جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا


برنامه‌ریزی برای ۳ ماه تعطیلی


برنامه‌ریزی برای ۳ ماه تعطیلی
اوقات فراغت به عنوان یك پدیده فرهنگی- اجتماعی كه در ابعاد مختلف اقتصادی- سیاسی و غیره نیز مؤثر است موضوع مشترك بین تمام اقشار جامعه است. اوقات فراغت به جهت داشتن ویژگیهای خاص از یك سو مورد توجه و عنایت دست اندركاران تعلیم و تربیت و مسؤولان امور فرهنگی و از طرف دیگر روانشناسان و جامعه شناسان قرار گرفته است.
شركت در اوقات فراغت در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تأثیر به سزایی دارد. پركردن اوقات فراغت دانش آموزان و برنامه ریزی برای هدایت رفتاری و شكوفا كردن استعدادهای خدادادی آنان از اركان فلسفه وجودی معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش است. فضای مدرسه هرچند از امكانات پرورشی و مربیان كارآمد هم برخوردار باشد، به تنهایی نمی تواند پاسخگوی نیازهای روانی و تربیتی كودكان و نوجوانان باشد.
دانش آموز ساعاتی را در مدرسه به آموزش و فراگیری دروس اشتغال دارد و بخش دیگر اوقات خود را در خانه می گذراند. علاوه بر این برهه زمانی دیگری نیز وجود دارد كه در رشد استعدادها یا ایجاد مشكلات رفتاری و روانی آنان تنش چشمگیری دارد.
آن وقتی است كه دانش آموز در مدرسه به مقتضای سن و سال در جمع همسالان و دوستان می بایستی اوقات فراغت خود را در اماكنی تحت نظارت مربیان مجرب در امور كودكان و نوجوانان غنی نماید. بنابراین از این جهت توجه به اوقات فراغت و اثر آن در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و مقایسه این پیشرفت در دانش آموزان دارای اوقات فراغت و فاقد اوقات فراغت حائز اهمیت می باشد و برنامه ریزی لازم و دقیق برای پاسخگویی به نیازها و احتیاجات این دانش آموزان باید صورت بگیرد.
به نظر می رسد كه استفاده از اوقات فراغت در همه جامعه با میزان و درجه توسعه یافتگی آن ارتباط داشته باشد. اصولاً اوقات فراغت و برنامه ریزی آن یكی از معیارهای شناخت توسعه یافتگی است. برنامه ریزی اوقات فراغت بیشتر باید با مسایل توسعه یافتگی جامعه هماهنگی شود و جنبه زیربنایی و اساسی داشته باشد. اوقات فراغت و تأمین امكانات برای گذراندن آن باید در برنامه ریزیهای عمرانی و زیربنایی مطرح و سرمایه گذاری لازم روی آن انجام شود، زیرا درواقع توسعه عبارتست از استفاده بهینه از امكانات و نیروی انسانی و استفاده بالفعل آنان برای زندگی مطلوبتر افراد جامعه.
در برنامه ریزی اوقات فراغت در درجه اول دانش آموزان را باید از لحاظ سن و جنس طبقه بندی كرد و فهرستی از نیازهای هر مقطع و رده را تهیه كرد.مسأله مهم كه باید به آن توجه كنیم، این است كه بیشتر مفاسد و گرفتاریها و انحرافات جوانان و نوجوانان بیكاری است. برعكس غنی سازی اوقات فراغت جهت جذب دانش آموزان و پرورش ابعاد مختلف شخصیت آنها به اصلاح جامعه كمك می كند.
نوجوانان و جوانان پرانرژی ترین افراد هستند و این انرژیها به هرحال باید مصرف شود، اما اگر در جهت سازنده مصرف نشود جوانان و نوجوانان راهی برای مصرف آن پیدا می كنند و به دلیل بی تجربه بودن به راههای غیرسازنده و منحرف كشیده می شوند. تحقیقات نشان می دهد كه بسیاری از آسیبهای جسمی، روانی در زمان بیكاری و اوقات فراغت بدون برنامه اتفاق افتاده است.
رسول اكرم(ص) می فرمایند: «ان ا... یبغضوشاف الافارغ»، خداوند دوست ندارد كه جوانی فارغ باشد. مقصود در این جا دوره بیكاری و تنهایی دوره ای است كه انسان با شیطان زندگی می كند و به این سبب امكان مفاسد در آن بیشتر است.
طبق بررسیهای به عمل آمده یكی از عوامل بزهكاریهای نوجوانان و جوانان استفاده ناصحیح از اوقات فراغت است. این گروه از افراد بنابر اقتضای سن و ویژگیهای جسمی- روانی می خواهند اساس موجود را درهم بریزند و دنیایی مطابق میل و سلیقه خود بنا كنند. ما نمی توانیم جلوی بروز این حالت را در نوع بشر بگیریم، ولی با آگاهی از آموزشهای غیررسمی و روانشناسی تربیتی می توانیم آن را در جهت مثبت هدایت كنیم. با توجه به تعاریف فوق و نیازهای جسمی روانی و اخلاقی دانش آموزان ایجاب می كند كه برنامه ریزی لازم و دقیق برای پاسخ آن احتیاجات از طرف دستگاههای ذیربط صورت گیرد و نسبت به سازندگی و ایجاد فضاهای پرورشی با جاذبه برای نوجوانان مبادرت گردد و برای آنان امكانات و برنامه های پرورشی كارآمد مهیا شود.
گروههای سنی جوان و نوجوان نیز برنامه ها و گرایشهای ویژه خود را جهت پرداختن به وقت آزاد دارند. تحقیقی كه در سال ۱۳۵۴ از اوقات فراغت دانشجویان دانشگاه تهران انجام گرفته است، نشان می دهد كه عوامل مؤثر در چگونگی اوقات دانشجویان عوامل مادی (فقر و نبودن امكانات) عوامل روانی (دلسردی و ترس از آینده) عوامل سیاسی و اجتماعی نظایر آن است، به طور كلی اوقات بیكاری دانشجویان به اموری نظیر كارهای شخصی، خانوادگی، وسایل ارتباط جمعی، مطالعه، ورزش و گردش با دوستان می گذرد، اوقات فراغت این دسته بیشتر است.
● نقش ورزشها در گذران اوقات فراغت
ساموئل كینگ جامعه شناس انگلیسی معتقد است كه ورزش و تفریح امروز جنبه سرگرمی ندارد، بلكه به منزله عواملی برای تأمین سلامت جسمانی و اجتماعی به كار می رود.
در سنین پایین تر طبعاً بازیها، فعالیتهای هدایت نشده و نامنظم و بی برنامه ای می باشد و در مقایسه با ورزشها اولویت دارند و همیشه شاهد آن هستیم كه كودكان گروه گروه در كوچه و خیابان تن به این فعالیتها می دهند و آن هنگام كه وسیله مناسبی (زمین و وسایل بازی) در دسترس آنها قرار می گیرد، تمایل بیشتری در این زمینه از خود نشان می دهند. درواقع فقدان امكانات مورد نظر تمایلات افراد را در زمینه ورزش و بازی تحت تأثیر قرار می دهد.
● مطالعه و تفریح
مطالعه برای گذران اوقات آزاد از دیدگاه مورد نظر این تحقیق می باشد، بلكه اساساً وسیله ای مؤثر در جهت كسب معلومات و دانشهاست. مطالعه افق دید را وسیعتر و فكر را روشنتر و حافظه را ورزیده كرده و بر غنای ذهن و تنوع محتویات آن می افزاید.
مطالعه اگر به منظور وقت كشی و پركردن خلا ء های سازمانی و بدون انگیزه باشد و با اشتیاقی خاص صورت گیرد، فواید ویژه خود را داراست. به عنوان نمونه، مطالعه یك روزنامه به طور عادی و بدون ذوق و شوق ویژه ای ذهن فرد را بی اثر از آنچه می خواند، نمی گذارد و خواه ناخواه پیامهایی درون مغز می رساند، به همین خاطر در جهان لذتی كه با مطالعه برابری می كند، موجود نیست.
● اهمیت اوقات فراغت در بهداشت روانی
انسان تمایل دارد اوقات فراغت كه از كار اجباری و وظیفه ای خارج می شود به نوعی به تفریح و یا سرگرمی بپردازد و این تمایل از نیازهای اساسی محسوب می شود، چگونگی گذران اوقات فراغت در هر جامعه به عواملی بستگی دارد كه باید به فرهنگ و امكانات مالی فردی و اجتماعی به عنوان دو عامل مهم اشاره نمود.
امروز روانشناسان عقیده دارند كه تفریح و سرگرمی نقش مهمی در پرورش قوای جسمانی، فكری، اخلاقی و رفتاری دارد و چنانچه از این اوقات به خوبی و به طور صحیح استفاده شود در پیشگیری از كج رویها و انحرافات می توان به نحو چشمگیری مؤثر باشد و باید افراد فرصتهایی داشته باشند تا هدفهای مشخص و معین را دنبال نمایند و به رشد همه جانبه شخصیت خود بپردازند.
● برنامه ریزی برای اوقات فراغت
برنامه ریزی برای اوقات فراغت همانند برنامه ریزیهایی كه در زمینه های دیگر صورت می پذیرد نوعی فرایند هدف دار دارد. در برنامه ریزی اوقات فراغت باید عوامل زیر در نظر گرفته شود:
۱) نیازها:
در یك برنامه ریزی دقیق برای اوقات فراغت باید به نقش نیازها توجه نماییم. آنچه كه در برنامه اوقات فراغت آورده می شود، باید جوابگوی نیاز طبیعی و معمولی جوان باشد واو را از مسیر طبیعی منحرف نسازد. مثلاً اگر دختر ۱۵ساله ای علاقه مند به شركت در فعالیتهای گروهی سالم است، این علاقه ناشی از نیاز به تعلق داشتن به گروه می باشد كه یك نیاز طبیعی است، باید از نیازهای كاذب و تمایلات نامطلوب منفك شود. پس در برنامه ریزی این مهم باید درنظر گرفته شود.
۲) اولویتها:
در برنامه ریزی اوقات فراغت اولویتها باید مورد توجه قرار گیرد. نیازها براساس درجه اهمیت آنها برآورده می شود و اگر در خانواده ای نیازهای اولیه و اساسی نوجوانان از قبیل خوراك و پوشاك هنوز برآورده نشده است، درست به نظر نمی رسد كه هزینه زیادی صرف خریدن دوربین فیلمبرداری شود. و یا اگر نوجوانی نیاز به كلاسهای كمك آموزشی دارد و از لحاظ درسی لازم است كه زمانی را به غیر از ساعات موظف خود به درس خواندن بپردازد، درست آن است كه اولویت اول را به این مهم اختصاص دهد و وقت كمتری را صرف تماشای سریال نماید.
۳) امكانات موجود:
در برنامه ریزی اوقات فراغت باید از امكانات موجود استفاده بهینه كرد و هر نوجوانی و یا هر خانواده ای در برنامه ریزی اوقات فراغت چنانچه امكانات موجود را در نظر بگیرد و بخواهد به بلند پروازیهای جاه طلبانه جامه عمل بپوشاند، درواقع به بروز توقعات نابجا كمك كرده است، اما این بدان معنی نیست كه والدین سرگرمی را جزو نیازهای فرزندان تلقی نموده و برنامه ریزیهای شایسته ای در این زمینه انجام دهند.
۴) مشاركت و همفكری:
برنامه اوقات فراغت باید به گونه ای طرح ریزی شود كه در آن از نظریات افراد شركت كننده در برنامه ریزی استفاده شود. همچنین برنامه باید به نوعی جوابگوی خواسته های معقول و منطقی آنها باشد، درغیر این صورت یك برنامه تحصیلی ارایه خواهد شد و به جای اینكه فعالیتهای خاص فرحبخش تقلی گردد، عذاب آور و فشارزا خواهد بود.
۵) مسؤولیت پذیری:
در برنامه ریزی اوقات فراغت و اجرای آن وظایف و مسؤولیتها باید مشخص گردد و هر كس موظف است وظایف محوله را خود انجام داده و احساس مسؤولیت نمایند و برای یكدیگر ارزش قائل شوند.
۶) پیش بینی اتفاقات احتمالی:
كسانی كه برای اموری دست به برنامه ریزی می زنند باید اتفاقات احتمالی را با آینده نگری خاص پیش بینی نمایند. معمولاً نوجوانان به خطرات احتمالی فكر نمی كنند و تصور می كنند كه خود به تنهایی در حل مشكلات قادر هستند و چنانچه برای مورد احتمالی پیش بینیهای لازم انجام نگیرد، ممكن است نوجوان از خود رفتارهای پرخاشگرانه سازی نایافته و ناپسند احتمالی را بروز دهد. همچنین مواقعی لازم است والدین خطرات و موانع احتمالی را به فرزندان متذكر شوند و آنها را در زمینه آینده نگری و امكان وقوع موانع احتمالی آموزش دهند.● آثار بهسازی اوقات فراغت
بسیاری از جامعه شناسان و نیز اقتصاددانان همچون دومازیه، اندرسون، اوژه و... براین باورند كه تحول جوامع انسانی به سوی تمدن فراغت در حركت است، به همین جهت توجه به چگونگی بهره گیری از اوقات فراغت روز به روز آشكارتر و از اهمیت بیشتری برخوردار است. هرچند همه افراد خانواده به اوقات فراغت نیاز دارند، اما در این میان نوجوانان و جوانان با توجه به نقش حساس وسازنده ای كه در ساخت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی كشورها به عهده دارند نیازمند توجه دقیق تری در این ارتباط هستند.
در كشورما دانش آموزان حدود یك سوم جمعیت كشور را تشكیل می دهند و بیشترین نیاز را به بهره گیری از اوقات فراغت دارند. آنان به طور متوسط ۶ ساعت در روز به امر تحصیل اشتغال دارند و حدود هشت ساعت در شبانه روز را هم به استراحت و به رفع نیازمندیهای ضروری در منزل می پردازند.
اگر اشتغالات تحصیلی و انجام تكالیف درسی را برای آنان دو تا چهار ساعت در روز محاسبه نماییم، هر فرد جوان و نوجوان بیش از ۶ ساعت در روز وقت فراغت دارد. البته اگر سایر تعطیلات از جمله تعطیلات نوروز و تابستان و سایر ایام تعطیل به مناسبتهای مذهبی و ملی را هم اضافه كنیم، هر فرد در شبانه روز حدود هشت ساعت وقت آزاد دارد كه باید برای استفاده مطلوب و بهره گیری از آن برنامه ریزی لازم صورت پذیرد.
بنابراین اگر ما برای اوقات فراغت فرزندانمان برنامه ریزی لازم را انجام ندهیم، آنان برای پركردن اوقات فراغت خود اقدام خواهند نمود كه در آن صورت ممكن است بدآموزیها و مشكلات تربیتی حاصل گردد. پیامبر گرامی ما(ص) می فرمایند: اگر پدران و مادران به تربیت فرزندان خود اهتمام ننمایند، روزگار آنان را تربیت خواهد نمود. در حقیقت مراد رسول گرامی اسلام(ص) آن است كه چنانچه والدین در امر تربیت فرزندان خود برنامه ای نداشته باشند، حوادث و شرایط پیش آمده كه ممكن است برخلاف موازین تربیتی هم باشد تربیت فرزندان را سامان دهد.
روانشناسان معتقدند كه تأمین درونی فرد به شادی، نشاط و سرور او خواهد انجامید و این امر به شكوفایی خلاقیت به فرد منجر خواهد گردید و شخصیت او را كه متشكل از ابعاد فكری، عاطفی، اجتماعی و جسمی است، تعالی خواهد بخشید.
اوقات فراغت پر ارزش ترین سرمایه آدمی، مناسب ترین شرایط و مطلوب ترین موقعیت برای اندیشه و تفكر خلاق و تبلور رفتارهای خوشایند فردی و اجتماعی است.بدون تردید هدایت فكری و حمایت مستمر و مؤثر كودكان، نوجوانان در اوقات فراغت نه تنها آسیب پذیری اجتماعی و كجرویهای اخلاقی آنان را در هر شرایطی به حداقل می رساند، بلكه ایشان را در برابر همه آسیبها و تهاجمات فرهنگی مصون می كند.استفاده از اوقات فراغت براساس برنامه ریزی دارای آثار ارزشمندی در زمینه های فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی می باشد كه عبارتند از:
الف) آثار فرهنگی
۱) افزایش كمی و كیفی كتابخانه ها، مطبوعات و نمایشگاهها در جامعه
۲) افزایش كمی و كیفی مراكز هنری
۳) تقویت و افزایش امكانات ورزشی
۴) بالارفتن فرهنگ عمومی افراد جامعه به تبع استفاده بیشتر از امكانات فرهنگی در ایام فراغت
ب) آثار روانی اجتماعی
۱) افزایش روحیه نشاط و سرور در افراد كه منجر به سلامت روانی و حتی جسمی افراد خواهد شد.
۲) تأثیر روحیه نشاط و سرور در برخوردهای فردی و اجتماعی مردم با همدیگر و كاهش تنشهای ناشی از شرایط یكنواخت و روحیه های نگران
۳) كاهش آسیبها و كجرویهای اجتماعی و فردی
۴) افزایش قدرشناسی افراد نسبت به والدین ومربیان
۵) ایجاد آثار مطلوب در زمینه تربیت فردی و اجتماعی
۶) بهره وری بیشتر فردی و اجتماعی در اشتغالات روزانه
ج) آثار اجتماعی
۱) كاهش آسیبهای اجتماعی و بزهكاریها در سطح جامعه و خانواده ها
۲) بالا رفتن روحیه و توان جمعی در انجام مشاركتهای مورد نیاز جامعه
۳) افزایش روحیه امید برای سازندگی و عمران
۴) پویایی و تحرك بیشتر زندگی اجتماعی
۵) رشد، توسعه و شكوفایی اجتماعی و اقتصادی
۶) افزایش حسن تعاون و مشاركت جمعی
● روی دیگر سكه؛ بزهكاری
یكی از رایج ترین اشكال ناسازگاری نوجوان جرمهایی است كه نوبالغان مرتكب می شوند و گاهی بدون هیچ علت و انگیزه مشخص به اعمال خطرناك كه همگان را به حیرت می افكند دست می زنند كه نمونه های آن را می توان در ستون حوادث جراید مطالعه كرد. بزه نوجوانان همواره مورد توجه روانشناسان، جرم شناسان و مربیان و پزشكان قرار گرفته است و در نهایت توانسته اند رگه هایی از اختلالات رفتاری و عقده های ذهنی در ایشان بیابند.
شرایط زندگی نیز در بزهكاری نوجوانان تأثیر دارد و فقر و تنگدستی، فاصله شدید طبقات اجتماعی و بیكاری و غیره در بزهكاری موثر است. اصولاً هر نوع بزه در شهر بیشتر از روستا شیوع دارد.
غالب جرمهای جوانان ناشی از عدم تعادل روانی می باشد و جوانانی كه به سهولت تحت تأثیر القائات دیگران قرار می گیرند و یا برای خودنمایی دست به اعمال خلاف می زنند. اینان معمولاً جوانانی بزرگ انگار و قدرت طلب هستند كه به ترتیب در رده های عامیان و كینه جویان قرار می گیرند.
به این ترتیب آشكار می شود كه عوامل متعددی در به وجود آوردن بزه جوانان دخالت می كند كه از آن میان می توان به محیط خانوادگی، تحصیلی، اجتماعی و همچنین استعدادهای نوجوانان اشاره نمود. در این سن و سال نوجوانی و جوانی است كه مسایل مبرم انسانی و فوق بشری مطرح می گردد. در دوران اكتشافات شورانگیز عرفانی و هنری نوجوان شیفته و مجذوب رفتار زیبای جوانمردیها و وفاداریها می گردد، پس باید آنچه در توان داریم به كار ببندیم تا ایشان را از آنچه در طلب آنند محروم نسازیم.
متخصصان در زمینه روانشناسی بزهكاری در ایران عقیده دارند كه قبل از ۱۱سالگی نسبت بزهكاری پسر ۵ برابر دختران است، از ۱۱سالگی تا ۱۲سالگی این نسبت دو برابر و از ۱۲سالگی تا ۱۷سالگی به سه برابر می رسد و حداكثر بزهكاری پسران در ۱۴سالگی و دختران در ۱۵سالگی است.
● برنامه های مناسب برای اوقات فراغت
مشكل ما كمبود امكانات، فقدان مكان و حتی نیروی مدیر و گرداننده نیست، مشكل بزرگ فقدان برنامه ریزی همه سو نگرانه و فراگیری است كه همه جامعه را برانگیزد و درگیر این مهم گرداند.
«دومازیه» جامعه شناس فرانسوی برای ایام فراغت سه كاركرد مطرح كرده است:
۱) استراحت به منظور رفع خستگی، جبران خدمات جسمی و روانی ناشی از هیجانهای مداوم كار
۲) تفریح به منظور رفع خستگی ناشی از یكنواختی وظایف روزانه در كارگاه، اداره یا منزل
۳) رشد شخصیت: زیرا فراغت، انسان را از كارهای روزمره و قالبهای یكنواخت كاری و قالبی شدن امور روزانه می رهاند. استعدادهای بدنی و ذهنی خود را پرورش می دهد و از همین طریق در شكل گیری شخصیت فرد موثر می افتد.
در دو كاركرد نخستین (استراحت و تفریح) باید برنامه هایی برای غنی سازی اوقات فراغت طراحی كرد، زیرا پركردن به معنی فرصتها را اشغال كردن نیست. ویژگیهای فرهنگی كشور و نیازهای گسترده نسل جدید اعم از كودك و نوجوان و همچنین توسعه كلاسهای تابستانی چنین اقتضا می كند كه در برنامه ریزی محتوایی و اجرایی دقت نظر مبذول شود.
بدیهی است كه مربیان و استادان با تجربه و متخصص به بهترین وجه دانش آموزان را در جهت وصول و اهداف یاری و برنامه مورد نظر را اجرا می كنند. مركز و محور فعالیتهای مستمر و مداوم كلاسهای تابستانی دانش آموزان هستند و بیشترین فعالیتها مورد توجه افراد علاقه مند است. دانش آموزان در فصل تابستان فرصت مناسبی دارند كه فعالیتهای پرورشی به شكل متنوع تر و جذاب تر از فعالیتهای سال تحصیلی و مناسب با نیازهای روانی و روحی خود را ادامه داده و آماده برای پیشرفت شوند.
دانش آموزان به تفكیك جنس و با توجه به رشته های موجود و علاقه خود انتخاب رشته می كنند. روزهای فرد پسران و روزهای زوج دختران در كلاسهای تابستانی فعالیت می كنند و تأثیر این كلاسها در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مورد بررسی قرار می گیرد كه تحقیق به همین منظور اجرا شده است.
نهایت اینكه اوقات فراغت تنها وسیله پركردن وقت و گذراندن لحظات نیست، اوقات فراغت فرصتی است برای رشد و بالندگی و پروراندن استعدادهای نهفته دانش آموزان و هدف تحقیق شناخت ویژگیهای گذران اوقات فراغت این گروه و ارایه پیشنهادها به مدیران و ستادهای تربیتی مدارس برای جلوگیری از اتلاف وقت دانش آموزان و ارایه پیشنهادهایی به والدین و خانواده ها جهت برنامه ریزی برای اوقات فراغت فرزندان خود و توجه به نیازهای آنان.
● پیشنهادات پژوهشگر
۱) ایجاد هماهنگیهای مناسب در محتویات درسی رشته های مورد علاقه دانش آموزان می تواند در یادگیری آنان نقش مهمی بازی كند، چراكه با ایجاد علاقه به محتویات درسی در رشته های مختلف می توان موفقیت آنها را برای انتخاب شغلهای مختلف به طور چشمگیری افزایش داد.
۲) با توجه به تنوع علاقه دانش آموزان، ضرورت دارد رشته هایی توسعه یابد تا اوقات فراغت آنها ثمربخش و مفید باشد و بدین منظور كلاسهای آشنایی با علوم روز نظیر رایانه پیشنهاد می گردد.
۳) لازم است مكانی ایجاد گردد تا آثار دانش آموزان به نمایش گذاشته شود و زمینه جذب دانش آموزان فراهم آید.
۴) در پایان هر ترم دانش آموزان فعال در كلاسها شناسایی و با تشویق لازم شكوفایی استعدادهای آنان را فراهم می آورند.
۵) پیشنهاد می شود تبلیغات لازم در سطح شهر و مدارس به منظور شركت دانش آموزان در كلاسهای تابستانی فراهم آید.
۶) پیشنهاد می شود به منظور بررسی، شناخت و رفع مشكلات تربیتی برخی دانش آموزان كلاسهای مشاوره بكار گرفته شود.
۷) توجه به نیازهای جوانان و رفع مشكلات آنان و ایجاد رشته های شغلی و فنی و نكته مهم اینكه اوقات فراغت و فرا رسیدن تابستان و وقت آزاد دانش آموزان نباید تنها به منظور ایجاد یك فضای رسمی مانند مدرسه باشد، بلكه جوی دوستانه و آزاد برای ابراز شخصیت و رشد و بالندگی دانش آموزان باشد.
با توجه به نتایج به دست آمده از داده های تحقیق اگرچه تفاوت چندانی بین دانش آموزان دارای اوقات فراغت و فاقد اوقات فراغت مشاهده نمی شود، ولی باید برنامه ریزی جدی تری در این مورد انجام شود.
باید تدابیری اتخاذ شود كه تمام دانش آموزان چه آنها كه توان مالی دارند و چه آنها كه توان مالی ندارند در كلاسهایی كه به این منظور تشكیل شده، شركت كنند و امكانات مناسب در اختیار دانش آموزان قرار بگیرد و هدف فقط پركردن اوقات فراغت نباشد، بلكه باید هم از نظر فنی و علمی و هم از نظر شخصیت به رشد و بالندگی دست یابند و برای كلاسهای اوقات فراغت باید طوری برنامه ریزی شود كه شركت در این كلاسها در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان كه مهمترین مسأله است تأثیر به سزایی داشته باشد و باعث موفقیت همه آنها شود.
ثریا ذاكریان
منبع : روزنامه قدس


همچنین مشاهده کنید