزفر، برخی مواقع نگاههای غلطی می كند. اما پارسا پیروزفر و امین حیایی روند بسیار حساب شده ای را در بازی خود پیش می گیرند و منطبق بر توالی زمانی نقش خود را ایفا می كنند، بخصوص امین حیایی كه نقش پیچیده تر و سخت تری دارد. شریفی نیا هم كه اصولاً شخصیتهای داستان پیش از نگارش بر اساس قابلیتهای بازیگری خود او نوشته می شوند و از این حیث كار زیاد سختی پیش رو ندارد. اما در مجموع، بازیها در راستای فیلمنامه اند و از نقاط قوت فیلم به شمار می روند.
۴) «نقاب» جزو بهترین فیلمهای این سالهای سینمای ایران است.فیلمنامه قابل توجه و سوژه جذابش را مقایسه كنید با فیلمهای پرفروش این سالها. می بینید سینمای ما چقدر بیمار است!
۵) برای این سینما دعا كنید!

ساخته كاظم راست گفتار
امیرحسین نوریان

منبع : روزنامه قدس