موفقیت صلح بانو‌های سازمان ملل

نخستین واحد كاملا زنانه صلحبانان سازمان ملل متحد آن‌چنان موفق عمل كرده است كه ماموریت آن برای ۶ ماه دیگر تمدید شده است.این گروهان متشكل از ۱۰۵ زن هندی است كه از ماه ژانویه سال جاری برای كمك به حفظ صلح در لیبریا مستقر هستند.
كشوری كه تلاش می‌كند به تدریج از آسیب‌های ۱۴ سال جنگ داخلی بهبود یابد.
ابتدا زمانی كه نخستین گروهان كاملا زنانه سازمان نیروهای حافظ صلح سازمان ملل برای ماموریتی ۶ ماهه و به طور آزمایشی به لیبریا اعزام شدند، هیچ‌كس مطمئن نبود كه آنها بتوانند در این ماموریت موفق باشند اما آنها به‌زودی تمام تردیدها را برطرف كردند.
یكی از سخنگویان سازمان ملل می‌گوید: این واحد وظیفه خود را بسیار خوب انجام داده و فعالیت آنها بسیار رضایتبخش و موفقیت‌آمیز ارزیابی شده است. او می‌افزاید: آنها بسیار متعهد، منظم و به‌خوبی آموزش دیده هستند. به این ترتیب ماموریت این گروهان كه قرار بود در ماه ژوئن به پایان برسد تا پایان سال تمدید شده است.
● دلتنگی برای خانه
فرمانده سیما داندیا، رئیس این گروهان می‌گوید: «اعضای تیم می‌دانند كه كارشان را به خوبی انجام داده‌اند و همه از این موضوع خوشحالیم اما خبر تمدید ماموریت تا حدی غافلگیركننده بود و در ابتدا آمادگی روحی برای پذیرش افزایش مدت ماموریت‌مان كمی دشوار بود ولی به تدریج این مساله حل شد و اكنون با كمال میل هر آنچه را كه در توان داریم برای انجام وظایف‌مان صرف خواهیم كرد.»
بسیاری از این زنان، كودكان خردسال‌شان را پشت سرگذاشته و برای این ماموریت هزاران كیلومتر از خانه و خانواده‌شان دور شده‌اند.
سیما كه یك دختر ۱۰ ساله و یك پسر ۱۵ ساله دارد، به وسیله كامپیوتر با فرزندانشان در تماس است. او می‌گوید: «دلم برای بچه‌هایم تنگ شده است. دخترم خیلی احساساتی است و هرچه را كه حس می‌كند به من می‌گوید. اما پسرم كمی خجالتی‌تر است. من واقعا دلم برایشان تنگ شده است. البته برای یك پلیس خوب نیست كه احساساتی شود، اینطور نیست؟»
آنها انتظار داشتند كه این ماه به خانه‌هایشان باز گردند اما به جای آن به آنها ۲۱ روز مرخصی داده‌ شد تا با خانواده‌شان دیدار كنند و سپس برای ۶ ماه دیگر به لیبریا بازگردند. به گفته سیما، ابتدا واكنش خانواده‌اش به این خبر چندان خوب نبود.
همسر او هم سرباز است و فعلا او از بچه‌ها مراقبت می‌كند. او می‌گوید: «آنها ابتدا احساس خوبی نداشتند اما حالا دارند به این مساله عادت می‌كنند.»
● صلح شكننده
این زنان بخشی از «نیروهای ذخیره پلیس مركزی» هند هستند كه از سراسر كشور برای این ماموریت انتخاب شده‌اند. آنها متخصص كنترل آشوب‌ها هستند و در منازعات فراوان هند از جمله در منطقه كشمیر و كشمكش‌های شمال شرقی هند، كارآزموده شده‌اند.
در شش ماه گذشته این واحد مسوول گشت‌زنی ۲۴ ساعته در مونرویا پایتخت لیبریا بودند. آنها از ساختمان‌های عمومی مانند وزارت خارجه مراقبت‌كرده و از افسران پلیس ملی لیبریا كه به‌تازگی آموزش دیده و در حال كسب تجربه‌های كاری هستند، حمایت می‌كردند.
آنها به جز زمانی كه به كلیسا یا معبد می‌روند یونیفرم‌هایشان را به تن دارند و اجازه ندارند پایگاه خود را ترك كنند.
«تانوشری» یكی از زنان صلحبان می‌گوید: «این مساله چندان باعث ناراحتی ما نمی‌شود. ما در كنار هم مانند یك خانواده زندگی می‌كنیم و روابط بسیار خوبی با هم داریم.» اما او بیشتر ترجیح می‌دهد برای نگهبانی به بیرون از پایگاه برود.
او می‌گوید: «ما اینجا را واقعا دوست داریم زیرا همه چیز خیلی شبیه هند است. درختان، گیاهان و حتی غذاها و ما میوه‌های هندی هم داریم.»
● مبارزه با خشونت جنسی
یكی از دلایلی كه سازمان ملل به فكر ایجاد گروهان زنانه افتاد، این بود كه سربازان زن كمتر تهدیدكننده‌اند و برای موقعیت‌های پس از جنگ و درگیری كه مردم در حال التیام خود پس از سال‌های خشونت و ترس هستند، مناسب‌ترند.
این مساله به‌ویژه در لیبریا بسیار مهم است زیرا طی سال‌ها مساله خشونت جنسی علیه زنان به یك امر بسیار رایج و همه‌گیر در این كشور تبدیل شده است.
به همین دلیل به عنوان گامی در جهت مبارزه با خشونت جنسی، این امید وجود دارد كه حضور سربازان زن به توانمند‌سازی زنان محلی لیبریا كمك و آنها را تشویق كند كه به نیروهای پلیس بپیوندند. این زنان هندی همچنین با دانشجویان دانشگاه زنان پلیس لیبریا نیز در ارتباطند و تجربیات خود را به آنها منتقل می‌كنند.
پونام گوپتا، معاون فرمانده این گروهان می‌گوید: «این اقدامات بسیار تاثیرگذار است و موفقیت سربازان زن سازمان ملل الگویی است كه زنان لیبریا هم جرات می‌یابند وارد چنین حوزه‌هایی شوند و توانایی‌هایشان را افزایش دهند.»
● سیمای شجاعان
البته این صلحبانان زن سازمان ملل فقط در ماموریت‌های ملایم‌تر و بیشتر معطوف به مردم موفق نیستند. آنها در یورش‌هایی برای مبارزه با مواد مخدر و عملیات مقابله با جرائم و حفظ نظم عموم نیز موفق عمل كرده‌اند.
پونام كه هم تجربه فرماندهی بر مردان و هم زنان را دارد، می‌گوید: «در مورد مردان احتمال معطوف شدن توجه آنها به مسائلی مانند مشروبات الكلی، روابط شخصی و مواردی از این دست بیشتر است، اما تجربه من نشان داده است كه زنان منظم‌تر، وظیفه شناس‌تر و فداكارترند.»
تاكنون این گروهان فقط در مونرویا خدمت كرده است اما احتمال دارد كه سازمان ملل آنها را به مناطق دیگر كشور از جمله مرزهای شرقی با گینه و كوت‌داوآر نیز اعزام كند. در آنجا موقعیت نسبت به مونرویا بی‌ثبات‌تر است اما این گروهان آموزش دیده و كاملا مسلح نگرانی از این موضوع ندارند.
پونام كه یك هندوی معتقد است، می‌گوید: «حادثه همیشه می‌تواند اتفاق بیفتد و اگر قرار باشد چیزی رخ دهد، رخ می‌دهد. من ممكن بود دو سال پیش در حمله‌ای كشته شوم اما خدا خواست كه من زنده بمانم. ما سربازیم و همیشه آماده مواجهه با مرگ هستیم.»

شبنم گروال
ترجمه: سونا انزابی‌نژاد
منبع: بی.بی.سی

منبع : روزنامه هم‌میهن