آداب نشستن

بیشتر اوقات، وقتی روی یك صندلی می‌نشینیم، به‌خصوص اگر مدت زمان نشستنمان بیشتر از حد معمول طول بکشد، خیلی زود خسته می‌شویم و دنبال یك وضعیت راحت‌تر می‌گردیم. برای این كار هم معمولاً متوسل می‌شویم به تغییر دادن وضعیت پاها، ران و تنه خودمان. از مهم‌ترین دلایل این راحت نبودن باید به دو چیز اشاره کنیم؛ ‌اول، بی‌اطلاعی خودمان در خصوص نحوه صحیح نشستن و دوم، طراحی غیر فنی و نامناسب برخی صندلی‌ها.
آگاهی از طرز صحیح نشستن روی صندلی و انتخاب صندلی مناسب در سلامت ما نقش بسزایی دارد. كارخانه‌های سازنده باید در تمام مراحل طراحی و تولید بر اساس اصول استاندارد فنی و مهندسی عمل کنند و با توجه به نوع كاربری و ابعاد بدن، صندلی‌ها را بسازند. مصرف‌كنندگان نیز باید قبل از خرید، ‌اطلاعات كافی از مشخصات صندلی و نوع كاربری خاصی که از صندلی انتظار دارند،‌ كسب کنند و پس از آن، نسبت به انتخاب و خرید صندلی مناسب اقدام نمایند.
یك صندلی خوب باید مشخصات زیادی داشته باشد تا زمانی كه ما روی آن می‌نشینیم، احساس راحتی كنیم و دچار خستگی یا عوارضی از قبیل ناراحتی‌های ستون فقرات و‌ مشكلات عضلانی - اسكلتی نشویم.
▪ معمولاً‌ برای تعیین مشخصات یك صندلی مناسب باید موارد زیر را در نظر گرفت:
ـ پاها و بازوهای فرد باید به صورت عمودی روی صندلی قرار بگیرند؛ و ساعد و ران‌ها به صورت افقی.
ـ کف پاها باید روی كف زمین به صورت افقی قرار بگیرد.
ـ پشتی صندلی باید از انحنای درونی مهره‌ها‌ی كمری ستون فقرات محافظت كند.
ـ وزن قسمت بالای تنه باید به طور یكسان روی نشیمنگاه و ران‌ها پخش شود.
ـ راحت جابه‌جا شدن روی صندلی باید امكان‌پذیر باشد. نكته قابل توجه این است كه صندلی باید با شخص استفاده‌كننده تطبیق داشته باشد، نه این‌كه شخص خودش را با صندلی تطبیق بدهد.
احتمال واژگون شدن یا سُر خوردن صندلی‌های چرخدار، بسته به نوع استفاده، وجود دارد. بنابراین توصیه می‌شود اگر قرار است صندلی روی سطوح لغزنده مورد استفاده قرار بگیرد، از نوع غیر متحرك استفاده شود و در صورت استفاده از صندلی متحرك، روی قسمت‌های گردنده‌ای كه روی سطح زمین قرار می‌گیرند، ‌از پدهای زبر استفاده شود تا خطر لغزندگی و سقوط كاهش یابد. معمولاً ‌برای جلوگیری از خطر واژگون شدن صندلی‌‌های چرخدار توصیه می‌شود صندلی دارای ۵ پایه باشد.
ـ یكی دیگر از مشخصات صندلی‌های مناسب به‌خصوص برای كارهای اداری، این است كه ‌صندلی دارای یك پشتی تشك‌دار قابل تنظیم باشد. مشخصات استاندارد ارتفاع و پهنای این پشتی حداقل ۱۸ و ۳۳ سانتی‌متر در نظر گرفته می‌شود. وظیفه اصلی این پشتی نیز محافظت از مهره‌های كمری در ناحیه انحنای ستون فقرات است.
ـ قابلیت تنظیم ارتفاع صندلی نیز یكی از مشخصات طراحی یك صندلی مناسب است. طول محل نشیمنگاه صندلی می‌تواند ۳۸ تا ۴۰ سانتی‌متر و عرض آن ۴۲ تا ۴۶ سانتی‌متر باشد.
با توجه به ابعاد مطرح‌شده، در هنگام نشستن روی صندلی بهتر است فاصله‌ آزادی به اندازه ۵ تا ۱۵ سانتی‌متر بین لبه جلویی صندلی و پشت زانوها وجود داشته باشد.
ـ بخش جلویی نشیمنگاه بهتر است به شكل آبشار باشد تا فاصله آزاد كافی برای ران‌ها ایجاد كند و از این طریق از كاهش جریان خون جلوگیری ‌به عمل آید.
كف صندلی باید كمی به عقب متمایل باشد. این شیب می‌تواند بین ۱ تا ۵ درجه متغیر باشد. زمانی كه ارتفاع صندلی ثابت و بیش از حد معمول است، شخص باید از زیرپایی استفاده كند. در این مواقع، استفاده از زیرپایی كمك می‌كند ران‌ها به طور افقی قرار گیرد و از وارد فشار آمدن به زیر ران‌ها جلوگیری شود.
ـ روكش صندلی باید علاوه بر زیبایی، مانع تعریق زیاد شود. اگر جنسش پارچه‌ای است باید مقاوم و قادر به جذب رطوبت باشد. اگر جنسش چرمی است باید دارای شیارهایی باشد كه توسط آن‌ها هوا جریان داشته و مانع افزایش دما و تعریق شود.

منبع : پیک تندرستی