تونگ بی یعنی قدرت، آرامش، سرعت و دقت

رفتار استاد باعث می‌شود جاخالی و ضدحمله‌اش قابل حدس زدن نباشد. تمام بدن استاد به شکل تیر می‌ماند. خوانگ فی پی یکی از اساتید برجسته هنرهای رزمی چین دانائی و توانائی را توأمان دارد. این استاد دان ۷ که برای معرفی ”تونگ بی“ سبک به ارث رسیده از پدرش اهتمام زیادی به خرج می‌دهد، در گفتگوئی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد تونگ بی که یکی از معروف‌های سبک‌ها شائولین است، صحبت می‌کند:
▪ سن:
۴۲ ساله. خوانگ فی پی در ۱۹۴۶ در شهر ووچان، چین ایالت گنسو به دنیا آمد.
▪ فعالیت:
استاد خوانگ در یک خانواده که همگی در رشته‌های رزمی فعالیت داشتند به دنیا آمد. پدرش مؤسس تونگ بی و یکی از صد پزشک برجسته و یکی از صد استاد برتر هنرهای رزمی است. در سنت خانوادگی استاد خوانگ می‌توانست رشته دیگری را برگزیند اما برای او کاملترین و بهترین سبک همین تونگ بی است.
▪ سبک:
تونگ بی که یکی از برجسته‌ترین سبک‌ها است. همه بدن منعطف مثل یک کمان انعطاف‌پذیر می‌شود. جابجائی‌ها کامل صورت می‌گیرد به‌طوری که هر ضد حمله و جاخالی را طوری ترتیب می‌دهد که به‌طور غیرمنتظره ضربه‌ای را حواله حریف می‌کند که او اصلاً انتظارش را نیز ندارد. این سبک به اسلحه‌های سفید بسیاری هم قابل تمرین کردن است اما امروزه دیگر کمتر کسی با سلاح این رشته را تمرین می‌کند.
▪ اساتید:
اولین استادش، خوانگ هومو، یعنی پدرش و مؤسس اصلی سبک می‌باشد. او همچنین با برادرانش ما (رینگ دا، زبان دا، لینگ دا و مینگ دا) که چهار خالق اصلی تونگ بی هستند تمرین کرده است ما فانگ تو یعنی مایه به معنای پدربزرگ ما.
▪ درجه:
دان ۷، او سبک‌های دیگری را هم مثل تان چوان، بی‌ چوان و تای چی چوان می‌شناسد.
▪ خوانگ فی:
بی فعلاً مربی گروه پلیس و گروه ووشو است. اولاض معاونت انجمن هنرهای رزمی Gensu را بر عهده دارد، داور درجه یک و مربی فدراسیون تونگ بی روسیه نیز هست.
تونگ بی یکی از سبک‌های شمالی است این بوکس آنقدر غنی هست که مؤسس معبد شائولین استاد خوانگ آن را به‌عنوان رشته خود انتخاب کند و معرفی‌اش کند و آن را در معبد نمایش بدهد و بعد به‌عنوان مسیر زندگانی‌اش انتخاب کند.
وقتی حرکت می‌کند، نمی‌توانی حدس بزنی حالا کجا قرار می‌گیرند، ژست دست‌ها و پاها همیشه به کشیدگی و حالت تیر و کمان هستند انعطاف‌پذیری این رشته بی‌نظیر است.
● چه کسی تونگ بی را خلق کرد؟
ما فانگ تو (۱۹۷۳-۱۸۸۸)، با نام مستعار ”مائی“ [پدربزرگ ما]. او در دهکده هی بی که به ”دهکده هنرهای رزمی“ مشهور است به دنیا آمد خیلی زود جذب هنرهای رزمی شد، استاد ما ۱۱ سال شاگرد استاد هوانگ لین بیایو بود.
در سن ۱۹ سالگی در ارتش شمال شرق جنگ درگرفت شرکت کرد و این کار به او اجازه داد تجربیات بسیاری در زمینه فنون از برادران رزمنده‌اش به‌دست آورد. او فانزی، کوجیو و تانک لانگ را نیز فرا گرفت. بعد به چهار گوشه چین سفر کرد تا تجربیاتش را بفزاید. بعد در ایالت گانسو که معروفترین ایالت شناخته شده با نام هنرهای رزمی بود ساکن شد. او کار با باتوم و بقیه فنون سبک گانسو را نیز آموخت.
● تونگ بی چطور شکل می‌گیرد؟
تونگ بی براساس سبک‌های پایه‌ای تانگ لانگ، کوجیو، فانری، باجی و بی‌گوا شکل می‌گیرد. فانری ”بوکس چرخشی“ برای مبارزات کوتاه است. برحسب سرعت، شکست و خرد کردن مثل صاعقه قبل از باران و بعد باران تند می‌ماند. پی گوا مثل راه رفتن روی دایره است. بدن منبسط و منقبض می‌شود. مثل یک پلنگ که یک دفعه پنجه می‌کشد بدون آنکه صدائی از او بشنوی یا مثل عقابی که یکهو پرواز کند نرم ثمل یک ”رودخانه روان“، باجی فنون با دست است که بسیار اصیل و ریشه‌ای است.
● پس تونگ بی ترکیبی از ۵ سبک است؟
نه چکیده‌ای از آنها ست.
● شما سبک ”تائتوی ”هم کار می‌کنید، دسته به‌عنوان یکی از پایه‌های سبک‌های شمال؟
بله، گاهی و در کنار رشته‌ام. این رشته را یک مسلمان خلق کرده است به نام ”پاهای منعطف یا تائتوئی“ استاد بزرگ مافانگ تو هم مسلمان بود.
● ”تونگ بی“ به چه معنا است؟
نام یکی از اصول است یعنی تا وقتی به هدف دست پیدا نکرده‌ای فکرت را رها نکن تا زمانی که به هدف برسی
● اصول فنی سبک کدام‌ها هستند؟
قدرت، آرامش، بلندی و کوتاهی، سرعت سنگینی و سبکی حرکت دقیق، آماده کردن آرام و ضربه سریع
● روش نفس کشیدنتان را برای ما توضیح دهید
- ما به نسبت ”سه هارمونی“ یا شش یک نفس می‌کشیم: بخش درون: قلب / تفکر، تفکر / تنفس، تنفس / قدرت بخش بیرون: دست / پا، آرنج / زانو، شانه/ بازو به علاوه، یک روش دیگر داریم مثل ”دم“ و ”بازدم“ وقت بازدم بدن کشیده و باز می‌شود و هنگام دم بدن جمع می‌شود در مجموع، ما حرکت می‌کنیم در حال تکنیک زدن و می‌چرخیم و فضا را می‌شکافیم.
● کمی برای ما از نوع حرکاتتان بگوئید...
در هر ژست همه اندام‌های بدن به فرم کمان درمی‌آیند. فرم بدن مثل یک کمان کشیده است. شانه‌ها و ساعدها آزاد هستند، چه بالا و چه وسط و چه پائین هماهنگ حرکت می‌کنند. حول خط عمودی بدن چرخش ایجاد می‌شود ستون فقرات از ناحیه کمر می‌چرخانیم. روی باسن پائین می‌آئیم و آماده برای ”ضربه مارپیچ“.
● و اسلحه‌های سفید؟
با آنها خیلی کار نداریم. بیشتر با باتوم، شمشیر، پاتوم کوتاه و سر ”ببر“ کار می‌کنیم. سر ببر دو باتوم است که در یک نقطه متصل هستند و حول ساعت دست می‌چرخانیمشان. البته فکر نمی‌کنم این وسیله در چین یا خارج از آن کاربرد داشته باشد.
این تکنیک مهیب است، ضربه محکمی در یک لحظه درگیری دو دست با همدیگر است: دست چپ پشت حریف را نگه می‌دارد و دست راست ضربه محکمی به دست حریف می‌زند. در یک فاصله بسته این ضربه واقعاً شوک‌دهنده است. این یک نمونه از یک فن تن به تن بدون مبارزه.

منبع : مجله‌رزم‌آور